Страницы

16.06.2017

(OS)TURAN MİFİ

İbrahim Sel

AZƏRBAYCANLILAR TÜRKDÜRMÜ?

 Azərbaycan əhalisi etnolinqvistik strukturuna görə yekcins deyildir. Bizim ölkədə türk, ari, hətta slavyan xalqların varisləri bir-birinə qarışıblar. Yaşadığımız coğrafi regionda Avrasiya qitəsinin ən mürəkkəb və mübahisəli rasogenez problemi hökm sürməkdədir. Qaploqrupların və antropologiyaların öyrənilməsi belə bir nəticə verir ki, Azərbaycan xalqının böyük əksəriyyəti monqoloid yox, avropoid irqinə mənsubdur. Azərbaycanlı tipinin türk-monqol-tatardan da çox pers-talış-erməni tipinə yaxınlığı ilk nəzəri cəlb edən məsələlərdəndir. Azərbaycanlı populyasiyasının genetik dendroqrammının fərqli göstəricisi müasir tarixçilərin bizə sırımağa çalışdığı kriteriyalarla qətiyyən düz gəlmir.
 Tədqiqatçı Mehman Qafarlı bildirir ki, talışlar və azərbaycanlılar- vahid xalqdırlar. Onun fikrincə, monqol-tatarların Qafqaza gəlişindən sonra azərbaycanlılar təkcə dillərini dəyişərək türk dilini qəbul etmişlər; düzənlik yerdə yaşayanlar türkcə danışmağa başlamış, dağlıq ərazilərdə yaşayanlar- talışlar isə öz dillərini qoruyub saxlamışlar. Talışlarla azərbaycanlıların başqa heç bir fərqi yoxdur. Mehman Qafarlı deyir: “Mən bütün məsələlərə klassik fizika qanunları prizmasından baxıram. Bax bu prinsip əsasında azərbaycanlı və talışların eyni xalq olması fikrimin düzgünlüyünü yoxlayaq. Azərbaycanın müxtəlif regionlarından 100 azərbaycanlı, talışlar yaşayan rayonlardan isə 100 talış yığaq. Onları bir yerə toplayaq və dəstə halında bir-birinə qarışdıraq. Sonra istənilən kənar adamı çağıraq və bu dəstədən azərbaycanlıları ayrı, talışları isə ayrı yığmağı xahiş edək. Bir şərtlə ki, dəstədəki talışlar və azərbaycanlılar sussunlar. Bu adam səhvlər buraxacaq, talışın kim, azərbaycanlının kim olduğunu müəyyənləşdirə bilməyəcək. Ona görə ki, talışlar və azərbaycanlılar görünüşcə oxşardırlar. Ona görə ki, onlar eyni xalqdırlar. Sonra isə eyni prinsiplə 100 azərbaycanlı və 100 türkü bir yerə toplayıb qarışdıraq. Yenə də kənar adamı çağıraq və onları bir-birindən ayırmağı xahiş edək. Bu adam türkləri azərbaycanlılardan asanlıqla ayıra biləcək, olsa-olsa cəmi 10 faiz səhv buraxacaq. Ona görə ki, türklər və azərbaycanlılar xarici görünüşcə tam fərqlidirlər”.
 Necə deyərlər, görükən kəndə nə bələdçi? Bu metamorfoza heç bir DNK araşdırmadan da ilk baxışda aydındır: Biz monqol deyilik! Azərbaycanlı və tatar fenotiplərinin ötəri monitorinqi belə onların monqoloid kökənli olması üçün heç bir əlyeri qoymur. Ciddi elmi tədqiqatlar türkçülük təbliğatının heç bir əsasa söykənmədiyini hərtərəfli şəkildə üzə çıxarır.
 Tarixən azərbaycanlılara heç vaxt türk deməyiblər, bu müasir dövrün qondarmasıdır. Çar Rusiyasında azərbaycanlılara pers deyirdilər. Qarsın sünni əhalisi bizə şiə, suriyalılar əcəm, türkmənlər erməni, çeçenlər, inquşlar, qaraçaylar və balkarlar qacar, avarlar, andilər, baqulallar və çamalallar padar, laklar və darginlər həməşəri, Şəki-Zaqatala zonasının rutul və avarları isə muğal deyirdilər. Facebook sosial şəbəkəsində bir nəfər belə şərh yazıb: “Azərbaycanlılar türk olsaydı, onda at əti yeməli idilər, kumız içməli idilər. Azərbaycanlıların muğamı var, onların yox. Azərbaycanlılar Novruzu qeyd edirlər, onlar yox. Adət-ənənələrimiz, mətbəximiz, o cümlədən heç geyimlərimiz də düz gəlmir. Baxın Azərbaycan kişisinin papağına və onların papağına və s. Heç dinimiz də düz gəlmir. Biz hara, türk hara! Azərbaycanlılar əsasən Qafqaz və İran xalqlarından təşkil olunub”. Ərdəbilli millət vəkili Mənsur Həqiqətpur deyir: “Biz azəri və iranlıyıq, türklər kimi “badam gözlü” və “sarı” deyilik. Əslində biz türk deyilik, azəriyik- irqimiz İran irqi, rəngimiz ağ və gözlərimiz normaldır... Türklər isə sarı irqdəndirlər, badam gözlüdürlər və varvar yanaqları vardır. Biz indi türkcə danışırıq, ancaq ana dilimiz farscanın azəri ləhcəsidir. Səlcuqların İran və Azərbaycanda hökumət etdikləri dövrlərdə türk dili xalq arasında yayılmağa başladı. Azəri adında dil yoxdur, azəri bir ləhcədir. Qədim zamanlarda da azəri dili olmayıb, sadəcə azəri ləhcəsi olub. Azəri gilək, lor, lək və s. kimi ləhcədir”. Rabil Abdinov: “Biz bunu deyirik ki türklər Azərbaycana 11-ci əsrdə gəlib... Onu da əlavə edirik ki, Azərbaycan türklərinin etnogenezində türklərdən daha çox arilər iştirak ediblər. Buna da ən böyük dəlil Azərbaycan türklərinin monqolid irqindən də çox avropoid irqinə oxşamalarıdır. Bu qədər. Burda təhqir və aşağılayıcı nə var? Bunu 70 milyonluq Türkiyə qəbul edir, milyonlarla türk dünyası qəbul edir, bir ovuc Azərbaycan pantürkisti qəbul etmir...”

BİZ ERMƏNİYƏ TÜRKDƏN DAHA ÇOX YAXINIQ?

 Tanınmış DNT mütəxəssisi Əkbər Əliyev gəldiyi nəticələrlə bağlı maraqlı açıqlamalar verib: “Azərbaycan millətinin 50 faizi yerli Qafqaz Albaniyası kökənlidir. 20 faizi ərəb, 20 faizi türk-monqol, Orta Asiya kökənlidir. Çox az faiz hesabı ilə vikinqlərdən də var”. Mütəxəssisin fikrincə biz türklərdən də çox ermənilər ilə yaxınıq. Və o haqlı olaraq bildirir ki, bu məlumatları gizlətmək düzgün deyildir: “Bəzi qarabağlılarla ermənilər eyni gen daşıyıcılarıdır. Qarabağ regionunda yaşayanların əksəriyyəti eyni kökənli, eyni populyasiyadan törəyən nəsillərdir. Hətta o bölgədən olan bir çox azərbaycanlılarla ermənilər eyni gen daşıyıcılarına malikdirlər. Sadəcə sonradan onları dil və din bölüb. Və belə məlumatları açıqlamaq Azərbaycan üçün daha sərfəlidir, nəinki gizlətmək. Bu yolla Qafqaz Albaniyası ilə bağlı yazılan tarixi kitablardakı yanlışlıqları da aradan qaldırmaq olar”.
 Genlər hardan gəlib çıxdığımızı göstərə bilər. Məsələn, İran-Fars qarışığısan, yoxsa Türk-Monqol. Bu əslində yaxşı bir şeydi. “Azerbaijan DNA Projecti”nin hal-hazırda olan məlumatlarını qeyd etməyimiz yerinə düşür. Ölkəmizdə 138 nəfər Y-DNA testi edilib. Cənub bölgəsindən, Naxçıvandan, Bakıdan, Qubadan, Mil-Muğan düzündən, Arandan, Gəncədən, Bərdədən, Qarabağdan və Tovuz-Qazax ərazisindən insanlarımız testdən keçirilib. 138 nəfərin cəmi 3 nəfərində monqol geni (qaploqrupu) aşkarlanıb. 138 nəfərin içində 3 nəfərdə Orta Asiya türk geni aşkarlanıb. 138 nəfərin içində 1 nəfərdə Çin geni aşkarlanıb.  138 nəfərin içində 2 nəfərdə qaraçı geni aşkarlanıb. 138 nəfərin içində 4 nəfərdə ərəb genləri aşkarlanıb. 138 nəfərin 125 nəfəri yerli Qafqaz, İran mənşəlidir... Bu test -milli faşistlərin təəssüfünə rəğmən- üzə çıxarmışdır ki, ölkəmizdə ən çox təşkil edən fenotip armenoiddir...

QAPLOQRUP DƏYİŞMƏZ QALIR

 İnsan DNK-sında 46 xromosom vardır ki, onun yarısı atadan, yarısı isə anadan ona miras qalır. Atadan keçən 23 xromosomdan yalnız birində- Y xromosomunda qandan qana ötürülən nukleotidlər dəsti olur. Genetiklər belə dəstə qaploqrup deyirlər. Y xromosomundakı qaploqrup minilliklər boyu nəsildən nəsilə ötürülərək dəyişməz qalır. Yəni, eramızdan min illər qabaq ulu baban hansı qaploqrupu daşımışsa, sən də həmin qaploqrupun daşıyıcısan. Başqa cür ola bilməz. Bütün kişilərdə belədir (Qadınlarda da həmin nişan var, amma ayrı koordinat sistemində- DNK-nın mitoxondrial dairəsində yer alıb). Eyni bioloji növdən olan insanların hamısı eyni qaploqrupa malikdirlər. Yəni bir xalqın kişiləri hamısı eyni qaploqrupun daşıyıcılarıdır. Hər bir xalqın digər xalqın analoji nukleotidlər dəstindən fərqlənən öz qaploqrupu var. Bu qaploqrup həmin xalqın genetik markası, bir növ etnik damğasıdır. Adi dillə desək, Allah insanları müxtəlif xalqlara ayırıb və hər birinə öz nişanını qoyub. Həmin nişan DNK-nın Y xromosomunun unikal nukleotidlər dəstində öz əksini tapıb.
 Biologiya dəqiq elmlərdən biridir. Tarix və ədəbiyyatdan fərqli olaraq o cəfəngiyyatı sevmir, falsifikasiya üçün yer saxlamır. Şair istədiyi kimi üyüdüb tökür, bioloq isə postulatlarla fikir yürüdür. Tarixçi xəyallarda uçur, amma bioloqun işi dəqiqdir. Tarix elmi çoxlu sayda bir-birinə zidd olan mənbələrlə doludur. Odur ki, tarixçilər ictimai-siyasi rakursa uyğun olaraq özlərinə sərf etməyən məlumatları tullamağa məcburdurlar. Məktəb kursundə bizə keçilənlər- bir çox versiyaların içindən seçilərək məsləhət görülən variantlardır. Əslində tarix mahiyyətcə elm deyil, nağıldır, odur ki, miflər asanlıqla ortaya çıxıb oturuşur. Ciddi adamlar tarixçiliyi əslində elm yox, elmi ibarələrlə bəzədilmiş mifologiya sayırlar. Tarixin ən az intellekt tələb edən sahəsi millətçilik (bizim coğrafiyada türkçülük) olduğundan, bizim əksər ziyalıların zəngulələri hindkinoizm-motalizm janrındadır. Təsadüfi deyil ki, 1900-cı illərdən, yəni ölkəmiz müstəqil olandan hakimiyyət kreslolarında oturanların çoxu filoloqlardır. Ədəbiyyat süni mənzərə yaradır, tarix qumdan qəsrlər tikir. Biologiya isə elə bir sahədir ki, ikili yanaşmalara yer saxlamır və hər şeyi öz adı ilə çağırmaqda israrlıdır. Genetik rəy hətta məhkəmə tərəfindən şəksiz qəbul olunur.
 DNK-dakı qaploqrupun müəyyənləşdirilməsinə əsaslanan genetik-statistik analiz xalqların keçdiyi tarixi yola urapatriotların elmi sicilləmələrindən daha səhih aydınlıq gətirir. İnsanların bioloji araşdırılması əsasında ortaya qoyulan nəticə etnoqrafiya, arxeologiya, linqvistika və digər tarix sahələrinin yanaşmalarından daha dəqiq və real olur. Dil, mədəniyyət, din və insan yaradıcılığının digər bəhrələrindən fərqli olaraq DNK-nın Y-xromosomundakı qaploqrup minilliklər boyu dəyişmir, heç vaxt modifikasiya olunmur və assimilyasiyaya uğramır. İrsi bioloji işarə dəyişmir. Odur ki genetik tarix əsas kimi götürülür, qalan humanitar sahələr isə ona köməkçi rolunu oynayırlar.
 Deməyimiz odur ki, əgər sən bu ərazidə əzəldən yaşadığını iddia edirsənsə, qaploqrupun bu ərazidə min illər əvvəl yaşamış insanın arxeoloji qazıntılar zamanı üzə çıxmış sümüklərindən alınmış qaploqrupla eyni olmalıdır. Tədqiqatlar aydın göstərir ki, bizim regionda yaşamış qədim insanın qapoloqrupu monqoloid insanın yox, ariya-slavyan insanın qaploqrupudur.
 Fəlsəfə elmləri doktoru İrina Sezar deyir: “Azərbaycanlıların genomunun tədqiqi göstərir ki, onlar İran-Persiyanın Rus-Ariya kökünə bağlıdırlar. Azərbaycanın qərb hissəsində Qazax adlı şəhər var. Qazax-Kazak Azərbaycanın ən qədim yaşayış məskənlərindən biridir. Burada 5-ci əsrə aid tikili qalmışdır, amma qazıntılar şəhərin Rus-Ariya ilə bağlı qədim kassak-sak-skif tarixinə dəlalət edir. Üzə çıxan qədim artefaktlarda çoxlu kassak-kazak-sak-skif svastikaları vardır. Rus-Ariya svastikaları Azərbaycanın Borçalı və Qazax əyalətlərinin qədim xalçalarında da qrafik şəkildə əks olunmuşdur. Azərbaycan xalçaçılığında belə svastika elementlərinə “Dörd buynuz” və “Damğa” deyilir. Azərbaycanın digər guşəsində- Urmiya gölü ətrafında da Kazak adlı məntəqə vardır. Həmin ərazidəki Həsənli təpədə qədim şəhərin qalıqları tapılmışdır ki, burada qazıntılar zamanı çıxan camlarda da Rus-Ariya svastika motivləri boldur və tapıntılar 2600 il əvvələ aid edilir. Bilmək vacibdir ki, eramızdan 2000 il əvvələ kimi rusiçlər, iranlılar, brahmanlar, azərbaycanlılar, ermənilər, alanlar vahid Rus-Ariya xalqını təşkil edirdilər. Bir müddət sonra parçalanma getsə də, subkulturaların Rus-Ariya kökü dəyişməz qalmışdır”.
 Tarixi mənbələrdə sak, skif, işğuz, hun, kaspi, qıpçaq, polovets adlanan tayfalar müxtəlif adlar daşısalar da, bir-biri ilə qırılmaz tellərlə bağlı oub, bir vəhdət təşkil etmişlər. Bu tayfalarla bağlı araşdırmaları nəzərdən keçirdikdə olduqca düşündürücü faktlar nəzəri cəlb edir.

