Gülxar Həsənzadə. Şeirlər

Qəlbimdəki məzarliq


Sənə demişdim qəlbim soyuqdu-
girmə, üşüyərsən, donarsan orda.
Orda bir qan gölü var,
düşən boğulur...
Orda fəsillə donub,
Bir qış movcuddu deyə.
Sənsə inanmadin,
sənə yaz olaram sandın.
Hər şey ucun zaman dilədin,
azacıq zaman.
Zaman boş ümiddi-dedim,
gərçək sanmadın deyə,
yenə də
daha son bir şans umdun...

Günəş tək parladin,
ama isidə bilmədin
bu soyuq qəlbimi azca
Dedin,
ruh olub canina dolaram,
kədəri, qəmi qəlbindən qovaram.
Bunu da etdin…
Ama qəlbimin soyuqluğundan
sanki məzardaykən diksindin.
Və sordun,
bura haradir,
nədən belə qaranliqdi bura?
Kim bu məzara gömdüyün?
Nədən qışın qarı da qaradı burda?
Kimin açıq yarsıdı bu qan gölü?

Dinlə dedim,
bu mənim qəlb evimdi
...Bu da ilk və son sevgimdi-
bu qaranliq onun mənə xəyanətidi.
Bu qış və qara qarsa
sevgidən sonra ona olan nifretimdi...
Bu qan gölü isə gozlərimdən deyil ,
qəlbimdən yağan yağışdı.

Susdun, kiridin
bu dhşətlər icində...

Üşütdüm,
səni də üşütdüm
bu buz soyuqluğumla.
Sonunda anlayıb sən də getdin,
Sən də məni tərk etdin-
qala bilmədin sənin olmayan yerdə.
Sənə demişdim...demişdim...

CƏZA


Xatirələr diri-diri göməcək səni,
Qapını hər an kədər döyəcək sənin!
Sevgi nə olduqunu bilməyəcəksən,
Həsrət dolu baxışlarınla
Bu dünyada sevgiyi belə dilənəcəksən!
Eybini örtməyə torpaq olmayacaq!
Dərdini bölüşməyə dostun qalmayacaq,
Günahların vicdanını sızladacaq!
Şikayətinə belə baxan olmayacaq,
Sevimli dostlarını qələm və vərəqini itirəcəksən,
Bu dunyada sən hər şeyi dilənəcəksən!
Demə ki yazan qələmin var,
Düşüncənin də donan zamani var.
İnsanliqdan cıxmış insan doqulmusan!
Şert doqulmaq deyil,
Insanın insan kimi ölməyi var.
Ölüm adlı bir cəllad gəzəcəksən!
Heç nəyə nail ola bilmədin-
Ölümə nə var ki, sən ölməyəcəksən-
Ölum həsrəti cəkə-cəkə
Bu dunyada ölümü belə dilənəcəksən!

Məzarında çiçək olacam

Sevdim ...
ancaq bu çarəsiz sevgiyə çarə olub,
sənə qovuşa bilmədim.
İndi həm vəfasizam,həm vicdansiz.
Məzarina gəlməyimi istəmişdin
Bəlkə də məzarina da
imkan edib gələ bilmədim.
Gəlib sənə sevdiyimi demədim.

Mənə dedin məzarıma çiçək əkərsən,
Onuda edə bilməyəcəm ,
bağışla....
Çünkü ora səndən qabaq gedəcəm.
çiçək əvəzi özüm bitəcəm.
Onda sənə yaxin olub,
Sənə həsrətimi çəktirməyəcəm.

Məzarında çiçəklər cox olaçaq,
Ançaq tək bir çicek,
qəmgin,solğun,titrək olacaq.
Bütun çiçəkləri yağış isladib,külək sovuracaq,
tək bir cicek ...
sənə vəfalı qalıb,məzarından qopmayacaq.
Bu dunyasında sənə qovuşa bilməyən
qəbrindən ayrılmayacaq .
Ancaq sənə olan sevgisinin qarşısında,
yenə də susacaq...

Hər səhər qəbrin üstə,
bir çiçək aqlayacaq səndən xəbərsiz
Boynunu büküb saralıb solaçaq,
göz yaşi ilə torpağını sulayaraq.
Sonunda ayrılığa dozə bilməyib,
o çiçək də sənə qovuşacaq.
Ançaq yenə sevgisini gizlədib,
sənə söyləməyib susacaq.