Əfsər Hüseynli:

-İstər adını işğal qoysunlar, fəth desinlər, nə qədər pisləyirlər pisləsinlər, mən yenə də böyük məmnuniyyətlə Rus ordusunu gözləyirəm. O millətə də, o dövlətə 
də böyük hörmətim var.

Unudulmaz Alim və Şəxsiyyət - Boris Vsevolodovıç Müller

Hilal Məmmədov

31 oktyabr 1877-ci ildə Moskvada görkəmli ziyalı-alim ailəsində doğulmuş alman əsilli Boris Vsevolodoviç Müller Birinci Dünya Müharibəsindən sonra almanlara qarşı mövcud təqiblərə görə soyadını Miller ilə əvəzləməli olmuşdu... Bu əfsanəvi alim və şəxsiyyət barədə kifayət qədər az rəsmi məlumatlar nəşr edilsə də, bir çox xalqların, o cümlədən, Talışların dilindən heç vaxt düşməmişdir... Hətta xalq öz qəhrəmanını bir çox uydurma hekayələrlə də yaddaşlara həkk etdirmişdir... 
Görəsən, rus-alman əsilli alimə bu qədər xalq sevgisinin sirri nə idi? Sovet dövrünə qədər Rusiya İmperiyasının Türkiyə, İran və bir çox Ərəb ölkələrində səfir və konsulluq vəzifələrində çalışmış, onlarla və yüzlərlə Şərq xalqları ilə təmasda olmuş, onları tədqiq etmiş, Sovet dövründə isə Qafqaz, türk-tatar, fars, tat, osetin, tacik və s xalqların dil və etnoqrafiyasıyla məşğul olmuş dilşünas-etnoqraf-hüquqşünas alimi Talışa bağlayan nə idi?
Axı o cəmi iki dəfə- 1902-də bir ay yarım (yayda) və 1925-də cəmi bir ay (10 avqust-10 sentyabr), yəni təxminən 70-80 gün Talışda olmuşdur... Bununla belə, Talışa həsr etdiyi iki irihəcmli- “Talişskiye tekstı”(1930) və “Talışskiy yazık”(1953) elmi monoqrafiyaları yüzlərlə digər nəhəng elmi əsərlərilə müqayisədə bəlkə də onun elmi tədqiqat yaradıcılığının ən yüksək zirvəsi idi...
B.V.Miller 1929-cu ildə Azərbaycanda digər milli-etnik məktəblərlə yanaşı, talış dilli məktəblərin açılışını və talış dərsliklərinin çapını min bir sevinclə qarşılamış, dərsliklərlə bağlı bir çox elmi tövsiyyələrini də dərslik müəlliflərinə (əsasən də Zülfüqar Əhmədzadəyə) göndərmişdir...
Ömrünün son bir neçə illərində min bir çətinlik və xəstəliklərlə üzləşən Miller tələbələrinə, əsasən Liya Pireykoya Talışın tədqiqini davam etdirməyi vəsiyyət edir...
Talışın az qala hər kəndini, dağ və meşələrini, çay və sularını səyahət etmiş, dilini, tarixini, mədəniyyətini min bir sevgi və məhəbbətlə tədqiq etmiş Millerinin məzarını tapıb və ziyarət etmək uşaqlıq arzumuz idi... Şükür Allaha ki kiçik bir təsadüf (əslində isə İlahi hikmət) sayəsində onun Rusiyanın xırda Medın şəhərində dəfn edildiyini öyrənib, öz şəxsi vəsaitimizlə oraya üz tutduq... 27 iyul 2011-ci ildə, yerli şəhər rəsmilərinin, o cümlədən, “Zarya” qəzetinin baş redaktoru xanım İrina Bulkinanın köməyilə Millerin məzarıni tapdıq (bu barədə həmin qəzetdə yazı da çap olundu)... 1932-1957-ci illərdəki Medın bağ evində də olduq və o evdə 80-85 yaşlı nəvəsi professor Somik Natalya Mixaylovna və əri general-akademik Valentin Vasilyeviç Somiklə və digər yaxınlarıyla da görüşdük... Xanım Somik Natalya Mixaylovna ilə görüşərkən, onun “Nəhayət ki babamın gələcək taleyindən narahat keçirdiyi sevimli bir xalqının- Talışların canlı bir nümayəndəsini görmək səadəti mənə də nəsib oldu”- sözləri isə bizi qəhərləndirdi...
Ruhun şad olsun, əziz dost və ustadımız! Səni unutmağa haqqımız yoxdur!

