Sən özgə saatda

Mehman

Xəfif bir səsdən

Xəfif bir səsdən

xəyallarım qırıldı

sanki, qəfildən...

Tutub keçmişin əlindən

ruhum addımlayırdı

yalın ayaqlarla

Ömrümün qırıqları üzərindən

ruhumdan axan qan

zamandan qopan

dəqiqələrtək

yollara damcılayırdı

... Və zamanın yalançı ümidlərinə

aldanan ağaclar

yalançı çiçəklər açırdı...

Hər gecə

bu yalançı çiçəklərin

soyuq yuxularından

üşüyən bir bahar qaçırdı...

Mən adam deyiləm

Mən adam deyiləm, çoxdan itmişəm,

Ağacam, bilmirəm harda bitmişəm.

Azmış ruh kimiyəm, yadıma düşmür,

Hardan başlamışam, hara getmişəm.

Hər gecə gözünə görünmək üçün

Ağac olacağam, mən ayda bitib.

Duzlu dənizlərdən gələn buludun-

Sərxoş olacağam suyunu içib.

Hər bahar gələndə, tumurcuq kimi

Bir yuxu açılar göyün üzünə.

Özün də bilmədən ovuclarını

Açıb uzadarsan ayın üzünə.

Uçar əllərindən bir ağ göyərçin,

Qonub diksindirər budaqlarımı.

Bir nəğmə ağlayar hey için- için,

Ağlayar, isladıb yarpaqlarımı.

Sənin göz yaşaların qar dənələri

Sənin göz yaşaların qar dənələri,

Aləmə dağılan nar dənələri.

Gör mənim başıma nə oyun açdın,

Gəl indi yığ görüm bu dənələri.

Sən özgə saatda, özgə zamanda,

Mən özgə saatda, özgə zamanda.

Çarmıxa çəkilmiş Məsiha kimi,

Asılıb qalmışam mən o zamanda.

Mən indi gerçəkdə azan birisi,

Sənsə xəyallarda gəzən birisi.

Yazdıq bu qisməti taleyimizə,

Biz yazdıq, pozmadı pozan birisi.

Bəlkə yuxularda görüşə bildik,

Görüşüb gerçəyi dəyişə bildik.

Mən susub alışsam, sənsə ağlasan,

Bəlkə də, nəyisə dəyişə bildik.

Sərxoş dənizlərin yuxularından

Sərxoş dənizlərin yuxularından

Yelkənli gəmilər üzüb itəcək.

Mən elə bilirdim bugün bitəcək,

Açılan sabahla dünən itəcək.

İtəcək, ovcumda sönən köz kimi,

Lalın dilindəki ölən söz kimi.

Söz vardı, demədim, sən eşitmədin,

Bitmədi, sonsuza gedən yol kimi.

Bu söz sərsəridi, dəlidi, nədi,

Xəritəsi itmiş bir xəzinədi.

Yuxuma tor atıb tutardım onu,

Tora da düşməyir, bir əcinədi.

Bu istək nə bitdi, nə sona yetdi,

Bir ömrü mənimlə yanaşı getdi.

Onu dilə tutub ovundurmağa,

Nə ömür bəs etdi, nə zaman yetdi.

Sınmış saatların əqrəblərində

Yorulmuş zaman da yatır, dincəlir.

Məni ucuz aldı, baha da satmır,

Alardım, bilsəydim harda gizlənir.

Küləklər ətrini apardı getdi

Küləklər ətrini apardı getdi,

Bir qədəh şərabtək dağıtdı getdi

İçimə bir oğru girmişdi sanki,

Əlinə nə keçdi, qopardı getdi!

Ətirli bir yağış yağdı hər yerə,

Yağdı ağaclara, yağdı evlərə.

Bir dəli sallanıb göy qurşağından

Mahnı oxuyurdu hey küləklərə.

Küləklər sevincdən yallı gedirdi,

Dolanıb bağrına yer kürəsinin.

Dəlilər küləkdən kəndir hörürdü

Göylərdən asılıb yellənmək üçün.

Adamlar ağıldan bezib qaçırdı,

Şirin nağıllardan işıq saçırdı.

Dünyada bir gizlin qalmadı daha,

Gizlinlər aşkarca çiçək açırdı.

Dənizlər ətrinlə dolub- daşırdı,

Çiçəklər ətrindən içib açırdı.

Dünya bu sevgidən dəli olmuşdu,

Dünya məhvərindən çıxıb qaçırdı! 

Gözlərinin rənginə

Gözlərinin rənginə

Boyanmaq istəyirəm.

Dilindən qopub düşən

Bir titrək, cingiltili

Səs olmaq istəyirəm.

Mən yalan, sənsən doğru

Nisgilin acgöz, oğru.

Bu oğruya tuş olub

Soyulmaq istəyirəm.

Sən bağlı bir qapısan

Mənsə köhnə bir açar.

Allah bilir bu açar

Bu qapıya düşəcək,

Ya da heç düşməyəcək...

Səs- küylü məclislərdə

Oxunan çox kədərli,

Həzin bir mahnı kimi...

Kimisə ağladacaq

Gözlərinin rənginə

Boyanmaq istəyirəm.