Xatirə Sadıqova
Doğulanda həyat
yaşayanda silah
öləndə bayraq oldun
Torpağın əlləri nə böyükmüş
gizlətdi səni də
mən ağlamağı öyrəndim
sən yaşamamağı
bir də
unutmağı öyrəndik hər ikimiz
torpağın yaddaşı zəif olur
İndi uzaqdasan yaşamdan
çiçəklərlə doğmalaşmısan
üzünü çevirmisən məndən, zamandan
sığınmısan torpağa
“torpağın qucağı istidir, daha isti...”
Комментариев нет:
Отправить комментарий