Həyatımız hər gün bir yeniliklə əlamətdar olur. Çox təəssüf
ki, bunların arasında xoş təəssürat bağışlayanlar çox azdır. Heç eşitməzsən
ki, flan ölkədə məhsuldarlıq və ya həyat şəraiti xeyli yaxşılaşıb və ya
insanların imanı kamil olub. Bir qisim yeniliklər
təbii fəlakətlərlə bağlıdır. Sel, daşqın, qasırğa, tufan, zəlzələ, torpaq sürüşməsi,
meşə yanğını, vulkan püskürməsi,.. Sankı Allah-təala insanları bəd əməllərinə
görə cəzalandırır. İnsanlar bunu anlayırmı? Musa peyğəmbər öz hümmətini islah
etmək üçün on illərcə səhralarda gəzdirdi, hər cür bəla və fəlakətlərdən keçirtdi,
onlar bir şey anladılarmı?
Allahın layiq bildiyi cəzalar az imiş kimi insanlar həm də bir-birlərini fəlakətlərə məruz qoymaqda, yaxşıları bəlalara uğratmaqda, rəzalətə yuvarlanmaqda, möminlərə zülm etməkdə, dünyadan beş əllə yapışmaqdadırlar. Biz bu kimi qeyri-təbii və ağlasığmaz bəlaları, ədalətsizlikləri son onillikdə o qədər gördük ki, gözlərimiz alışdı. Ən böyük ədalətsizliklər ABŞ və İsrailə aiddir. Yəhudilərin hegamonluq etdiyi beynəlxalq mason dünya ağalığı iddiasını sürməkdə ikən daha ədalətli addımlar atmaq əvəzinə, müsəlman Fələstin xalqına qarşı disqriminatsiya və qətliam siyasətini açıq şəkildə və israrla həyata keçirtməkdədir. Adam onların müsəlmanlara qarşı bu qədər amansızlığını görərək az qala, II Dünya Müharibəsi zamanı törətmiş olduğu qəddarlıqlara görə Adolf Hitlerin ölənlərinə, əstəfurullah, Allaha naxoş getməsin, rəhmət oxumaq istəyir. Bu bir emosional düşüncə təzahürü olsa da, heç də yəhudi xalqına qarşı qərəzdən və faşist təfəkkürdən qaynaqlanmır. Bəşəriyyət yeni faşizmı bir vaxt onun fəsadlarına məruz qalmış bir xalqın hakimiyyət mənsublarından və havadarlarından uzun müddətdir ki, Yaxın Şərqdə və İstrail dövlətinin bir sıra əməllərində görməkdədir. İsrail müsəlmanlara, türk millətinə dost və ədalətli münasibətdə olardısa “Evrovizion-2010” musiqi yarışmasında ona
“0” , Ermənistana
isə “12”
xal verməzdi. 2-ci yerə layiq görülmüş bir ifaçıya heç xal verməmək hansı ədalətin
göstəricisi ola bilər? Bu yalnız düşmən ölkələr arasında mümkündür. Deməli,
İsrail müsəlman hümmətinə qarşı ( bəzi
ölkələrə nisbi fərqlər nəzərə alınmaqla), düşmən mövqedədir. Amma Türkiyə
buna diqqət yönəltmədən onları öz ölkəsində bank sektorunun başına çəkməkdədir.
