Sayman Aruz. Adımı qeyd elə inqilaba

Devrilmiş ağac kimiyəm.
Arzularım intihar-deyə düyünləniblər bədənimə
Və alma verdiyim yerdə,
Adam gətirirəm.
Dərinliyin qayıtmazına batanda
Qaranlığı inkar eləmə,
Ağ-appaq ol!
Ağ-appaq ol!
Səni ananın göbəyinə çarmıxlayan
Atan deyildi,
Taleyin idi.

Hansı tüfəng,
Hansı mərmi idi səni səsləyən?
Və səsini dağlar boyu təkrarlayan.
Bir pivədən sonra unudulan qız
Kafelərin soyqırımında bitəcək.
Burası Bakıdır
Iyunun 17-si
Və son görüşümüzdən
17 ay keçib!

Səni unutduğum yeri xatırlayıram
Buraya  oxşar bir yer idi
Saysız-hesabsız qulaqlar
Və saya gəlməyən gözlərlə.
Birisi adımı çalıb
Soyadıma sahib çıxdı
Sənə sahib çıxdı.
Izdihamlı bir şəhər idi.
Ehtiras dolçalarının ortasından sürüşürdüm
Kədərimi kəndi əllərimlə boğurdum.
Adam bə adam azalırdım.
Bir inqilab mahnısı kimi
Bir başı bəlalı düyün kimi bağlanırdım ayaqlara.
Tükənirdim, sən başlayırdın,
Tükənirdim, sən başlayırdın.

Ölüm olduğun yerdə

Həyatı çağırışa çevir,

İnkar eləmə,

İnkar eləmə!.