Masonluq kökü çöldə bir yəhudi təriqətindən başqa bir şey deyil
Əvvəl İngiltərədə, ardından başda Fransa olmaq üzrə Avropa qitəsində yayılan masonluq, hər ölkədə din əleyhdarlarının toplanma yeri oldu. Özlərini "azad mütəfəkkirlər" olaraq elan edən bununla İlahi dinləri tanımadıqlarını ifadə edən bir çox avropalı mason lojalarında görüşdü. Memar Sinan jurnalındakı "Masonluğun İlk Dövrləri" başlıqlı bir məqalədə ifadə edildiyi kimi, "masonluq, kilsələrin xaricində həqiqəti axtaranların bir yerə gəldiyi, toplandığı yer oldu". "Həqiqəti dinin xaricində axtaran" bu zümrə dinə qarşı da böyük bir hüsumət duyurdu. Bu səbəblə təşkilat qısa müddətdə Kilsənin, xüsusilə də Katolik Kilsəsinin narahatlıq duyduğu bir güc mərkəzi halına gəldi.
Masonluq-Kilsə qarşıdurması get-gedə böyüyərək 18-ci və 19-cu əsr Avropasına damğasını vuracaqdı. 19-cu əsrin ikinci yarısında Avropa xaricindəki coğrafiyalara da yayılmağa başlayan masonluq, getdiyi hər ölkədə din əleyhdarı fəlsəfələrin və hərəkətlərin çıxış nöqtəsi halına gələcəkdi. Memar Sinan jurnalındakı "Siyasət və Masonluq" başlıqlı bir məqalədə masonluğun bu din əleyhdarı döyüşü belə açıqlanmaqdadır: "Franmasonluk siyasi bir partiya olmamaqla birlikdə, siyasi və ictimai hadisələrin axınına uyğun olaraq beynəlxalq birləşmiş və ictimai bir quruluş halında təşkilatlaşması 18-ci əsrin başlarına təsadüf edir. Məzhəblərin azadlıq qaydalarını tətbiqə çalışdığı sırada, onlara kömək üçün din adamlarının nüfuz və iqtidarlarına qarşı döyüş açmaq vəziyyətinə girən farmasonluğun yıxmaq istədiyi şey, kilsənin hökumətlər və xalq üzərindəki iqtidarı idi. Məhz bu səbəbdən 1738 və 1751 illərində Papa tərəfindən dinsiz olaraq elan edildilər. Farmasonluk gizli və sirrli yığıncaqları olan bir dərnək halında qalmış, məmləkətlərdə həm dözüm, həm də təşviq görərək orta sinifdən və yüksək məmurlardan tərəfdarlar tapmış və mason olan dövlət işçilərini öz təşkilatlarının başçılıq mövqesinə keçirmişdir. Katolik məzhəbinin hər kəs üçün məcburu olduğu cənub məmləkətlərində isə gizli, qadağan və qanuni təqib və izlənilməyə məruz inqilabçı bir dərnək xüsusiyyətini mühafizə etmişdir. Bu məmləkətlərdə orta sinifdən azad düşüncəli gənclər və hökumətlərinin rəhbərliyindən məmnun olmayan zabitlər mason lojalarına girməyə başlamış, beləcə İspaniya, Portuqaliya, İtaliyada kilsə hökumətinin nəzarətindəki rejimlər əleyhinə inqilabçı tərtiblər hazırlanlanmışdı".
Masonluğun kilsə əleyhdarlığı İlahi dinlərə qarşı duyduğu nifrətdən qaynaqlanmışdır. Masonluğun quruluşuna, rit və ayinlərinə bir nəzər salmaq bunu təsdiqləmək üçün kifayətdir.
18-ci əsrin ortalarında İngiltərədə aktiv olan mason dərnəklərindən biri "Cəhənnəm Atəşi Klubu"dur. Bu klubun masonik quruluşunu, sahib olduğu din əleyhdarılığı və pagan şəxsiyyətini mason yazar Daniel Willens açıqlamışdır: "İngiltərədə Kral III Corcun hökmdarlığı dövründə mahtablı gecələrdə, çox güclü hökumət üzvlərinin, qabaqda gələn ziyalıların və təsirli sənətçilərin birlikdə Thames çayının üzərində bir gəmi içində West Wycombe ətrafında olan bir monastır xarabalığına doğru yol aldıqları görülə bilərdi. Orada keşiş paltarlarına bürünən bu hörmətli kəslər müqəddəsliyini itirmiş bu monastırın zənglərinin çalmasıyla birlikdə hər cür əxlaqsızlığı özlərinə rəva görürdülər. Gecə özünü pozğunluğa həsr etmiş bir soylu qadının çılpaq bədəni ilə qeyd olunan bir Quru Ayin ilə doruk nöqtəsinə çatar, şeytana tapınmalarını tamamlayaraq, Britanya İmperatorluğunun gedişatı ilə əlaqədar sui-qəsdlər qurmaq üçün planlar cızırdılar. Xalq arasında "Cəhənnəm Klubu" olaraq tanınmış olmalarına qarşı bu günah təriqəti, özlərini bir qotik özənti ilə "Medmenhamlı St. Francis Keşişləri" deyə adlandırardılar. Bu dedi-qodu dolu dövrdə, birliyin şeytani fəaliyyəti haqqında çox söz-söhbət yayılmışdı, hətta 1765-ci ildə Charles Johnstone adlı bir yazar Medmenham Keşişlərinin gizlinləri haqda "Chrysal" adlı bir roman nəşr etmişdi. Medmenham Keşişlərinin ən əhəmiyyətli qabaqcılı Wharton Dükü Philip (1698-1731) tərəfindən 1719-cu ildə Londonda qurulan Cəhənnəm Klubudur. Wharton, liberal partiyadan irəli gələn bir siyasətçi və mason idi. Eyni zamanda ateist olan Wharton satanist şənliklərə öndərlik edərək dini lağ etməyə səylər edirdi. Wharton 1722-ci ildə London Böyük Lojasının Böyük Ustadı seçildi".