Müasir Rusiyanın qurucusu prezident Vladimir Putinin psixoloji portreti

Adıgözəl Məmmədov

Vladimir Putin. Doğum tarixi: 7 oktyabr 1952-ci il. Doğulduğu yer: Lelinqrad şəhəri Bürcü: Tərəzi. Boyu: 170 sm. Çəkisi: 75 kq. Gözlərinin rəngi: Boz-göy. Atası-Vladimir Spiridonoviç, anası- Mariya İvanova. Həyat yoldaşı- Lyudmila Aleksandrovna (Şkrebnyova) Putina. İki uşağı var: Maşa (1985-ci il təvəllüdlü) və Katya (1986-cı il təvəllüdlü). Təhsili: 1975-ci ildə Leninqrad dövlət universitetinin hüquq fakültəsini bitirib. İqtisad elmləri namizədidir.
Vladimir Putin 1952-ci ildə Leninqradda anadan olub. Onun atası zavodda çilingər işləyirdi, Böyük Vətən müharibəsi əlili idi. Onun ayağında əl qumbarasının qəlpələri hələ də qalırdı, ayağı soyuq havalarda ağrıdan həmişə sızıldayırdı. Anası Mariya İvanovna blokada illərindən möcüzə nəticəsində sağ çıxmışdı. Müharibəyədək onların iki oğlu olmuşdu və onların hər ikisi uşaq yaşlarında ölmüşdü. Bunlardan sonra dünyaya gələn Volodya, öz valideynləri üçün pəncərədən düşən işıq kimi idi. Çox çətin yaşayırdılar, Rusiyanın gələcək prezidenti kommunal mənzildə böyüyüb  başa çatmışdı. 
“Heç kimə ürəyini açmaz, şəxsi işlərinə heç kimin burnunu soxmasına imkan verməz, heç kimlə xüsusilə dostluq etməzdi” - məktəb yoldaşları “Komsomolskaya pravda” qəzetinin müx­birlərinə onun haqqında belə danışırdılar.
Valideynlərini qayğılandıran əsas səbəblərdən biri Volodyanın hələ lap uşaq vaxtlarından ərköyün böyüməsi idi. Çünki buna əsas vardı. Volodya öz qardaşlarının ölümündən sonra ailədə yeganə övlad idi. Ona görə də valideynləri onuna nazı ilə oynayırdılar. Ata-anası uşağın məktəbə gedəndən sonra ərköyünlüyünə son qoyulacağına ümid edirdilər. Lakin səhv etmişdilər. Daha da pis oldu...
-Məktəbə demək olar ki 8 yaşımda getmişəm -Vladimir Vladimiroviç deyir- Yadımdadır, məktəbə hələ köhnə formalı məktəb paltarında getmişdim. O boz rəngdə idi, hərbi formaya oxşayırdı, əlimdə də gül dibçəyi. Nə üçünsə buket yox, məhz dibçək. Fikirləşdim dibçək nəyimə gərəkdi axı? Götürüb, zibil yeşiyinə tulladım.
“Valideynlərim öz həyatları haqqında mənə demək olar ki, heç nə danışmazdılar, bizdə belə şeylər qəbul olunmamışdı -Putin özünün “Birinci şəxsdən” adlı kitabında etiraf edir.- Elə-belə, xırda məsələlərdən danışardılar”.
Onun atası Vladimir Spiridonoviç Putin 1911-ci ildə Peterburqda anadan olmuşdu. Birinci dünya müharibəsi başlananda onun ailəsi Tver vilayətinə köçdü. Elə sonralar evlənəcəyi Mariya İvanovna Şelomova ilə də orada tanış olmuşdu. Onda onların 17 yaşı vardı. 1932-ci ildə Putinlər ailəsi Leninqrad yaxınlığındakı Peterqofaya köçdülər. Sonradan dünyaya gələn öz oğullarını da burada dəfn etmişdilər.
- Anam hansısa zavoda işləməyə getdi, atamısa dərhal orduya aparmışdılar -Vladimir Vladimiroviç xatırlayır- O, sualtı donanmada xidmət edirdi. Ordudan qayıtdı və onların aralarında bir il fərq olmaqla iki oğlu oldu. Onlardan biri bir neçə aydan sonra öldü.
Böyük Vətən müharibəsi başlananda Volodyanın atası könüllü olaraq cəbhəyə gedir. Leninqradın blokadası zamanı anasını körpə ilə birlikdə bombalar və güllələr altında olan Peterqofdan onun doğma qardaşı çıxarıb apardı. Anası oğlunu aclıqdan xilas etmək üçün onu uşaq evinə verir.
-Onun həyatını qoruyub saxlamağa çalışırdılar, -Putin xatırlayır- Amma o uşaq evində difteriyaya tutuldu və öldü.
Mariya İvanovna oğlunun ölümü haqda yalnız bir ildən sonra xəbər tutdu. Onun özü aclıqdan xilas olmaq üçün mübarizə aparırdı.
-Ona qardaşı kömək edirdi. Bir vaxt qardaşını müvəqqəti olaraq harasa göndərirlər, anam az qala məhv olacaqdı,- Putin deyir- Bir dəfə o acından huşunu itirmişdi, onu ölmüş say­mışdılar. Onu hətta meyidlər ilə bir yerə qoymuşdular. Yaxşı ki anam vaxtında özünə gəlib inildəmişdi. Möcüzə sayəsində sağ qalıb.
O əri ilə təsadüfən, Vladimir Spiridonoviçin artıq neçə ay idi ki ağır yaralı halda yatdığı qospitalda görüşmüşdülər. Putin xatırlayır:
-Atam yarımcan halda olan anamı gördü və şəfqət bacısından gizlin öz yeməyini ona yedizdirməyə başladı. Lakin həkimlər atamın aclıqdan tədricən huşunu itirdiyinə diqqət yetirmişdilər. Anamı atamın yanına daha buraxmadılar. Çox şükür ki hər ikisi də sağ qaldı.
Müharibədən sonra Volodyanın atası ordudan təxris olundu və o Yeqorov adnıa Vaqontikinti zavoduna usta düzəldi.
Putin xatırlayır:
-Atamın zavodda xətrini çox istəyirdilər, onu qiymətləndirirdilər. O da var gücü ilə çalışırdı. Uzun müddət ərzində ona əlillik dərəcəsi vermədilər, onun bir ayağı isə demək olar ki işləmirdi.
Müharibədən sonra Mariya İvanovna öz peşəsini bir neçə dəfə dəyişmişdi. Süpürgəçi də oldu, dükanlara çörək də daşıdı.
Tezliklə Vladimir Spiridonoviçə kommunal mənzildə otaq verdilər (müharibədən əvvəl isə Peterqofda onların yarımçıq tikilmiş evləri vardı). Valideynləri uşaq arzulayırdılar. Lakin iki uşaqlarını itirəndən sonra Putinlər uzun müddət yeni uşağa qərar verə bilmirdilər. Müharibədən yalnız yeddi il keçdikdən sonra bu ailədə artıq çoxdan idi ki arzuladıqları uşaq dünyaya gəldi. Onun adını Vladimir qoydular.
Gənc Putin lider olmaq istəyirdi, ona görə də idmanla məşğul olmağa başladı. Əvvəlcə boksla məşğul oldu, lakin onun burnunu sındırdılar və onda o boksu sambo, sonra isə dzü-do ilə dəyişdi. Onu yarışlarda iştirak etmək üçün dilə tutan dostu boyun fəqərə sümüyündən zədə alaraq öldü. Putin buna görə çox fikir edirdi, ancaq idmanı tullamadı. Tez-tez və anlaşılmaz tərzdə danışan bu gəncə idman, özünə güvənməsinə çox kömək etdi. O sambo və dzü-do üzrə idman ustalığına layiq görüldü, 1976-cı ildə isə şəhər üzrə keçirilən çempionatın qalibi oldu. Hətta böyük yaşda olanda belə o dəfələrlə küçədə xuliqanlar ilə üz-üzə gəlmiş və onlarla dalaşmışdı. Bir dəfə isə hətta xuliqanın qolunu da qırmışdı.
“Hələ məktəbi qurtarmamışdan məndə kəşfiyyatda işləmək arzusu oyanmışdı, -sonralar Putin “Birinci şəxsdən” adlı kitabı yazan jurnalistlərə deyəcəkdi,- ancaq bu mənim üçün Marsa uçmaq kimi əlçatmaz bir şey idi... “Qılınc və qalxan” kimi kitab və filmlər öz işini görmüşdü. Məni ən çox kitabın qəhrəmanının az sözlərlə və demək olar ki tək öz qüvvəsi ilə bütöv bir ordunun edə bilmədiyi işin öhdəsindən gəlməsi təəccübləndirirdi. Bir kəşfiyyatçı minlərlə insanın taleyini həll edirdi.
Doqquzuncu sinif şagirdi Putin DTK-nın Leninqrad şəhəri və Lelinqrad vilayəti üzrə idarəsinin qəbul otağına yollandı. Onu da qeyd etmək yerinə düşərdi ki, DTK ölkədə bura gələn hər bir kəsə diqqətlə qulaq asıldığı yeganə yer idi.
Volodya Putin DTK-da işləmək arzusunda olduğunu oradakı zabitə bildirir. Zabit isə ona diqqətlə qulaq asdıqdan sonra, nəvazişlə ona bildirir:
-Birincisi biz təşəbbüsçüləri işə götürmürük. İkincisi bizə yalnız orduda xidmət edəndən sonra, yaxud da hansısa ali məktəbi bitirdikdən sonra düşmək olar.
-Hansı ali məktəbdən sonra?
-Hansı olsa!
-Bəs ən əsası?
-Hüquq fakültəsini!
Bax ona görə də Vladimir Putin Leninqrad Dövlət Universitetinin hüquq fakültəsinə daxil oldu. Burada Anatoli Aleksandroviç Sobçakın tələbəsi oldu. Bu insan gələcəkdə onun həyatında mühüm rol oynayacaqdı.
Tələbə yoldaşlarının yaddaşında Putin sakit, təmkinli, özünü ələ ala bilən adam kimi qalıb. Təhsilini başa vurmağa bir az qalmış onun şəxsi “Zaporejetsi” vardı- anası bu maşını lote­reyada udmuşdu. Pul Putinlər ailəsinə çox lazım idi, lakin vali­deynlər sevimli oğluna bu maşını hədiyyə etmək qərarına gəl­dilər. Volodyanın sevincinin həddi-hüdudu yox idi. Anası hey ona deyərdi: “Volodiçka, canım mənim, Allahdan yeganə arzum səni xoşbəxt görməkdi”. (Putin anası öləndə çox sarsıntı ke­çirmişdi. Vladimir Vladimiroviç bərk məşğul olsa da, hər bazar günü Piterə gələr, atasına baş çəkər və anasının qəbrini ziyarət edərdi. Bu dövrdə onu baş nazir təyin etdilər. Və bu za­manlarda onun atasının vəziyyəti pisləşdi. Putin atası ilə görüşə bilməyəcəyinə görə çox narahat idi. Lakin vaxtında çata bildi və atasının ömrünün son saatlarını onunla birlikdə keçiridi).
Dördüncü kursda isə Putinin əsas arzusu yerinə yetdi. DTK-dən olan əməkdaşlar ona müraciət etdilər. Putin xoşbəxt idi. Jurnalistlər sonralar ondan, “DTK-nın represiyalarda iştirakı barədə gəzən söz-söhbət haqqında heç fikirləşibsinizmi?” deyə soruşmuşdular.
-Düzünü desəm, heç fikirləşməmişdim. Mən bu haqda o qədər də bilmirdim- deyərək Putin cavab vermişdi.
DTK-nın kadr aparatı öz gələcək əməkdaşlarını çox ciddi-cəhdlə seçirdi. Burada işləməyi arzulayan adamları heç də həmişə işə götürmürdülər. DTK-də həqiqətən də “təşəbbüsçü” kimi anlayış mövcud idi; orada inadla işə götürülməyini xahiş edən insanları belə adlandırırdılar. “Təşəbbüsçü”lərə münasibətə gəldikdə isə komitədə həmişə onlara müəyyən sayıqlıqla yanaşırdılar. Hələ bu adamı yaxından tanımaq və onun təhlükəsizlik orqanlarında işləmək marağının əsl səbəblərini araşdırıb dəqiqləşdirmək lazım olurdu.
Adətən DTK-dan olan əməkdaşlar xoşlarına gələn tələbələri öz yanlarına dəvət edir, onları ailələri barədə sorğu-suala tutur, onların planlarını öyrənir, bu tələbələrin danışıq tərzi və şəxsi keyfiyyətlərinin onların xoşuna gəldiklərini bildirir, lakin onlara daha bir ixtisas almağın lazım olduğunu deyirdilər. Beşinci kursun sonlarında tələbəni yenidən söhbətə dəvət edir və bu vaxtdan da tələbə onun həyatının, ailə üzvlə­rinin və dostlarının DTK tərəfindən diqqətlə öyrənilməsini artıq başa düşürdü.
Kəşfiyyatın Skandinaviya şöbəsi üçün Leninqrad, Finlandiyanın yaxınlığında yerləşməsi səbəbindən həmişə xüsusi maraq dairəsində idi. Bu Rusiyanın şimal-qərb hissəsində yaşayan əhalidə: beloruslarda, latışlarda, litvalılarda beloomor-baltika antropoloji tipinin oxşar cəhətlərinin müşahidə olunma­sı ilə bağlı idi. Belə bir cəhətlər bu ərazinin fin dili qrupuna da­xil olan xalqlarında- karellərdə, veplərdə, komizırların bəzi qruplarında rast gəlinirdi. Məhz bu cəhətlər onları Skandina­viya mənşəli atlant-baltika irqinə yaxınlaşdırırdı. Bu da Skan­dinaviya ölkələrində onların yerli xalqlardan fərqlənmədən qeyri-leqal fəaliyyət göstərmələrinə şərait yaradırdı.
Buna görə də antropoloji məlumatlat DTK-nin xarici kəşfiyyatı üçün kadrlar seçimində böyük əhəmiyyətə malik idi.
Bununla belə, DTK-si gələcək əməkdaşlarının seçimində başlıca olaraq siyasi-mənəvi baxışlara, psixoloji davamlığa, dayanıqlığa, insanlar ilə dil tapmaq bacarığına və digər lazım olan cəhətləri daha çox nəzərə alırdı.
Namizədlərin qohumlarını yoxlayırdılar, əgər ailə üzvləri arasında məhkum olunmuşlar var idisə, heç vaxt götürməzdilər.
Bütün bunlar əsasən, xüsusilə də, dövlət təhlükəsizlik orqan­larının xəbərçiləri olan tələbələr tərəfindən həyata keçirlirdi. Bu vasitələrlə namizədlərin hansı baxışları, adətləri və əyləncələri olduğu aydınlaşdırılırdı.
Putinin anket ilə bağlı heç bir problemi yox idi.
Tələbəçilik illərində Volodya Putin idmanla ciddi məşğul olmağa başladı. Hətta ümumittifaq yarışlarda da iştirak etmişdi. Bu yarışlarla əlaqəli ölkə üzrə çox gəzirdi.
Volodya Putin çox çalışqan tələbə idi. Lakin ictimai işlərlə məşğul olmazdı və komsomol fəallarından deyildi. Leninqrad universitetindən aldığı təqaüd ona yaşamaq üçün bəs etmirdi.
-İlk dövrlərdə mən valideynlərimə yük idim, -Vladimir Vladimiroviç xatırlayır,- tələbə idim, pulum da yox idi.
Ona görə də birinci kursdan sonra gələcək prezident tələbə tikinti dəstəsi ilə Komiyə, evləri təmir etməyə gedir. Ay yarım ərzində 1000 (min) manat qazanır və iki tanışı ilə birlikdə Komidən birbaşa Qaqraya yollanır.
