Siyasi əxlaqsızlığın ən alçaq həddi

Orxan Məmmədov

Son günlər İranda baş verən fitnələr dünya ictimaiyyətinin diqqətini özünə cəlb etdi. Bəzi təhlillər müəyyən qədər obyektiv və diqqəti cəlb edən olsa da, əksər təhlillər (əgər doğrudan da təhlil demək mümkündürsə) qara-qışqırıqdan və “yaxacırmadan” başqa bir şey deyildi. Sanki bu jurnalistlər, politoloqlar, təhlilçilər sağlam düşüncədən məhrum olmuşdular, İslam Respublikasının süqut edib-etməyəcəyi haqqında ciddi görkəmlə mülahizə yürüdürdülər. Bir sözlə, yeniyetmə futbol fanatlarına xas olan “kütlə psixologiyası” sindromu hörmətli politoloqların çıxışlarında aydın sezilirdi. Belə ki, əgər bir dəstə yeniyetmə (məxsusən, futbol matçından sonra) bir yerə yığışırsa, adrenalin onlara qalib gəlir, bunlarda cavabdehlik və məsuliyyət hissi itir, təklikdə heç vaxt cürət etmədikləri fikir və əməlləri özlərindən büruzə verirlər. Bizim bəzi politoloqlar da məndə bu təəssüratı yaratdı. Aydın olaraq, bəzi bu cür koşer-qoylarda açıq-aşkar emosional narkomaniyanın simptomları müşahidə olunurdu. İran İslam Respublkasında vəziyyəti çox faciəli, dağıdıcı qələmə verməklə əlavə “doza” alırdılar. Fəlsəfi bir sima alıb İran İslam Respublikasında vəziyyəti təhlil edən tragedokomediya qəhrəmanlarımız özlərini “siyasət səmasının superstarı” hiss etməkdən zövq alır, poza verirdilər. Əlbəttə, Fazil Mustafa kimi tiplər də tapıldı ki, öz şüur səviyyəsini bir daha nümayişə qoyub, Azərbaycanda Əhli-Beyt ardıcıllarını təhqir etmək fürsətini əldən vermədi. Eybi yox. Bu fərdin nurçu qəlibində, cühud suyu ilə yoğrulmuş primitiv şüurunda bundan dərin fikir gözləmək sadəlövhlük olardı. 

Fürsətdən istifadə edib bir daha İran İslam Respublikasında baş vermiş bu fitnə haqqında öz fikirlərimi bildirmək istəyirəm. Öncə onu qeyd edim ki, İran İslam Respublikasında bir çox ölkələrdən, o cümlədən əziz Azərbaycanımızdan fərqli olaraq xalqın öz tələblərini açıq demək haqları var. Dünyanın digər yerlərindən fərli olaraq İran ali məktəblərində siyasi təşəküllər var, onlar nizamın rəsmi siyasətinə zidd fikir yürüdə, fikir mübadiləsi edə bilərlər. Səriulqələm, Zibakəlam kimi liberallar açıq konfranslar keçirdir, bir nizam üçün olan qırmızı xətləri belə şübhə altına alırlar. Bunlarla müqabilə isə ancaq dialoq və elmi mübahisələr çərçivəsində olur. Texnokratlar nizamda müxtəlif məqamlara yiyələnir, nəzəriyyə verir, tənqidlər edirlər. Ona görə də bir dəstə insanın iqtisadi vəziyyətlərinə görə küçələrə çıxıb dinc şəkildə etiraz etmələri İslam nizamı məntiqində tam düzgündür.

Burda bir qeyd vurum. İslam Respublikasında iqtisadiyyat islami olmağa sövq edilir. Rəhbər Seyid Əli Xameneinin verdiyi iqtisadi nəzəriyyələr, o cümlədən, iqtisadi müqavimət proqramı da islami təfəkkürdən qaynaqlanır. Bu iqtisadi model unikaldır, geniş araşdırma və təhlilə ehtiyacı var. Amma qısa olaraq qeyd edim ki, əsası və mehvəri ədalət mövzusudur. Yəni liberal iqtisadiyyatdan fərqli olaraq islami iqtisadi təfəkkür zəif insanı inkişaf maşınının çarxının altında əzilib gedəcək bir bioloji varlıq kimi görmür.

