PAYIZ YAĞIŞLARI HOPUR CANIMA

Sabir Yusifoğlu

YADIMDAN ÇIXIRAM

Nə özün gəlirsən, nə məktubların
Səninlə gedibmi yox olan yollar.
Bəlkə yer üzündən qırılıb düşüb
Bizim aramıza yıxılan yollar.

Qaldığın illərin yan-yörəsindən
Seyrəlib çəkildim duman, çən kimi.
Tək sənin yadına düşmürəm deyə,
Yadımdan çıxıram çıxan can kimi.


…Ulduzu tökülüb bizim göylərin
Nə sən o çiçəksən, nə mən o dəli.
Dadı, duzu qaçmış bu xarabada
Səninlə bir ölüb həmən o dəli

PAYIZ YAĞIŞLARI HOPUR CANIMA

Buludlar dənizi qaldırıb yerdən,
Çırpır küçələrin boz sifətinə.
İslanmış kölgələr qaçır işıqdan,
Oğru adam kimi qısılır tinə.

Bəlkə bir nadanın günahı üstə,
Hamının başına döyür bu yağış.
Kiminin gözündə yağışdı elə,
Kiminin içini oyur bu yağış.

Mamır bağlayacaq daşların üzü,
Dərdsiz ürəklərin divarı - yosun.
Belə yağandısa mənim qəlbimdən
Vəfasız bir qızın izini yusun.

Bu payız yağışlar hopur canıma,
Daha itirilmiş torpaq kimiyəm.
Yağışlar yorulub kəsəcək bir gün,
Mən bundan o yana çətin kiriyəm.

Nə qədər gözlərdə görünməz oldum,
Məni gəzən gözlər islanır harda?
Çiçəklər, yarpaqlar quruyub ölür,
Göyərib öləcəm bu yağışlarda.