-Qaqrada elə birinci gün doyunca “portfeyin” içdik, üstündən də kabab yedik, bundan sonra oturub nə edəcəyimizi fikirləşməyə başladıq, -Putin xatırlayır- Bəs, gecələməyə hara gedək? Yəqin ki haradasa, hansısa otellər vardı, lakin biz bu haqda heç fikirləşmirdik də. Gecə keçmiş hansısa bir şəxsi ev­də gecələdik, hansısa rəhmli bir qarı bizi öz evinə aparmışdı.
Cavanlar Qaqrada bir neçə gün gəzdilər. Sonra da artıq evə getmək lazım olduğunu başa düşdülər.
-Pulumuzun qurtarmasına az qalırdı,-Putin xatırlayır- Teploxodda getməyin ən ucuz üsulunu axtarıb tapdıq. Gəmidə göyərətənin üstündə getmək qərarına gəldik. Teploxod yalnız Odessayacan gedirdi, burdan isə Piterə (Leninqrada) ümumi vaqonda, üçüncü rəfdə getmək lazım gəldi. Ciblərimizi eşələ­dik, qəpik-quruşumuz qalmışdı. Qalan pullara da konservləşdirilmiş pörtülmüş ət almağı qərara aldıq. Bir sözlə, möcüzə sayəsində doğma evimizə qayıtdıq.
O DTK-də işləməyə razılıq verəndə başlanğıc üçün hələ əlavə bir il oxumalı idi. O bu xüsusi məktəbi uğurla başa vurdu. Bu xüsusi məktəbdə təhsil almaq həqiqətən də çox çətin idi. Tək fiziki cəhətdən deyil, həm də mənəvi tərəfdən. Müxtəlif cür testlər, psixoloji təkmilləşmə- çoxları buna tab gətirə bilmir, məktəbdən uzaqlaşırdı. Bəziləri isə ümumiyyətlə belə bir işə yaramırdı. Hər yerdə olduğu kimi burada da “xəbərçilər” var idi. Kimsə nəsə lazım olmayan şeyləri danışır­dısa və ya qısa müddətli məzuniyyət zamanı içərdisə, bu vaxt “xəbərçilər” sayəsində həmin adamı dərhal məktəbdən xaric edirdilər.
Putin jurnalistlərə danışırdı: “Bu xüsusi məktəbi qurtar­dıqdan sonra məni əvvəlcə idarənin katibliyinə işə götürdülər, sonra isə əks-kəşfiyyat bölməsinə keçirtdilər. Mən orda 5 aya yaxın işlədim. Hansısa qovluqları tikirdim. Yarım ildən sonra isə əməliyyat işçilərinin yenidən hazırlığı kurslarına göndə­rildim. Bu bizdə Lelinqradda heç nə ilə nəzərə çarpmayan bir məktəb idi. Hesab edirdilər ki, məndə bu iş üçün müəyyən hazırlıq var, yalnız təmiz operativ hazırlıq keçməliyəm. Mən orada hazırlıq kursunu keçdim, Leninqrada qayıtdım və əks- kəşfiyyat bölməsində daha altı aya yaxın çalışdım”. Burada nə işlə məşğul olduğunu soruşanda o bu idarədə yalnız dissidentlərlə, hakim partiyadan ayrılan şəxslərlə məşğul olduğunu demişdi. Bir də Pasxa bayramında, gələcək prezident Putin qayda-qanuna nəzarət edirdi.
Putinə DTK-nın Birinci Baş İdarəsinin (xarici kəşfiyyat) zabitləri diqqət yetirdilər. DTK-nın BBİ-də əsas diqqət xarici dilin öyrənilməsinə verilirdi. Hansı dilin öyrənilməsində əldə olunan uğurlar onun gələcək təyinatına güclü təsir edirdi. Putin bir il təhsil alandan sonra Leninqrad İdarəsinə qaytarıldı və 1-ci (kəşfiyyat) şöbəyə daxil edildi. Lelinqrad İdarəsinin kəşfiyyat şöbəsinin əməkdaşları əsasən şəhərə gələn xariciləri ələ almaq və öz adamları (agent) etmək üçün əvvəlcə onları “zondlayırdılar”. Hər şeydən əvvəl mənəvi cəhətcə möhkəm hesab edilməyən xarici dənizçilərlə maraqlanırdılar. Bunlarla interklub adlanan və həmişə DTK əməkdaşları ilə dolu olan yerdə tanış olurdular. Xaricə gedən sovet adamlarını da bərkdən-boşdan çıxarırdılar.O bu idarədə dörd il yarım işlədi.
Sonra Putini Moskvaya mərkəzi aparata dəvət etdilər, tezliklə isə onu guya ki “jurnalist” qismində xaricə göndərdilər.
Vladimir Putin əla xidmət edirdi. Mayor paqonlarını aldıqdan sonra Moskvaya, yenidən hazırlıq keçməyə-Andropov adına Qırmızı Bayraqlı İnstituta (indiki Xarici Kəfiyyat Akademiyası) göndərildi. Sonra isə onu DTK-nin Almaniya Demokratik Respublikasındakı nümayəndəliyinə göndərdilər. Onda 1985-ci il idi.
Xaricdə işləməyə gedən DTK əməkdaşının ailə üzvlərinə olan tələblər maksimum dərəcədə sərt idi. Məsələn, arvadının səhhətinin vəziyyəti, isti və ya rütubətli iqlim şəraitində işlə­mək üçün yararlı olmalı idi. Təsəvvürünüzə gətirin, sizi beş il oxudublar, öyrədiblər, budur, indi də xaricə işləməyə, döyüş nöqtəsinə getməyin lazımdı, arvadın isə səhhətinə görə gedə bilmir, səni də ona görə ora buraxmırlar. Vladimir Vladimiroviç xatırlayır: “Həyat yoldaşımı tam proqram üzrə yoxlanışdan keçirdilər. Ona əlbəttə ki heç nə demədilər. Yalnız bundan sonra onu kadrlar şöbəsinə çağırdılar və xüsusi yoxlanışdan keçməsi haqda ona məlumat verdilər. Səfərdən qabaq biz əyləncə gecəsi təşkil etdik. Qızımız Maşa da bu ərəfədə anadan oldu. Sevincimizdən rəqs etməyə başladıq. Mən onda möhkəmcə rəqs eylədim! Ayaqlarım ağrıdan sızıldayırdı”.
Lyüdmila Şkrebneva, Putinin həyat yoldaşı, Kalininqradda böyüyüb başa çatmışdı, Pionerlər Evində dram dəməyində oynayırdı, bütün məktəb yığıncaqlarında şeirlər oxuyurdu. O Kalininqrad Texnologiya İnstitutuna daxil oldu, lakin stüardessa olmaq üçün ikinci kursdan təhsilini dayandırdı. Lyüdmila Volodya ilə 1980-ci ildə Leninqradda, Arkadi Raykinin konser­tində tanış olmuşdu. Onda o Leninqrada üç günlük məzuniy­yətə gəlmişdi. Əvvəlcə Putin onda yaxşı təəssüratlar oyatmadı. Çünki Putin çox ciddi idi, kasıb geyinmişdi, bununla birlikdə həm də danışmağı xoşlamırdı. Buna baxmayaraq onlar üç gün bir yerdə oldular. Putin gələcək həyat yoldaşına cinayət axtarışı şöbəsində işlədiyini bildirmişdi. Özünün əsl iş yerini gizlətmək üçün onda həqiqətən də bu şöbənin vəsiqəsi vardı.
Volodya Lyudmilanı təyyarəyəcən yola salanda qız ona özünün ev telefon nömrəsini verdi.
-Üç-dörd ay keçdikdən sonra, -Lyüdmila xatırlayır,- mən, onun məhz mənim istədiyim insan olduğu qərarına gəldim.
Lakin bu məhəbbət məcarası, Volodya ona evlənməyi təklif edənəcən, düz üç il yarım davam etdi. O olduqca gec evləndi.
Yəqin ki, DTK-nın zabitləri də ona çəpəki baxırdılar. DTK-da subayları xoşlamırdılar. “Qulaq as, qoca, sən subaylıqla qurtar”- yəqin ki Volodya Putinin dostları onu bu cür inandırmağa çalışırdılar.
-Mən özüm də başa düşmürdüm ki, -Putin özünün “Birin­ci şəxsdən” adlı kitabında etiraf edirdi,- əgər iki-üç il ərzində evlənməsəm, onda heç vaxt həyat qurmayacağam.
Onun artıq 29 yaşı vardı. Və o subay həyatına öyrənmişdi. Elə sutkada 24 saat işləməyə də, öz işinə də, dostlarına da. Və gələcək üçün Napoleon kimi planlar qururdu. Bununla belə, bu planların içində həyat yoldaşı ilə bağlı heç nə yox idi. Hərçənd Volodyanın üç il ərzində dostluq etdiyi bir sarışın qız- Lyüdmila vardı.
Bu vaxt ərzində Lüdmila Leninqrada köçdü və universite­tin filologiya fakültəsinə qəbul oldu. Volodya ilə hər həftə met­ronun yanında görüşürdü. Görüşə Putin həmişə saat yarım ge­cikərdi. Hər görüşdən görüşə, günü-gündən bu təkrar olunardı. Lyüdmila deyir:
-Lakin hər dəfə də bu gecikmənin so­nuncu olduğunu düşünürdüm. Putin məni tamamilə hövsə­lədən çıxardıqdan sonra gəlib çıxırdı.
Lyüdmilanm səbri tamam tükənəndə, o birdən qıza bildirir:
-Dostum, sən indi mənim necə adam olduğumu bilirsən. Prinsip etibarı ilə mən rahat adam deyiləm. Mən qaradinməzəm, haradasa, çox sərtəm, hərdən xətrinə dəyə də bilərəm. Bir sözlə, çox riskli həyat yoldaşıyam. Üç il ərzində sən yəqin ki bir qərara gəlmisən?
-Ümumiyyətlə, qərara gəlmişəm, -Lyüda çəkinə-çəkinə cavab verir. 
Putin isə ona:
-Hə? Əgər iş belə alınıbsa, onda mən sənə səni sevdiyimi deyirəm və 28 iyulda evlənməyi təklif edirəm.
Lyuda şokda idi, sevinərək razılığını verdi. Toy üç aydan sonra baş tutdu.
-Anacan, mən yaxşı bir oğlanla tanış olmuşam, ona ərə getmək istəyirəm, -Lyüdmila Volodya ilə toyundan qabaq anasına bildirir.
Anası cavabında heç nə demədi. Yalnız əllərini qaldırdı və toyun nə vaxta planlaşdırıldığını soruşdu.
Toyu sahildə dayanan paraxodda keçirtdilər. Çağırılanlar cəmi 12 nəfər idi və onların ən yaxın adamları idilər.
Toydan dərhal sonra təzə evlənmiş gənclər Volodyanın valideynlərinin evinə köçdülər.
-Bizim başqa çıxış yolumuz yox idi -Lyüdmila Putina deyir- Onun valideynlərinin yanında yaşayırdıq. Bu mənzili Volodyanın atası müharibə əlili kimi almışdı. Valideynləri 15 kvadrat metrəlik balkonlu otaqda yaşayırdılar. Balkonsuz bizim otaq isə cəmi 12 kvadrat metr idi.
Onlar bu evdə iki il yaşadılar.
-Valideynləri mənə oğullarının seçdiyi qadın kimi baxırdılar -Lyüdmila Putina deyir- biz can deyib, can eşidirdik. Daim sevinc və bayram içində idik və elə sonralar da onlar bizə həmişə kömək edirdilər.
Putinin həyat yoldaşı Lyudmila Putina kütlə qarşısına ilk dəfə, Naina Yeltsina ilə Raisa Qorbaçovnanın dəfn mərasiminə gələndə çıxmışdı. Putinin həyat yoldaşı nəzərə çarpmadan, DTK əməkdaşlarının həyat yoldaşı özünü necə aparmalı idisə, eləcə də aparırdı. 1994-cü ildə o ağır avtomobil qəzasına düşdü. Onun fəqərə sümüyündə əməliyyat apardılar, sonralar onun beyin qapağında da çat olduğu aydınlaşdı. Yaxşı həkimlər onu xilas etdilər.
Putinlər ailəsi Drezdendə beşmərtəbəli evin geniş mənzilində yaşayırdılar. Onlara həm də şəhərkənarı ev və “Jiquli” maşını verilmişdi.
-Biz, növbələr və ərzaq mallarının çatışmadığı Rusiyadan köçüb gəlmişdik, ADR-da isə o qədər bolluq idi ki- Vladimir Putin “Birinci şəxsdən” kitabında göstərir. Burada çəkimi 12 kq artırmışdım. Çəkim artıq 85 kq idi. Biz tez-tez kiçik şəhər olan Radeburqa gedirdik. Orada Şərqi Almaniyanın ən yaxşı pivə zavodlarından biri yerləşirdi. Mən özümlə üç litirlik balon götürürdüm. Pivəni ora tökürsən, sonra da çəlləkdən içən kimi içirsən. Beləcə, həftədə müntəzəm olaraq 3,8 litr pivə alınırdı. Dostlarımız gələndə isə, hamımız birlikdə ora yollanardıq. 
Vladimir Putinin Almaniyada ən çox xoşladığı yemək donuz əti ilə pörtlədilmiş kələm idi. Ümumiyyətlə, Vladimir Vladimiroviçə zərif və ləziz yeməkləri həddindən artıq sevən adam demək olmaz. O rus mətbəxini sevir, səhərlər əsasən kaşa, bal, kəsmik yeyir. “Çalışıram ki, şəkər, un məmulatları qəbul etməyim -Putin deyir- Əti də, balığı da xoşlayıram”. Bununla belə o balığa üstünlük verir. Ət yeyəndə isə o qoyun ətini seçir. Dondurma onun zəif yeridir. Lakin prezident ondan çox istifadə etmir, öz formasının qeydinə qalır.
Putin uşaqlıqda “Avtomobildən qorunun” kinofilmindəki Yuri Detoçkin kimi “Volqa”ya sahib olmağı arzulayırdı. 1990-cı ildə ADR-dan qayıtdıqdan sonra o öz arzusunu həyata keçirdi, özünə QAZ-21 aldı. Bu maşın 1956-cı ilin buraxılışı olan fil sümüyü rəngində, xromlanmış dəmir disklər ilə, dəri salonlu, “QAZ” zavodunun məhsulu idi. Bu maşın çəmi 120 km sürülmüşdü. Bu maşının gözəlliyi tək onun gözəl və rahat olmasında deyildi. Həm də onda idi ki Putin bu maşında Soçi-Krasnaya Polyana tunelinin açılışında iştirak etmişdi. Məhz bu “Volqa”da da Putin şəxsən Corc Buşu Novo-Oqaryovada gəzdirmişdi. ABŞ prezidenti də bu maşını sürmüş və hətta zarafat da etmişdi: “Ehtiyatlı olun, o mənə maşın sürməyi öyrədir.” Əslində baş nazirə tutduğu vəzifəyə görə maşın lazım deyil. Çünki onu xüsusi təyinatlı zirehli olan maşınlarda gəzdirirlər. İndi onun bu cür “Mersedes” markalı 3 maşını və bir QAZ-21-i var.
Qol saatına gəldikdə isə o 17 000 yevro qiyməti olan İsveçrə markalı Patek Philippe saatına üstünlük verir. Saatı sağ qolunda gəzdirməyi xoşlayır.
-Bu, bir adətdir. Yox, mən solaxay deyiləm -Vladimir Putin deyir- onun biləyimdə sallanmasından xoşum gəlir. Saatın yaylı başlığı isə, əgər sol əldədirsə, onda o bilək tərəfə çönür və elə hey biləyi sürtür. Ona görədə sağ qolumda gəzdirirəm.
Putin həmçinin öz aforizimlərilədə məhşurdur. Sonda onun ən məhşur aforizmlərindən:
“Dövlətin birinci adamlarının sızıldamağa və şikayətlənməyə ixtiyarları yoxdur. Əgər ağlasalar, bu süni ağlamaq olacaq”.
“Biz terrorçuları hər yerdə təqib edəcəyik. Əgər, pardon, tualetdə də tutsaq, onda elə orda da “isladacağıq”.
“Bu səkkiz ildə mən, çoxavarlı gəmidəki qul kimi, səhərdən axşamacan işləmişəm”.
“Sən həmişə qanuna tabeçilik göstərməlisən, yalnız yumurtalarından yapışanda yox”.