Biz iddia etmirik ki, İranda tam islami iqtisadi modeldir. Amma buna cəhd olunur. Bu iqtisadi modeli yaratmaq üçün İranda mövcud siyasi idarəetmə sistemini nəzərə alın. Bu dini demokratiyadır. Burdan aydın olur ki, bu islami iqtisadi modelinin qalib gəlməyi üçün xalqın ona dəstək olmağı mühümdür. Ayrı sözlə desək, xalq müxtəlif postlarda oturan liberal və texnokrat düşüncəli məsullara dinc yolla təsir göstərməli, onları ictimai və iqtisadi ədalətə riayət emələrinə sövq etdirməlidir. Bu baxımdan İranda başlanan iqtisadi duruma etirazlar tam məntiqi, islami və İslam Respublikasının ali hədəflərinə xidmət zəminindədir. Bu Qərbə qəlb bağlamış ünsürlərin zəifləməsinə və islami amalların qüdrət tapmasına xidmət edir.

Digər bir məsələ də bu gün dünyada səslənən ədalət məfhumu ilə İslamda olan ədalət məfhumu arasında fərqdir. Dünyada, o cümlədən ölkəmizdə ədalət deyilən zaman mövcüd rejimin hegemonluğunu təmin etmək üçün manipulyasiya vasitəsi başa düşülür, amma islamda bu insan kəramətindən mənşə tapan bir anlayışdır. Ona görə də deyək ki, Azərbaycanda xalq iqtisadi vəziyətinə etiraz edəndə bu rejim tərəfindən təyin və tərif olunmuş dəyərlərə qarşı çıxmaq, nəzm və intizamı pozmaq, təxribat cəhdi kimi başa düşülür. Çünki hər bir məmur fərd iqtisadi fikir baxımından liberaldır, iqtisadi ədalətə etiqad bəsləmir. Bu təkcə Azərbaycanda mövcud rejimə bağlı deyil, bütün qeyri-islami məktəblərin zatında var. Ona görə ədalət tələb olunan vəziyyətlərə bunlar qeyri-elmi, iqtisadi nəzmi bir-birinə vuran təxribat kimi baxırlar. Amma İran İslam Respublikasında bu nizam fasiq məmurla mahiyyət baxımından ziddiyətdədir. Ona görə fasiq məmuru zərərsizləşdirmək üçün xalqın meydana girməyinə eytiyac var, yəni bu, nizama qüdrət bəxş edir.

Təəssüflər olsun ki, bir dəstə insan xalqın bu ilahi və islami tələbindən istifadə edərək ara qarışdırmağa, təxribat törətməyə, xaos yaratmağa çalışdılar. Amma xalq qısa zaman ərzində bu fərdləri öz içindən vurub atdı və sürətlə onları zərərsizləşdirdi. 

İran cəmiyyətini tanımaq rahat bir məsələ deyil. Təcrübə göstərir ki, iranlılar mövcud quruluşu tənqid edə bilər, kifayət qədər sərt fikir söyləyə bilər, amma həssas anda bu quruluşu müdafiə etmək üçün küçələrə axışar və canlarını fəda edərlər. Bununla bağlı bir neçə səbəbi söyləmək olar.

1. İslam nizamının insan fitrəti üzərində qurulması. İnsan fitri istəyinə qarşı söz deyə bilər, amma bu istəyi görməməmzliyə vurub onu tam aradan apara bilməz.

2. İranda mövcud əmniyyəti əldən vermək qorxusu. 

3. Nizam üzərində ədalətli fəqihin olması. Hətta onun əleyhdarları belə bu insanın təqvalı, sadə həyat sürməyini inkar edə bilmirlər.

4. Şəhadət məktəbinin canlı olmağı. Bu məktəb aradan gedən zaman xalqın rəhbərləri xarici qüvvələrlə mübarizə aparmaq üçün oturub kalkulyatorla hərbi büdcə xərcini hesablayır, əgər büdcə hansısa ölkədən yuxarıdırsa ona qalib gələcəyini fikirləşir, əgər aşağıdırsa haqlarının həmin qüdrət tərəfindən tapdalanmağına susurlar. Şəhadət məktəbinə müasir dövrümüzdə ən bariz nümunə Yəmən xalqıdır. Bu xalq hətta mərkəzi dövlət olmadan 3 ildir ki, ümumi büdcəsi yuz milyardı ötüb keçən ölkələr ittifaqı ilə döyüşür, amma istiqlaliyyətini qoruya bilir. 

