Şeir üzlüm

Nuranə Nur

Günəşin batışı

Üzünə baxıram gözlərin hanı ?

Dönüşün gedişinə xəyanətindi.

Bir gün xəyalında xəyalın idim

mənə Günəşim deyirdin.

İndi hətta

bir quşun qanadı altında da gizlənə bilərsən.

Gedirəm,

Üzümə baxa bilməyən  gözlərini aç,

arxamca diqqətlə bax!

Görəcəksən ki,

nə qədər kədərli olsa da,

Günəşin batışı  doğuşundan da  gözəl olur…

Şeir üzlüm

Gedərkən arxanca atdım,

yaz yağışlarından topladığım göz yaşlarımı.

Düsünmək unutmaq cəhdimdi,

qüsurlarını xatırlamaq da sənə toxunmaqdı.

Şeir üzlüm,

Şairlər qısqanar bu adı sənə.

Yağışlar bulutlara qayıdanda gəlimmi?

Bəlkə də söz verdim,gələ bilmədim

Təkcə sevmək azdı günahımdan keç

Gəlib pəncərənə yağa bilmədim

Sizin qapınızı tanımadım heç…

Uça bilmirəm

      

Ən gözəl göründüyüm ayna idi gözlərin

Indi onlara baxa bilməmək təsəllisini

Baxdığın yerlərdən alıram.

Ən sevdiyim ətir idi nəfəsin

qoxun da qoxuma cox yaraşırdı

daha ciyərlərim  dolmur.

Ən sevdiyim azadlığım idi qısqanclığın

Indi qəfəsindən buraxılan quş kimiyəm

Uça bilmirəm.

O, belə deyir…

Könlümə uzaqlara getmək düşür hərdən

Tuta bilməyəcəyimi bildiyim üçün

Söz vermirəm nə vaxt, hara...

Çıxıb getmək bu şəhərdən

Sakitcə, üzr istəyib bir nəfərdən

Getməliyəm.

Belə inanmalıyam həyatın

Su kimi bir qabda dura bilməyəcəyinə

Getməyimlə bunu sübut etməliyəm.

Bir gün getməliyəm deyə,

Dırnağından yaxaladığım ümüdlərim də

sürüşür əlimdən.

Bir gün getməliyəm,

Uzaqlaşmalıyam ondan.

Və hər dəfə onu xatırlayanda,

kiməsə baxıb “yox! bu o deyil!”deyib

unutmağa çalışmalıyam.

Və yurdunu tərk edib gedən köçəri quşlar kimi

mütləq geri dönməliyəm.

O, belə deyir...