Güzel insan, güzel dost

Aybeniz
                   
Dostunuz  varmı? Dost nedir?Dostluk nedir? ”Dostluk falan yok  kızım,geç bunları”demeyin. Gerçekden soruyorum.Dost kelimesini soyleyebileceğiniz  biri varmı hayatınızda? Eminim  vardır. Onlar  olmasa, olurmu?Tamam, sevgililer, anneler, babalar, kardeşler, akrabalar, vs. vs. onlar var, olmazsa, olmazlar. Ama arkadaşlarımızı,dostlarımızı da biz seçiyoruz,onlara bir yerde anne-babamızın bile bilmediyi bazı  şeyleri  paylaşıyor, ya da  söylüyoruz. Öyle değilmi?
Benim bir dostum var. Evet bir tane. Onu öyle çok ama   öyle  çok   seviyorum ki anlatamam.O bana onun  için ne anlam ifade etdiğimi öyle   güzel   şekillerde gösteriyor ki...

Keçenlerde beni bir başkasıyla tanışdırırken   “kendisi benim çok değer verdiyim bir insandır” dedi.Ne  kadar  besit bir cümle,deyil mi? Ama  söyleniş  tarzı, seçilen  kelimelerin özeni    ne  kadar  semimi!
Onunla çok şey paylaştım.İyi   ya da  kötü  ohep  orada,yani  başımdaydı.Gece yarıları  açtığım  telefonlarda kaç kere  ağladım,kaç kere   mutluluğumu  paylaştım,sayısını bile  hatırlamıyorum.Hayatımın seyrini değiştirecek biri  kötü,biri  iyi  iki güzel olay  olmuştu   ve  o hep yanı  başımdaydı.”Seni seviyorum,dostum,her zaman arkandayım”demekle iş  bitmiyor,tabii,gerçekten de arkamdaydı.Ölüm acısını  yaşarken elini tutup hüngür hüngür ağladığım tek insandı.Ve mutlu  olduğum zaman boynuna sarıldığım tek insan.
Onunla yaptığımız   hayat,gelecek, düşünceler kibi konuları  içeren kaç konuşma yaptik,bilemiyorum.Birbirimizin sırlarını  paylaşıp  rahatlattığımız   anları hiçbir şeye değişmem. Lisedeyken yaptığımız  küçük  ama  keyfli kavğalarımızı  asla unutamam.Üniversiteyi kazanıp  başka bir şehre    gittiyi zaman  onun kadar heyecanlıydım. İşe girdiyi zaman çıkıp  kutlamışdık deliler kibi.Nişanlandığı zaman yanında olamadığım için   ne kadar   üzülmüştüm.Evlendiyinde ise ondan daha çok mutluydum.Evlendikten sonra başka bir şehre taşınırken resminin arkasına yazmış olduğu   o  veda yazısına günlerce bakakalmıştım.13 senedir   en fazla birkaç günümü ayrı geçirdiyim dostum   artık  bana veda   ediyordu,biraz   buruktum,ama onun icin   o  kadar  mutluydum ki...
Şehirden ayrılmadan ve evlenmeden önce  buluştuğumuz   son  akşamdı.Biorkaç gün  sonra gidecekti.Her zamanki   yerimize gidip  oturmuş,yine olanlardan ve olacaklardan  konuşuyorduk.Her  zamanki  gibi dertleştik,konuştuk   ve  bana  dostluğumuz    hakkında güzel şeyler  söyledi.Dostluğun anlamını  bulduğumuzdan bahsetti.Bunları  onun ağzından duymak  çok    güzeldi.Hemen ertesi gün ayrılmıyordu,ama bu buluşmanın artık   “son  bekar  buluşması”  olduğunu kimiz de biliyorduk.Arkadaşlığımız yepyeni bir  boyut kazanacakti.Ayrıldıktan hemen sonra  bana  bir  mesaj  gönderdi.O   mesajı  hala  saklıyorum:
”Güzel  insan,seni seviyorum.Zamansız  ve  mekansızca.”!13 yıllık  dostluğumuzu   bence  çok  güzel  özetleyen  bir  cümle.Hatta daha ileri giderek   dostluğu  özetleyen kelime olduğunu söyleyeceğim.Dostluk  böyle  bir   şey  olmalı--bir  insanı  olduğu  gibi ,onu  öylece   sevmek,  sevebilmek,kabullenmek.
Dostum  şu  an  benden  millerce ötede,üstelik  kendine  ait   bambaşka bir  dünyası  var.Ama biliyorum  ki,ne  zaman,hatta  şu  an  elimi  telefona  atsam   ve  yardım  istesem...Neler  yapacağını   çok  iyi  biliyorum.