Türkiyədə jurnalist Vladimir Putindən İslam dininə münasibətini soruşur və müsbət cavab aldıqdan sonra ilk sual: "İslam dinində sizi özünə ən çox çəkən nədir?" Və mükəmməl cavab: "İmam Hüseyn məktəbi".

Zombiləşmiş cəmiyyət

Coşqun Eldaroğlu

Xoşqədəm və Zaur xalqın böyük əksərinin dəyəridir. Məzəmmət eləmirəm, ciddi sözümdür. Onlar bu ölkədə söz sahibidirlər. Xalq onlara möhkəm inanır. Xoşqədəmə müqəddəs Məryəm kimi yanaşırlar, Zaurun üstünə məsləhətə gəlirlər. Bir dəfə gedin Zaurun canlı verilişindən sonra ATV-nin qabağına, görün nə qədər qadın yığışıb gəlib ora. Hamı məsləhətə gəlir. Soruşurlar ki, qızı kimə verim, oğluma kimi alım. Kimin evinə gedirsənsə, onların verilişinə baxırlar. Xeyli qadın yığışır televizorun qabağına, başlayırlar kütləvi şəkildə ağlaşmağa. Evdə həyat dayanır. Yemək bişmir, çay qaynamır. Hətta kişilər də arvadlara qoşulur. Bu ölkədə bunca rəzalət, bunca haqsızlıq onları kövrəltmir, amma Xoşqədəmin melanxolik türk musiqisi fonunda dediyi üç-dörd saxta söz hamını qəhərə boğur. Bu ölkənin, bu məmləkətin dərdinə ağlamırlar, amma narahatdılar ki, görəsən Əlövsət Rusyətdən gələn qızını qəbul edəcəkmi. Bir sürü zombiləşmiş insan!
Bir dəfə bu haqda yazmışam: bu ölkəni bizdən alıb Xoşqədəmə, Zaura verdilər. İnsan hisləri üzərindən şou düzəldirlər. Cəmiyyətin böyük hissəsini də tamaşaçıya çeviriblər. Keçən dəfə qohumgildə eşitdim, biri dedi ki, Zaurun verilişinə ölkənin 40 faizi baxır, xətrinə dəydi. Zaur tez düzəliş elədi: "51 faiz". Bax, budur vəziyyətimiz.
Ölkə əhalisini böyük bir şounun tamaşaçısına çeviriblər. Gedin Cim Kerrinin karyerasının ən mükəmməl filmi saydığım "Trumenin şousu"na baxın. Elə bil bizim ölkə haqda çəkilib. Şəhərdə minlərlə kamera qoyub bir adamın həyatını çəkirlər və bütün şəhər buna tamaşa eləyir. Bir adamın həyatından şou düzəldirlər. Azərbaycanda da belədir. Sıravi adamların həyatından şou düzəldirlər, zombiləşmiş cəmiyyət də bunun tamaşasına dayanıb.

Camal Əhmədov: 
-Ə nə istəyirsiniz qarabağlılardan? Son 60 il ərzində bircə dəfə də olsa görmədim və eşitmədim ki 1905, 1918, 1948 və 1988-ci illərdə Ermənistandan qaçqın düşüb Azərbaycana gələnlər kütləvi mitinq keçirib doğma yurdlara qaytarılmalarını tələb etsinlər. Görmüş olan varsa yazsın.

Гениальная комбинация Путина. Опыт работы в ФСБ не прошел напрасно

Президент Путин к моменту “Мюнхенской речи” (10.02.2007) понял, что жёсткое противостояние с Западом неизбежно, но при этом Армия России к нему не готова.

В то же время, открытая подготовка к грядущей войне дала бы Западу время на то, чтобы нанести России геополитическое поражение в тот момент, когда она ещё недостаточно сильна, или самому хорошо подготовиться к новой “холодной” войне с перспективой перетекания в “горячую”, и, ни в коем случае, не дать России взять реванш за крупнейшую геополитическую катастрофу ХХ века – развал СССР агентурой ЦРУ.

Что же делать?! Но, как говорится, “абы кого не берут в КГБ”. Такую многоходовочку мог придумать только мастер спецопераций.

Суть его была во временной маскировке истинного вектора развития России и российских Вооруженных Сил. Поэтому Преемником был избран Дмитрий Анатольевич Медведев, согласившийся на неблагодарную роль чудаковатого системного либерала.

А вот Анатолию Сердюкову, назначенному на пост министра обороны 15 февраля 2007 года (сразу после “Мюнхенской Речи”!) Родина и Президент дали еще более тяжелое задание. Назначение столь ДЕМОНСТРАТИВНО некомпетентного в военном деле человека на пост министра обороны должно было создать у наших западных “партнеров” видимость того, что российская армия близка к своему окончательному распаду, разрыву связей с отечественным ВПК, и превращению в структуру, способную только к проведению локальных антитеррористических операций.

Для этого же закупались ненужные российскому флоту “Мистрали”, для этого же вбрасывались “фейки” о планах по закупке б/у немецких “Леопардов”, итальянских вертолетов, броневиков, и колесных танков… Но военной компетенции от Сердюкова и не требовалось – военными делами занимались другие, специально обученные люди, с имен которых до сих пор не снят гриф “секретно”. От Сердюкова требовались другие таланты, обладание которыми в совершенстве он продемонстрировал на предыдущем посту – в Федеральной Налоговой Службе. Это умение проводить секретные финансовые операции, умение маскировать серьезные государственные траты в завесе из фирм-однодневок, откатов, и неправомерных возвратов НДС.

Запад настолько убедил себя в тотальной коррумпированности российских элит, что сам попался на свою же удочку и проглотил наживку, что и показала спецоперация по присоединению Крыма. Разведка приносила западным державам информацию о тотальной коррупции в российском министерстве обороны, и это было для них настолько правдоподобно, настолько ложилось на их собственные представления о России и русских, что они и не догадались копнуть поглубже.

А в это время на “украденные” и “нерационально потраченные” деньги ударными темпами, в обстановке строжайшей секретности, перевооружалась и готовилась к грядущим боям российская Армия, строились секретные объекты, бункеры и центры управления РВСН, РЛС нового образца.

Надо сказать, что “тотальное воровство” на олимпийских стройках было таким же отвлекающим маневром, позволившим утаить от потенциального противника резкое увеличение финансирования оборонных программ. У Сердюкова была еще одна миссия, о которой не все догадываются – он был разрушителем, тараном, сломавшим гнилую корпоративную солидарность генералов, которых устраивал status quo, и которым ничего не было нужно, кроме солдат на строительстве их дач.

Да, Сердюков не умел и не должен был строить армию нового образца. Эта миссия была возложена Президентом на Сергея Кужугетовича Шойгу. Но для “строителя” Шойгу площадку подготовил “разрушитель” Сердюков, не надо об этом забывать…

Для выполнения задания Анатолий Сердюков привлек самых надежных, в том числе и Евгению Васильеву, с которой у Сердюкова якобы был роман.

На Западе посмеивались – “ох уж эти похотливые русские!” Но хорошо смеется тот, кто смеется последним…

Когда Сердюков выполнил свою миссию в министерстве обороны, спецоперация вступила в завершающую стадию – на него и на его помощницу было заведено уголовное дело с целью отстрочить момент, когда нашим “друзьям” за океаном станет ясна страшная для них правда. Ясна ли она им сейчас, или они всерьез верят в то, что Сердюков и Васильева воровали, а Путин их покрывает? Неудивительно, если так и есть – ведь интеллектуальная деградация западных элит зашла очень далеко, люди типа Псахи и Обамы настолько примитивны, что могут понимать смысл только самых прямолинейных операций.