BABƏK SAQAN AZƏRBAYCAN VƏ TÜRKÇÜLÜK BARƏDƏ

 “Azərbaycan coğrafi ərazisində Aratta dövləti nə zaman olmuş? 4500 il öncə. Lulubi dövləti nə zaman olmuş? 4300 il öncə. Urmiya gölünün cənubunda Kuti dövləti nə zaman olmuş? 4300 il öncə. Turukki dövləti nə zaman olmuş? 4000 il öncə. Azərbaycan coğrafi ərazisində Manna dövləti nə vaxt yaranıb? 2800 il öncə. Midiya dövləti nə vaxt yaranıb? 2700 il öncə. Qafqaz Albaniyası nə vaxt yaranıb? 2400 il öncə. Atropatena dövləti nə vaxt yaranıb? 2300 il öncə. Azərbaycan adının yaranma tarixi nə zamana təsadüf edir? Atropatena dövlətindən sonraya. Cavanşir nə vaxt yaşayıb? 1400 il öncə. Cavanşir hansı millətdən idi? Azərbaycanlı. Babək nə zaman yaşamış? 1200 il öncə. Babək hansı millətdən idi? Azərbaycanlı. Orta Asiya türkləri nə zamandan Azərbaycana gəlməyə başlayıblar? 1000 il əvvəldən gəlməyə başladılar. 1000 il əvvəlki bütün dövlətlər və şəxsiyyətlərimiz hansı millətdən olublar? Azərbaycan coğrafiyasının yerli xalqı kim idi? Atəşpərəst və zərdüşti. Azərbaycanlılar. İndi bizim musiqimiz kimə aiddir? Azərbaycanın 1000 il əvvəlki qədim xalqına. 1000 il əvvəlki abidələrimiz kimə aiddir? Azərbaycanın qədim xalqına. İndi biz kimlərə bənzəyirik və genetik cəhətdən hansı irqin övladlarıyıq? 1000 il əvvəlki azərbaycanlıların irqindənik. 1000 ildən öncəki dilimiz hansı dil olub? Azəri dili.
 Azərbaycanda türkçülük nəyə görə saxtadır? Ona görə ki biz azərbaycanlılar türk deyilik, sadəcə türkdilliyik”.

TATARLAR VƏ QIPÇAQLAR TÜRK DEYİLLƏR

 Artıq molekulyar səviyyədə sübut olunmuşdur ki, Avrasiya qitəsindəki bir sıra türkdilli xalqlar kimi tatarların da monqollara heç bir aidiyyatı yoxdur. Biokimya alimləri Tatarıstanın müxtəlif məntəqələrində yaşayan 200 tatar və 200 rusu araşdıraraq onların mitoxondrial DNK-sını yoxlamışlar. Uzun əsrlər monqol-tatar əsarətində qaldığı deyilən, Qızıl Ordanın göbəyi sayılan Tatarıstan əhalisində heç bir monqolidlik dərəcəsi tapılmamışdır. Məlum olmuşdur ki, tatarlar monqoloid yox, avropoid irqinə mənsubdurlar. Aydın olmuşdur ki, tatarların da elə respublikada yaşayan ruslar qədər molekulyar səviyyədə monqollara heç bir bağlılığı yoxdur.
 Kazan tatarları əslində bulqar-volqarların övladlarıdır, monqolların deyil. 1946-cı ildə SSRİ Elmlər Akademiyasında Kazan tatarlarının etnogenezi ilə bağlı keçirilən xüsusi elmi sessiyanın gəldiyi nəticə maraq doğurur: “Müasir tatarların monqollara heç bir aidiyyatı yoxdur. Tatarlar Volqa bolqarlarının birbaşa varisləridir. Onlara “tatar” deyilməsi tarixi cəhətdən düzgün deyildir”. 1988-ci il nəşri olan “Kazan tarixi” kitabında isə oxuyuruq: “Kazan şəhəri və diyarının sakinləri Oktyabr inqilabına kimi özlərinə bulqar deyirdilər”.
 DNK analizləri göstərir ki, tatarlar tarixən monqol köçəriləri ilə yox, Volqaboyu qıpçaqları ilə yan-yana yaşamışlar. Bizim tarixçilər qıpçaqların da türk olduğunu daim vurğulayırlar. Ənənəvi tarixşünaslığa görə, 11-ci əsrdə tarixin səhnəsindən itmiş peçenqlərin yerini türklər (səlcuqların cənub qolu), ardınca isə qıpçaqlar tutmuşlar. Lakin maraqlıdır ki, uzun illər Rusiyanın cənubunda at oynatdığı iddia olunan qıpçaqlar bir türk tayfası kimi bu ərazilərdə heç bir tarixi abidə və ya mənbə qoymamışlar. Təəssüf ki, qıpçaq dilinin də skif dili kimi heç bir nişanəsi qalmamışdır. Lakin qıpçaqların türkdilli olması təsdiqini da tapmamışdır. Qıpçaqların xarici görünüşcə monqol olması, dillərinin  türk dili oxşarlığı barədə mənbələrdə heç bir məlumat yoxdur. Mənbələrdə peçenqlər sarısaçlı avropoidlər kimi təsvir olunur. Tarix kitablarımızda bəhs edilən qıpçaq və “monqol”ların Kiyev və ya Ryazan rusları ilə heç bir antropoloji fərqi olmamışdır. Arxeoloqların gəldiyi nəticə budur ki, “Qıpçaq çölünün” sakinləri türklərdən daha çox skif-sarmatlara yaxındırlar. Bunu günümüzə gəlib çatmış 15-16-cı əsr yazılı mənbələri də təsdiqləyir. Çar Rusiyası zadəganı Andrey Lızlov, xorvat tarixçisi Mavro Orbini, polyak tədqiqatçıları Martin Belski və Matvey Strıykovski sübuta yetirmişlər ki, peçenq və qıpçaqlar türklərlə yox, qot və slavyanlarla qohum xalq olmuşlar. Qıpçaqların inamı slavyanlara daha yaxın idi. 14-cü əsrdə yaşamış ərəb səyahətçisi İbn Battuta deyirdi ki, “qıpçaqlar hamısı xristandırlar”. “Qıpçaq çölü” mədəniyyəti rus mədəniyyətinə daha yaxındır. Arxeoloqların gəldiyi nəticə belədir ki, qıpçaqlar skif-sarmat sivilizasiyanın varisləridir. Skiflər isə İrandilli olmuşlar. Qıpçaqlar açıq gözlü, kürən saçlı hindavropalılar (arilər) idilər. Yazımköçəri (kazak) həyat tərzi sürürdülər. Onlar Avrasiya qitəsi xalqları ilə eyni skif-ariya keçmişə malikdirlər. Araşdırmalar göstərir ki, qıpçaqları ruslarla eyni adət və ənənələr birləşdirirdi. Qıpçaqlar görünüşcə tipik şimal avropoidləri olmuşlar. Mənbələrdəki  qıpçaq adlarından aydın olur ki, bu adların türk adları ilə heç bir eyniliyi yoxdur, amma skif adlarına tam oxşardırlar. Bunyak, Konçak qıpçaq adları Taksak, Palak, Spartak skif adları ilə uyğunluq təşkil edir. Bu cür uyğunluq qədim sanskrit dilindəki Qzak, Qozaka və bu kimi digər adlarda da müşahidə olunur. Mütəxəssislər qeyd edirlər ki, qıpçaqlar antropologiya və dil cəhətdən Don vilayətinin və Azov dənizi sahillərinin skif-sarmatları ilə eynidirlər.
 Qıpçaqlar türk deyildilər, sadəcə klassik Avropa ənənəsinə uyğun olaraq Rürikoviçlərin dövlətindən şərqdə və cənubda yaşayan xalqların hamısına türk və tatar deyilirdi. Qeyd etmək lazımdır ki, miqrasiya prosesləri zamanı xalqların yeni konfederasiyası yaranırdı ki, onlar içlərindən birinin adını götürərək öz köhnə adlarını itiridirlər; bu zaman onlar əvvəlki etnonimlərini buraxaraq müştərək ad altında ümumiləşirdilər. Yeni birləşdirici ad dini, mədəni, mədəni, dil və ya dinastik amillər əsasında xalqa oturuşurdu. Tatar termini etnik qrupa qoyulan ad kimi cəmi 300 il əvvəl meydana çıxmışdır. İndiki Tatarıstan ərazisində yaşayan tatarlar 300 il əvvələ kimi özlərinə tatar yox, bulqar deyirdilər. Onların yaşadığı ərazi 13-cü əsrdə Tatarıstan yox, Volqa Bulqariyası adlanırdı ki, tarixi mənbələrdə Tatarıstan ərazisinin adı məhz bu cür çəkilir. Tatar adını əslində hansısa bir xalqa da şamil etmək düzgün deyildir. Tatar etnik qrup olmaqdan da çox həyat tərzi idi, xüsusi təbəqə idi. Kazaklar kimi tatarlar da eyni subkultural dəyərlərə görə birləşmiş qruplaşma idi. Tarixi mənbələr açıq-aydın göstərir ki, Qafqazda yaşayan azərbaycanlılar da Volqaboyunda yaşayan bulqarlar kimi tatar olmayıblar, sonradan bu adı alıblar. Avropada varvar adlı xalq olmadığı kimi, Asiyada da tatar adlı konkret xalq olmamışdır- belə adlar onlara kənarda yaşayan xalqlar tərəfindən qoyulan adlardır. Məsələn, biz germanlara alman deyirik, amma onlar özlərinə döyç deyirlər, əsl adları da belədir. Lev Qumilyov yazır: “Tatar etnonimində hansı kamuflyaj gizlənib? 12-ci əsrdə Çin səddəndən tutmuş Sibir tayqasına kimi bütün çöl əhalisinə tatar deyilirdi”. Qumilyov göstərir ki, tədricən tatar dedikdə monqolların bir hissəsi başa düşülməyə başlandı; Asiyada tatar adı itdi, Volqa türklərinə aid edildi və burada etnonimə çevrildi. 17-ci əsrə aid sənədlərdən aydın olur ki, tatar- kazakların adlarından biri olmuşdur.
 Avstriya diplomatı Siqizmund Qerberşteyn 16-cı əsrdə yazırdı ki, Moskvada qıpçaqlara qot deyirlər. Qədim rus salnamələrində isə qıpçaqlar tartar adlanırlar. 14-cü əsrdə yaşamış macar missioneri Yulianın məktubu monqolların Rusiyaya hücumundan xəbər verən ilk mətn hesab olunur. Amma Yulian monqollar haqqında nə yazır? “Onların gəldiyi ölkənin adı Qottadır”. Tarix elmləri namizədi Sergey Anninski bildirir ki, mətnin digər əlyazmalarında ölkənin adı Qotiya, Qota kimi göstərilir və deyilir: “Həmin ölkənin hökmdarının adı Qurqutdur”. Anninski Qurqutun Çingizxan olması fikrindədir. Niyə görə bu fikirdədir, deyə bilmərik. Axı heç adlarda oxşarlıq da yoxdur. Həm də Qotiya, yaxud Qottiya orta əsrlərdə at oynatmış, Avropanı əsarət altında saxlamış məşhur qot tayfaların məmləkətidir. Tarix dərsliklərindən aydındır ki, qotlar Avropada yaşamışlar, Monqolustan tərəflərdə yox. Belə bir mətni necə monqol hücumundan xəbər verən mətn saymaq olar? Herodot və Strabon qot-kadusiləri Xəzər dənizi sahillərində yaşayan talışlar və Bakı kəndliləri kimi xarakterizə edirlər. Biz bir daha Monqol İmperiyası adlanan İmperiyanın monqolların yox, qədeşlərin imperiyası olması fikrimizin üstündə dayanırıq.
 Azərbaycanlıların və bolqarların türk olması mifi sionistlər tərəfindən fabrikasiya olunmuşdur ki, azadlıqsevər arian xalqlarını itaətkar Asiya qullarına çevirsinlər. Bizdən sionizmin əmrində müntəzir dayanan biomassa hazırlamaq niyyətindədirlər. İstəyirlər ki, bizdən özlərinin Sion-Turan proyektini həyata keçirəcək alət kimi istifadə etsinlər- məqsədlərinə tam nail olduqdan sonra isə delete edəcəklər. Fəlsəfə elmləri doktoru İrina Sezarın dediyi kimi: “Azərbaycanla bağlı “türk teoriyası” tamamilə yalandır. Azərbaycanlıların kökünü türkə calamaq klinika və sionistlərin diversiyasıdır”. Bir çox digər viruslar kimi millətçilik virusu da bizə Türkiyədən ixrac olunmuşdur. Azərbaycan xalqının kökünü türkə calamaq Türkiyəyə imkan verdi ki, ərazisinə və Azərbaycanla sərhəd rayonlara Osmanlı dövründən yerləşdirdiyi kürd təbəələrini Bakının hakimiyyət koridorlarına doldursun və ölkəmizin idarəçilik rıçaqlarını ələ keçirsin. Xalqımızın kökünü osmanlıya bağlamaq qeyri-azərbaycanlı “elita”ya ölkəmizdə hegemonluq etməyə münbit şərait yaradır. Vətənimiz Türkiyənin yüngül əli ilə İsrailin müti koloniyasına çevrilir. Məhz bu məqsədlə türkçülük nağılı get-gedə daha geniş tirajlanır, Turan mifi şişirdilərək Azərbaycanda özülü möhkəmləndirilir.