Ədavətin və neofaşizmin ən son nümunəsi may ayının 31-də Aralıq dənizinin neytral
sularında baş verdi. 6 yükdaşıma gəmisindən ibarət “Azadlıq karvanı” İsrailin
blokadada saxladığı, aclıq və səfalətin böhran həddinə çatdığı müsəlman Fələstin
muxtariyyətinin Qəzza bölgəsinə sarı gedir, humanitar yardım aparırdı. Gəmilərdə
əllidən çox ölkədən qeyri-hökumət təşkilatının
könüllüsü, o cümlədən Türkiyədən olan 35 millət vəkili və mətbuat işçiləri toplanmışdı. İsrail
onları Qəzzaya buraxmayacağında israr edir, hərbi katerləri və helikopterlər
bu gəmilərin ətrafında hərlənirdi. Gəmilərdə olan 520 nəfərə yaxın könüllü isə
bir insanlıq borcunu yerinə yetirmək əzmi ilə öz əməlindən məmnun idi. Bu bir
sülh aksiyası idi və onun qarşısını kəsməyə
heç bir sivil dövlət hünər edə bilməzdi. Türkiyəyə məxsus bu gəmilərdə ərzaq,
ilkin tibbi ləvazimatlar və ən zəruri məişət əşyaları yer almışdı. Könüllülərin
arasında həkimlər də az deyildi. Dünyanın diqqət mərkəzinə düşmüş bu heyətdə nə
yaxşı ki, iki azərbaycanlı da vardı. İsrail dövləti Qəzza bölgəsində
terrorçuların olduğunu və onların İsrailə raket zərbələri vurduğunu bəhanə gətirərək
ərazini blokadada saxlayır, aclıq,
sıfalət və havadan müntəzəm raket zərbələri ilə fələstin ərəb xalqını
sarsıtmağa çalışırdı. Nəhayət bir sıra dünya dövlətləri, xüsusən də Türkiyə
müsəlman qardaşlarına kömək məqsədilə ayağa qalxanda İsrail humanitar yardımın
yalnız onun nəzarəti altında olan Aşdod limanına təhvil verilməsini, yardımın
guya ki, burada yoxlanıldıqdan sonra Qəzzaya göndəriləcəyini bildirdi. Bu isə
Qəzzaya yardım deyil, onun əli ilə verilən dilənçi payı xarakterini daşıyacaqdı,
bu isə siyasi və mənəvi cəhətdən yolverilməz idi. Bunun özü də fələstinlilərin
sarsıdılmasına hesablanmışdı. Həm də, yardım İsrailə deyil, Qəzzaya aid idi.
Qondarma “Dağlıq Qarabağ” separatçı rejiminə ölkəmizin iradəsinin
ziddinə olaraq maliyyə yardımı göstərən
ABŞ bu yardımı Azərbaycanın vasitəsilə
ünvanlayırmı? Bəs onun nəzarəti altında olan İsrail dövləti nədən bunun əksini
tələb edirdi? Əslində bu bir beynəlxalq etiket qaydası idi. Türkiyə gəmiləri
Misirin ərazi sularına daxil olub, oradan da Qəzzanın sahillərinə
yaxınlaşacaqdı. Lakin İsrail özünün bütün hikkəsilə dənizdə manevrlər edir, bu
karvana hədə-qorxu gəlib, psixoloji təzyiqlər vasitəsilə dinc insanları qorxutmağa
və mane olmağa çalışırdı. Gəmidəkilər belə tələblərə ram olacaq insanlar idisə,
elə böyük məsafə qətt etməzdilər. Mayın 31-də, sübh namazı verilərkən… məhz
sübh namazı vaxtı İsrailin hərbi gəmiləri
birdən Türkiyənin “Mavi Mərmərə” gəmisinə silahlı basqın etdi. Gəmidəkilər
bunun mahiyyətini dərk etdikdə əl-ələ tutub giriş qapısının ağzını kəsməyə
çalışdılar. Lakin silahlı əskərlər bu dinc aksiyanın mahiyyətini dərk etmədilər
və əmrə əsasən onları vurmağa, qovmağa çalışdılar. Qadınların qarşısında
İsrail əskərindən kötək yeməyi özünə sığışdırmayan türk kişisi kükrədi və yalın əllə əskərlərin üstünə
şığıdı. Silahsız insanlarla əlbəyaxa
döyüş zamanı İsrail əskərləri məğlub oldular. Onların silahlarını alıb dənizə
tökdülər. İsrail ordusunun “qüdrətli əskərinin” mifi beləcə sındırıldı. Bundan sonra İsrail ordusu gəmini sudan, havadan atəşə tutdu, dinc