Однако мы стали свидетелями того, как у России “из ниоткуда” появилась современная боеспособная армия, которая заставляет считаться с собой весь мир.

Сейчас, когда на границах ДНР и ЛНР стоит 90-тысячная ударная группировка ВСУ, напичканная американской техникой и инструкторами, а в Прибалтике развертывается ударная группировка НАТО, нет смысла что-либо скрывать. Пришло время полностью открыть карты. И УДО Васильевой – это всего лишь завершение спецоперации, которая войдет в учебники истории и спецслужб. /russ-news.org/

СОВЕТЫ ДОКТОРА НЕУМЫВАКИНА

1. Кофе, чай, минеральная вода, компот — эти напитки способствуют зашлаковыванию клеток организма! Для оздоровления всего тела необходимо пить именно чистую воду без добавок, не менее 2 л в день.
Вода — это чистейший электролит, энергия, которая заставляет активно работать митохондрии. Причина любых болезней — недостаток воды в организме!
2. Полуголодное существование и обильное питье способны вылечить даже самые страшные болезни! Иван Неумывакин считает, что даже у безнадежных больных всегда есть шанс на выздоровление. Рак и СПИД — это болезненное состояние организма, вызванное неправильным образом жизни, нехваткой воды и разными видами пищевых расстройств.
3. Стоит пить воду за 10-15 минут до еды – 1-2 стакана. Эта процедура будет способствовать разжижению крови и уменьшению нагрузки на сердечно-сосудистую систему.
4. После еды пить нельзя: можно лишь прополоскать рот водой. Желудочный сок не должен разбавляться другими жидкостями! Если отвыкнуть пить после еды воду, чай или кофе, пищеварительные процессы наладятся, организм будет усваивать больше питательных веществ.
5. Обязательно пить воду натощак! Это закон, не соблюдая который, можно поплатиться своим здоровьем.
6. Нельзя есть пищу, когда не хочется! Организм человека — умная система, которая работает в своем ритме, и ни в коем случае не нужно ей мешать.
7. Важно пить не кипяченную, а отстоянную воду! Следует поставить водопроводную воду отстаиваться с вечера, наутро слить 2/3 и подогреть до появления маленьких пузырьков на поверхности. Только такая вода лечит все болезни и позволяет клетке наполняться животворящей жидкостью.
8. Нужно стараться ничего не есть после 7 вечера. Это залог здоровья: пищеварительная система должна полноценно отдыхать!
9. «Ты сделал зло ближнему – значит, сделал плохо в первую очередь самому себе!» Чтобы быть здоровым, стоит уделять внимание не только физическому аспекту своего существования, но и духовному. Нездоровая, гнилая душа является причиной заболеваний тела!

Методика лечения ультрафиолетом доктора Ивана Неумывакина исцеляет людей без использования химических препаратов! Я доверяю этому врачу и выполняю приседания по системе Неумывакина ежедневно.
Поделись этими секретами здоровья с друзьями, они будут тебе бесконечно благодарны!

Александр Дугин: Россия больше не будет инструментом Армении против Азербайджана

Как считает российский политолог, руководитель Евразийского движения Александр Дугин, новые власти Армении все же продолжат процесс урегулирования карабахского конфликта на условиях, которые были согласованы МГ ОБСЕ с предыдущим правительством президента Cержа Саргсяна.
Достигнутые тогда договоренности, предусматривавшие освобождение пяти, а в перспективе семи оккупированных районов Азербайджана, политолог называет «очень важными для начала разблокирования карабахского конфликта».
Комментируя haqqin.az ситуацию, возникшую в процессе урегулирования после прихода к власти Никола Пашиняна, Дугин заявил, что новый лидер страны сначала, по сути, отказался соблюдать эти договоренности. Но сейчас, под влиянием прагматических соображений, а может, и более ответственного подхода к этому вопросу Пашинян склонен продолжить переговорный процесс в этом направлении. «В переговорном процессе произошел сбой прежде всего из-за множества внутренних проблем в Армении. Однако нет никаких оснований полагать, что процесс урегулирования карабахского конфликта полностью сорван», - сказал он.
К визиту же в Южнокавказский регион советника президента США по вопросам национальной безопасности Джона Болтона российский эксперт относится достаточно скептически. «США абсолютно не заинтересованы в урегулировании карабахского конфликта. Напротив, эскалация напряженности выгодна им в контексте антииранской политики. Для возвращения конструктивного диалога по карабахскому урегулированию важно участие стран, которые этот конфликт непосредственно затрагивает. Это Россия, Турция и Иран», - подчеркнул А.Дугин.
Вместе с тем политолог отмечает, что Армения сейчас переживает сильную политическую нестабильность. И если бы не события со сменой власти, были бы достигнуты очень важные результаты. Фактически на предыдущем этапе стороны согласовали дорожную карту мирного решения конфликта. «Да, Армения остается стратегическим партнером России, но это не значит, что Ереван может предпринимать попытки манипулировать Москвой. Нельзя партнерство с Россией использовать против Азербайджана. Россия не будет инструментом в руках Армении в противостоянии с Баку. Сейчас РФ развивает стратегическое партнерство с Азербайджаном. Армяно-российские отношения никогда не были антиазербайджанскими. Москва всегда признавала принадлежность Нагорного Карабаха Азербайджану. Мы союзники с Арменией, но этот союз не направлен против Азербайджана. И сближение РФ с Азербайджаном никак не зависит от отношений с Арменией», - убежден А.Дугин.
По словам политолога, урегулирование карабахского конфликта должно быть основано на взаимоприемлемых условиях. Армения на переговорах выступает в качестве протектора армянской части населения Карабаха. «Но где же азербайджанское население этого региона, который и де-факто и де-юре признается частью Азербайджана?», - вопрашает Дугин.
При всех дружеских отношениях Россия не может признать никем не признанную моноэтническую государственность, основанную на этнических чистках. Понятно, что гарантия безопасности армянского населения Карабаха должна быть обеспечена, но, с другой стороны, тот перекос, который сложился в результате полного изгнания азербайджанского населения, абсолютно неприемлем и такое положение обязательно должно быть изменено, отмечает политолог.
«Но и эта позиция не направлена против армянской стороны. Нельзя рассматривать армяно-российские и азербайджано-российские отношения в контексте карабахского конфликта», - заявляет А.Дугин. /haqqin.az/

Иудейский Азербайджан - Тайны истории

Коренной житель города Баку Константин Серов давно уже обитает далеко от родного города, ибо теперь он беженец. С собой он увез вот эти записи.

