Ömər Xəyyam. Gül rəngli şərab ver bizə, ey saqi!

Dünən meyxanada mən bir qocadan
Soruşdum ki, gedib bu qədər insan,
Onlardan xəbər ver. Dedi: - Şərab iç!
Gedənlər qayıtmaz bir də heç zaman.
***
Gül rəngli şərab ver bizə, ey saqi!
Uymayaq söhbətə, sözə, ey saqi.
Bir kuzə mey gətir, torpağımızdan
Dövran düzəltməmiş kuzə, ey saqi.
***
Bilmirəm yaradan nə verib mənə,
Cənnətə gedərəm, ya cəhənnəmə.
Burda saz, mey, gözəl, çəmən olsa nəqd.
O nisyə cənnəti verərəm sənə.

***
Bu ucsuz, bucaqsız dairədə sən
İki cür insanı xoşbəxt görərsən.
Bir qismi hər şeyi bilən, o biri
Xəbərsiz yaşayan dünya işindən.
***
Köhnə şərab içib məstəmsə məstəm,
Kafir, atəşpərəst, ya bütpərəstəm.
Barəmdə hərə bir fikir söyləyir,
Aydındır öz işim, mənə hər kəsdən.
***
Həyatın sirrini bilsəydi ürək,
Bilərdi ölümün sirri nə demək.
Bu gün sağlığında bir şey bilməyən
Ölüb getdi, sabah nə dərk edəcək?

Ömər Xəyyam