insanların üstünə desant yeridildi. Bu
azğın ordu insanları atəşə tutub, çoxlarını öldürüldü, yaralandı, təhqir etdi, əsir
götürdü. Zatən İsrail ordusu hər zaman yalnız bu cür döyüşlər aparmışdı. Dinc Fələstin və Livan xalqını, silahsız yaşayış məntəqələrini uzaqdan atəşə tutan bu ordu özünə qarşı adi quşatanla daş yağdırıldığını
görəndə zirehli maşınlarla, tanklarla
üz tutub qaçırdı. Gəmidə qarşıya çıxanları güllələdikdən sonra onlar dinc humanitar yardimçıların
qollarını bağlamış, soyundurub paltarlarını axtarmış, hətta ayaqqabıların dabanlarını
da kəsib aradılar. Bu zaman İsrail zabiti bir həkimin qarnına beş güllə vurmaqla,
jurnalistin başına atəş açmaqla “igidlik” göstərməyə çalışdı. Beləcə, humanitar
yüklü gəmilər həbs edilərək İsrail sahillərinə aparıldı. Bu bir azğınlıq,
dövlət səviyyəsində dəniz quldurluğu və insani cinayət nümunəsi idi. Öz vətəndaşlarının
öldürülməsindən, millət vəkilləri qarışıq yüzlərlə dinc insanın həbs edilməsindən
xəbər tutan Türkiyə dövləti
kükrədi. Baş nazir İsrailin əleyhinə dişinin dibindən çıxanı dedi.
Xarici İşlər Naziri bu ölkəni haqlı olaraq dəniz qulduru adlandırdı. Bütün
Türkiyə küçələrə axışdı. Gənclər dəstə-dəstə, yalın əllə sərhədə doğru irəlilədi.
Bu çox həssas bir məqam idi. İndi həyasızlıq
edən tərəf heç də Yunanıstan deyildi. İsrail elə ABŞ-in və əksər NATO dövlətlərinin
üzdə olan forması deməkdir. İsrailə qarşı müharibəyə başlamaq əslində bütün
xristian Qərbinə qarşı müharibə aparmaq demək olacaqdı. Nə yaxşı ki, həlledici
məqamda Türkiyə səbr və dözüm göstərə
bildi. Elə bu zaman çox təhlükəli bir oyunun kontrları görünməyə başladı:
Türkiyənin İsrail ilə müharibəyə cəlb olunması. Ən qüdrətli 3 müstəqil müsəlman ölkəsindən birini müharibəyə cəlb
etmək, onu və ona havadarlıq edəcək İslam dünyasını sarsıtmaq. Təbii ki, İslam
dövlətlərinin heç də hamısı Türkiyənin yanında olmayacaq, İsrailə qarşı hamısı
ayağa qalxmayacaq,.. Bi isə İslam dövlətlərinin arasında daha qalın sədlər
çəkəcək. İsrailin arxasında ABŞ-in və beynəlxalq masonun durması uşağa da məlumdur. Deməli, Turkiyə İsrailin
bu həyasızlığının silahlı cavabını vermək
istəsə ABŞ və NATO onu dəstəkləməyəcək, münaqişənin sülh yolu ilə həllini
məsləhət görəcək, amma altdan-üstdən güclü zərbələr vuracaq. Onun bu kimi “sülh
yolunu” Azərbaycan çox gözəl bilir. Hətta “zad boyda” İsrailin Türkiyənin hərbi
gücünü sarsıtması, mifini sındırması da mümkündür. Təbii ki, ABŞ-in və digərlərinin
həyasızcasına yardımı ilə. Kosmosdan
Türkiyə hərbi obyektlərini lazerlə vurub, bunu İsrailin hərbi qüdrəti kimi
sırımağa nə var ki! Hələ üstəlik taktonik bombalar partladıb ölkənin zəlzələ
ocaqlarını oyatmaları da mümkündür. Yaranacaq xaos nəticəsində dövlət
aparatını iflic vəziyyətinə salmaq, ölkədəki iqtisadi-siyasi durumu böhran həddinə
gətirmək, vətəndaş itaətsizliyi yaratmaq,..Bu arada PKK terrorçularına bir əl yellədib, onun aktivləşməsini tələb etmələri də mümkündür. Yeri, düşmüşkən, eyni
gündə kürd terrorçuları Türkiyənin İskəndərun
limanını raket atəşinə tutmuşlar. Bu heç də təsadüfi deyil, “Tərpənmək istəsən
səni beləcə öz içindən vura bilərəm!” mesajıdır.
