Nəyimə gərəkdi səni düşünmək

Cəlil Cavanşir

nəyimə gərəkdi səni düşünmək,

bu şəhərdə

yüngül xasiyyətli,

gəzəyən,

bir az ağıllı kişi görən kimi

əriyən,

hətta “sevirəm” deyən,

şeiri axmaqlıq,

roku azadlıq

sayan qızlar varkən.

nəyimə gərəksən axı,

ehtirasımı söndürəcək

qadınlar,

ərinə xəyanət edən

“xanımlar” varkən bu şəhərdə.

yarı çılpaq, yarı lüt,

açıq-saçıq geyinmiş

qadınlar varkən bu şəhərdə

səni düşünməyə dəyməz

bir də.

nəyimə lazımdı səni yazmaq,

yazılacaq bunca sevdalar içində.

bu şəhərdə sevgilər də,

nisgillər də

tamam fərqli biçimdə.

səni

hər doğan Günəşdə,

batan Ayda,

hər axan ulduzda

və hər sevdiyim qızda itirdim,

unutdum

bir az da.

nəyimə lazımdı səni sevmək?

Bu şəhərdə ən azad sevgilər,

ən real görüşlər

ən ucuz fahişələr varkən

yatmağa.

nəyimə lazımdı səni düşünmək,

səni yazmaq,

səni bitirmək,

səndə bitmək.

nəyimə lazımdı?

nəyimə lazımsan sən?