5. Milli özünümüdafiə dozasının yüksək olması. Bəzi xalqlar bir cür tərbiyə olunublar ki, ən balaca xarici təhdid həmin xalqın təslim olmağına səbəb olur. Bundan istifadə edən istismarçı qüvvələr də onları həmişə xarici müdaxilə qorxusu altında saxlayır, öz xeyirlərinə olan müqavilələri onlara təhkim edir, arada bir xarici müdaxilə proqnozu ilə özlərinə lazımsız silahları baha qiymətə bu bədbəxt millətə satırlar. Bunun səbəblərini ayrı bir məqalədə danışmaq lazımdır. Amma qısa olaraq deyim ki, ilk səbəb qorxaq və zəif rəhbərliyə, xarici hegemon qüvvələrin nüfuzuna, milli və dini ruhiyyənin təxribinə bağlıdır. Bəzi xalqlarda isə bunun əksinədir. Xarici təhdid bu xalqın yaxınlaşmağına, həmdərd olmağına, mübarizəyə qalxmasına səbəb olur. İranlılar bu tip xalqlardandır. Xarici təhdidlər zamanı milyonlar küçələrə axışır, mübarizə şüarını verir, milli ittihadı hifz edirlər.

Böyük rəhbər Seyyid Əli Xamenei işğal olunmuş Fələstin torpaqlarında yaranmış sionist quruluşuna 25 il vaxt təyin etmişdi. Bu, quduz sionizm cərəyanı başçılarını narahat etməyə bilməz. Digər yandan çoxmillətli müqavimət qüvvələri addım-addım işğal olunmuş Fələstin torpaqlarına yaxınlaşır və bu xərçəng şişini qazıb atmaq üçün əməli hazırlığa başlayırlar. İslam aləminə, eləcə də bütün qoy xalqlara ən böyük təhlükə olan, dünya hakimiyyəti iddiası edən sionizm cərəyanını unutdurmaq üçün müxtəlif münaqişələr düzəldir, çox vaxt bu münaqişələrdə vasitəçi kimi çıxış etməyə çalışırlar. Amma İslam aləmində siyasi şüurun oyanması məkrli sionizm cərəyanı üçün ciddi xətər siqnalıdır. Misal üçün, ərəb ölkələri koalisiya düzəldir və məzlum Yəmən xalqına qarşı hücuma keçirlər. Əlbəttə ki bu oyunun arxasında Amerika və İsrail rejimi durur. Bununla məntəqədə iltihab yaradaraq özlərini xilaskar kimi tərəflərə təqdim emək istəyirlər. Amma müdrik Yəmən xalqı “Ölüm olsun Amerikaya, Ölüm olsun İsrailə, lənət olsun yəhudiyə” şüarı ilə meydandadır. Onlarla birbaşa döyüşən Səudiyyə Ərəbistanı və əlaltıları olsa da, müdrik yəmənlilər anlayırlar ki, bu ancaq oyunun görünən tərəfidir. Əsl proqram başqalarına aiddir.

Xalqların siyasi şüurunun bu cür buluğa çatması dünya tarixində təzə bir sözdür. Digər tərəfdən İraq Müqavimət Cəbhəsinin rəhbərləri İŞİD qüvvələri ilə döyüş bitər-bitməz sionizm rejimi ilə, əməli olaraq Amerika və digər istismarçı qüvvələrlə müharibəyə hazır olduqlarını elan etmişlər. Bir sözlə, Fələstin, Livan, Suriya, İraq, Yəmən və digər çoxmillətli müqavimət qüvvələri misli görünməmiş birlik nümayiş etdirmişlər. Bu müqavimətin ideoloji rəhbəri isə Seyyid Əli Xameneidir.

