Bütün heykəllərin sonu

Bir zamanlar bu heykəl,

kəndimizin ən uca zirvəsiydi

bu heykəlin başına

böyüklər and içirdi

ama bizdən savayı

bu heykəlin başına

göyərçinlər qusurdu

(və yaxud da sıçırdı)

sonra da qanad açıb

heç nə olmamış kimi

hara gəldi uçurdu

bu heykəlin gövdəsi

hər bayram rənglənirdi

körpə-körpə uşaqlar

bayram vaxtı yanında

doyunca əylənirdi

yaşasın lenin baba

hər zaman qışqıraraq

indi isə yaşayır

bir məktəbin tinində

için-için yanaraq

alovlu gün altında

alovlu cıxışlardan

gülümsəyən üzlərdən

nəvazişli əllərdən

indi o uzaq düşüb

deyirəm taleyə bax

qismətə bax ilahi

bəlkə də heykəl olmaq

deyilmiş onun məqsədi

   Mir Bağır