Aliq Nağıoğlu. Hekayə“Səni sevməyənin qoynuna girdin,/ Səni sevəninsə yuxularına...”
Axır vaxtlar çıxış yolunu cavabsız məktublar yazmaqda tapırdı. Haçansa gülünc saydığı bu məşğuliyyətin verdiyi təskinlik ağlasığmaz idi. Hər halda getdikcə artan məktubları oxuduqca aldığı ləzzəti heç nəylə müqayisə eləmək olmazdı. Axırda fikirləşirdi ki, onun haqqında hər şeyi bilir və yazmağa son qoyacaqdır. Lakin səhəri gün ikiqat təşnə ilə işə girişirdi.
Hərdən iş yerində də ətrafındakıları unudurdu. Sağ əlinin iki barmağı ilə uzun müddət alnını sığallaya-sığallaya fikrə dalırdı. Düşünürdü ki, utancaqlığındanmı, ya cəsarətsizliyindənmi, ona ürəyini heç zaman aça bilməyəcək. Onunla kəlmə kəsməyi ağlına gətirəndə həyəcandan qəlbi uçunurdu.
- Bu gün yaman bikefsən, - arxada dayanmış orta yaşlı qadının səsindən diksindi. - Adamın sənə yazığı gəlir... - ona elə gəldi ki, qadın bic-bic gülümsündü. Onun xətrini istəyirdi, həmişə söhbətləri tuturdu.
- Nə deyim vallah, desəm ki, həqiqətdə heç nə yoxdur, inanmazsan... – o, gülümsəməyə çalışdı.
- Sənə neçə gündür fikir verirəm. Nəsə belə birtəhərsən eyy... - qadın sifətini turşutdu, çiyinlərini atdı. – Ancaq mənimlə açıq danışa bilərsən: bəlkə bir köməyə, məsləhətə ehtiyacın var... – O, yüngülcə ah çəkdi. Sanki daxilində nəsə tərpəndi, bir neçə dəfə udqundu. Belə məqamın yaranması deyəsən ürəyindən idi.
- Bilmirəm bütün bunlar barədə danışmağa dəyər, yoxsa yox. Özümlə bacarammıram...
- Sənin bu dərəcədə iradəsiz olmağına inanmazdım, - qadın cavan qızlar təki dodaqlarını büzdü.
- Əvvəl həyatımda belə şeylər olmayıb. Elə bil yatmışdım, birdən ayılmışam, - o, məsum-məsum danışırdı.
- Yaman çətinə düşübsən, - qadın şuxluqla ona baxanda nədənsə göz qapaqlarını endirdi.
- Hə, qəribədir, qabaqlar belə bir şeyi ağlıma gətirməzdim. Sənə bəlkə də gülməli görünər, cavab almadığın adama uzun-uzadı məktublar yazmaq yaman yorucu məşğuliyyətdir. Əslində, o, uzaqda deyil, qonşu şöbədə işləyir...
- İstəyirsən, sənə gözlənilməz bir sirr açım: burda bir qız tanıyıram, səndən çox xoşu gəlir. Ölür səndən ötrü, doğru sözümdür, həmişə səninlə maraqlanır... - O isə öz aləmində idi:
- Həyatda hər şey olur, amma özgənin sözünü özgəyə demək asandır. Yəqin belə vəziyyətdə nə söyləyəcəyin sənə aydındır. Bir də burda yazılanları çatdırmaq lazımdır, - o, dörd qatlanmış vərəqi köynəyinin döş cibindən çıxartdı. - Yazdıqlarımda qorxulu heç nə yoxdur... - Bir qədər əvvəl həvəslə danışan qadının sifəti ciddi görkəm aldı:
- Ərimdən qorxuram, onun necə adam olduğunu bilmirsən... bilsə, mənim üçün yaxşı olmaz.
- Hər şeyi götür-qoy eləmişəm, başqa yol görmürəm. Daha kimlərinsə bu işdən xəbərdar olmağını istəmirəm, - o, narazı-narazı danışırdı.
- Ərim çox xəbis adamdır, dar düşüncəlidir. Dünən səninlə söhbət etdiyimi görübmüş: bütün günü maraqlanırdı ki, qadınla kişi arasında nə söhbət ola bilər. Mən səni təriflədim, dedim ki, kaş bütün kişilər onun kimi olaydı.
- Sən dediklərinə tam əmindin?- o, qeyri-ixtiyari qımışdı.
- Mən səni görürəm, sən başqaları kimi deyilsən. Sən inana bilməzsən ki, həyatda necə insanlar var, - qadın az qala qışqırırdı. - Amma sənin xətrinə dəyə bilmərəm, - dedi və onun əlindən bükülü vərəqi alıb uzaqlaşdı.
Heysiz-heysiz öz yerində oturdu. Əli işdən soyumuşdu. Özünü inandırmaq istədi ki, bu iş yaxşı sonluqla qurtarsa, həyatında çox şey dəyişməlidir.
...Başını qaldıranda qadın onunla üzbəüz oturmuşdu. Ürəyinin əsdiyini hiss edirdi. Ona elə gəldi ki, qadın lap çoxdan gəlib oturub.
- Sən Allah, məni bağışla, bayaq, deyəsən, lap həyasızlıq elədim, məndən asılı olmadı, yəqin başa düşərsən, - o, qırıq-qırıq danışırdı.
- Sən heç narahat olma, nəsə... Hə, mən mətləbə tez keçdim, - qadın yorğun görünürdü. - Sənə deyim o, ağıllı qızdır, məni başa düşdü, sakitcə dinlədi, əsəbiləş- mədi də.
- Mən onu heç vaxt yaxından görməmişəm. Daha doğrusu, belə imkan olanda da baxa bilməmişəm, - o, günahkarcasına mızıldandı.
- İndi bunun elə bir əhəmiyyəti yoxdur. Mən sənin məktubunu ona verəndə kəskin şəkildə etirazını bildirdi. Bu, mənim üçün çox gözlənilməz idi.
- Ona qədər yəqin nəsə demək lazım idi, - onun səsi elə bil quyunun dibindən gəlirdi.
- Bilirsən, hər şey, əslində qaydasında idi. Mən son dərəcə arxayın idim. Sənin barəndə danışanda eyni açıq idi, razılıqla başını tərpədirdi, inanmazsan... amma belə dönüşü gözləmirdim.
- Heç nə demədi də?..
- Dedi... Hə-əə, yadıma düşdü, dedi ki, o, çox keydir – yəni sən. Mən soruşdum ki, o, bununla nə demək istəyir? Cavabında hər iki əlini uşaq təki yana açdı. Mən hazırlaşırdım ki, daha nəsə soruşum, amma o, məni qabaqladı: dedi ki, bir də bu söhbətə qayıtsam, ərimə deyəcək. – Araya çökən sükutu yenə qadın pozdu:
- Çalış, unut getsin, belə yaxşıdır.
- Hə... elədir, - güclə eşidiləcək səslə dedi. - Amma lazım deyil ki, bu barədə kimsə bilsin.
- Mən, sən, Allah.
- Bir də o... - dərindən ah çəkdi. - Hə, təəssüf ki, o...
- Sən belə şeyləri ürəyinə salma, cavansan. O cızmaqaraları da cır tulla, belə yaxşıdır, - qadın əzab çəkə-çəkə danışırdı, o isə artıq heç nə eşitmirdi.
Комментариев нет:
Отправить комментарий