Неоспоримым фактом является то, что в создании Азербайджанской Советской Республики с ее обширными территориями участвовали лидеры большевистской партии — Каменев (Розенфельд, Фаерман) Лев Борисович и Зиновьев (Радомысльский, Апфельбаум) Григорий Евсеевич (Ааронович) при геостратегическом руководстве Троцкого (Бронштейн) Льва (Лейба) Давидовича. Почему?
На этот счет имеются две версии. Первая: четверо из ленинского руководства – Лев Троцкий, Григорий Зиновьев, Лев Каменев и Карл Радек (Собельзон Кароль Бернгардович — который в 1932г. перевёл на русский язык «Майн кампф» Адольфа Гитлера) были так или иначе связаны с салоникской крипто-еврейской ложей младотурков, руководимой Теодором Герцлем (настоящее имя Биньямин Зеэв — основатель всемирной сионистской организации) и Хаимом Азриэль Вейцманом (президент (1929—1946) всемирной сионистской организации, первый Президент государства Израиль). Вторая: большевистско-еврейское руководство имело собственные планы, скоординированные с Англией. Во всяком случае, создание Азербайджана, как крупного государства турок, граничащего с Турцией, было выгодно одновременно и салоникской крипто-еврейской ложе и большевистско-еврейской верхушке.
Отвлечение Турции от левантийского региона и устремление ее на восток к Турану было выгодно и англичанам, желающим завладеть Ближним Востоком, и сионистам, желающим создать Израиль в османской Палестине, ведь одновременно создавался таран против России.
В 1918 году в Азербайджане возникло правительство, представляющее интересы Салоникской крипто-еврейской масонской ложи, которое возглавляли крипто-евреи: Хан Хойский (Хаган Сулаев), Хан Гоцинский (Ури Афдей-бей Давид), Хосров Султанбек (Иберим Асаф), Ашуров (Иммануил Лагичер Соломон-бей), Расулов (Руфим Исайи Салах-бей), Керим Пашаев (Исмаил Рэб) и другие.
Роль посредника между сталинской ставкой в партии «Мусават» («Равенство»), Кемалем Ататюрком (Гази Мустафа Кемаль-паша), Хан Хойским и грузинским меньшевистским правительством (оно же пятая ложа горных масонов Леванта) выполнял Лейба Бершкович (он же Лаврентий Берия — сын табачного торговца и менгрельской крестьянки).
Были также сведения о планах Салоникской крипто-еврейской масонской ложи, действовавшей под названием политической партии младотурков «Единение и прогресс» («Иттихат вэ Терак» (тур. Ittihat ve Terakki), основанной 21 мая 1889 под названием «Общество османского единства», а позже объединилась с парижской группой младотурков и была переименована в «Османское общество единения и прогресса»), и большевистской масонской ложи «Голубого дракона», в которую входили Троцкий, Каменев, Радек, Бела Кун, Берия, Молотов, Литвинов, Каганович, Брежнев, Суслов, маршал Малиновский, академики Арбатов, Александров и другие, — в отношении создания еврейского государства на территории Калмыкии, Дагестана, Северного Азербайджана и Талышстана. Государство иудаистов, называвшееся Хазарет-Израэлит-лит-Азербайджан должно было стать экспериментом в иудеизации иноплеменного населения под верховенством ашкенази — европейского еврейства.
Планы создания Хазарет-Израэлит-лит-Азербайджана до недавнего времени имел лишь один источник – воспоминания брата жены Сталина Мазеса Аллилуева в городе Хайфе в 1951 году. Но сегодня уже твердо известно (см., например, книгу Татьяны Грачевой «Святая Русь против Хазарии»), что создание в 1918 году Республики Азербайджан, при участии Англии и Турции, сопровождалось феноменом под условным названием «Хазарет-Израил» — то ли ложи, то ли некоей еврейской организации, в которую входили, по существу, все руководители Азербайджана: председатель парламента Али Мардан бей Топчибашев, лидер партии «Мусават» Маммед Эмин Расулзаде, а также Шафи бей Рустамбейли, Фатали Хан Хойский, Насиб бей Юсифбейли, Гасан бей Абаев, Самед ага Мехмандаров и Ащуров.
Добавим, что во время Великой Отечественной войны на стороне фашистской Германии, в составе вермахта и войск СС был сформирован азербайджанский легион, которое происходило при участии так называемого «Азербайджанского правительства», созданного эмигрантами-мусаватистами среди которых были уже упомянутые Мамед Эмин Расулзаде, Шафи Рустамбейли, а также Халил Хасмамедов, Наги Шейхзаманлы, Фуад Эмирджан и другие азербайджанские руководители.
Кроме того, нужно отметить, что в салоникскую ложу входили абсолютно все видные деятели российского пантюркистского движения: Ахмед Агаев, Юсуф-Акчура (Йосыф Акчурин), Али Гусейн Заде, Исмаил Гапринский — один из основоположников пантюркизма (его дочь Щефика Гапринская — лидер крымско-татарского движения «Исполнительный комитет мусульманок Крыма» («Кадынлар гюню»), которое действовало в Крыму в начале двадцатого века.), а также все деятели младотурков – главные организаторы геноцида армян: 1.Талаат паша, который в 1885 г. возглавил отделение младотурецкой партии в Солониках и вступил в масонскую ложу «Македония Ризорта», основанную депутатом меджлиса Эмануэлем Карасо. В 1909 году основал в Стамбуле масонскую ложу «Хюр ве Кабул Эдильмиш» и в течение двух лет занимал пост Великого магистра. Министр внутренних дел. Одновременно являлся председателем ЦК партии младотурок. Один из главных вдохновителей политики османизма — насильственной туркизации нетурецких народов империи, ярый сторонник панисламизма. Входил в состав «триумвирата» (вместе с Энвер-пашой и Джемаль-пашой), осуществившего геноцид и депортацию армянского населения); 2.Энвер паша; 3.Джемаль паша; 4.Назим паша и даже их преемник Ататюрк-Кемаль паша.
Не требует лишних доказательств, что все эти деятели по происхождению (чтобы не было сомнений в формулировках — по крови) были евреями, принявшими ислам (денме). (см. книгу министра иностранных дел Армянской ССР (1975-1985г.г.), академика Дж. Киракосяна «Младотурки перед лицом истории». Ереван, издательство «Айастан», 1986г.)
Территория Ширвана (Советский Азербайджан) рассматривалась еврейскими международными организациями как жизненное пространство для еврейского государства на следующих основаниях. Как известно, после разрушения государства Хазарское царство половцами, тюрко-иудейское население Хазарии почти полностью переселилось на равнины Ширвана.
Таким образом, в крови первых турок, заселивших Щирван, были уже заложены идеи Талмуда. Вторым важным компонентом иудаизма здесь являются таты, якобы иранцы, а на самом деле, потомки арабов, что доказывается семитским типом лица татов.
В начале XX века таты (горские евреи) составляли 40-50% населения пяти уездов Ширвана, до 90% населения 45 сел Апшерона, значительную часть населения городов Дагестана.
Следовательно, до 30% предков нынешних азербайджанцев в прошлом исповедали иудаизм. Таким образом, в Ширване издавна, еще до прихода турок проживало хазаро-татарское племя, исповедующее иудаизм.
В начале века их численность составляла около 110 000 человек. Из торгово-промышленного сословия Бакинской губернии они составляли до 65%, из интеллигенции не менее 80%, в правлении партии «Мусават» почти все (читайте Б.Миллера «Таты», Москва, 1926 год).
В конце весны 1920 года рупор сионизма — газета, основанная Теодором Герцлем в Вене, — «Молодой сион» писала, что на Кавказе создано Иудейское государство — Азербайджан, призванное проглотить и иудеизировать весь регион. В статье Янкеля Отейница (краковского журналиста) отмечено, что мусульманские черты Азербайджана используются как ширма для проведения политики еврейского духа и Талмуда.
Ширванский вариант использовался как запасной в случае срыва выполнения Декларации Бальфура, обещавшего евреям земли Палестины. Вместе с тем, Ширван больше привлекал европейские организации по трем причинам: наличие значительного иудейского населения и населения, имеющего иудейских предков (до 1 млн. человек); выгодное стратегическое положение; богатейшие источники нефти (Баку, Грозный). Когда стало ясно, что Декларация Бальфура в части сионизации Палестины выполняется, Ширванский вариант был переведен в ранг экспериментального: создание «Тюркского» государства со значительным влиянием ирано-арийской культуры с еврейским руководством, то есть почти точная копия некогда процветавшего Хазарского государства.
Более того, есть версия, что само название азербайджанской партии «Мусават» означает не что иное, как партия Моисея. Во всяком случае проект «Хазарет-Израил» имел некую эзотерическую версию происхождения турок Кавказа от потомков хазар-иудеев с низовий Волги (Итиля).
С самого начала своего создания это искусственное гос.образование под названием Азербайджан было (и остается по сей день) иудейским. Так, первый руководитель советской азербайджанской администрации Нариман Нариманов был горским евреем, которого уничтожил Сталин за близость с Зиновьевым и участие в антисталинском троцкистском заговоре в Политбюро.
После выдворения из Баку Сергея Кирова азербайджанскую администрацию возглавил Мир-Джафар Багиров (Меир Джаффараим Богум), (по решению Военной коллегии Верховного Суда СССР приговорен к смертной казни за нарушения социалистической законности и как сообщника Л.П. Берия и расстрелян 26 мая 1956г. в г. Баку), сын уроженца Салоник крипто-еврея Тобиаса Элиаша Богума — офицера турецкой разведки, посланного для подрывной работы. Мир-Джафар Багиров был женат на племяннице жены Х. Вейцмана — председателя ВЕА, профессиональной английской разведчице Элизе Генриховне Сенявской (Эсфирь Гиршовне Сенкевич). Кстати, супруга Брежнева Дина Паулусовна (Пинхасовна) Шиготей-Мардахевич была дочерью младшего брата Арона Симановича – секретаря Распутина, ближайшего друга все того же Хаима Вейцмана — председателя Всемирного Еврейского Агентства.
Носителями еврейской крови являлись почти вся азербайджанская интеллигенция и политическое руководство: Первый секретарь ЦК Азербайджана А.Везиров (мать и жена еврейки), Президент Азербайджана Муталибов (тат-иудей по отцу и еврей по матери, женат на полуеврейке), Ф. Дашдамиров — Госсекретарь Азербайджана (тат-иудей, женат на еврейке), современный идеолог пантюркизма академик АН Азербайджана Зия (Зееви Буним) Буниатов (по отцу тат-иудей, по матери еврей).
В советское время подлинным руководителем еврейства в Баку был заведующий государственно-правого отдела ЦК Дашдамиров (он же Каменокий-Железняков) — гроссмейстер масонской ложи Израэлит-Ширван-Каганат-Азербайджан-Ватан. Евреями являлись (и являются сегодня) значительная часть научно-технической интеллигенции, всевозможных советников, политических деятелей, редакторов газет, директоров банков и крупных коммерческих структур.
В восьмидесятых годах численность евреев в Азербайджане составляла по переписи 35 000 человек, а фактически 70-75 тысяч, мусульманизированных иудеев и татов-иудеев составляло не менее 550 тысяч человек.
В настоящее время по различным сведениям евреями являются 162 директора предприятия, 38 директоров вузов и НИИ, 255 высших чиновников в госаппарате, руководители творческих союзов республики, около 14 тысяч преподавателей вузов, школ, техникумов, главные редактора газет, ряда научных журналов. Телевидение республики полностью находится в руках евреев.
В настоящее время экономикой Азербайджана руководит по существу израильское посольство в Баку через свою диаспору. Доходы еврейства в Азербайджане превышают сегодня десятки миллиардов долларов в год и активно переливаются в международные сионистские организации.
Все свидетельствует о том, что могущественные еврейские кланы в Азербайджане прочно удерживают власть в своих руках…

Константин Серов, бывший житель города Баку                          vstrokax.net

Nizami Cəfərovun müəllifi olduğu dərsliklərdə 307 səhv var

Tanınmış təhsil eksperti Etibar Əliyev millət vəkili Nizami Cəfərovun müəllifi olduğu dərsliklərdəki qüsurların sayını açıqlayıb. Bu barədə o, sosial şəbəkə hesabında yazıb. Təhsil eksperti Nizami Cəfərovun müəllifi olduğu dərsliklərdə ümumilikdə 307 qüsur olduğunu qeyd edib. Ekspertin sözügedən statusunu olduğu kimi sizlərə təqdim edirik.

"Özünə umac ova bilmir, başqasına...
azedu.az saytında Nizami Cəfərov dərsliklərdəki problemlərdən danışıb. Bu akademik ölkədə ən qüsurlu dərslik müəlliflərindən biridir.
Tələbə Qəbulu üzrə Dövlət Komissiyası Nizami Cəfərovun müəllifi olduğu dərsliklərin monitorinqi zamanı "akademik” biabırçlıqlar üzə çıxarmışdı. Buyurun dostlar, Siz də tanış olun...

Ümumtəhsil məktəblərinin 10-cu sinifləri üçün "Azərbaycan dili” dərsliyi -2012-ci il nəşri: müəlliflər: Tofiq Hacıyev, Nizami Cəfərov

Məzmunun işlənməsi baxımından – 24 qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 10 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 10-cu sinifləri üçün "Azərbaycan dili” dərsliyi- 2014-ci il nəşri: Eyni müəliflər

Məzmunun işlənməsi baxımından – 22 qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 7 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 10-cu sinifləri üçün "Ədəbiyyat” dərsliyi-2012-ci il nəşri: müəlliflər: Nizami Cəfərov, Teymur Kərimli

Məzmunun işlənməsi baxımından – 36 qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 24 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 10-cu sinifləri üçün "Ədəbiyyat” dərsliyi - 2014-cü il nəşri: Eyni müəlliflər

Məzmunun işlənməsi baxımından – 17qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 14 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 11-ci sinifləri üçün "Azərbaycan dili” dərsliyi- 2012-ci il nəşri: müəlliflər Tofiq Hacıyev, Nizami Cəfərov

Məzmunun işlənməsi baxımından – 31 qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 17 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 11-ci sinifləri üçün "Azərbaycan dili” dərsliyi- 2014-cü il nəşri: Eyni müəlliflər

Məzmunun işlənməsi baxımından – 17 qüsur
Dil və yazı üslubu baxımından – 6 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 11-ci sinifləri üçün "Ədəbiyyat” dərsliyi-2012-ci il nəşri: müəlliflər: Nizami Cəfərov, İsa Həbibbəyli və başqaları

Məzmunun işlənməsi baxımından – 15 qüsur
Üslub və qrammatik baxımından – 44 qüsur

Ümumtəhsil məktəblərinin 11-ci sinifləri üçün "Ədəbiyyat” dərsliyi -2014-cü il nəşri: Eyni müəlliflər

Məzmunun işlənməsi baxımından – 12 qüsur
Üslub və qrammatika baxımından – 11 qüsur

P.S. Misir Mərdanov "Riyaziyyat" və "Həndəsə" dərsliklərini özünə, "Ədəbiyyat" və "Azərbaycan dili" dərsliklərini dostu və həmyerlisi (2 qat həmyerli: həm qazaxlı, həm də ermənistanlı) Nizami Cəfərova, vay-vay... yadımdan çıxmışdı: "Fizika" dərsliklərini də xalası oğluna vermişdi".

Təhsil eksperti Etibar Əliyev:
-Misir Mərdanov "Riyaziyyat" və "Həndəsə" dərsliklərini özünə, "Ədəbiyyat" və "Azərbaycan dili" dərsliklərini dostu və həmyerlisi (2 qat həmyerli: həm qazaxlı, həm də ermənistanlı) Nizami Cəfərova, vay-vay... yadımdan çıxmışdı, "Fizika" dərsliklərini isə xalası oğluna vermişdi. Təkcə Nizami Cəfərovun müəllifi olduğu dərsliklərdə 307 səhv var.