MONQOLLAŞMAYA DOĞRU

 Hər kəs öz soyunu titullu xalqa bağlamaq istəyir, bircə bizdən başqa! Bütöv xalqlar öz köklərini hətta zorla da olsa adlı-sanlı və zadəgan kökə calamaq istəyirlər. Hətta bəzən öz qan qohumluğunun üstündən sükutla adlayıb ruhani qohumluğu əsas götürürlər. Bircə biz ayrandan başqa heç nə icad etməyən monqol-tatarlardan bərk-bərk yapışıb durmuşuq. Və bu işdə bizi yönləndirən, ruh və dəstək verən qlobal güclər də var. Onlara bizim öz kökümüzü mal-qoyun otaran monqollara calamağımız maraqlıdır. Onlara monqollaşmağımız sərf edir, ariləşməyimiz yox.
 İspaniya 711-ci ildən 1492-ci ilə kimi ərəb işğalı altında qaldı. 781 il ərəb təsiri altında olan ispan və portuqallar demirlər ki, biz ərəbik. Bolqarıstan 1396-cı ildən 1878-ci ilə kimi osmanlı işğalı altında qaldı. Rus əsgərləri böyük çətinliklə, canları və qanları hesabına bolqar xalqını osmanlı əsarətindən qurtardılar. Bolqarlar indi özlərini nəinki türk saymırlar, əksinə 5 əsr osmanlı təcavüzü altında qalmalarına baxmayaraq milli kimliklərini itirmədikləri ilə qürur duyurlar. Yunanıstan 1458-ci ildən 1832-ci ilə kimi osmanlı işğalı altında qaldı. Osmanlılar Yunanıstanda 374 il elə “işlədilər” ki, indi yunan vətəndaşları “İliada” və “Odisseya” qəhrəmanlarını nəinki şücaət planında, həm də antropoloji cəhətdən çox az xatırladırlar. Freskalarda gördüyümüz sarışın və göygöz yunanlardan indi əsər-əlamət qalmayıb, hamısı qapqaradırlar. Amma yunana desən sən türksən, əngini dağıdar. Müasir yunanlar özlərini türk yox, ellinli sayırlar. Müasir yunanlar möhtəşəm sivilizasiyanın varisləri, mədəni ənənələrin davamçıları görünmək istəyirlər. Amma biz babalarımızın qanını içmiş, qadın və uşaqlarımızı əsir götürüb İstanbulun qul bazarlarında hərraca çıxarmış, Qızılbaş kimi möhtəşəm dövlətçiliyimizi çökdürmüş osmanlının önündə səcdəyə durmuşuq. Tarix elmi rumınları qədim frakiyalıların övladları saysa da, rumınlar özlərini Roma imperiyasının varisləri sayırlar və bu məqsədlə ölkələrinə şəstlə Romania da deyirlər. Macarlara hinların şöhrəti rahatlıq vermir, öz ölkələrinin adını ənənəvi Madyaristan əvəzinə Hunqary, yəni hunlar ölkəsi şəklində işlədirlər. Müasir Misirin qapqara ərəbləri özlərini nə az, nə çox, piramidalar tikən həmin ali irqin varisləri sayırlar, əcdadlarının yüksək mədəniyyətə malik fironlar olmasını fəxrlə vurğulayırlar. Biz isə özümüzü dədələrinin arvadlarına hoppanmaqları ilə tarixdə ad qoymuş osmanlı sultanlarına calamıyırıq. İndiki primitiv Misir ərəbinə sübut edə bilməzsən ki, sən heç vaxt piramidalar tikən həmin o ali irqdən ola bilməzsən. Hansı rakursdan baxsan da, indiki misirlinin hətta eramızdan 800 il əvvəl yaşamış misirliyə çox az oxşarlığı vardır. Misirlilər özlərini piramida yonan fironun soyuna calamaqda maraqlıdırlar, nəinki bədəvi ərəbin. Biz isə şan-şöhrətli pers-arian keçmişimizə bağlanmaq əvəzinə tarixdə rüsvayçı damğası almış osmanlının yedəyinə qoşulmuşuq. Qədim Misiri nubiyalı zəncilər işğal edəndə onlar Misirin ağ sakinlərinin adət və ənənələrini qəbul etməyə məcbur qaldılar- çünki kasalarında heç nə yox idi. Misiri tutmuş zəncilər yerli ağ adamların mədəniyyətinə o qədər heyran qalmışdılar ki, hətta nubiyalıların 25-ci sülalədən olan zənci fironları öz rəsmlərini ağ insan kimi çəkməyi əmr edirdilər. Deyirdilər heç olmasa rəsmlərdə ağ insan kimi görsənək. Hamı ağ insanlara bənzəməyə çalışır, bizdən başqa! Pitsa və makarondan başqa heç nə istehsal edə bilməyən müasir italyanlar bu gün özlərini adi hind-ari xalqı yox, latınların varisləri sayırlar. Tarixçiliyin postulatları onların heç vecinə də deyil. Axı iudeyləşmiş müasir italyanlar qədim heykəllərdə gördüyümüz ari-slavyan görünüşlü italyanlardan tam fərqlənirlər. Qaraqaş, qaragöz, qarayanız, əyriburun müasir italyanların heç veclərinə də deyil ki, Sezar və Avqust göygöz və sarısaç olublar. Bizdə bir məsəl var: “körpüdən keçən”. Bizim osmanlı ilə bir körpüdən keçən qohumluğumuz var, dirəşmişik ki, “osmanlı torunuyuq”. İsveçin cənubunda balaca bir Götelənd vilayəti var. İsveçlər həmin bu Göteləndən yapışıb öz köklərini qotlara calayırlar. Hələ bununla da kifayətlənmirlər, əfsanəvi Hiperboriyanı da dartıb İsveçə gətirirlər ki, burda olub. Deyirlər ki, Hiperboriyanın varisləri elə bizik! Xırda bir Götelənd toponiminə görə! Amma biz o boyda Strabonun, Platonun öz kitablarında barbar bağırdıqları qot-kadusi-qədeş kökümüzü danırıq, monqoldan əmələ gəlməyimizi uca səslə bəyan edirik. Qədeş olmaq isətimirik, çobanlaşmaya can atırıq. Ariya-slavyan kökümüzü danıb tərəkəmə olmaq istəyirik.Tanınmış İsveç tarixçisi Y.Nordström öz köklərini qotlara calamaqlarının səbəbini onunla izah edir ki, “belə bir tarixlə biz özümüzü Avropanın aristokratları hesab edirdik”. Biz isə aristokrat olmaq istəmirik, bizə hindkinoizm-motalizm gərəkdir!
 1247-1318-ci illərdə yaşamış tarixçi və həkim Rəşidəddin Fəzlullah yazır ki, nayman, cəlair, onqut, kerat varlıları özlərinin moqol soyundan olduqlarını iddia edirdilər. Ustad göstərir ki, bu həqiqətdən çox uzaq idi, onlar şan-şöhrətli zadəgən soydan görsənmək üçün belə edirdilər. Diqqətlə oxuyun: monqol yox, moqol! Həmin o rəşadətli xalqın adı monqol deyildi, moqol idi!