Ona görə də hər vasitə ilə İslam Respublikasına zərbə vurmaq, öz ömürlərini uzatmaq sionist reimi və onun dayələrinin əsas hədəfinə çevrilmişdir. Düşmənlərin bədbəxtliyi və ağılsızlığı ondan ibarətdir ki, onlar İranın bütün müqavimət hərəkatlarını pul və maddi yardımla hərəkətə gətirdiyini düşünürlər. Dərk edə bilmirlər ki, artıq simalarında olan maskalar yırtılmışdır və İran İslam Respublikasının verdiyi ideoloji xətt dünya xalqları üçün cəzbedici və əməlidir. 

Sionist parazitləri və tərəfdarları İranda xalqın haqq tələbini yaxşı bir fürsət sayaraq münafiq, bəhai və digər əlaltılarını fəallaşdırıb İslam Respublikasına zərbə vurmağa səy etdilər. Şübhəsiz ki, bu cinayətdə daxili liberalların və yaxud “nüfuz cərəyanının” da rolu az deyildi. Sonrakı mərhələdə KİV vasitəsilə İranda vəziyyəti mürəkkəb göstərməklə xalqın nizama qarşı qalxacağını proqnozlaşdırdılar. Boğulan şəxs saman çopünə pənah apardığı kimi bunlar da hər saman çopünə əl atır, hər köpüyə pənah aparırdılar. Bu arada bədbəxt Səudiyyə rejimi də sionist rejiminə öz sədaqətini sübut etmək şansını əldən vermədi.

İranda iğtişaşlar başlayar-başlamaz bəzi Azərbaycan qoyları da İsraildən “fas” komandasını alan kimi qollarını çırmalayıb ağalarına sədaqətlərini sübut etmək üçün yarışa girdilər. Bütün yəhudi və ərəb mətbuatını gəzib, Bəhreyndə xalq etirazlarından tutmuş Fələstin intifazəsinin şəkillərinə kimi yığıb “Ay dad, İranda qırğındır, xalq ayağa qalxıb” deyə qara-qışqırıq salmağa başladılar. Hətta fitnəkarlara qarşı qalxmış xalq mitinqlərini “İranda etirazlar davam edir, İran dağılacaq” başlığı ilə verməyə utanmadılar. Onların öz ağalarından “sağ ol” almaq üçün səyləri o həddə çatdı ki, Təbriz, Urmiyə, Ərdəbil, Tehran, Məşhəd və digər şəhərlərdə müqavimət bayraqları, Rəhbərin əksi, Amerika və İsrailə nifrət şüarları ilə yürüşə çıxan xalq izdihamlarının şəkillərini İslam Nizamına müxalif adı ilə verməkdən də utanmadılar.

Belələri hətta düşünmək belə istəmirlər ki, əgər İran olmasa sionizmin proyekti olan əhali artımına nəzarət proqramı əsasında müxtəlif xəstəliklərə yoluxmuş qohumlarını müalicəyə hara göndərəcəklər?!

Hətta “molla rejiminin” zülmü altında inləyən üzdəniraqların, manyakların “hüquq”unu müdafiə edən “Robin Qudlarımız” da tapıldı ki, Dəli Trampın və quduz Netanyahunun xeyir-duaları altında burnunun suyu gözünün yaşına qarışmış halda ox-kamanlarını götürüb Tehranı fəth etmək üçün gözlərini ulduzlu səmaya dikdilər.

Həmin koşer-qoy yazarlar hərəkətləri ilə Azərbaycan xalqının şüuruna istehza etdilər, xalqın düşüncəsiz olduğunu və bu əkslərə diqqət edib inanacaqlarını fikirləşdilər. Həmin koşer-qoy politoloqlar və dönər-Makdonaldz siyasətçilər bu hərəkətləri ilə şeytanpərəst sionizm cərəyanını şadlandırdılar, onlara özlərinin “sədaqətli qoy” olduqlarını sübut etdilər, siyasi əxlaqsızlığın ən alçaq həddinə endilər.

Onlar beralizm tüpürcəyi və sionizmin irinli qanı ilə üz-gözlərinə bəzək vuraraq, “azad bazar”ın vitrinlərində özlərini çox ucuz qiymətə satdılar və biabır oldular.