“Ergenekon”çuları sıradan çıxardan türk iqtidarı indi analmalıdır ki, həbsxanalara
atılan və mənəvi cəhətdən sındırılan “Polad
Əlamdarlar”ın dəyişib “İskəndər Böyükə”
çevrilməsi ona fayda gətirməz, əksinə, belə həssas məqamlarda daha da təhlükəli
ola bilər. Deməyək ki, Türkiyə iqtidarı özünün daxildəki yarıtmaz siyasətini
uğurlu xarici siyasətlə sığortalaya bilmişdir. İsrail dövləti bir qədər təpgi
gördüyü üçün sonra əsir götürdüyü
insanları azad etməyə məcbur oldu. Amma 9, qeyri-rəsmi mənbələrə əsasən 16 nəfər
öldürülmüş günahsız insanı geri qaytarmaq olacaqmı? Bu bir ləkə kimi İsrail
tarixində qalacaq. Dövlətin şərəfsiz əmrini yetirən desant dəstəsinin
komandirini İsrail Dövləti milli qəhrəman élan edirsə, bu artıq dövlət səviyyəsində
şərəfsizlik nümunəsidir. Üstəlik isə İsrail iddia etməyə başlayıb ki, guya gəmidə Fələstin terrorcuları var imiş və
onun əskərlərinə də həmin terrorçular silahli muqavimət göstəriblər. Qeyri-ciddi
arqumentdir. Bəs hanı o terrorçular? Niyə gəmidə onlardan birini də tapa bilmədilər?
Bizim MM-in yəhudu deputatı Yevda
Abramov bu olay barəsində fikir bildirməkdən qalmadı və o da həmin gəmidə
terrorçuların olduğunu iddia elədi və hələ bizi bir çox şeyləri bilməməkdə də
qınadı. Milli deputata “Molades!” deməmək olmur. Belə iddialar lap ABŞ-in
İraqda kimyəvi silah axtarmasına və buna görə ona hücum edib bu ölkəni işğal
etməsinə oxşayır. ABŞ da bəyan etdiyi kimyəvi silahları ötən bu qədər illər ərzində
tapa bilmir. Amma İraqı işğal etdi və bu işğal hələ də sürməkdədir. Bunun özü
də hücum əmrinin əslində eyni mərkəzdən
gəlməsinə bir işarə deyilmi? ABŞ çoxdandır İran, Türkiyə və Pakistanın üzərində
hərlənir, amma qona bilmir. Bu arada ABŞ-in
çoxdan yetişdirdiyi bir türkün əli ilə guya ki, İslam düşmənlərinə
qarşı cihada qalxıb ABŞ-da və ya İngiltərədə bir neçə terror
aksiyası həyata keçirtməsi də mümkündür. Məsələn, Parisin Yelisey və ya Londonun Buhengem sarayının partladılması
və sair. Bunu bəhanə gətirən Qərb dövlətləri Türkiyədəki “həmin terrorçu” dəstəni
zərərsizləşdirmək məqsədilə qardaş ölkəyə hərbi müdaxilə etməzmi? Axı onun
eyni ilə bir “Üsamə Bin Laden formalaşdırmaq
və Əfqanıstana basqın etmək ” təcrübəsi
var. Türk polisi İsrailin üstünə yollanan əliyalın gəncliyin qarşısını yaxşı
ki bu hal kütləviləşmədən kəsə bildi. Hər hansı bir provokasiya sonra bütün
Qərb dünyasının əlinə fürsət verməzmi? Onda gəmilərə quldur basqını
unutdurular, BMT məsələyə sərt münasibət
bildirər, hətta gəmi olayını Türkiyənin özünün törətdiyini élan edib, buna görə
onun özünü cəzalandırarlar. Bəli! Siyasətdə
müsəlmanlarla xristianların bir böyük fərqi də bilirsinizmi nədədir? Çox şeyə nail ola bilmək üçün siyasətdə müsəlmanın qarşısını
“ayıb”, “günah”, “qəbahət”, “vicdan”, “kişilik” kimi anlayışlar kəsə bilir,
xristian siyasətçinin isə qarşısını kəsən heç nə yoxdur, onun üçün “məqsədə
çatmaqdan ötrü bütün vasitələrdən istifadə etmək lazımdır” anlayışı var, vəssəlam.