MONQOL MİFİ

 Monqol-tatar istilalarının üstündən əsrlər keçsə də, bu məsələ ilə bağlı mübahisələr səngimək bilmir. Nə qədər ki, əsl həqiqət üzə çıxarılmayıb, tədqiqatçılar tarixin girdabında hələ çox eşələnməli olacaqlar. Tarixin falsifikasiyası bir çox məsələlərə açıq gözlə baxmağa imkan vermir. Monqol-tatar dövrü ilə əlaqədar bir çox məsələlər unudulmuş, sənədlər it-bata düşmüş, üzdə olanlar isə saxtalaşdırılmışdır. Tarixin saxtalaşdırılması Qlobal Prediktora ilk növbədə insanlığa nəzarət etmək üçün lazımdır. Lakin monqol-tatar dövrü ilə bağlı elə maraqlı cəhətlər vardır ki, onları heç cür gizlətmək mümkün deyil. Üzə çıxır ki, tarixdə nəinki heç bir monqol-tatar yırtıcı yürüşləri olmamışdur, heç monqol-tatar adlı qövm belə olmamışdır. Tarixi hadisələrin dərin analizi belə fikrə gəlməyə əsas verir ki, monqol-tatar təcavüzü haqda mif 18-ci əsrdən sonra nəşət götürən masonik akademik sistem tərəfindən uydurulmuşdur.
 “Monqol” etnonimi altında heç də indiki Monqolustan ərazisində yaşayan real monqoloidlər başa düşülməməlidir. Müasir Monqolustan ərazisində əsrlər boyu yaşayan avtoxton xalqın adı monqol deyil, xalxadır. Onlar heç vaxt özlərinə monqol deməyiblər, bu adı onlara bolşevik tarixçiləri zor-xoş qoyublar. Xalxa və oyratlar- antropoloji monqoloidlərdir, Monqolustanın elə indi də cındırından cin hürkən kasıb və məzlum əhalisidir. Dövlət quruluşu nə olduğunu bilmirlər, hələ indi də köçəriliyə yaxın bir vəziyyətdə yaşayırlar. Əsl monqol xalqı ordu, dövlət, imperiya anlayışlarından çox uzaq, ibtidai icma quruluşuna yaxın bir həyat tərzi keçirən qoyunotaran çobanlardan ibarətdir. İlk baxışdan da aydın görünür ki, xalxa və oyratlar 12-14-cü əsrlərdə Avstraliya aborigenlərindən və Amazonka hövzəsi hindularından az fərqlənirmişlər. Onların konsolidasiyasını, hətta 20-30 nəfərlik hərbi dəstələr şəklində qruplaşmasını təsəvvür etmək üçün ağlı zorlamaq lazımdır. Belə adamların az qala bütün qitəyə hegemonluq edəcək ordu yaratmalarından heç söhbət də gedə bilməz. Araşdırmalar göstərir ki, 13-cü əsrdə monqollar professional imperiya ordusu yox, maksimum başıpozuq quldur şaykası yarada bilərdilər.
 Xalxa xalqına qlobal missiyanı yerinə yetirmək obrazı heç cür uyğun gəlmir. Həyatın sönük keçdiyi, ilan mələşən Monqol çöllərində həmin dövrdə dünyanın yarısına- Çin, Orta Asiya, Qafqaz və Rusiya hüdudlarına hakimlik edəcək sayda monqol yox idi. Monqolların az qala planetin yarısını qəsb etməsi üçün heç olmasa demoqrafiq potensialları olmalı idi. Lakin monqollar həmin əsrlərdə çox cüzi saya malik idilər. Hələ indinin özündə Monqolustan təkəm-seyrək yaşayış məntəqələri olan çöllük ərazidir. Hələ üstündən əsrlər ötəndən sonra müasir Monqolustanın ordusu cüzi saydadır. Min il qabaq Monqolustan əhalisi çobanlardan, ən yaxşı halda ovçulardan ibarət idi. Bütöv qitəni zəbt etmiş 100 minlərlə yaxşı silahlanmış və nizam-intizamlı əsgər toplamaq o dövrdə sadəcə mümkün deyildi. Amma tarix kitablarında oxuyuruq ki, belə yarımvəhşi və nizamsız xalq Avropa və Asiyanın qabaqcıl dövlətlərini diz çökdürüb. Köçərilərin sayı qitə boyu hərəkət edib əraziləri nəzarət altına almaq üçün bəs eləmirdi. Hələ biz döyüş əsnasında ölənləri saymırıq. Nəzərə almaq lazımdır ki, hücuma keçənlər müdafiə olunanlardan 6 dəfə çox qırılır, özü də həmin ərazini ruslar və ya perslər müdafiə edirsə, lap çox qırılır!
 Nə qədər professional turançı olsan da, sırf texniki səbəblər üzündən monqolları “mobiliziasiya” edib dünya fəthinə sürükləmək heç cür alınır ki, alınmır. Müvafiq mədəni, iqtisadi və demoqrafiq baza yox idi. Yüz minlərlə monqol öz yurtalarından çıxıb Qərbə axışmışdısa, bəs onda Monqolustanda kim qalmışdı? Onların maddi-texniki təminatını kim həyata keçirirdi? Qocalar və qadınlar? Bəs mal-qoyunu kim otarırdı? Uşaqlar? Ordu on illərlə çəkən yürüşə çıxırsa, arxada güclü iqtisadiyyata malik ölkə qoyub getməlidir. Primitiv mədəniyyətə malik olan monqollar tutarlı hərb maşını, müasir silah, professional ordu və işlək döyüş taktikası yarada bilməzdilər. Professional ordunun yaradılmasını yalnız iqtisadi cəhətdən məhsuldar, yüksək gəlir sahələrinə malik cəmiyyət özünə rəva görə bilər. Həmin dövrdə bu boz və ac çöl planetə qan uddurmaq hayında deyildi.
 Mütəxəssisləri təəccübə salan odur ki, 100 minlik ordulara malik olmalarından danışılan monqollar bu qədər qılıncı, yaraq-əsləhəni hardan tapmışdılar? Köçəri monqolların həmin əsrlərdə metallurgiyası olmayıb ki, nəhəng kontingenti silahlandırsınlar. Həmin dövrdə monqoların qoyun soymaq üçün bıçaqdan və çuxa tikmək üçün qıyıqdan başqa silahı olmayıb, onlar misri qılınc nə olduğunu bilməyiblər. Aqressiv geopolitik siyasət yeritmək üçün dövrün yüksək hərbi texnologiyalarına malik olmalısan. Əgər hesab etsək ki, monqol döyüşçüləri dəri paltarlar geyinirdilər və qalxanları da taxtadan idi, yenə də qılıncları, nizələri, bıçaqları və atlarının nalı üçün hökmən dəmir tələb olunurdu. Monqolustan çölü elədir ki, atı nallamağa ehtiyac yoxdur. Amma Rusiyaya girmisənsə, hökmən atlara nal vurmalısan. Qarlı-buzlu Rusiya çöllərində yürüş etmək üçün hökmən atlara nal vurulmalıdır. 100 minlik ordunun atlarını nallamaq üçün 400 ton dəmir lazımdır. Nəzərə alın ki atlar hər 2-3 aydan bir yenidən nallanmalıdır. Monqolustan torpaqlarında filiz yataqları aşkarlanmayıb və dəmis istehsalı sahələri haqqında məlumatlar yoxdur. Araşdırmalar göstərir ki, monqollar həmin dövrdə nəinki yaraq-əsləhə (qılınc, qalxan, dəbilqə, nizə) və ordu qaydaları (cərgə, legion, süvari qoşunları) nə olduğunu bilmirdilər, heç ölkənin çox yerində metal, dəmirçi və ordunun nə olduğu barədə anlayış belə yox idi. Vəhşi monqol köçəriləri skiflər və ya kazaklar kimi nəsildən nəsilə ötürülən hərbi ənələlərə malik deyildilər. Monqollar tarixən dünyaya hökmranlıq etmək halında olmayıblar və indi də o haldan çox-çox uzaqdırlar. Ümumiyyətlə, monqollar döyüşkən xalq sayılmır. Odur ki, qabağına çıxanı yıxıb sürüyən, yolunun üstündəkiləri tar-mar edən qorxunc monqol ordaları haqqında hekayətlər fantastikada başqa bir şey deyil.
 Həmin dövrdə qılınc monqollar üçün ekzotika və təmtəraq sayılırdı. Dəmir alətlər Monqolustanda olduqca baha idi və köçərilərin gözündə onlar zinət əşyaları sırasında idi. Metallurgiyanın inkişafı üçün yaylaq-qışlaq həyat tərzi yox, oturaq həyat tərzi lazımdır; püxtələşmiş texnoloji baza, nəsildən nəsilə ötürülən sənətkarlıq, əritmə sobaları, tələbat və satış bazarı gərəkdir ki, köçəri monqollar belə məsələlərdən bixəbər idilər. Monqollar yəhər nə olduğunu bilməyiblər, monqol çölündə atı nallamağa ehtiyac olmayıb, qış üçün ot da biçmək lazım gəlməyib, mal-heyvan yay-qış çöldə otlayıb. Yurtanı- monqol evini qurmaq üçün mismar da gərək olmayıb. Evi qızdırmaq üçün odun doğramağa balta da gərək olmayıb, belə ki monqollar evlərini odunla yox, təzəklə qızdırırdılar. Monqolustan torpaqları əkin üçün yaramadığından burada dəmir kotana da ehtiyac duyulmayıb. Odur ki, Monqolustanda metallurgiyanın inkişafı üçün zəmin yox idi. Əksinə həmin dövrdə monqolların hücum etdiyi iddia olunan regionlar metallurgiyanın ən yüksək inkişaf etdiyi regionlar idi. Monqolların adi dulusçuluq istehsalından xəbəri yox idisə, hansı metallurgiyadan söhbət gedə bilər? Silah yox idi; silahsız isə monqollar nəinki rusları və iranlıları, heç çukçaları da əsarət altına ala bilməzdilər. Dünyanın yarısını tutmaq üçün monqollar sehrli çubuğa malib olmalı idilər ki, həmin çubuğu onların əlinə iudey tarixçiləri veriblər.
 Başa düşmək olmur, Çingizxan heç bir xəritə tanımadan, yad diyarlarda başlarına nə iş gələcəyini bilmədən ac-yalavac və məzlum soydaşlarını okeandan okeana imperiya yaratmaq üçün necə yola gətirə bilmişdir! Axı Adriatik dənizinə gedib çıxmaq qonşu yurtaya hücum deyil, ürək və can istəyir. Bizi inandırmağa çalışırlar ki, monqol ordusunda dəmiz nizam-intizam vardı. Monqol xalqına hörmətlə qeyd etməliyik ki, elə indinin özündə də bir dəstə monqolu bir yerə toplayıb onlardan nizam-intizamlı xırda tabor yaratmaq asan məsələ deyil. Ən gülməlisi isə köçərilərin dəniz flotuna malik olması nağılıdır.
 Rəsmi versiyada göstərilir ki, monqolların imperiya yaratmasına o səbəb oldu ki, “12-ci əsrdə monqollarda qəbilə quruluşu dağıldı və ordular yarandı”. Amma araşdırmalar göstərir ki, monqollarda 13-cü əsrdə qəbilə quruluşu hələ dağılmamışdı. 13-cü əsrdə monqollar ibtidai icma quruluşuna yaxın bir halda yaşayırdılar, cəmiyyət nə olduğunu qanmırdılar. 1920-ci illərdən Monqolustana ayaq açan Rus bolşevikləri monqolları ibtidai icma quruluşundan güclə ayıra bildilər. Nəinki Monqol imperiyası, heç tarixdə monqol dövləti olmayıb- Monqolustan dövlətini 1924-cü ildə ruslar yaradıblar. Minilliklər boyu dəyişməz qalan ətalətli sistem yazlnız Sovet hakimiyyətinin yaranması ilə (müəyyən qədər) hərəkətə gəlmişdir. Elə indinin özündə də də Monqolustan dövləti hərbi nöqteyi-nəzərdən öz məziyyətləri ilə seçilmir, qonşu dövlətlər üçün heç bir təhlükə törətmir. Monqollar min illər əvvəl olduğu kimi başını aşağı salıb kasıbçılığını edirlər. Monqollar tarix boyu heç vaxt imperiya yaratmaq qüdrətində olmamışlar; indinin özündə də nə o amalda, o təpərdə deyillər. Yumşaq desək, monqol təbiəti dövlətçilik mahiyyətindən çox-çox uzaqdır. Monqolların öz yazıları heç vaxt olmayıb- təkcə bu bəs edir deyək ki, monqolların tarixən nəinki imperiyaları, heç dövlətləri də olmayıb. Dövlət məmurlar aparatı, icraatlar, qərarlar, əmrlər, hesabatlar və vergi yığımı deməkdir- dövlət qurmaqçün hökmən yazı olmalıdır.
 Tarixə baxsaq görərik ki, 16-cı əsrdə kazaklara Sibirin fəthi böyük çətinliklə başa gəlmişdi; onlar Baykala kimi bir neçə min kilometr məsafəni döyüşə-döyüşə 50 ilə irəliləyə bilmişdilər. Nəzərə almaq lazımdır ki, kazakların arxada maddi-texniki təminatlarını quran, hərtərəfli dəstək verən güclü dövlətləri vardı. Qarşılarına çıxan xalqların hərbi hazırlığı isə kazaklara müqayisədə heç nə idi. Tarix kitablarına inansaq, monqollar kazakların qət eydiyi məsafədən iki dəfə çox məsafəni 20 il ərzində qət edərək, böyük bir qitəni asanlıqla ələ keçirmişlər. Başqa misallar da göstərmək olar. Amerikanlara yeni qitədə 3-4 min kilometr məsafəni irəliləmək üçün 50 il vaxt lazım oldu- hərtərəfli texniki üstünlüklərinə baxmayaraq ox atan hinduların kəskin müqaviməti amerikanları taqətdən saldı. Eyni problemlə Avropa kolonizatorları 19-cu əsrdə Afrikanı ilhaq edərkən üzləşmişdilər. Amma monqollarla bağlı mənzərə fərqlidir. Böyük Vətən Müharibəsi zamanı alman tankları günə 20 kilometr yol gedirdilər. Monqollar alman tanklarından da bərk gedirmişlər. Bizim alimnüma tarixçilərin elmi işlərindən aydın olur ki, monqol ordusu günə 100 kilometr irəliləyirmiş.
 O da maraqlıdır ki, köçəri monqolların bütün yürüşləri qışa təsadüf edir. Tarixçilər bunu onunla izah edirlər ki, qışda çaylar donduğundan onları adlamaq daha asan olur. Amma keçəcəyin yerləri yaxşı tanımasan, bu da asan məsələ deyil. Hara burursan bur, Çingizxanın yüz minlik ordunun başında Çinin qulabanından start götürüb qarlı dağlar aşaraq, çox ellər dolaşaraq Avropa hüdudlarına kimi yürüş etməsi nağıldan başqa bir şey deyil. Yüz minlik ordular eni 2 kilometr olan Volqa və Dnepr çaylarını necə keçirdilər? Üzə-üzə? Hətta qışın gəlməsini və çayların donmasını gözləməli olsan, atları yemləmək üçün külli miqdarda ot və arpa gərəkirdi. Fransızlar Rusiyaya tam hazırlıqlı hücum etmişdilər, amma qışın soyuğu analarını elə ağlatdı ki, atlarını kəsib yeməyə başladılar və geriyə piyada qayıtdılar. Şaxta almanlara elə bir od qoymuşdu ki, avtomatları da atmırdı və onlar avtomatlarını bir qab isti yeməyə dəyişirdilər. Əlbəttə həmişə hər şeyin cavabını tapan pantürkistlərimiz fantaziyalar qura bilərlər ki, Monqol İmperatoru strateji planı elə hazırlamışdı, qlobal lahiyəni belə cızmışdı. Məsələn, 100 tonlarla təzək qurudularaq yola götürülmüşdü, monqollar qışda onları yandıraraq qızınırdı, soyuğu veclərinə almayıb ocağında qırağında məsti-xumar olurdular. Amma təzəyin daşınması üçün çoxlu arabalar, arabaları dartmaq üçün atlar lazımdır. Atları yemləmək üçün isə yenə də arpa və yonca presi tələb olunur. İl boyu bir metr qarın altında qalan Rusiya çöllərində atlara yem tapıb çıxarmaq asan məsələ deyil. Həm də 10 minlik ordunun uzaq səfərə çıxması üçün hər döyüşçüyə daha 2 at tələb olunur -biri ehtiyat üçün, digəri isə ərzaq, alaçıq və əşyalar yüklənmiş arabanı dartmaq üçün. Hər atın qidalanması üçün sutkada 5-6 kiloqram arpa tələb olunur. Çinin qulabanından çıxıb Avropanın göbəyinə çapan 10 minlik ordunun atları günə 100 minlərlə ton arpa yeməlidir. Adi hesablamalar göstərir ki, atların belində qitələrarası işğalçı yürüşlər keçirmək monqolların hünəri deyildi.
 Bəzi qatı (os)turanistlərimiz deyə bilər ki, monqolların arabaları olmurdu, türk qanı olanlar arabaya ehtiyac duymurdular, türk oğlu türk atın belində doğulub, atın belində də yaşayıb yaradır, atın belində də ölürdü. Lap yaxşı. Amma yürüşə çıxmaq üçün hökmən araba lazımdır. Ən azı trofey üçün. Xalqların sənə verdiyi xələtləri yığmaq üçün. Əldə olunmuş qəniməti arabaya yükləyib evinə aparmadınsa, yürüşə çıxmağın nə ləzzəti? Bəs onda özünü odun-alovun içinə niyə atmışdın?
 Monqol atları bizim gördüyümüz adi atlar kimi deyil. Monqolustanda olanlar bilir ki, monqol atlarının boyu təxminən 1 metr olur. İnternetdə “monqol atları” yazsanız görəsəksiniz. Monqol atına eşşək demək olmasa da, heç at da demək düz gəlmir- qatır adı tam uyğundur. Belə atlar Rusiyanın il uzunu bir metrdən əskik olmayan qar yığınının altından otu necə tapıb yeyirdilər? Balacaboy və arıq monqollar belə qatırların belində necə okeandan okeana Monqolustan yaratmışdır? Uzülmüş monqollar öz qatırlarının belində qədim dünyanın döyüşkən xalqları olan rusları, persləri, çinliləri və avropalıları necə diz çökdürmüşdülər? Heç kəs bu abrokabadralardan baş çıxarda bilmir. Sərəncamlarında hətta dünyanın ən dözümlü at cinsləri olsaydı belə, monqollar o dövrdə Rusiya və Yaxın Şərq kimi məsafələri adlayıb qurtara bilməzdilər. Bədənləri soyuq iqlim şəraitinə öyrəşməmiş monqolları arabalara yükləyib Rusiyaya gətirsəydilər belə, onlar sağ çıxmazdılar- şaxta hamısını qırardı! Nəzərə almaq lazımdır ki, orta əsrlərdə havalar indikindən qat-qat sərt keçirdi.
 Keçi dərisindən çuxa geyinmiş monqolların qışın soyuğunda Rus qalalarını necə alması müəmma olaraq qalır. Monqolların topları da yox idi, ağır qalaların divarlarını onlar necə deşirdilər? Kəllə ilə? Top olmayan yerdə şəhəri yalnız uzun müddət mühasirədə saxlamaqla, içəridəki əhalini ac-yalavac hala salmaqla ələ keçirmək olar. Amma qışın soyuğunda bu ağlabatan deyil. General Şaxta çöldəkilərin anasını ağladar. Tarixdə elə hallar olmuşdur ki, mühasirəyə alanlar mühasirəyə düşənlərdən çox üzülüb əldən getmişlər, aclıq və soyuqdan qıy vurmuşlar. Yəqin monqolların güclü maddi-texniki təminat nazirlikləri olubmuş. Arxadan daşıyıb gətirirmişlər, bunlar da qala divarlarının dibində yeyib-içib şellənirmişlər. Ruslar qalaları, yaşayış məskənlərini əsasən yüksəklikdə, nəhəng təpə və diklərin üstündə tikirdilər. Bundan əlavə qala divarlarının özünü torpaqdan hündür sədd vuraraq üstündə qururdular. Qala divarlarından çöldə dərin xəndək də qazırdılar. Qondarma rəsmlərdə gördüyümüz daşatan qurğuları o qədər yaxına gətirib düz hədəfi vurmaq mümkün deyildi. Rus çölündə o ağırlığa qaya parçalarını tapmaq, lap tapsan da hadisə yerinə sürükləyib gətirmək mümkün deyil.
 Hörmətli türkçülərimiz deyə bilərlər ki, rusların qala divarları taxtadan tikildiyindən monqol babalarımız zajiqalka ilə od vurub çəpərləri yandırırdılar, tüstüdən gözləri yaşarmış ruslar momentalnı çölə tökülüşüb, Bilge xaqanın qohum-əqrəbasının qarşısında dizlərini yerə atıb, yalvarıb aman diləyirdilər. Amma qışın günü belə çəpərləri yandırmaq da asan deyildi, belə ki ruslar taxtalara su vururdular ki, üstü buz bağlasın. Hər metr uğrunda vuruşmaqları, üzülənədək müqavimət göstərməkləri ilə ad çıxarmış əzmkar rusların məskənini tutmaq uyğur yurtasını tutmaq kimi asan məsələ deyil. Rus yaşayış məntəqəsinə hücuma keçənlərin itkisi həmişə müdafiə olunanlardan 3-5 dəfə çox olub. Tarixən belə olub, belə də olacaq. Pantürkistlər istəsələr də, istəməsələr də. Polyaklar Smolensk qalasını 2 il mühasirədə saxladılar, 30 min polyak qırıldı, amma polyaklar qalaya girə bilmədilər. Monqollar Rusiyanın qalalarına necə asanlıqla zəbt edirdilər? Tarixçilər qeyd edirlər ki, monqollar 74 böyük Rus şəhərindən 45-ini yerlə bir ediblər, özü də bu şəhərləri cəmi bir neçə gün ərzində yüngül hücumla ələ keçiriblər. Monqolların sehrli çubuğu var imiş.
 Hətta ərazilərindən keçdiyi xalqlar monqollara müqavimət göstərməyib, qarşılarına duz-çörəklə çıxıb baş əysəydilər belə, 10 minlərlə ordunun vəziyyəti heç də yaxşı olmazdı. Anaları ağlayardı, buna söhbət də yoxdur.
 Maraqlıdır ki, monqollar Çingizxanı tanımırlar, nağıl və əfsanələrində də bu adda qəhrəman yoxdur. Ümumiyyətlə, monqollarda xan və xanlıq institutu yoxdur; onlar xanın nə olduğunu yalnız kitablardan oxuyublar. Monqol folklorunda onların vaxtilə dünyaya ağalıq etmələrinə, xalqları qarşılarında diz çökdürmələrinə eyham da yoxdur. Monqol tarixçilərinin bir çoxu hələ də bu işə məəttəl qalmışlar. Monqollar yalnız bu yaxınlarda bilmişlər ki, dünyaya Çingizxan kimi sərkərdə bəxş etmişlər və Avropa tarixçiləri onları tarixin ən qorxunc xalqı sayırlar. Monqollar Çingizxanı tanımırdılar, boyunlarına zorla qoydular ki, əkə, sizin dünyanın qarşısında baş əydiyi padşahınız olub! Heç ruslar özləri 19-cu əsrin ortalarına kimi bilmirdilər ki, monqollar onları işğal edibmişlər. Alman alimləri dedi. “Monqol-tatar əsarəti” ifadəsinə ruslar ilk dəfə alman tarixçisi Xristian Kruzenin 1817-ci ildə yazdığı kitabında rast gəldilər. Kruzenin bu kitabı Qərbyönümlü Romanovlar hakimiyyətinin sifarişi ilə tərcümə olunaraq Rusiyada yayılmışdı. O vaxtdan “monqol-tatar təcavüzü” mifi dövriyyəyə buraxıldı. İtalyanlar da ölkələrinə bir vaxtlar monqolların hakim olması haqqında heç nə eşitməyiblər, halbuki ənənəvi tarixşünaslıq iddia edir ki, monqol ordusu Adriatik dənizinə və Venaya kimi gedib çıxmışdı. Dünyanın yarısına cənginə alan Monqol İmperatorluğu özündən sonra nədənsə bircə dənə də olsun yazılı sənəd və ya abidə saxlamamışdır. Monqollara yazı yazmağı 20-ci əsrdə ruslar öyrədiblər. Daşda bir mücərrəd yazı tapıblar, alman alimləri iddia edirlər ki, üstündə monqolca Çingizxan yazılıb! Pers çarları Arqun və Uldzeytunun Fransa kralına məktubunu monqol yazışmalarına aid edirlər. “Monqolların gizli dastanı” adlı 13-cü əsrdən qalma bir əlyazma vardır. Bu dastan nədənsə Çingizxan və onun dövlətçiliyinə aid edilir. Dastanda Çingizxan və onun mafiyasının izi-tozu da yoxdur. “Monqolların gizli dastanı”nda Çingizxan sülaləsinin yox, Yuan adlı sülalənin hakimliyindən danışılır. Bu əlyazmanı arximandrit Pallidiy 1872-ci ildə Çində dindar missiyasının rəhbəri olarkən əldə edib, Rusiyaya gətirib və nədənsə “Çingizxan haqqında gizli monqol dastanı” adı ilə çapa buraxıb. Fikirləşıb ki ola bilsin Çingizxan haqqındadır. Arximandritin fikrincə, dastanda bəhs olunan Yuan- Çingizxan, Şuçu isə- Xubilay xandır. O vaxtdan dünya tarixşünaslığı həmin dastanı Çingizxan haqqında dastan kimi qəbul edib. Çünki arximandrit elə gəlib ki, dastanda haqqında belə pafosla danışılan adam ancaq və ancaq Çingizxan ola bilər! Halbuki həmin dastanın Çingizxana dəxli yoxdur, adi monqol dastanıdır. Dastanın Çin dilində olması da heç kəsin vecinə deyil, tarixşünas camiə onu Çingizxanın adına keçirib.
 Arxeoloqlar nə qədər əlləşsələr də, monqol ağalığının qurulduğu deyilən yerlərdə heç bir monqol izi tapa bilmirlər. Həmin yerlərdən yunan, pers, rus, italyan izi tapılır, amma monqol izinə rast gəlinmir. Monqol dağıntılarına aid edilən yerlərin heç birindən arxeoliji qazıntılar zamanı monqolid antropoloji materialı tapılmır, əksinə ağ irqə mənsub olan insanların sümükləri çıxır. Müharibələr, şəhərlərə hücumlar, qanlı müqavimətlər doğrudan da olmuşdur, amma bu savaşlar monqollarla olmamışdır. Qızıl Orda dövrünə aid qəbiristanlıqlardan monqoloid irqinə yox, avropoid irqinə mənsub insanların sümükləri çıxır. Buna həm yazılı mənbələr, həm də qədim rəsmlər dəlalət edir: onlarda “monqollar” avropalı görünüşlü- bəyaz saçlı, mavi gözlü, uca boylu təsvir olunurlar. 300 il “əsarətdə” qalmalarına baxmayaraq nə Rusiya, nə də İran torpaqlarında bircə dənə də olsun monqol sikkəsi tapılmayıb. Ümumiyyətlə, numizmatlar dünyanın heç bir guşəsində monqol sikkəsi aşkarlamayıblar. Monqol İmperiyasının heç bir arxitektura abidəsi də qalmayıb. Monqolustan ərazisində o dövrə aid qalalar, anbarlar, ordu qərargahların, sərkərdə sarayları aşkarlanmayıb. Çingizilər, eləcə də Teymurilər taxt-tacına məxsus olan hakimiyyət atributikalarının heç biri Monqolustan ərazisində tapılmayıb. Monqolustanda nə vaxtsa İmperiya mərkəzi olmasını sübut edən xırda bir dəlil də yoxdur. Monqolustana zəbt etdikləri ərazidən apardıqları heç bir artefakt yoxdur. İudey akademik sisteminin qondardığı tarixi “mənbə”lərdə iddia olunur ki, Çingizxan İmperiyasının Monqolustandakı Karakorum adlı paytaxtına “dünyanın bütün ölkələrindən qızıl və gümüş daşınırdı”. “Monqolların tutduqları şəhərlərdən ələ keçirdikləri hərbi qəniməti daşıyan dəvə karvanlarının ardı-arası kəsilmirdi”. “İşğal olunmuş ölkələrdən sənətkarlar tikinti işləri aparmaq üçün imperiyanın paytaxtına gətilirdi”. Hanı? İzi-tozu da yoxdur.
 Avropalılar Karakorumu Monqolustanda tapıblar, daha doğrusu yerli-yeksan olan bir yer tapıblar, adını da qoyublar Karakorum. Yerli monqollar özləri həmin yerə Karakorum yox, Muztaq deyirlər. Qumun altından qazılıb çıxarılmış bu məntəqədə heç bir maraqlı, qeyri-adi arxitektura nümunəsinə rast gəlinmir, adi gil kərpicdən tikilmiş kümələrdir. İlk baxışda da aydındır ki, bura paytaxt olmayıb, adi kənd olub. Karakorum doğrudan da imperiya paytaxtıdırsa, burda hökmən pul kəsilən yer- zərbxana olmalıdıydı. Karakorum qazıntılarında belə bir yer aşkarlanmayıb. Karakorum dedikləri yerdə ən gözəgəlimli bina 17-ci əsrdə tikilmiş buddist Erdeni-Dzu monastrının xarabalıqlarıdır. Rəşidəddin Fəzlullah yazırdı ki, Monqol İmperiyasının paytaxtında dinar və dirhəmlər geniş işlənir. Qlyom de Rubrik paytaxtda Roma pulunun dövriyyədə olduğunu yazırdı. Plano Karpini yazırdı ki, Bağdad hakimi monqollara bacı Roma qızıl sikkələri- bezantla ödəyir. Amma Karakorum şəhərinin qazıntılarında Çin pulundan başqa heç bir pul tapılmamışdır. Aydın məsələdir ki, Çingizxan İmperiyasının paytaxtı Monqolustanda olmamışdır.
 Astarxan vilayətində bir xarabalıq tapıb deyirlər ki, Qızıl Ordanın paytaxtı Saray-Batu bura olub. Həmin xarabalıqda ən böyük tikilinin adını Xan sarayı qoyublar. Amma bu bina mal tövləsi boydadır və çiy kərpicdən tikilib. Az qala dünyanın yarısına ağalıq etmiş imperator çiy kərpicdən tikilmiş damda yaşayırmış! Xan sarayı çir kərpicdən tikilməz. Çiy kərpicdən mal tövləsi və cücə lölü tikilər. Tikilidə nəinki həmin dövrün digər sarayları, heç min illər qabaqkı saraylarda olan xırda əzəmət belə gözə dəymir.
 Sual doğuran məsələlər çoxdur. Necə olub ki, köçəri tayfalar tarixi minilliklərlə ölçülən dövlətləri məhv ediblər? Çin, İran, Xarəzm kimi möhtəşəm imperiyalar yaşayışı ibtidai icma quluşuşuna daha yaxın olan bir irqin qarşısında necə çöküblər? Qafqaz dağlarında döyüşkənliyi ilə ad çıxarmış xalqlar nizamsız səhra adamlarının qarşısında necə əyiliblər? Var-dövlət, nizam-intizam və hərbi potensial sarıdan misli olmayan Bulqariya və Rus knyazlığı kimi dövrün güclü dövlətləri geridəqalmış çoban dəstələrinə niyə tutarlı cavab verə bilməyiblər? Qəmə və qıyıqdan başqa silahı olmayan qıyıqgözlülər saysız-hesabsız qıpçaq, alan, bulqar, rus, macar, polyak və alman ordularını əzərək Avrasiya qitəsinə necə yiyələniblər? Biologiya elmindən məlumdur ki, zənci və monqolid irqlərinin geni dominantdır. Yəni valideynlərdən istənilən biri zəncidirsə, uşaq hökmən qara doğulur və valideyinlərdən biri monqoloiddirsə, uşaq hökmən qıyıqgöz doğulur. Bəs necə olur ki, Avropada qıyıqgözlərə rast gəlinmir? Axı tarixşünaslıq bizə yeridir ki, sayı yüz minlərlə ölçülən monqol əsgərləri Avropanı əsrlər boyu terrorizə ediblər! Xatırladaq ki, qədim dövlərdə müharibələr zamanı qadınlar qənimət sayılırdı və qalib ordu tərəfindən kütləvi zorlanmaya məruz qalırdı. Monqoloid irqinin nümayəndələri üçün balaca boy, qara saç, qıyıqgözlülük, seyrək tükə malik qarabuğdayı-sarımtıl üz, yanaq sümüklərinin enliliyi xarakterikdir. Bəs nəyə görə Avropada bu tip insanlara rast gəlinmir? Rusların, polyakların, macarların və almanların antropoloji quruluşlarında niyə dəyişikliyə rast gəlinmir? Məntiqlə Rusiya əhalisinin az qala yarısı monqol və türk mənşəyinə malik olmalı idi. Hanı? Nəyə görə ordaçılar əsrlər boyu əsarətdə saxladıqları (iddia olunan) Şərqi Avropa ərazilərində heç bir antropoloji iz saxlamayıblar? İndi həmin yerlərdə (öz identikliyini qorumuş) slavyanlar yaşayır. Böyük bir xalq kütləvi heç bir iz qoymadan hara yoxa çıxdı? Suallar çox ola bilər, amma cavab birdir: “monqol-tatar təcavüzü” nağıldan başqa bir şey deyil.

