Bəxtiyar Hidayət. Köhnə şeirlər yeni düzənlə

QIFILBƏND

Bir hikmət var əzəl gündən danışar

Xeyirindən, zərərindən bəşər hey.

Qış gəldimi bəzi yerdə ölüdü

Bəzi yerdə ayaqüstə yaşar hey.

Gah aşiqdi, əyilibdi, qəmdədi

Gah uşaqdı çardaqdadı damdadı

Gah aşıqdı barmaqları simdədi

 Heç götürməz, elə nəğmə qoşar hey.

İnsandımı onun da üç irqi var

Zəncisi var, hindusu var, ağı var

Cinsi nədir-məməsi var, bığı var

Onun halın görən aşiq çaşar hey.

Kimsə bilməz nə hikmətdi nə sirdi

Əlli yerdən bağlanıbdı, əsirdi

Şəriətin düşmənidi, kafirdi

Babək kimi qol yanına düşər hey.

Baş əyməz ki sultanına xanına

Axır qıyar hamısının canına

Zəli etdi Bəxtiyarı qanına

Ol səbəbdən təbi aşıb-daşar hey

(Mahir Mahmudova)

Sən məni vecinə alarsanmı ki

Neçəsi başına dolanmaqdadı

Sənin sürülərin su bulandırır

Mənimsə ürəyim bulanmaqdadı

Sənin gözün qızıb, qıp-qırmızıdır

Mənim gözlərimə ağ damır ancaq

Qəhətə çıxıbdı yağ bizim evdə

Sənin yanağından yağ damır ancaq

Sən cinin, şeytanın dilin bilirsən

Mənim cındırımdan amma cin ürkər

Sən şirə çəkirsən şirəli yerdən

Mənə sistem asıb şirə verirlər

Heç kimin içini görə bilməzsən

Xalqın dərisini soy axşam-səhər

Adın tarixçidi-amma tarixdə

Qalmazsan Romanın qazları qədər

Məni buraxmazsan kabinetinə

Mən kiməm gözündə-dünənki uşaq

Sənin qoltuğunun altında qarpız

Mənim qoltuğumda termometrə bax

  

...Sən məni vecinə alarsanmı ki

Neçəsi başına dolanmaqdadı

Sənin sürülərin su bulandırır

Mənimsə ürəyim bulanmaqdadı.

NİYƏ GÖRÜNMÜRSƏN AY ALAGÖZLÜM

Niyə görünmürsən ay alagözlüm

Kədərin olmuşam qəmin olmuşam

Eviniz məscidin böyründə olsa

Xalx elə bilərdi mömin olmuşam

Sənin həsrətindən mənim həyatım

Əriməklə keçir  başdan ayağa

Buztək əriyirəm ayaqdan başa

Şamtək əriyirəm başdan ayağa

Ürək oxunmur ki tor gələn gözdən

Çatmaz ürəyimin harayı sənə

Sənə yaxşı təsir bağıçlasam da

Bağışlayammadım ürəyi sənə