Belə rəqibə qarşı açıq və mərdanə mübarizə aparmaq çox çətindir. İsrailin
başını xarab etməyə bir Fələstin də yetər. Bütün bunlara görə də Türkiyə
hadisələrə soyuqqanlı münasibət bəsləməli, fitnələrə uymamalı, amma eyni
zamanda bu bəhanədən yararlanaraq Türkiyə
həyatında İsrail iqtisadiyyatının və MOSSATın təsir gücünü heçə endirməli,
dostunu düşmənindən heç çəkinmədən ayırmağı bacarmalı, daxildə “əcinə ovunu”
saxlayıb, Türk – Turan Birliyi yaradılmasından ötrü bütün vasitələrdən istifadə etməlidir. Türk
dünyasının bundan daha mühüm xilas yolu ola bilməz. İndiki məqamda bu hərbi cinayətə hərbi güc
yolu ilə cavab vermək əsla yaramaz! Cavab
verməyə başqa vasitə yoxdur məgər?!
Allahın layiq bildiyi cəzalar az imiş kimi insanlar həm də bir-birlərini fəlakətlərə məruz qoymaqda, yaxşıları bəlalara uğratmaqda, rəzalətə yuvarlanmaqda, möminlərə zülm etməkdə, dünyadan beş əllə yapışmaqdadırlar. Biz bu kimi qeyri-təbii və ağlasığmaz bəlaları, ədalətsizlikləri son onillikdə o qədər gördük ki, gözlərimiz alışdı. Ən böyük ədalətsizliklər ABŞ və İsrailə aiddir. Yəhudilərin hegamonluq etdiyi beynəlxalq mason dünya ağalığı iddiasını sürməkdə ikən daha ədalətli addımlar atmaq əvəzinə, müsəlman Fələstin xalqına qarşı disqriminatsiya və qətliam siyasətini açıq şəkildə və israrla həyata keçirtməkdədir. Adam onların müsəlmanlara qarşı bu qədər amansızlığını görərək az qala, II Dünya Müharibəsi zamanı törətmiş olduğu qəddarlıqlara görə Adolf Hitlerin ölənlərinə, əstəfurullah, Allaha naxoş getməsin, rəhmət oxumaq istəyir. Bu bir emosional düşüncə təzahürü olsa da, heç də yəhudi xalqına qarşı qərəzdən və faşist təfəkkürdən qaynaqlanmır. Bəşəriyyət yeni faşizmı bir vaxt onun fəsadlarına məruz qalmış bir xalqın hakimiyyət mənsublarından və havadarlarından uzun müddətdir ki, Yaxın Şərqdə və İstrail dövlətinin bir sıra əməllərində görməkdədir. İsrail müsəlmanlara, türk millətinə dost və ədalətli münasibətdə olardısa “Evrovizion-
Комментариев нет:
Отправить комментарий