Gör Azərbaycan nə günə qalıb ki, dərsliklərimizi Ermənistanın yezidi kürdləri yazır!

Российский Министр обороны С. Шойгу достал из архива документ 1945 года и предал его публичной огласке. Он достал документ, подписанный членом военного совета 1-го Украинского фронта генерал-лейтенантом Крайнюковым. Из текста этого документа вылезла наружу удивительная правда, что при освобождении советскими войсками Освенцима (Аушвица) никто в нём евреев не видел и даже не вспоминал о них!!! Там видели венгров, итальянцев, французов, чехословаков, греков, югославов, румын, датчан, бельгийцев и советских людей из Ленинградской, Калининской, Витебской, Тульской и Московской областей, а также из всех регионов Украины.

Евреи! Верните немцам деньги за мошенничество с Holocaust six million Jews!

ŞOK: Britaniya odusunda əsgərlər kütləvi şəkildə cinsiyyətini dəyişir

Həqiqət QHT (Truth NGO) – “Əl-Aləm”in verdiyi xəbərə əsasən İngiltərənin Daily Mail qəzeti Britaniya ordusunda cinsiyyət dəyişə hallarının genişlənməsi barədə həyəcan təbili çalıb.
Britaniya ordusunda bu hallar son zamanlar genişlənməyə başlayıb.
Qəzet son iki əsgərin və bir komandirin cinsiyyət dəyişməsi halına toxunaraq yazıb: "Adları Tom Rodriguez Marchell və Catherine Jones olan iki əsgər cinsiyyətini dəyişib. Həmçinin “Tiqer” ləqəbi ilə tanınan bir əsgər hazırda cinsiyyətini dəyişərək, adını Diana qoyub. Adı qeyd olunmayan digər bir şəxs isə Korpus kamandirlərindəndir".
Həmçinin qəzet əlavə olaraq qeyd edib ki, Britaniya ordusunda cinsiyyətini dəyişmiş daha 10 əsgər də vardır. Ümumilikdə ötən il 37 Britaniya əsgəri cinsiyyətini dəyişib.

Azərbaycan Türkiyənin 1,5 milyard dollar kəsirini ödəyəcək

Ərdoğan: "Azərbaycan Türkiyənin ''qara gün dostudur"

''Azərbaycanın investisiyaları Türkiyənin idxal-ixrac arasında kəsirinin bir hissəsini ödəyəcək''

Türkiyə dövlət idxal-ixrac arasındakı kəsrinin 1,5 milyard dollarını Azərbaycanın investisiyası hesabına ödəyəcək. "BBC Azərbaycan xidmətinin" məlumatına görə, bu barədə Türkiyə prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğan partiyasının Böyük Millət Məclisindəki toplantısında danışıb. Prezident STAR neft emalı zavodunun açlışını ölkəsi üçün kritik bir investisiya hesab etdiyini deyib: "Bu müəsissə Avropa, Orta Şərq və Şimali Afrika bölgəsindəki ən böyük neft emalı müəssisələrindən biridir”.

R.T.Ərdoğan Azərbaycanı Türkiyənin “qara gün dostu" adlandırıb: "Ötən həftənin cümə günü Türkiyənin İzmir şəhəri yaxınlığında açılan STAR neft emalı zavodu Azərbaycanın 6,3 milyard dollarlıq investisiyası hesabına başa gəlib. Bununla da Azərbaycanın Türkiyədəki investisiyası 10 milyard dolları keçib və Türkiyənin idxal-ixrac əməliyyatlarındakı fərq 1,5 milyard dollarlıq hissəsi ödəniləcək".

SOCAR prezidenti Rövnəq Abdullayev CNN Türk kanalına bildirmişdi ki, şirkətin Türkiyəyə yatırdığı investisiyalar 20 milyard dolları ötəcək və bu investisiyalar Türkiyəyə böyük fayda verdiyi kimi Azərbaycana da fayda gətirəcək. Rövnəq Abdullayevin sözlərinə görə, 100 faiz dövlətə məxsus olan şirkətin ən böyük investisiyalarını Türkiyəyə yatırması siyasi qərar idi və Azərbaycan dövlətinin istəyidir: "STAR işə düşdükdən sonra dövriyyəsi ildə 6-8 milyard dollar olacaq və neft məhsullarının idxalında Türkiyənin cari kəsirini 1,5 milyard dollar azaldacaq". /vetenugrunda.az/

Nəinki bank sektoruna, özünə nəzarəti itirən Rüfət Aslanlının sorağı Fransadan gəldi

Qiymətli Kağızlar üzrə Dövlət Komitəsinin keçmiş sədri və Maliyyə Bazarlarına Nəzarət Palatanın sabiq başçısı Rüfət Aslanlının Fransada çoxmilyonlu mülkiyyətini aşkar edilib.
R.Aslanlı dövlət qulluğunda işlədiyi dövrdə elit şərab istehsalı ilə məşğul olub. Məmur Fransada Jironda vadisində, Qaronna çayının kənarında üzümlüklər və bahalı torpaq sahələri alıb. Rüfət Aslanlının Fransanın cənub-qərbində enoloqların və dequstatorların daimi ştatda olduğu üzümlükləri və müasir çaxır zavodu var.
Fransada istehsal edilən şərabların vahid reyestrində göstərilir ki, Rüfət Aslanlının çaxır zavodu Maison d'Aslanli Bordeaux markası altında Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc və Merlot şərabları buraxır (mənbəyə baxın - https:/ / www.vivino.com/maison - d-aslanli - bordeaux-bordeaux - red-wine - v-9nudy / w/5692372).
Maraqlıdır ki, Rüfət Aslanlının məhsulları açıq satışda yoxdur. Bu, onların yalnız çox yüksək qiymətə olduğuna dəlalət edir və bu səbəbdən də fərdi sifarişlər əsasında yayılır.
Qeyd edək ki, bir müddət əvvəl R.Aslanlı ölkə rəhbərliyinin qərarı ilə tutduğu yüksək vəzifədən kənarlaşdırılıb. Hökumət maliyyə bazarlarının və ölkə bank sisteminin sabitliyi üçün məsuliyyət daşıyan Palata başçısının korrupsiya fəaliyyətinə şahidlik edən təkzibedilməz sübutlar əldə edib. /virtualaz.org/

CAHANGİRİN 60, HACI İBRAHİMİN 800 MİLYONU – Nehrəmlinin ABB borclarını necə “bağlayırlar”?

İbrahim Nehrəmlinin Beynəlxalq Banka olan 800 milyon borcunun “Xəzər Adaları”ndakı 5-6 yarımçıq bina ilə əvəzlənilməsinə hazırlıq gedir

Azərbaycan Beynəlxalq Bankının keçmiş sədri Cahangir Hacıyevin həyat yoldaşı Zamirə Hacıyevanın Londonda on milyonlarla dollarlıq xərcləməsinə dair ortaya çıxan faktlar ölkə gündəminin əsas mövzusuna çevrilib. Ərinin dövlətə məxsus bankdan oğurladığı milyonlar hesabına Londonda ərəb şeyxlərinin belə həsəd aparacağı həyat yaşayan xanım Hacıyevanın harınlığı o səviyyəyə çatıb ki, Böyük Britaniya hökumətinin də diqqətini çəkib.

Buna görə də Britaniya Ali Məhkəməsi araşdırmaların mərkəzinə düşən Z.Hacıyevadan sərvətinin mənbəyini izah etməyi tələb edib. Hər gün təkcə şəraba 2500 dolar vəsait ödəyən, gündəlik xərclədiyi vəsaitin həcmi 5000 funt-sterlinqdən (təxminən 11 min manat) çox olan Hacıyeva “bu bulağın suyunun” hardan gəldiyini Britaniya hökumətinə izah edə bilməzsə, əmlaklarının və banklardakı kapitalının müsadirə olunacağı bildirilir. Pulların oğurluq olduğu şübhə doğurmadığından yəqin ki belə də olacaq.

Yəni Cahangir Hacıyevin oğurlayaraq arvadının adına ölkədən çıxardığı, Azərbaycan dövlətinə, millətinə məxsus 100 milyonlarla dollar Britaniya hökumətinin sərəncamına kecəcək, bu ölkə vətəndaşlarının həyat səviyyəsinin yüksəldilməsinə xərclənəcək.

Hacıyevanın Londonda müsadirə olunacaq sərvətinin Azərbaycana qaytarıla biləcəyinə dair fikirlər isə sadəcə nağıldan başqa bir şey deyil. Bəlkə də göstərməlik üçün Bakıya 5-10 milyon dollar göndərəcəklər. Ancaq 100 milyonlar Britaniya Krallığında qalacaq…

Zatən tarixən belə olub: Şərq-müsəlman ölkələrində milli qeyrətini, şərəfini itirmiş məmurların, fırıldaqçı iş adamlarının dövlətdən və millətdən oğurlayaraq xaricə daşıdığı milyonların, milyardların böyük hissəsi müəyyən müddətdən sonra Qərb ölkələrinin sərəncamına keçib. Azərbaycandan oğurlanaraq Avropa ölkələrinə, bu ölkələrin nəzarətində olan ofşor adalara daşınan milyardların da gec-tez eyni aqibətlə üzləşəcəyi şübhə doğurmur. Cahangir Hacıyevin oğurlayaraq arvadı ilə Londana göndərdiyi sərvətin müsadirəsinə bu prosesin başlanğıcı kimi də baxa bilərik…

Gələcəkdə xeyli sayda Azərbaycan məmurunun, iş adamının ailəsi barədə oxşar faktların ortaya çıxmasının şahidi ola bilərik. Hər halda ölkədən pul çıxaran təkcə Cahangir Hacıyev deyil, 10 milyonlarla, 100 milyonlarla, hətta milyardlarla vəsaiti xaricə daşıyan bəlli və “gözəgörünməz” məmurlarımız var…

Təkcə Beynəlxalq Bankdan oğurlanmış vəsaitin miqyasına baxsaq, Cahangir Hacıyevi hətta çox “gözütox” biri kimi xarakterizə edə bilərik. Məsələ ondadır ki, məhkəmə hökmündə elan olunub ki, Cahangir Hacıyev və digərləri Beynəlxalq Bankın 211 milyon manatını mənimsəyib, “Aqrarkredit” QSC-yə isə 7 milyon 423 min manat ziyan vurublar. Hökmə görə, Hacıyev və dəstəsi ABB-dən mənimsədikləri 211 milyondan 102 milyon manatını artıq geri ödəyiblər. Yəni məhkəmə “Aqrarkredit” QSC-yə vurduqları 7,4 milyon ziyanla birlikdə Hacıyev və dəstəsinin 116 milyon manat dövlət vəsaitini ələ keçirdiyi ilə bağlı qərar çıxarıb. Bunun da 70 milyonunu Cahangir Hacıyevin ələ keçirdiyi bildirilib.

