Qızıl gülə batasın

 Xosrov Barışan

HEYKƏL

Dodağımda

  Öpüşüvün ayaq izi,

Sanki;

  Həsrət heykəlidir

     Qəlbimin bülvarında!!!

YAPRAQ


Səni görcək

 Görüşündən səhərin

    Yaprağın ağlamağın

                       Anlayıram...

24 SAAT

Qaranlıqdan

   Addımımı əsdirmə.

Biz bir

  24 saatıq.

Sən;

  aydınlıqlar qucağında doğulan

                                           Gündüz.

Mən;

 Qaralıqlar qollarında boğulan

                                             Gecə.

Nədəni;

  Qan pəncəsində oğulan

                                 Günəş!

***

Qaranlıqdan

    Addımımı əsdirmə.

***

Hələlik sevdicəyim,

Mən gedirəm,
Sən yaşa həp.

Hələlik.

***

Biz birik,
      Amma...

GİZLİCƏ AĞLAYIŞ

O gecə mən də ağladım

                             Gizlicə...

Ey ana...

  Sanmaki daşdir ürəyim,

       O gecə mən də ağladım.

Bir ışıq şırıldadı gözlərimin

                              Damcısına,

Bir hüzün köçdü mənim şənliyimə.

Çökdü üzə baxışlarım.

Anladım onda boşun boşluğunu.

Ulduz-ulduz ışıldadım

                    Zamanənin

                      Qaragöy səfhəsinə.

O gecə mən də ağladım...

Özüm yığışdım özümə,
                     Oldum ana!!!

Bağışla bu kəz məni,

                  Həmişə tək.

Roluvu yansıladım taatrında yaşayışın,
doğdum uşaq,

  Doğumun sancısını hiss elədim.

Və körpəmi

   Sevgimin damarından əmişdirib,

  Düşüncəmin hörüklərində bələyib,

Nəfəslərin nənnisində

      Ahımın lay-lasında

       (Lay-lay dedim ki yatsın,

                  Qızıl güllərə batsın.)

Tumarladım saçlarını.

Baxışın dodağiylə öpdüm üzün

Və sərgisində canımın

  Göstərib yaşayışın fəlsəfəsin gözlərinə,
 Ağlayanda

   Duyğular bağrına basdım biləsin.

Xəstələnəndə

 Gözlərim yumulmadı.

Ürəyi edib sipər sancılara,

Balaca başmağına

   Tikdirib yol yorudan gözlərimi,

            Balaca ayaqlara bir öpücük

 Və ağladım...

Onu 1də həp böyütdüm.

O gecə mən də ağladım...

Çiçəklənəndə arzılar,

                 Soldu gülüm.

Əh, əh...

  Əhə, əhə...

   Bəsdir utan kəs səsivi.

Ana olmaq ürək istər,

Ana olmaq ciyər istər,

Ana olmaq dözüm istər,

Ana olmaq sevgi istər...

     Var mi buna cəsarətin!?

Yo..ox...

  Yo..ox...

    Olanmasan,

Həmin elə

   Sən özüvə

    O quru ərkəkliyin sımışqasın çıtlayaraq

                                                    Şışırt qarın.

O gecə mən də ağladım...

Ürəyimdə mərsiyə,
Oxudu növhə mənə duyğularım.

Ürəyim çırpdı özün

          Qəfəsin miləsinə.

Öz içimdə ağladım.

Sənə bir söz demədim,
                 Deyənmədim!!!

Çünki sən...

 Çünki sən bir anasan,

   Dözənməsən ax balavın gözyaşına.

O gecə mən də ağladım,

                             Gizlicə...

Özü haqqında: Xosrov Solh Konəndə Sərdəri 1983-üncü  ildə Təbriz şəhərində dünyaya göz açdı. Onun şeirlərinin çoxu sərbəst, iki beytli, qəzəl qalıbındadırlar. Ancaq şair hər üç qalıbda da yenilik yaratmağa çalışır. Xosrov öz təxəllüs adını Barışan seçibdir. Bu ad öz soy adının Türkcə anlamıdır. O bilimyurdunda oxuyan illərdə Aşina adlı derginin ədəbi başyazarlığını  üstələnmişdi. Ayrica iki şeir özəl sayısı dərgisinin (Şəm-i xəyal adlı) başyazarlığını da üstələnmişdi. Şeirdən əlavə, Barışan hekayə yazmağa da maraqlı birisidir. Elektron ünvanı: barishan1983@yahoo.com, barisan@box.az