RUSİYADA MONQOL İZİ YOXDUR

 13-14-cü əsrə aid antropoloji tədqiqatlar göstərir ki, həmin dövrdə Rusiyada monqollar olmayıb. Kiyev, Vladimir-Suzdal, Ryazan torpaqlarında qazıntılar zamanı heç bir monqoloid kəlləsi tapılmamışdır. Nə monqolların genetikasında rus izinə, nə də rusların genetikasında monqol izinə rast gəlinmir. 2008-ci ildə dərc olunmuş beynəlxalq genetik araşdırmaçıların məruzəsində göstərilir ki, Rus qanı ən təmiz qanlardan biridir və rusların qanında Asiya qatışığı yoxdur. Rusiya Tibb Elmləri Akademiyası Tibbi-Genetik Mərkəzinin, o cümlədən “Kurçatov institutu” Elmi-Tədqiqat Mərkəzinin apardıqları tədqiqatlar nəticəsində rusların genefondunda tatar elementləri də aşkarlanmadı. Necə möcüzəli şəkildə olubsa, 300 illik monqol-tatar təcavüzü rus genofondunda heç bir iz saxlamayıb. Axı ənənəvi tarixşünaslıq iddia edir ki, monqol-tatarlar əllərinə keçən digər xalqlar kimi rusların da qadınlarını gecə-gündüz zorlayırmışlar. Monqol qaploqrupunun yayılma xəritəsinə baxarkən aydın olur ki, monqollar heç vaxt o vaxtkı Rusiya hüdudlarına gəlməyiblər. Necə olur ki, bir neçə aylığa Rusiyaya girmiş, ötəri keçmiş fransızların, cəmi bir neçə il olmağa macal tapmış almanların DNK-sı qalır, amma 300 il Rusiyada hegemonluq etmiş monqolların DNK-sı qalmır? Monqolların hökmranlıq etdikləri iddial olunan Hindistan, Qafqaz, İran, Kamboca və Çin ərazilərində də onların DNK-larına rast gəlinmir. Bu yazıqlar, belə deyək, Monqolustandan başqa heç yerdə tum atmayıblar. 100 minlik monqol ordusu hamısı xədimlərdən təşkil oluna bilməzdi. Amma Monqolustanın özündə genetik planda Çin əsarətindən qalma elementlər açıq-aydın biruzə verir. Monqolustanda hətta rus DNK-sına da rast gəlinir, amma Rusiyada monqol DNK-sı yoxdur ki yoxdur.
 Rusiya şəhərlərinin heç birində monqol qarnizonu olmamışdır. Monqollarla ruslar bir-birlərindən silah, yaraq-əsləhə detallarını, hərb sənətinin sirlərini əxz etməyiblər. Eləcə də bir-birinə hansısa məxsusi ənənə və ya atributikalarını da ötürməyiblər. Monqollar 300 il Rusiyanı işğal altında saxlayıblar, amma nədənsə ruslar bircə dəfə də olsun onlara qarşı üsyan qaldırmayıblar! Axı Rus xalqını asanlıqla əsarətdə saxlamaq mümkün deyil, hökmən etirazlar olmalıydı. Köçərilərin mərkəzləşdirilmiş imperiya yaratmaları o yana qalsın, başında bu qədər uzun müddət durmaları da təəccüb doğurur. Məsələ burasındadır ki, əkinçilərdən fərqli olaraq köçərilər torpağa bağlı deyillər. İstənilən xırda iğtişaş zamanı onlar dövlətçiliyin başını buraxıb gedə bilərdilər.
 Araşdırmalar göstərir ki, rus xalqı ilə monqol xalqı tarixən ayrı-ayrı meridianlarda yaşayıblar, 20-ci əsrə kimi bir-biri ilə hansısa təmaslarının detallarına rast gəlinmir. Monqolların nədənsə rus dilinə təsiri hiss olunmur.  Nə rus dilinə bircə kəlmə monqol sözü keçib, nə də monqol dilinə rus sözü. Rus tarixçisi Nikolay Karamzin (1766-1826) yazır: “13-15-ci əsrlərdə dilimiz daha təmizlik və düzgünlük qazandı”. Monqol hakimiyyəti Rusiyada özündən sonra heç bir yazılı sənəd və ya qeyd saxlamamışdır; həmin dövrə aid dövlət sənədlərinin hamısı ruscadır. Rusiya rəsmi arxivlərində monqol yarlıklarının izi-tozu da yoxdur. Karamzin göstərir ki, monqol-tatarların dövründə dini işlərindən tutmuş məişətə kimi hər yerdə Rus dili işlənirdi, özü də dilin qrammatik qaydaları formalaşdırılır və ona ciddi riayyət olunurdu. Qəribə əsarətdir. Araşdırmalar göstərir ki, həmin dövrdə Rusiyada iqtisadiyyatdan tutmuş mədəniyyətə kimi bütün sahələr hərtərəfli inkişaf edirdi. Nosovski və Fomenko monqol işğalı dövrünü “Rus mədəniyyətinin çiçəklənməsi dövrü” adlandırırlar.
 “Monqol-tatar təcavüzü” yalanının bir-biri ilə uyuşmayan detalları bu gün açıq-aydın nəzərə çarpmaqdadır. Rusiyada get-gedə daha çox tədqiqatçı “monqol-tatar təcavüzünün” yalan olması fikrinə gəlirlər. Publisist Yuri Petuxov göstərir ki, indiki Monqolustan ərazisində yaşayan monqollar heç vaxt Qafqaz, Yaxın Şərq, Qara dəniz və Rusiya hüdudlarına yürüşə çıxa bilməzdilər. Akademik Konstantin Skryabin monqol-tatar təcavüzünün yalan olması mülahizəsi üzərində qətiyyətlə dayanmışdır. Professor Stoleşnikov zarubezhom.com saytında belə yazır: “Rusiya tatarları- slavyanların genetik qardaşlarıdır. Tatar və monqollar heç vaxt rusların düşməni olmamışlar. Tarixşünaslığın çirkli əlləri ilə ləkələnmiş heç bir günahı olmayan millətlərə bəraət qazandırmaq vaxtı çatmışdır. Sanballı müəlliflər tərəfindən ciddi-cəhdlə ən iri milli qruplar- ruslar və tatarlar arasında ədavət toxumu səpilməkdədir. Bütün tarix kursu tatarların ruslara hücumları, onların bir-birini qırıb çatmaları haqqında nağıllarla aşıb daşır. Amma heç bir yerdə deyilmir ki, tatarlar da rus, mordva, belorus və digərləri kimi genetik cəhətdən ağ irqin nümayəndələridir. Yəni bizim doğma qardaşlarımızdır. Tatar qoşunları həmişə Rus ordusunun tərkibində olmuşlar- istər xarici düşmənə qarşı, istərsə də daxili müharibələrdə onlar da ruslarla birgə vuruşmuşlar. Tatarları Rusiyanın yüngül süvari qoşunu da saymaq olar. Və yaxud rusları tatarların zirehli döyüşçüləri saymaq olar. Tatarlar Kulokov çölündə moskvalılarla birgə Mamaya qarşı döyüşdülər. Tatarlar şved və Livon müharibələrində düşmənə ilk hücuma keçdilər. 1410-cu ildə Qrünvald yaxınlığında polyak-rus-tatar birləşmiş qoşunları Xaç cəngavərlərini darmadağın edərək Tevton ordeninin onurğa sütununu sındırdı; həmin döyüşdə də ilk zərbəni tatarlar endirdilər. Monqollar Rusiya hakimiyyətinə petisiya ünvanladılar ki, onlar tarixən ruslarla dost olublar və indi də dostdurlar; Monqolustan tarixində monqolların öz şimal qonşularına hücum etmələri barədə xırda bir qeyd də yoxdur. Monqollarda hansısa Çingizxan barədə bircə dənə əfsanə belə yoxdur. Arxeoloqlar Monqolustanda Ordanın varlığına aid bircə sübut da tapmayıblar. Hələ indiyədək qazıntılar zamanı Ordaya aid bircə dənə də olsun sikkə, yazılı abidə, döyüşçünün qəbri, heç olmasa “monqol-tatar” qılıncı da aşkarlanmayıb. Yoxdur. Amma məktəblərdə uşaqların başını monqolların rusları zorlaması və qılıncdan keçirməsi haqqında nağıllarla doldurmaqda davam edirlər. Göstərirlər ki, tatarlar şəhərləri talayıb yandırırdılar və uşaqlara belə rəhm etmirdilər. Axı bu gün genetiklər tərəfindən sübut olunub ki, tatarlar və ruslar- genetik qardaş xalqlardır, əsrlər boyu yan-yana yaşayıblar və ailələr quraraq qaynayıb qarışıblar. Rus adamlarının müasir nəslində monqoloid genetikası müşahidə olunmur. Rusiya torpaqlarında həmin dövrlərə aid monqol qəbri də yoxdur. Deməli, monqollar heç vaxt Rusiyaya gəlib çıxmayıblar, burda qətliamlar törətməyiblər. Millətlərarası münaqişələrin məqsədyönlü şəkildə qızışdırılmasına son qoymaq, belə müəllifləri və nəşriyyatçıları cəzalandırmaq lazımdır. Qərəzli yalanlar uyduran və əcdadlarımızın xatirəsini ləkələyən bu adamların məqsədi qardaşlıq və mehriban qonşuluq şəraitində yaşayan xalqlar arasına ədavət toxumu səpməkdir”.