Beynəlxalq Bankdan oğurlanan vəsaitin ümumi miqdarı isə milyardlarla dollarla ölçülür. Bankın borcları ilə bağlı bu ilin may ayında açıqlanan məlumatlardan sonra məlum oldu ki, ABB-də 19,4 milyard manat dövlət vəsaiti “yeyilib”. Yəni Cahangir Hacıyevin imzası ilə bankdan milyardlarla manat dövlət vəsaiti çıxarılıb mənimsənildiyi halda, onun özü cəmi 200 milyon oğurlayıb! Məhz buna görə Cahangir Hacıyevi “gözütox” biri kimi xarakterizə edə bilərik. Ancaq əsas məsələ bu deyil.

Əsas məsələ bu milyardların kimlərdə və harada olmasıdır. 200 milyon oğurlayan (bunun da 100 milyonunu qaytaran) Cahangir Hacıyev və bir neçə 10 milyon oğurlayan “xırda balıqlar” həbsə alındıqları halda, müxtəlif layihələr adı altında dövlətin 100 milyonlarını, milyardlarını ələ keçirib xaricə daşıyanlar azadlıqda kef işində yaşayırlar. Hətta onların əksəriyyətinin kimliyi belə ictimaiyyətdən gizlədilir. Bu 20 milyarda yaxın vəsaitin kimlərin əlində olduğu açıqlanmır. Düzdür, zaman-zaman onlar haqda məlumatlar ortaya çıxır. Məsələn, bu yaxınlarda azpolitika.info-ya verilən məlumatlardan belə məlum olmuşdur ki, Beynəlxalq Bankdan 400 milyon dollar kredit də Cahangir Əsgərovun ailə şirkəti olan “Silk Way Holding” MMC üçün götürülüb, ancaq qaytarılmayıb. Cahangir Əsgərovun da bunun məsuliyyətini uzun illərdir “Silk Way Holding” MMC-yə rəhbərlik edən Zaur Axundovun üzərinə qoyaraq, onu vəzifəsindən uzaqlaşdırıb.

Beynəlxalq Bankın 400 milyon dollarının (təxminən 700 milyon manat) Cahangir Əsgərovun, yoxsa Zaur Axundovun “zavalına” gəldiyini bilmirik. Ancaq bu dəqiqdir ki, ABB-dən oğurlanan 20 milyardın 700 milyon manatı məhz “Silk Way Holding”in divarları arasında “yoxa çıxıb”. Buna görə isə kim(lər)insə məsuliyyətə cəlb olunduğu haqda məlumat yoxdur. Kim bilir, bəlkə də bu 700 milyonu haralarasa yazaraq, artıq “siliblər” də…

Məsələ ondadır ki, azpolitika.info-ya daxil olan məlumatlarda artıq bəzi aferistlərin ABB-dən aldıqları 100 milyonlarla krediti “əvəzləməyə” çalışdıqları bildirilir.

Bu haqda danışmazdan öncə xatırladaq ki, Beynəlxalq Bankdan oğurlanan 20 milyardın müəyyən hissəsi yüksək vəzifəli şəxslərə bağlı iş adamları tərəfindən kredit kimi alınaraq mənimsənilib. Xeyli sayda iş adamı bankdan yüz milyonlarla manat kredit götürüb, qaytarmayıb. Bunlardan biri, götürüb qaytarmadığı kreditin həcminə görə bəlkə də birincisi “Hacı İbrahim” ləqəbi ilə tanınan İbrahim Nehrəmlidir.

Diaspora ilə iş üzrə Dövlət Komitəsinin sabiq sədri Nazim İbrahimovun qardaşı olan İbrahim Nehrəmli fantastik və fırıldaq “Xəzər Adaları” layihəsi adı ilə Beynəlxalq Bankdan 850 milyon kredit götürüb. Həmin vaxt bu 1 milyard dollardan artıq edirdi (bugünkü məzənnə ilə 1,7 milyard manat.). Hansı ki mifik bir layihə adı ilə aldığı bu 100 milyonların bir hissəsini xaricdə biznes qurmağa, şəxsi təyyarəyə, bahalı avtomobillərə, gözəllik yarışlarına, katibələri üçün yüz min dollarlıq “cip”lərə, səyahətlərə və s. bu kimi dəbdəbələrə xərclədiyi məlum olub.

İbrahim Nehrəmli “Beynəlxalq Bank işi” adını alan proses çərçivəsində DİN Mütəşəkkil Cinayətkarlığa Qarşı Mübarizə Baş İdarəsinin (MCQMBİ) zirzəmisində 10-15 gecə saxlanıldıqdan sonra krediti ödəmək öhdəliyi götürərək azadlığa çıxsa da, bunun çox cüzi bir hissəsini qaytardı. Hətta bir müddət sonra Beynəlxalq Banka qalan 800 milyondan artıq borcunu qaytarmaqdan imtina etdi. Xəzər dənizinin sahilində tikdiyi 4-5 yarımçıq binanı Beynəlxalq Bankdan götürdüyü kreditlərlə əvəzləmək niyyətini ortaya qoydu.

İddia etdi ki, guya nə vaxtsa Beynəlxalq Bankdan nümayəndə heyəti onun “Xəzər Adaları”ndakı 5 yarımçıq obyektini qiymətləndirib. Sitat: “Həmin 5 obyektə bankın qoyduğu qiymət 1,5 milyard manat oldu. Əgər bank mənim borclarımı ödəməyimi istəyirsə, gəlib həmin obyektlərimi ala bilər. İki gündən bir ”Bandotdel” tərəfindən çağırılmağım doğru deyil…”

Layihəsinin dəyərini 100 milyard dollar qiymətləndirən, mətbuata verdiyi açıqlamalarda Amerika, Türkiyə, ərəb və Çin investorlarının onun fırıldaq layihəsinə böyük maraq göstərdiyini – guya türk iş adamı Əli Ağaoğlunun ona 125 milyon dollar, Çin şirkətlərinin 600 milyon dollaradək, Qətərin dövlət şirkətinin 1 milyard dollar yatıracağı, Kanada dövlət agentliyi “Export Development Canada”nın 4 milyard dollaradək kredit ayıracağı, son olaraq Çin Birləşmiş Resursların İnkişafı Beynəlxalq Şirkətinin 15 milyard investisiya ayırdığını iddia edən, söylədiyinin hamısı da AĞ YALAN çıxan BİRİNİN 4-5 sınıq-salxaq, yarımçıq binanı 1,5 milyard manat dəyərləndirməsi əlbəttə təəccüblü deyil.

Başqası olsa, “dəlidir” deyib keçərdilər, ancaq bunu söyləyən İbrahim Nehrəmli olduğundan, “altından nəsə çıxacağını” gözləmək lazım idi.

azpolitika.info-ya verilən məlumatlardan belə məlum olur ki, İbrahim Nehrəmli ağlasığmaz hesab olunan bu niyyətini reallaşdırmaq üzrədir. Belə ki “Hacı” İbrahimin Beynəlxalq Banka olan 800 milyondan artıq borcunun “Xəzər Adaları”ndakı 5-6 yarımçıq bina ilə əvəzlənilməsinə hazırlıq getdiyi bildirilir. Daha dəqiqi, kimlərinsə himayəsi ilə İbrahim Nehrəmlinin 800 milyonluq borcunu ümumi dəyəri heç 50 milyon etməyən yarımçıq və dağılmış binalarla əvəzləmək istəyirlər. Planları baş tutarsa, İbrahim Nehrəmlinin, kreditə görə ödəməli olduğu faizləri də nəzərə alsaq, dövlətin 1 milyarda yaxın vəsaitinin də bu yolla “silinəcəyini” söyləyə bilərik.

Belədə sual olunur: İbrahim Nehrəmli kimi sıradan bir yalançı -nə iş həyatında bir uğuru olan, nə də Azərbaycan dövlətinin inkişafında hansısa xidmətilə fərqlənən birisi- Cahangir Hacıyevin rəhbərlik etdiyi bankdan dövlətin təxminən 1 milyard pulunu ələ keçirib “yeyə” bilirsə, Hacıyevin özünün 60 milyon, hətta 160 milyon mənimsəməsi niyə təəccüb doğurmalıdır?.. Cahangir Hacıyev əlbəttə cinayət edib, ancaq Beynəlxalq Bankın talanmasının, dövlətin və deməli həm də millətin 20 milyard borcla “yüklənməsinin” tək günahkarı odurmu? Niyə hansısa fırıldaqçının ailəsinin kef içində yaşaması, HARINLIQDA SƏRHƏD TANIMAMASININ bədəlini sadə Azərbaycan vətəndaşları – 150 manat, 200 manat maaşlı müəllimlər, həkimlər, 55 manat pensiya ilə yaşamağa məhkum edilən təqaüdçülər ödəməlidir? Niyə fırıldaq layihələrlə, saxta satınalmalarla dövlətin 100 milyonlarını, milyardlarını talayanlar məsuliyyətə cəlb olunmur? Niyə, məsələn, elə İbrahim Nehrəmlidən dövlət bankından aldığı yüz milyonlarla vəsaiti hara xərclədiyi, xərcləməyibsə hansı ölkəyə daşıdığı soruşulmur? Hansı ki İbrahim Nehrəmlinin də bu milyarddan ona çatan vəsaitin böyük hissəsini Britaniya ərazində, o cümlədən Londonda biznes qurmağa yönəltdiyinə dair iddialar var. İbrahim Nehrəmlinin oğulları – Hüseyn və Həsən İbrahimov qardaşları da Londanda yaşayır. Onlar Londondakı dəbdəbəli həyat tərzlərilə zaman-zaman medianın gündəminə gəliblər. İbrahimov qardaşlarının bahalı restoranlarda və lüks avtomobillərdə çəkilən fotoları onların dəbdəbəli həyat tərzinin sadəcə bilinən və balaca bir görüntüsüdür. Hacı İbrahimin özü də xaricə çıxmasına qadağa qoyulmazdan əvvəl vaxtaşırı Londonda olurdu. Onun 2015-ci ildə ad gününü Londonda dəbdəbəli ziyafətlə keçirməsi, təkcə atəşfəşanlığa 50 min funt-sterlinq xərcləməsi xarici medianın da diqqətini çəkmişdi.

Beynəlxalq Bankın cəmi 63 milyonunu mənimsəyən Cahangir Hacıyevin Londandakı sərvəti, həyat yoldaşının günlük xərcləmələri bu qədər böyük səs-küy yaradıbsa, görün bu bankdan aldığı 800 milyonu qaytarmayan İbrahim Nehrəmlinin Britaniyada nələri ortaya çıxa, oğlanlarının günlük xərcləmələri barədə hansı rəqəmlər açıqlana bilər.

Bunun açılması üçün Britaniya hökumətinin İbrahimovların bu ölkəyə pul gətirmək imkanının tükəndiyinə əmin olması lazımdır. Yəni, Britaniyada “sağılan inəyi” kəsmirlər, qısırlaşmasını gözləyirlər…

Biz də gözləyək görək Zamirə Hacıyevadan sonra dünyanı İbrahimovların və digər ABB milyarderlərinin London macəraları ilə necə heyrətləndirəcəyik… /azpolitika.info/