Arzu Hüseyn - İçimdə ağlayan şeir

Azıb mənzilini ümid qatarım

Tamam sönməyibdir bu od, bu ocaq.
Bəlkə də bir ara közərəcəyik.
Hələ üşümürük, yanır oduncaq,
Hələ qəlbimizə isti əlcəyik.

Tamam sökülməyib korpülərimiz,
Keçməyə bir ümid yolu var hələ.
Hələ ki yağışdan gizlənirik biz,
Qarşıda leysan var, dolu var hələ!

Azıb mənzilini ümid qatarım.
Yarımçıq yolların bitəcəyi var.
Ayrılsaq özümü hara aparım?
Ünvan tapılmır ki itəndə yollar.


Hansımız haqlıyıq, hansımız haqsız?
Fikirdən yorulub artıq ürək də.
Bir quru çinaram qolsuz –budaqsız,
Məni yıxa bilər zəif külək də.

Bu ocaq getdikcə sönür, tükənir.
Kül yanmaz üstünə od atsaq da biz.
Ayrılıq gələcək, yol geri dönür,
O anı, o günü yubatsaq da biz!...

İçimdə ağlayan şeir

Sənə də vaxt yetişəcək,
İçimdə ağlayan şeir.
Qoy bir az başım səngisin
Bu dünyanın dərd sərindən.
Birdə məni atıb gedən,
O qansızın əllərindən.
Qoy biraz başım səngisin.
Bir az ağladım gözümü,
Bir az incidim özümü.
Bir az daha çox ağrısın,
Dünən vurulan yaralar.
Bəlkə, onda səni yazmaq asan olar,
İçimdə ağlayan şeir.
Bu dünyada hər şey rəngdir,
Hər şey boya.
Hisslər boya,səslər boya.
Yaranışlar,ölümlər də,
Mərhəmətlər,zülümlər də,
Ədalət də adi rəngdir,
Xəyanətin adı rəngdir.
Nə rəngdədir bilirsənmi,
Ac körpənin çörək eşqi?
Nə boyaya boyanıbdır,
Kardeoloji xəstənin
Həyat eşqi, ürək eşqi?
Yada bir ana qəlbinin
Məsum eşqi, mələk eşqi,
Nə rəngdədir bilirsənmi ?
Duyursanmı nə təlaşla
Yaşayıram bunca zaman?
Hansı rəngdən hansı rəngə boyanıram?
İtirirəm, itirirəm, qazanmıram,
İçimdə ağlayan şeir,
Ağla, səni yazammıram...