Məbədçilər həm ideologiyalarını piyada biləcəkləri, həm içində rahatca gizlənə biləcəkləri, həm də yeni üzv qaynağı olacaq təşkilatlar qərargahı yaratmaq istəyirdilər. Bu məqsədlə Almaniyada 'gül-Xaç', İngiltərədə masonluq təşkilatının təməllərini ataraq təriqəti qısa müddətdə güclü bir yeraltı təşkilatına çevirdilər. Kilsənin dedi-qodu hesab etmək istədiyi iddialar bu qədər konkret hala gəlincə, Papa işgəncə altında alınan ifadələrin yanıldıcı ola biləcəyini söyləyərək, Məbədçiləri xüsusi bir mühitdə özü sorğulamaq istədi. Ancaq bu cəhd iddiaları daha da qəti hala gətirməkdən başqa bir işə yaramadı. Necə ki 72 Məbədçi, Papanın hüzurunda sərbəst bir mühitdə yenidən sorğulanınca, doğrunu söyləyəcəklərinə and içərək əvvəlki etiraflarının etibarlı olduğunu təsdiq etdilər. Yəni Hz. İsanı rədd etdiklərini, təriqətə qəbul edilərkən xaça tüpürdüklərini və digər Kilsə qeydlərindəki ifadələrdə keçən 'qorxunc və iyrənc' şeyləri etdiklərini təsdiqlədilər. Sonra da diz çöküb, ağlayaraq üzr istədilər. Bu vəziyyət, Kral Philippe haqqında yayılan və onun "Məbədçilərə qarşı icra etdiyi fəaliyyəti sırf pul üçün, saxta günahlandırmalarla etdiyi" istiqamətindəki dedi-qoduları da boşa çıxardı. Ayrıca Məbədçilərin mülklərinin Kilsəyə təhvil verilməsini qəbul edən Kralın əleyhindəki təbliğatın əksinə, təriqəti pul üçün ortadan qaldırmadığı da aydın oldu. Papanın daha çox müqavimət göstərməsi artıq qeyri-mümkün idi. Üstəlik Məbədçiləri məhkum etməkdə göstərdiyi tərəddüd əleyhinə dönmüş, xalq arasında Papanın rüşvət aldığı, azğınlarla əməkdaşlıq etdiyi dedi-qoduları yayılmağa başlamışdı.
Nəticədə 1312-də toplanan Viyana Konsülünün qərarıyla Məbədçilik bütün Avropada qadağan edildi və tutulan üzvləri cəzalandırıldı. Papa V. Clementin 22 Mart 1312-də nəşr etdiyi və tarixə "Vox en excelso" adıyla keçən fərmanıyla təriqət paylanaraq varlığına rəsmi olaraq son verildi: “Şəhərin xalqından bir səs! Məbəddəki bir səs! Onların dəyərsizliklərinə işarə, etdikləri pisliklərdir. Evindən çölə at onları, burax qurusan kökləri. Onların meyvə vermələrinə icazə vermə və bu evin, ağrının kövrək sütunlarına, ya da can yaxan bir tikana çevrilməsinə icazə vermə! Yaxın keçmişdə, baş yepiskop seçkiləri zamanında, Lyondakı tac geydirmə mərasimindən əvvəl və sonra, Məbəd Cəngavərlərinin müəllimləri, rəhbərliyi və qardaşları tərəfindən gizli təhdidlər götürdük. Roma Kilsəsi bu adamları şərəfləndi; təriqət Məbəd Cəngavərlərini Xristianların düşmənlərinə qarşı silahlandırdı və onları xüsusi bir şəkildə dəstəklədi. Bunlara ən yüksək səviyyədə vergilər verildi. Ancaq Xristianların düşmənlərinə qarşı dayandıqları zənn edilən bu qrupun qarşısında əslində Hz. İsa dayanmaqdadır. İnanclarını dəyişdirən bu kafirlər (Məbəd Cəngavərləri) günahın içinə düşdülər: Çox pis bir vərdişləri olan bütpərəstlikləri, ölümcül nəticələrə gətirib çıxaran homoseksuallıqları və digərləri...”
(Ardı var)
Комментариев нет:
Отправить комментарий