MONQOL-TATAR MİFİ NİYƏ ORTAYA ATILIB?

 Tarixçi rəfdən hansısa akademikin yazdığı pakrışka qalınlığında kitabı götürür, “Monqol İmperiyası” bölməsini açır, ordakı qıyıqgöz döyüşçülərin günümüzdə çəkilmiş rəsmlərinə baxır və “ulu babalarının” şücaətlərini oxuyub qaşlarını çatır: “Çingizxan 1207-1211-ci illərdə Sibiri və Türküstanı, 1215-ci ildə Şimali Çini işğal etdi. 1219-1220-ci illərdə isə Buxara, Səmərqənd, Üzgənc və Otrarı tutdu... 1235-ci ildə nəvəsi Batı xan Avropanın cənub-şərqinə yürüş etdi. Batı xan Xəzər və Azovdan başlayaraq Rusiyanı cənub-şərq çöllərinədək işğal etdi. 1237-ci ildə Ryazanı, 1238-ci ildə Vladimir şəhərlərini ələ keçirdi. 1240-ci ildə Kiyev və Volın şəhərlərini də tutdu... Monqol ordusu 1220-ci ildə Azərbaycana birinci yürüşünü etdi, Zəncanı, Ərdəbili, Sərabı və Şamaxını tutdu. Onlar Təbrizdən üç dəfə xərac aldılar, sonra isə Marağanı talan etdilər... 1231-ci ildə monqollar Azərbaycana ikinci yürüşə çıxdılar, Marağını, Gəncəni, Şəmkiri, Tovuzu və Bakını tutdular... Monqolların üçüncü yürüşü Hülaki xanın başçılığı ilə 1256-cı ildə baş verdi. Onlar Azərbaycanı və Bağdadı ələ keçirdilər... Sonra digər Monqol dövləti- Qızıl Orda Azərbaycan ərazisinə yürüş etdi”.
 Belə cəfəngiyyatlara yalnız deqredasiyaya uğradılmış insanlar inana bilərlər. İudey kahinləri də məhz buna hesablayıb belə cəfəngiyyatları hazırlayıblar. Təsəvvür  edin ki, Çingizxanın 1206-cı ildə yaratdığı Monqol İmperiyası dünya tarixinin ən böyük imperiyası kimi təqdim olunur. Fakt isə ondan ibarətdir ki, nəinki monqolların, dünyanın heç bir köçəri xalqının tarix böyu heç vaxt dövləti olmayıb. Monqol İmperiyası- mifdən başqa bir şey deyil. Yapon dənizindən tutmuş Dunay çayına kimi, Novqoroddan tutmuş Kambocaya kimi uzanan bir imperiya qoyun otaran köçəri tərəfindən qurulub idarə oluna bilməzdi.
 Araşdırmalar göstərir ki, müasir tarixçiliyin ortaya qoyduğu “monqol xalqının böyük oğlu” Çingizxanın imperiya yaratması, monqol-tatarların vaxtilə dünya xalqlarını əzməsi mifdən başqa bir şey deyil. Bu mifin ayaqda qalması qoy xalqları qarşı-qarşıya qoymaq istəyən, Tartariya dövlətçiliyinin yenidən bərqərar olmasını öz hegemonluğuna təhlükə kimi görən Qlobal Prediktor üçün sərfəlidir. Həmin mifin dövriyyədə olması qoy xalqların tarixi, xronoloji və territorial məkanlarını daraltmağa, iudeylərin təsir məkanlarını isə genişləndirməyə imkan yaradır. Mifoloji tarix elmində belə nağıllara tez-tez rast gəlinir. Yeri gəlmişkən, istənilən tarixi mif onunçün quraşdırılır ki, real faktlar toz-duman içində gizlədilsin. Həqiqi cinayətlərin kimlərsə tərəfindən baş verdiyini ört-basdır etmək üçün digərlərinin boyuna biçilmiş kamuflyaj tikmək lazım gəlir. Görünən budur ki, İudey akademik sistemi tarix boyu xazarların törətdiyi bütün cinayətləri qoy xalqların öz boynuna qoymuşdur.
 “Monqol-tatar təcavüzü” mifi nəyə görə kultivasiya olunur? Virtual monqol-tatar ordusu tarixdə iudo-xazarların törətdikləri qırğınları gizlətmək üçün gərəkdir. Qədim dünyanın əzəmətli ariya-slavyan sivizasiyasının Yer üzündən yox olmasını əsaslandırmaq üçün günahkar lazımdır. Avesta, Veda cəmiyyətlərinin, Muğan, Tartariya İmperiyalarının məhv olma səbəblərini dolaşığa salmaq üçün “monqol-tatar təcavüzü” nağılı gözəl alətdir. İstənilən xaraba qalmış şəhərin arxeoloji qazıntıları zamanı ordan monqol yox, xazar-semit mizraqları tapılır. Amma tarixçilərimiz dərsliklərdə iudey-semit təcavüzünün üstündən sükutla keçib mücərrəd monqol-tatar aqressiyasının üstündə dayanırlar. Araşdırmalar göstərir ki, türklər Şimali Azərbaycan ərazisinə 11-ci əsrdə yox, 300 il əvvəl gəliblər. Azərbaycan Respublikasında heç bir türk kəndinin 250-300 ildən çox tarixi yoxdur. Türk kəndlərində hansı qocadan soruşursan, deyir babalarım iki əsr qabaq İran hüdudlarından köçüb gəlib. Türklər bura boş ərazilərə gəlib məskunlaşıblar. Bəs o əraziləri kim boşaltmışdı? Kim burdakı avropoid irqini, sarışın, göygöz xalqları qətliam etmişdi? Bu məsələ hələ də qaranlıq qalır.
 Azərbaycan torpaqlarına kolossal avar təcavüzü, xazar təcavüzü, osmanlı təcavüzü, kürd təcavüzü də olmuşdur. Bu təcavüzlər böyük faciələrə səbəb olmuş, qan su yerinə axmışdır. Bu təcavüzlər nəticəsində Albaniya dövlətçiliyi, Muğan sivilizasiyası, Qızılbaş İmperiyası Yer üzündən silinmişdir, 100 minlərlə şiə məhv edilmişdir, gələcək fəlakətlərimizin bünövrəsi qoyulmuşdur. Əgər türklər işğal etdikləri ölkədə məskən salırdılarsa, yerli xalqlarla qaynayıb qarışırdılarsa, iudey xazarları, osmanlı kürdləri işğal etdikləri ölkələrin əhalisini qul edib aparırdılar. Hamıya məlumdur ki, Xazariyanın əsas gəlir mənbəyi qul alveri idi. Monqol-tatar öz yurtasında qul saxlamırdı. Amma nədən bunlar heç biri tarixdə düzgün və öz adı ilə əks olunmur? “Monqol-tatar təcavüzü” barədə ağızdolusu və bəzəkli-düzəkli şəkildə danışırlar. Tarixçilərimiz böyük fəlakətləri kənarda qoyub mifik “monqol-tatar təcavüzü”ndən yapışıblar.
 İudey akademik sistemi “monqol-tatar” dövründə baş verən əsl hadisələrin gizlədilməsi, xazarların törətdikləri cinayətlərin ört-basdır edilməsi üçün böyük “elmi yaradıcılıq sənayesi” ərsəyə gətirmişdir. İudey akademik sistemi xazar-semit təcavüzü mövzusunun üstünə sirr pərdəsi çəkmişdir. İudey cinayətləri ilə bağlı məsələlərə tabu qoyulmuşdur. Tarixi sənədlər məhv edilmiş və saxtalaşdırılmışdır. Olan-qalan izlərin üstündən də sükutla keçirlər. İudey akademik sistemi azərbaycanlıların arian-slavyan kökünü unutdurub onu türk-monqol kökünə bağlamağa çalışır, çünki İudey Kaqalı Şərqlə bağlı öz strateji planlarını cənginə aldığı Türkiyə üzərindən həyata keçirmək niyyətindədir. Tarixi diskurs elə qurulub ki, get-gedə insanlar daha da həqiqətdən uzaqlaşdırılsın, yalanların və miflərin içində itib qalsın. Belə diskurs xalqlar arasında nifaq salmaq və qoyları bir-biri ilə toqquşdurmaq üçün münbit zəmin yaradır. Bütün bunlar dünyaya nəzarəti ələ almaq üçün insanlığa qarşı aparılan informasiya müharibəsinin tərkib hissəsidir. Bu mürdəşirlər tabutumuza axırıncı mısmarı vurmaq arzusundadırlar. 64 cildlik Talmud instruksiyaları uğurla həyata keçirilir. Tarixi Sinedrionun istədiyi kimi interpretasiya edirlər. Tədricən qoy xalqların tarixinin üstündən xətt çəkmək, Avropada olduğu kimi, “Allahın seçilmiş xalqı” yəhudilərin Bibliyaya bağlı tarixini şəkilləndirmək istəyirlər. İudeylərin ələ keçirdiyi Roma İmperiyası qədimlərin yeganə sivilizasiyası, qanunçuluq və əxlaq nümunəsi kimi təqdim olunur. Qərbin iudey elitası informasiya müharibəsinə böyük diqqət ayırır, bu sahəyə külli miqdarda pul buraxır və yerli xalqların içindəki satqınlar vasitəsilə cürbəcür layihələr həyata keçirir. Qoy xalqlara yeridilir ki, “Allahın seçilmiş xalqı”ndan başqa hamınız şüursuz kötüklərsiniz, üçüncü sortsunuz, keçmişiniz yoxdur, olan-qalan tarixiniz də utancvericidir.
 “Monqol-tatar təcavüzü” mifi İudeyanın qoy xalqlara qarşı misli görünməmiş və dəhşətli provokasiyalarından biridir. ABŞ kəşfiyyatının rəhbəri Allen Dallesin məşhur doktrinası var. Həmin doktrinanın həyata keçirildiyi yerlərdən biri də orta məktəblərdir. İudeyanın yüngül əli ilə hələ orta məktəb partalarından türklər ilə slavyanlar, iranlılar ilə qafqazlılar, azərbaycanlılar ilə ermənilər arasında nifaq toxumu səpilir. Bütün tarix kursu boyunca öyrədilir ki, türklər Avrasiya sivilizasiyalarını əzmək üçün planet boyu hücuma keçmişdilər və yerli xalqlar canları və qanları hesabına onlardan müdafiə olunurdular. İnsanlarımıza ilk informasiya zədəsi məktəb partalarından- tarix dərsliklərindən vurulur. İudeylər millətlərarası münqaişənin başlanmasına məhz məktəb partasından rəvac verirlər. Talış və ləzgi uşaqları görürlər ki, bu regiona Monqolustan çöllərindən təşfir buyurmuş türklər onların ulu babalarının qırıblar. Rus uşaqları görürlər ki, tatarlar 300 il rusların qanını içiblər. Qondarılmış tarixi məlumatlar heç bir əsasa söykənməsə də, xalqlar arasında nifaq yaradır. Belə olan halda hansı birlikdən söhbət gedə bilər? Belə olan halda Avrasiya xalqları asanca sionistlərin yeminə çevrilir.
 Reallıq ondan ibarətdir ki, tarixən Avrasiya qitəsindəki qoy xalqlar arasında heç vaxt dərin nifaq baş verməmişdir və onlar bir-birini kütləvi qətliam etməmişlər. Hətta qoy xalqların bir-biri ilə qlobal savaş açdığı indiki dönəmdə bütün tökülən qanlarda iud barmağı olduğu açıq-aydın görünür. Tarix boyu qoy xalqları arasında heç vaxt qan düşmənçiliyi olmamış, Avrasiya etnosları bir-birinin simbiotu, bütün ölüm-dirim məsələlərində silahdaşı olmuşlar. Tarix boyu tatarların ruslarla heç vaxt müharibə etməmişlər. Tatarlar, eləcə də təkləlilər bütün müharibələrdə Rusiya İmperiyası ordusunun yüngül süvari qoşunlarını təşkil etmişlər. Ruslar 4 min il boyunca tatarlarla yan-yana sülh və əmin-amanlıq şəraitində yaşamışlar. Birgə cəng etmiş, dostlaşmış, qardaşlaşmış, qohumlaşmış və doğmalaşmışlar. Rumlulara, xaçlılara, osmanlılara, şvedlərə, fransızlara, almanlara qarşı birgə çarpırmış və bərkimişlər. Amma iudey akademik sisteminin hazırladığı dərsliklər belə təlqin edirlər ki, tatarlar və ruslar tarix boyu bir-birinin qanını içmişlər.
 “Monqol-tatarların” üzündən maskanı çıxardıb atmaq vaxtı gəlib çatmışdır.

