Əfrahim Hüseynli - Sürməyə illər var hələ

SƏNƏ ÜRƏYİMİ VERDİM

Sənə ürəyimi verdim,-

Gözüm görə-görə

Yol uzanmasın.

Yorulub - yorulub

Yol usanmasın.

Sənə ürəyimi verdim,-

Gecələr uzandı

Yollar uzanan kimi,

Qırılmaza döndü

Qaranlığın tilsimi...

Yeridim...

Yeridim...

Gəmisiz, limansız

Dənizi tapdım.

Dalğası daşları,

Qayaları çapdı...

Sazağı iliyə içlədi.

Ərinməz oldu

Qalan qar.

Şaxtaya

Döndü olanlar.

Günəşli günlər uzaq düşdü,-

Gözlərim

Gözləməyə öyrəşdi.

Sənə ürəyimi verdim,-

Demədim,

Sənsizliyi daşısın,

Ağrıya-ağrıya 

Yaşasın.

KEÇƏSƏN...

Bir azca ürəyidaşa dönəsən,-

Nə kövrək, nə gözüyaşa dönəsən.

Qarı dizdən olan qışa dönəsən,-

Cığırdan keçəsən, izdən keçəsən.

Bir nəfər çağıra haraya səni,-

Salmaya suallar araya səni...

Oduna yad olan araya səni,

Küləklər sovura, közdən keçəsən.

Görə qar-buz üstə dayanan yoxdu,

Bir arzu çin ola, heç güman yoxdu...

Öləsən, görəsən inanan yoxdu,-

Sonra da dediyin sözdən keçəsən.

Günlərin gözündə nə inad ola,-

Uzanan gecələr nə irad ola.

Dünyanın dağ-daşı sənə yad ola,

Rahatca-rahatca düzdən keçəsən.

Olub-olanları salımmı yada?-

Demədim, qalan gün günaha bata...

Sorğu-sual günü çata, nə çata!..

Eh!.. yenə dözməyib üzdən keçəsən.

DEYİRİK, SÜRMƏYƏ İLLƏR VAR HƏLƏ

Bəndə özü oldu yazı yazan da,

Hansı günah görüm yazıyazanda?-

Hər qışı, payızı, yazı yazanda

Bəlkə də yazmışdı mən deyən kimi.

Ömür də adama özgə-yad baxır,-

Bir günü xoşdusa, bir günü ağır.

Ayların, illərin sahibi çıxır

Bir azca kədərə baş əyən kimi.

 

Başımın üstündə bulud sürünür,

Göy üzü sellənən yağışa dönür,

Güman əvəzinə dağ-daş görünür

Mənim ayağıma daş dəyən kimi.

 

Nəyinə vurulub quru canımın?-

Dünya ha bəzəyir qalan sonumu.

Əcəl də ha pozur öz fərmanını,

Çaşıb yad qapını mən döyən kimi.

 

Sazaq at oynadır belədən-belə,

Deyirik, sürməyə illər var hələ.

Qardaşdan, bacıdan, simsardan belə

Biz kimi qınayaq "gözdöyən" kimi.

 

Dedik ki, beşindən biri görünər,-

Sözü dağ aşanın yeri görünər...

Nə bilək, zamanın "sirri" görünər

Bu karsız ələklə ələyən kimi.

İŞ YERİMDƏN YOLUNU SALMA

Deyirsən,-

Dünya şirindən şirin.

Sevinci daşır

Bu yerin, göyün...

Deyirsən,-

Payiz da, bahar da gözəl,

Yağan 

Yağış da, qar da gözəl

Ayın işığı uzanan əldir...

Sənin üçün

Hər şey gözəldir.

...İş yerimdə

Gözəl nə varsa,

Çıxır yadımdan.

Yyxuya dönür

Dediyin

Hər olub-olan.

Biri deyir

Ağrıyır ürək.

Biri söyləyir

Keçmir boğazımdan yediyim çörək,

Birisi deyir

Yata bilmirəm,

Necə alışım dərd unutmağa.

Birisi deyir,

Yoxla, ay həkim,

Ağrı-acılı bu son qonağı...

Evə gəlincə

Ayaqlarımdan daş asılır...

Bir də görürəm səhər açılır.

Beləcə ötür hər gün.-

Bu da dünyanın

Qurduğu "toy-düyün"!..

İş yerimdən yolunu salma! -

Bəlkə səninçün 

Dediklərim nağıldı, nağıl; -

Yadına düşər 

Düşən üç alma.

Nəyinə gərək o nağıl, o alma!