Yoxluqların sevgisi

Əli Şirin Şükürlü

yoxluqların sevgisi -
yuxu da gerçəklikdi

toxunuram O-na. sevirəm O-nu.
əlimdən tutub bərk-bərk. üzümə gülümsəyir
və sevir məni.
bu məkan və zaman kəsiyində
başqa heç nə və heç kim yox düşüncəmdə
O-ndan savayı.

nə ayrılıq barədə düşünürəm,
nə başqa biri ağlımda.


bu məkan-zaman kəsiyində
bir mənəm, bir O, bir də sevgi.

məkan – haradı,
zaman neçədi,
mən, O və sevgidən başqa
hadisələr
hara qeyb olub - hardadı?

oyanıram yuxudan. çoxalır hadisələr.
mən varam, O yoxdu.
daha doğrusu,
indi mən olan yerdə
O yoxdu.

mən öz evimdə,
O öz evində.
O var olan yerdə mən,
mən var olan yerdə O yoxdu.

bəs bir az əvvəl yaşadıqlarım –
necə toxuna bilərdim yoxluğa,
yoxluq necə sevə bilərdi məni?

başqa necə ola bilər –
eyni vaxtda
həm eyni, həm də
ayrı-ayrı müstəvidə?

bir az əvvəl gecə idi;
mən öz evimdə, O öz evində.

bir az əvvəl
yoxluğumuz sevişirdi
mən və O olmadığı yerdə.