MONQOL-TATAR KARTI VƏ RUS MƏSƏLƏSİ

 Monqol-tatarların əsrlər boyu ərzində dünya xalqlarını təcavüz altında saxlaması müasir tarixşünaslığın aksiomlarından birinə çevrilib. Amma tarixdə nəinki monqol-tatar təcavüzünün olmayıb, hətta bu adda xalq yaşamayıb. Monqol-tatar təcavüzü haqqında mif Vatikan və Qərbin qoy xalqları çaş-baş salmaq məqsədilə ortaya atdığı uydurmalardan biridir. 18-ci əsrdən üzü bəri Vatikan ariya-slavyan sivilizasiyasını məhv etmək üçün planlı şəkildə iş aparır. Monqolların şərqə doğru yürüşlər etməsi və əsrlər boyu dünya xalqlarını təcavüz altında saxlaması nağılı Roma Papasının agenti Plano Karpini və Vatikanla əlaqəli digər “sənətkarlar” tərəfindən quraşdırılmışdır. “Monqol-tatar təcavüzü” mifi Qərbin qoy xalqlarını, xüsusən də Rus və İran sivilizasiyalarını məhv etmək məqsədilə əsrlər boyu apardığı informasiya müharibəsinin tərkib hissəsidir. Tarixən Vatikan Qərbin müxtəlif layihələrinin komanda punktu olmuşdur. Düşmənin əsas iş metodlarından biri informasiya müharibəsi, tarixin saxtalaşdırılması, həqiqətlərin gizlədilməsi, qara miflərin yaradılması və xalqların üz-üzə qoyulmasıdır.
 “Tatar-monqol” kartı həm də İudey akademik sistemi tərəfindən “rus məsələsi”ni birdəfəlik həll etmək üçün ortaya atılmışdır; məqsəd Rus superetnosunun tarixən yaşadığı və fəaliyyət göstərdiyi diapazonu qısaltmaq və rusları tarixin səhnəsindən silməkdir. Rus superetnosunun minilliklər boyu uzanan əfsanəvi Hiberboriya, Skifiya və Tartariya tarixinin üstündən xətt çəkilmişdir. Rusların milli tarixi Kiyev Rus Dövləti ilə məhdudlaşdırılmışdır. Rusların dövlətçi xalq kimi tarix səhnəsində yalnız bir neçə əsr qabaq peyda olduğu fikri ortaya atılmışdır. Ruslar vəhşi və mədəniyyətsiz xalq kimi göstərilmişdir. Ruslar heç bir elmi kəşfə imza atmamışlar. Ruslarda yaxşı nə varsa Avropadan gəlmişdir. Qərbli strateqlər bu yolla həm də Rusiyadan “xalqlar türməsi” obrazı yaratmağa çalışırlar. Ruslar heç kəsi xilas etməmişlər, əgər onlara hansısa xalq kömək üçün müraciət etmişsə belə, qul halına salınmışdır. Odur ki, ətrafdakı hər bir xalqın ixtiyarı vardır ki, rusları aşağılasın, çapsın, talasın, zorlasın, öldürsün. Rus öldürmək cinayət deyil, xeyr, azadlığa canatmadır. Rusların mənəvi borcu isə əzib qul etdikləri xalqlar qarşısında üzr istəmək və günahlarının bağışlanmasını üçün yalvarmaqdır. Rusların region xalqlarını cana bezdirmiş osmanlılar üzərində qələbəsi ümumiyyətlə gizlədilmişdir. Sübut etmək istəyirlər ki, rusların ulu babaları axmaq və fərsiz olublar, hətta elementar məişət problemlərini həll edə bilməyiblər. Göstərmək istəyirlər ki, rusların öz dövlətçiliyi, hətta əlifbası belə olmayıb; ruslara dövlətçiliyi Skandinaviyadan gəlmiş varyaqlar öyrətmişlər. Avropadan merac olmuş Rürikin sayəsində dövlət qurublar. Avropalı balası Rürik ruslara həm ədalətli hökmranlıq edib, həm də hökmranlıq etməyi öyrədib. Göstərmək istəyirlər ki, Rusiya daim Şərq xalqlarının boyunduruğu altında olub və ruslara azadlığı avropalılar gətiriblər. Ciddi-cəhdlə sübut etməyə çalışırlar ki, slavyan dünyası Avrasiyanın çöl xalqlarının mədəniyyəti ilə uyuşmazdır. Avropanın tarix yazanları slavyan dünyasını Avropaya calamaqda maraqlıdırlar. Ruslar asiyalılarla, tatarlarla dostluq edərkən itib-batıblar, məhv olublar, avropalılara qapı açandan ağ günlərə çıxıblar. Məhz Tanrının bəxşişi olan Rürikin hesabına ruslar dövlət üzü görüblər. İudey akademik sisteminin beyinlərə yeritdiyi mesaj bu idi. Göstərmək istəyirlər ki, türk-tatar xalqları daim ruslara düşmən olublar və yerli xalqları boyunduruqda saxlayıblar. Göstərmək istəyirdilər ki, Rusiyaya “vəhşi” Asiyadan xeyir gəlməyib və onun nicatı yalnız “mədəni” Avropadır. Moskvanın Orda ənənələrini və mexanizmlərini qoruyub saxlamaqla Asiya sisteminin varisinə çevrilməsi onlara sərf etmir; çalışırlar ki, Rusiya “Avropa ailəsi”də yer alsın- zira bu “ailə”nin idarətmə mərkəzləri və həyati rıçaqları İudey Kaqalının əlinədir. Rus məktəblisi daim Avropaya xeyirxah ağa, ağıl və təkamil mənbəyi kimi, Asiyaya isə babalarının qanını içən, rusları daim zəncirə vurmağa fürsət axtaran yırtıcı kimi baxmalıdır. Belə informasiya müharibəsi qoy xalqlara Avropaya könüllü olaraq qucaq açmağa, iudey ağaların qarşısında müqavimətsiz baş əyməyə imkan yaradır. “Demokratiya” adı eşidən kimi qoy insanı Q vəziyyəti alıb avropalı ağanı boynuna mindirməyə müntəzir durmalıdır. Qərb dünyası informasiya müharibə aparmağı gözəl bacarır. Təbliğat mexanizmi elə qululub ki, Rusiyanın tarix boyu bütün parametrlərdə bizə qabaqcıl kimi sırınan Avropanı üstələdiyinə çoxlarını inandırmaq mümkün deyil.
 Çar İvan Qroznıdan tutmuş üzü bəri bütün xalqçı Rus çarları ləkələnir, qara fonda göstərilir. İddia edirlər ki, İvan Qroznı 1569-70-ci illərdə Novqorodda 700 min rusu qırıb, halbuki həmin dövrdə Novqorodda cəmi 10 min rus yaşayırdı. Müasir tarixşünaslıq Qərbin yeritdiyi belə miflərlə doludur. Qoy xalqlara qarşı lap çoxdan şüur müharibəsi aparılır və bu müharibə düşmənlərə böyük dividendlər qazandırır. Rus xalqının, eləcə də digər Avrasiya xalqlarının cılız və müti keçmişə malik olduqlarını təlqin edir, bircə yəhudi xalqının yaradılışdan şərəfli yol keçməsi mənzərəsini yaradırlar.
 Monqol-tatar nağılı həm də iudey akademik sisteminə onunçün lazımdır ki, rusların öz indiki torpaqlarında deyil, ondan şimalda yaşadıqlarını, Rusiyanın isə qədim monqol-tatar-xazar (Sion) yurdu olduğunu sübuta yetirsinlər. Monqol-tatar mifi Qərbin məqsədyönlü ideoloji diversiyasıdır. “Sion müdriklərinin protokolları”ndan da aydın görünür ki, sionistlərin elmdə əsas məqsədlərindən biri tarixçiliyi ələ keçirmək olmuşdur. Tarix uğrunda mübarizə- gələcək uğrunda mübarizədir. Onlar gözəl bilirlər ki, Qlobal Xazariyanı yalnız xalqların tarixini saxtalaşdırmaqla qura bilərlər. Məhz bu məqsədlə əsl tarixin üstünə duman örtüyü çəkməklə məşğuldurlar.

NƏYƏ GÖRƏ TARİXLƏ RİYAZİYYATÇILAR MƏŞĞUL OLMALIDIRLAR?

