Aliyə Əsədova - ÜŞÜYƏN SÜMÜKLƏR

Gücüm varmış

indi bilmədiklərimin

dərdinə qalmağa,

Bir bilsən ki

dərd necə üşüyür.

İndi gəzmək istədim-

yer var yaxşı ki ,

addımbaşı dərdləri

ayaqlamağa.

Şarf,əlcək istədin

yarımçıq yuxumda,

Son dəfə üşüyən 

barmaqların

necədi indi?

Narahatsan?

Əti didib yeyən

qanı içib sovuran

yer var-

adı Torpaq,

dərd torpaq qədər

 torpaq qədər dərd var-

dərd boydadı məzar...

məzar torpağına 

sağol dedim  gələndə,

bu keşikçi torpaqların

borcu var əslində 

başdaşını saxlamağa,

sümüyünü qorumağa,

bir sağol da deyəcəm

baş qoyduğun torpağa.

Bilsən ki

torpaq necə üşüyür...