QARA KVADRAT

Aytən Nəsibbəyli

 Bu gün

 Mən də bir qara kvadrat çəkib

 Içindəki mənəm desəm,

 Qorxuram,

 Bağışlamaz içimdəki həsrət bunu.

 “eh, məni bu dörd cızığın yaratdığı

 Axmaq dar qəfəsə bənzətdin sən deyər.

Sən ki bilirsən

 Içimdə böyütdüyün bu həsrət

 Bu rəngsiz ölü yalnızlıq

 Nə bir rəssamın təxəyyülündən doğan qara kvadrata

 Nə də sənin kimi minlərlə şairin

 Qaralanmış kağızından gələn

 Şeir adlandırdığı

 cızma-qaraya sığışmaz

 Gəl,

 Anlatma məni, incitmə

 Hər dəqiqəbaşı

 Könlünə əylənmək düşən

 Uşaq təxəyyülünlə.

 Adi,

 Qaranlıq ulduzsuz gecədə

 qoy sakitcə yatırdım mən də

 Gözünə yuxu getməyən uşaq yalnızlığımı .

 Bəlkə mən də bir şair kimi

 Demirəm sənin kimi

 Bəlkə səninkilərdən də sönük adi şeirlərimi

 Ana laylasıtək ,

 Ana doğmalığı ilə

 Pıçıldayım qulağına yalnızlığımın

 Qoy, yatsın sakit olsun.

 Bir az yuxu gedər gözlərimə

 bəlkə mənim də.

 Bəlkə bir az uşaqlığıma qayıdaram

 O arıq, çəlimsiz qızı görərəm yuxumda.

 Qırmızı donu olan,

 Sarısaçlı gəlinciyi

 çimizdirərik birgə.

 Həyətdə gizlənqaç oynayanda

 Böyük uşaqlar bzi oyuna yenə almasa

 Qaşımızı çatıb bir dayanarıq küncdə.

 Xəyalından,

 Elə o andaca qəfildən

 Böyümək keçən balaca dostuma

 Başa salaram.

 Başa salaram ki,

 Böyümə.

 Böyümə ,böyüdükcə

 Böyüyür sənin kimi .

 Bəlkə səndən də tez

 Indi nə olduğunu bilmədiyin

 Qara kvadrat.

 Və bir gün sığmırsan o kvadrata.

 Və onda bilmirsən

 Axmaq kimdi

 Sən

 yoxsa

 Kvadrat?

 Beləcə yaşayırsan

 adını yaşamaq qoyduğun

 özündən başqa heç kimin dözmədiyi

 məqsədsiz sabahsız böyüklüyünü

 bir gün uşaq olmaq ümidiylə.

 Onda asan olur

 küsüb küncdə dayanmaq

 Həyatın

 Bütün qaranlıq künclərini görmüş

 “bəxtəvər” böyük

 Uşaq olmaq istəyir sənin kimi,

 Balaca qız,uşaq.

 Və bir gün nifrət etdiyi,

 Bəyənmədiyi

 O qara kvadrata sığmaq istəyir .

 Sığa bilsə.....