 Bizim topladığımız və oxucularımıza təqdim etdiyimiz informasiyanı sözün adi mənasında tədqiqat adlandırmaq düzgün deyildir. Biz xüsusi nişanlı reallıq yaratmaq istəyirik. Bizim maraq dairəmiz təkcə quru tarixi yox, metatarixi və istoriosofiyanı da əhatə edir. İudey akademik sisteminin xalqa təqdim etdiyi tarix elmi reallıqdan uzaqdır, əsl həqiqətləri (qoy) xalqdan gizlətmək məqsədi güdür. Biz öz şanlı Vətənimiz haqqında əsl həqiqətləri üzə çıxarıb xalqımıza çatdırmaq niyyətindəyik və çox hallarda buna nail oluruq. Təqdim olunan materialdan da göründüyü kimi, bizim keçmişimiz heç də düşmənlərimizin və onların sadiq muzdurlarının göstərdiyi kimi sönük və cılız deyildir.
 Bizim alimlərin səhvi ondadır ki, onlar öz tədqiqatlarında klişeləri əsas tutur, köhnə şablonlara uyğun yanaşır və İudey akademik sisteminin çəkdiyi cızdan kənara adlamağa çəkinirlər. Amma onlar araşdırdıqları mətnlərdə daim sakral işıq kultunun işartılarını axtarmalıdırlar. Babalarımız daim həmin işıq kultunun peşində olublar. Onda tarixin real mənzərəsi həm onların, həm də oxucularının qarşısında bütün heyrətamiz cizgiləri ilə canlanacaq.
 Bu gün çoxlarına aydındır ki, tarixi faktlar kimlərinsə maraqlarına uyğun olaraq təhrif edilir və eybəcərləşdirilir. Ölkəmiz “müstəqillik” əldə edəndən həmin təhrif və eybəcərləşdirmələr məktəb dərsliklərində daha geniş yer tapır. Odur ki, bulanıq suları durulması üçün daha çox enerji sərf etmək, daha əzmlə çalışmaq lazım gəlir. Bizim məqsədimiz qədimlərin daha aydın mənzərəsini canlandırmaq, üçüncü dərəcəli məsələləri yox, üstündən sükutla keçilən əsas məsələləri qabartmaqdır.
 Budda deyirdi: “Hansı xalq ki öz tarixini dəqiq bilmir, tam anlamayıb, ehtiramla yad etmir- başına gələnləri təkrar yaşamağa məhkumdur. Və bu əsrlər boyu təkrarlanmaqda davam edəcək...” Biz Sion-Turan vassallığı yox, Qızılbaş İmperiyası ulusuyuq. Şahımızın bizə yadigar qoyduğu inam, mədəniyyət və münasibətlər kodeksini qoruyub saxlamalıyıq. Keçmişi ona görə unutdurmaq və təhrif etmək istəyirlər ki, insan tarixini biləndə ulularının ona qoyduğu miras xətti ilə gedəcək. Bu isə İudaya sərf etmir və ona regionumuzda hakim olmaq üçün şans qoymur. Ulularımız İudanı yaxşı tanıyırdı. İuda hansı maskanı taxırsa taxsın, xalqımız məhz İuda ilə cəngdəydi. Elə indi də xalqımız müxtəlif rollara girmiş İuda ilə çarpışmadadır- istər liberalizm, istər demokratiya, istər sionizm, istər vahhabizm, istər nurçuluq donuna girmiş olsun.
 Qədim İran və Azərbaycan miflərində göstərilən Zöhhak ilanı Ərəbistan tərəflərdən- İudeyadan gəlmişdi. Zərdüştlüyün ulu kitabı “Denkard”da göstərilir ki, Zöhhak ilanının peyda olması ilə mənəviyyat çökdü və intihar halları çoxaldı. Zöhhak ilanı hakimliyi ələ alması ilə iudey qanunları yaratdı; 10 qayda tətbiq etdi ki, bu qaydalar İranda ondan əvvəl hökm sürən Cəmşid qanunlarına zidd idi. İlk olaraq insanlıq içindən Zöhhak ilanının qanunları yazılmış mətnləri alanlar yəhudi Avraam və Moisey oldular; odur ki, yəhudilər iudey qayda-qanunlarının daşıyıcılarına çevrildilər. Bundan sonra dünyanın bir sıra regionlarında Zöhhakın davamçıları hakimiyyətə gəldilər və bəd iudey qaydalarını yerli xalqların başında tətbiq etməyə başladılar. Hal-hazırda Avropa və Asiyanın bir çox hakim dairələri həmin Zöhhak ilanının nəslindəndir. Qədim miflərdə göstərilir ki, Zöhhak ilanı əsasən gənclərin beyni ilə qidalanır. Qərinələr ötür, dilimiz evolyusiyaya uğrayır, mədəniyyətimiz formadan formaya keçir, dini inamımız dəyişir, amma Zohhak ilanına gənclərimizin beynini yeməkdə davam edir.
 Bir məsəldə deyildiyi kimi, musiqini qaliblər sifariş verir. İudey akademik sistemi ariya-slavyan sivilizasiyası ilə bağlı nə varsa, hamısını ört-basdır etmək istəyir, tariximizin ən şanlı səhifələrinin üstündən xətt çəkir. Amma indi, həqiqətlərin üzə çıxdığı müasir dönəmdə sosial parazitlərə insanları aldatmaq və öz qorxunc planlarını realizasiya etmək get-gedə daha da çətinləşir. Bu gün biz, qabaqcıl Avrasiya ziyalıları mövcud elmi-siyasi konyukturaya düzəliş etmək niyyətindəyik. Biz öz dövlətçiliyimizi özgə nağıllar üzərində qurmayacayıq, real kontekstin üzərində kökləyəcəyik. Real tarix gələcək strategiyamızı yaratmaqda və saxlamaqda bizə yardımçı və orientir olacaq.
 ABŞ-ın tarix dərslikləri öyrədir ki, İkinci Dünya Müharibəsini amerikanlar udub. Avropanın tarix dərslikləri öyrədir ki, alman faşistləri qaz kameralarında 6 milyon yəhudini boğublar. Qoy xalqların idarəetmə və həyati rıçaqlarını əllərinə alan Qərbli ağalar özlərinə sərf edən yeni tarix sifariş veriblər. Tarix dərslikləri onların işinə yarayacaq miflərlə doldurulub. Amma onların mifləri bizə gərək deyildir. Biz öz xoşbəxtliyimizi özgə nağılları üzərində qura bilmərik. Bizə öz həqiqi tariximiz gərəkdir. Yalnız həqiqi tariximizi bilməklə biz öz məxsusi sivilizasiyamızı və soyumuzu qoruyub saxlaya biləcəyik. Yapon mütəfəkkiri Utimura Kandzo deyir: “Əgər siz dövləti xilas etmək məqsədilə həqiqəti məhv etsəz, dövlət də məhv olacaq, xalq da. Əgər siz həqiqəti xilas etsəniz, xalq dövləti hətta külün içindən dirçəldəcək”.
 Qalib zəfər çaldığı yerlərdə ilk növbədə nə edir? İlk növbədə tutduğu ölkənin tarixini məhv edir. Xalq yaddaşını ortadan qaldırmadan işğal etdiyin yerlərdə çox hakimlik edə bilməzsən. Əks təqdirdə partizan müharibəsi ilə üzləşə bilərsən ki, bu da sonunu gətirəcək. Nə qədər ki, xalq nə uğrunda qanlar tökdüyünü, uluların ona nəyi miras saxladığını bilir, xalqı qul etmək mümkin deyil. Xalq ayılıb öz müqəddəs tarixi missiyasını anlayanda qanunla ona məxsus olanların qaytarılmasını tələb edəcək. Odur ki, xalqın zombiləşdirilməsi mütəmadi davam etdirilməli, yeni-yeni falsifikasiya materialları ortaya atılmalıdır. Tarixi şüurdan məhrum olan xalq ətrafdakı olaylara biganə lom kütləyə çevrilir. Xalq tədricən həyati zövqünü itirir, yaradıcılıq qabiliyyətdən uzaqlaşır, axına uyğun üzür və özünü baş verənlərin girovu sayır. Belə yanaşma özü özünü məhv etmə mexanizmini işə salır. Tarixi və milli-mənəvi dəyərlərdən məhrum edilmiş xalq içkiyə, narkomaniyaya, əxlaqsızlığa və şouçuluğa yuvarlanır.
 Tarixi yenidən yazan İudey akademik sistemi əllərindən gələni edirlər ki, “monqol-tatar” dövründə baş verən real hadisələr gizlədilsin, unudulsun və yaddaşlardan silinsin. Onlar falsifikasiya yolu tutaraq günümüzə gəlib çatan detalların da üstündən sükutla keçirlər ki, mahiyyəti təhrif edə bilsinlər. Əsas məsələləri diqqətdən kənarda qoymaqda üçüncü dərəcəli məsələləri ustalıqla qabardırlar ki, iz itsin. Dediyimiz kimi, tarixin belə saxtalaşdırılması insanlığa qarşı aparılan informasiya müharibəsinin tərkib hissəsidir ki, qoy xalqları nəzarətə salmaq, qula çevirmək üçün münbit ictimai-siyasi şəraitin yaradılmasına xidmət edir. Amma yad ünsürlər nə qədər çalışsalar da, artefaktların hamısını məhv edə bilməmişlər; günümüzə gəllib çatmış fraqmentlər əsl keçmişimiz barədə təsəvvür yaratmağa imkan verir. 13-15-ci əsrlərdə baş vermiş “monqol-tatar təcavüzü”nün rəsmi versiyasını inkar edən çoxlu dəlillər ortalıqdadır ki, onları dərindən araşdırarkən fərqli tarixi gedişatın şahidi oluruq. Mozaikanın bizə gəlib çatmış qırıntılarını yerinə düzərkən ənənəvi tarixçiliyin bizə təqdim etdiyindən fərqli mənzərə alırıq. Biz ən xırda fraqmentləri belə dərindən anlamağı bacarmalıyıq. Hər bir qırıntı keçmişimizi düzgün anlamaq üçün açardır. Ən ötəri detallar belə mozaikanı başa çatdırmaqda mühüm rol oynayır.
 Ənənəvi tarixçilərin özləri də görürlər ki, informasiya bolluğunun indiki dönəmində quraşdırdıqları şablon- Turan mifi çat verib. Onları isterika bürüyür. Azca qurdalayan kimi Turan mifinin şoru çıxır. Hər bir insanın universal qavrama mexanizmi var- məntiq. Məntiqlə götürəndə “monqol-tatar təcavüzü” dövrünün elementar detalları belə bir-biri ilə uyuşmur. Təəssüf ki bizim alimciyəzlərin çoxu aldıqları informasiyaya məntiqlə yanaşmağı bacarmır, öz beyinlərindən yalnız alınmış informasiyanın saxlancı kimi yararlanırlar. Bir məsələ də var ki, internet əsrində informasiya bolluğu o həddədir ki, onların toyuq beyni həmin informasiyanı saxlamaq üçün də kifayət etmir. Müasir dövrdə sosial şəbəkələrdən düzgün yararlanaraq mükəməlləşməyə can atan adi istifadəçi “copy-paste” üsulu ilə alim adı alanlarımızın çoxundan informasiyalı və intellektualdır. Dostluğumuzdakı ortastatistik facebook istifadəçisi professional tarixçidən qat-qat savadlıdır. Ortastatistik facebook istifadəçisi gözəl bilir ki, osmanlı- azərbaycanlının bir nömrəli düşmənidir. Professional tarixçi özünü “osmanlu torunu” sayır!
 Müasir tarixçilər Skaliger məktəbinin yetişdirmələridir. Onlar tarixin Skaliger versiyası üzrə kvallifikasiya olunmuş mütəxəssisləridir. Onlar həmin versiyanı aksioma kimi qəbul edirlər, amma əslində qoylar üçün hazırlanmış Skaliger versiyası ilə real tarix arasında yerlə göy qədər fərq var. Bu yolda can çürüdən alümnümalarımız real tarixi yox, onlara sırıdılmış miflər aləmini öyrənməklə məşğuldurlar. Sakiliger məktəbi onların təfəkkürlərində tarixin süni səhnəsini formalaşdırır. Bizim tarixçilər məhz iudey kahinlərinin 17-ci əsrdə qondardığı süni fantom içində çabalayırlar. Əsl tarixi yox, onun surroqatını mənimsəyib yayırlar. Əsl tarix ciddi-cəhdlə gizlədilmişdir. 17-18-ci əsrlərdə saxtalaşdırılmış və falsifikasiya olunmuş sənədlər indi orijinal kimi qəbul edilir. Tarixçi alimlərimiz professional həyatlarını məhz tarixin həmin surroqatı üzərində tədqiqatlar aparmağa sərf edirlər. Ağıllarına da gəlmir ki, tarix adı ilə araşdırdıqları sahə əslində Skaliger kahinlərinin 17-18-ci əsrlərdə ortaya atqıları “virtual reallıq”dan başqa bir şey deyildir. Bizim markalaşmış alimlərimiz həmin yanlış versiyanın içində bişənlərdir. Skaliger tarixşünaslığının maraqlı cəhəti odur ki, olduqca mürəkkəb, şaxələnmiş, ciddi, sanballı, etibarlı və mübahisəsiz təəssürat yaradır. Skaliger məktəbinin bizə təqdim etdiyi mənbələrin ciddiliyi ilk baxışda şübhə doğurmur. Vaxtilə zor gücünə qəbul etdirilmiş nəzəriyyə indi reallığı əks etdirən məktəb xarakteri daşıyır. Skaliger kahinlərinin əlimizin çatmasına icazə verdiyi, bizdən gizlətməyi lüzum bilmədiyi mənbələr “etibarlı”, orijinal” mənbələr kimi qəbul olunur. Kimsə axına qarşı getdikdə isə oturuşmuş akademik sistemin təzyiqi ilə üzləşir.
 Tarixin ənənəvi Skaliger versiyası səhvlərlə doludur. Daha kəskin məsələlərin üstündən sükutla keçilir, üçüncü dərəcəli məsələlər isə şişirdilir. Xronoloji və coğrafi sürüşmələr bir sıra çaşqınlıqlar yaradır. Hadisələrin dərin analizinə əsaslanan obyektiv baxış isə əsl tarix əvəzinə nağıllar aləmi yaradılmasını asanca ortaya qoyur.
 Tanınmış Rusiya jurnalisti və politoloqu Mehman Qafarlı deyir: “Təəssüflər olsun ki, bu gün nəinki Azərbaycan xalqının düşmənləri, eləcə də Azərbaycanın bir çox siyasi liderləri Azərbaycanın həqiqi tarixinin yazılmasını istəmirlər. Mən daha çox Azərbaycan tarixinin İqrar Əliyev tərəfindən yazılmış versiyasına inanıram”. “Öz keçmişini bilməyən xalqın gələcəyi yoxdur”- bunu isə Mixail Lomonosov deyirdi. Bizim məlumatlandığımız öz real tariximiz deyil, İudeyanın bizə sırıdığı mifik tarixdir. Günümüzə gəlib çatmış, reallığa az-çox işıq salan real sənədlər də şübhəli, yad, “devlətçilimizə uyğun gəlməyən” materiallar kimi kənara qoyulur, diqqətdən kənarda saxlanılır. Adətən belə sənədlər tarixçi camiəmiz tərəfindən tədqiq olunmur. Titullu alimlərimiz belə mətnləri öyrənməyi özlərinə sığışdırmırlar.
 Məntiqin dili- əqli güc və intellektual nizam tələb etdiyindən məntiq ortastatistik Azərbaycan alimi üçün yaddır. Başı ağır məsələlərlə yorunca “Sakarya” tipli şeirlər əzbərləmək, “Çırpınırdı Qara dəniz” serialından hekayətlər söyləmək daha yaxşıdır. Ağır məsələləri girişmək adamı əl aşından da qoya bilər, vəli aşından da; ən əsası hakimiyyətdəki nurçu şəbəkəninn qəzəbinə tuş gəlib çörəyindən də ola bilərsən.  “Tanrı türkü qorusun” kimi dualar oxumaqla, “Allah ağ donlu, qara donlu kafirlərə lənət eləsin” kimi qarğışlar çəkməklə bir tikə əppəyini də qazana bilirsən, hələ üstəlik özün kimi bir qrup aşağı intellektual əmsallı adamın rəğbətini də. İnsandan ən az intellekt tələb edən sahə millətçilikdir- bu aksiomadır.
 Hər bir adamın daxili analitik aparatı olmalıdır. Hətta ən yüngül gəzişmələr belə göstərir ki, bizə yeridilən müasir tarixçilik modeli düzgün qurulmayıb və tarixi hadisələrin sıralanması səhv detallarla doludur; odur ki, bizim tarixçilik oxucuya əsl reallıqları çatdırmır və əcaib-qəraib psixoloji mənzərə yaradır. İudey akademik sisteminin bizə sırıdığı Azərbaycanın rəsmi tarixini oxuyarkən daxili diskomfort, nifrət hissə ilə yanaşı, həm də ümidsiz məyusluq hissi keçirirsən. Əslində tarix elmilə (elə ədəbiyyatla da) humanitar sahəni bitirənlər yox, dəqiq elmləri bitirənlər məşğul olmalıdırlar. Ən dərin tarixi araşdırmaları filoloq təfəkkürlü insanlar deyil, riyaziyyatçı insanlar apara bilərlər. Bizdə isə hərə əlinə bir saz alıb düşüb tarixçiliyin canına!
 Qavrama prosesi informasiyanı yadda saxlama və əzbərləmə ilə deyil, saf-çürük etmə ilə olmalıdır ki, nəticədə informasiya rəngarəngliyi zəncirvari şəkildə düzülür, zir-zibil isə təmizlənib atılır. Mövzu strukturlaşır. Bizim alimlərin araşdırdığı mövzuları kənara qoyaq, onların mətnləri belə vikipediya tipli mənbələrdən və İudey akademik sisteminin icazə verdiyi arxivlərdən hazırlanmışdır. Eyni ştamp qocaman “görkəmli” alimlərdən yeni “vıpuska” alimlərə ötürülür. Riyaziyyatı (Sovet riyaziyyatını) bilməyənlərin isə tarix və filologiya sahələrinə qatılması böyük fəsadlara yol açır, ətalətə və üfunətə gətirib çıxarır. Təkcə humanitar sahə əsasında qazanılmış alimlik xaotik və sistemsiz şirpotrebin meydana çıxmasına səbəb olur. Nəticədə nəinki sıradanbir insanlarımızda, əksər alimlərimizdə belə əqli deqredasiya,  qonşu xalqlardan geri qalan izhar tərzi, təfəkkür yetkinliyinin olmaması müşahidə olunur. Mentalitetimiz belədir ki, ortastatistik Azərbaycan ziyalısının markalaşmış “görkəmli alimlərin” gəldiyi nəticələrdən kənara çıxmaq cəsarəti olmur. Azərbaycanlı beyni ona təlqin olunanlarla kifayətlənərək alternativ informasiya mənbəyi tapmağa qatılmır. Ona görə də bizim ölkə Qlobal Prediktorun manipulyasiyaları üçün əlverişli məkan sayılır. Qlobal Prediktor ölkəmizdə kütləvi psixoz yaratmağa nail olur. Kütləvi psixozun illüstrasiyası üçün uzağa getmək lazım deyil, sosial şəbəkələrdəki türkçülük qruplarının şərhlərində yazılanları oxumaq kifayətdir.

BİR DAHA XƏBƏRDARLIQ EDİRİK: BOZQURDUNUZ BATACAQ!

 Ənənəvi tarixşünaslıq iddia edir ki, monqolların həmin əsrlərdə işğalları yerli xalqların qadınlarının kütləvi zorlanmaları ilə müşahidə olunmuşdur. Axı monqollar təcavüzkar, qaniçən və yanıq idilər! Əgər elədirsə, Azərbaycan doğrudan da monqol əsarəti altında inildəyibsə, nənələrimiz monqol köçərisi tərəfindən zorlanıbsa, xalqımızın genetika və antropologiyasında monqoloid simptomlarına niyə rast gəlinmir? Axı kişi cinsindən olan nümayəndələrimizin qanında monqol və türk qaploqrupunun izləri hökmən qalmalıydı. Niyə həmin izlər yoxdur? Bizim xalqın xarici görünüşü belə belə monqoloid irqinin yox, avropoid irqinin xarici görünüşünə daha çox uyğundur. Son elmi tədqiqatlar da onu deməyə əsas verir ki, xalqımızın keçmişini türkçülüklə bağlamaq düzgün deyildir və böyük fitnələrə yol açacaqdır. Yeni dövr konspiroloqları bildirirlər ki, Azərbaycanda, eləcə də Avrasiya qitəsinin heç bir guşəsində monqol-tatar əsarəti adlı dövr olmamışdır, hamısı quramadır. Etnogenetika indiki tarixi situasiyaya tam aydınlıq gətirmək, bulanıq suları durultmaq iqtidarında olan bir elm sahəsidir. Etnogenetikanın son nəticələri indiyədək mövcud olan bir sıra teoriya, konsepsiya və elmi reputasiyaların üstündən xətt çəkir. Biz indi necəyiksə, min illər qabaq ulu babalarımız da o cür görünürdü; monqoloidlikdən əsər-əlamət yox idi. Əlbəttə, Kamaz-kamaz dissertasiyalar və pakrışka qalınlığında kitablar ilə möhkəmləndirilmiş monqol-tatar mifini şübhə altına salmağımız riqqət doğuracaq, Çingizxanın dəli-dolu nəvələrinə yenə də elə gələcək ki, üslub bir az sıxılmışdır və ya şimal küləyinin təsirindən qəzəblə coşuruq. Başa düşüləndir, özülünə beton vurularaq möhkəmləndirilmiş mifləri dağıtmaq elə də asan deyil. İudey akademik sisteminin yetişdirdiyi Qərb bölgəsindən olan “görkəmli” alimlərimiz əsasən reqresə meyl etdiklərindən, proqresə maraq göstərmədiklərindən, hal-hazırda onların ton verdiyi tarixçi camiə istənilən məntiqli addımı düşmən dəyirmanına su tökmək kimi qiymətləndirir. Faktların nəzəriyyə ilə uzlaşmaması belələrinin vecinə də deyil- əsas məsələ Sinedrionun onlar üçün çəkdiyi cızdan kənara çıxmamaqdır. Faktlar- bizim pantürkizm virusu ilə yoluxan zümrənin 1 nömrəli düşmənidir. Onları faktlar yox, illüziyalar maraqlandırır. Fakt gətirib onların mülahizələrini heçə çıxarmaq istəyənləri düşmən timsalında görürlər. İkinci əsas problem doqmalarla yüklənmiş elmi dairələrimizin müasir geopolitoloji reallıqlarla barışmaq istəməməsidir. Sivilizasiya tarixi önümüzdə tamamilə yeni və gözlənilməz rakursda canlanır. Baş verən dəyişikliklərə maraq göstərməmək və durğunluqda eşələnmək əlbəttə ki ağır siyasi fəsadlara gətirib çıxaracaq. Buz artıq çat verib, bozqurdunuz batacaq, buna söhbət yoxdur. Bizdən xəbərdarlıq etməkdir.

“Avrasiya tarixi” kitabından

Комментариев нет:

Отправить комментарий