Ad qoy Günəşin batışına

Aliya Əsədova

LİON MORUQLARI

 S ənə çatmadı bu sabahkı sevgidən
payızda dadmağa , sevməyə öyrəşdiyim
yaz bir də payız ətirli
Lion moruqları....
Qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini,
işıldayan bəyaz-bəyaz
örtüklərində
saf qoxuları udmağa
bir həvəs istəyirəm.
Bu qoxularda böyüyür kiçik sevgilər,
bir az da böyüyür böyük arzular,
genəlib dünyanın dar tərəfi,
ədalət istədim qəddar anların xatirəsindən-
elə bu kol dibində qarda tökülmüş
moruqları saymağa hərarət istədim,
hələ ki susub dünyanın kar tərəfi,
hər şey sənin olur
inandığın çox şeylər.
Təsadüfən çiçəkləyən alçaları
bəyaz çiçəklərinə görə sevdim
bu qış bəyazlığında ,
bu qarda kolda yetişmiş
çəhrayı moruqları
daha çox sevdim ətrinə görə.
sındırılmış cəsarəti
qopmuş inamı
bu qış bəyazlığında
aciz oldun yapışdırmağa-
Lion-moruqlar şəhəri.
Olub-keçənləri düz-əməlli saymağa
hər şeyin tarixinə varmağa
çağır bütün qışları,
ey fransız şəhəri.
Qarda itirilmiş qışın kal alçaları,
qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini...
Sənə çatmadı
bu sabahkı sevgidən
payızda sevməyə öyrəşdiyim
yaz, payız ətirli Lion moruqları.

                                                           AD QOY 

                                                      Ad qoy Gün əşin
                                                      bu dəfəki batışına.
                                                      Qürubdan enən
                                                                     duruşuna.
                                                      Ad qoy çölləri
                                                             bəzəyən
                                                      çobanyastığı yağışına,
                                                      vermir aman
                                                      özündən başqasına,
                                                      arta bilmir əlindən
                                                      nə bir gül, nə də bir yonca.
                                                      Ad qoy büzüşən
                                                      sarı, pərçim ləçəklərin
                                                      ortasında dənələrin
                                                      gündən sayrışına;
                                                      Günəbaxan boylanışına.
                                                      Topa buludların
                                                      boşluğa dolan
                                                      selinə,
                                                      bolluca yağışına
                                                      ad qoy.
                                                      Adsız deyillər onlar
                                                      insan ruhu var burda;
                                                      oxşarı, bənzərliyi.
                                                      Günəşin qürub çağı ,
                                                      enişi , batışı--
                                                      insanın təklənməsi
                                                      ya da ki qocalığı.
                                                      Ətrafında başqasının
                                                      olmasını istəməyən,
                                                      aman verməyən mərdimazar misalı!--
                                                      çobanyastığı
                                                      ya da zəbis bir canlının
                                                      üzü , siması --
                                                      şöhrət, riyakar timsalı.
                                                      Boylanan günəbaxan --
                                                      bir-birinə sıxılan
                                                      gödək kirpiklər,
                                                      açılıb-yumulan
                                                      göz qapağı ,
                                                      qara , rəngli gözlərin
                                                      məlun , çarəsiz, sərt
                                                                          baxışı.
                                                      Bulud seli, yağışı --
                                                      kirpiklərdən süzülən
                                                      göz yaşı,
                                                      dolan gözlərin
                                                      dərinliyində gizlənən
                                                      Taleyi,
                                                      Yazısı,
                                                       Dünyaya baxışı.                                                      


                                                 MEŞƏ ÇİYƏLƏKLƏRİ


                                                  Cəmi bir xışma
                                                  ovuclarım qədər.
                                                  Bunu kəşf eliyərkən
                                                  sapa yığıb , boynuma
                                                  düzərkən
                                                  yaşadım bir şirin nağılı.
                                                  Hər şeyi özündən
                                                  asılı edən boyunbağı,
                                                  baxmaq olar yalnır,
                                                  verə bilmərəm ələ,
                                                  biri düşər , itər,
                                                  heç demirəm
                                                  biri düşsə pozular
                                                  qatarın nizamı.
                                                  Axşam yenə ovcumda
                                                  hamısı bircə ovuc
                                                  səpələdim atlas,
                                                  məxmər bildiyimə--
                                                  gecənin qara örtüyünə
                                                             bir xışmanı,
                                                  baxmadan böyüyünə,
                                                              kiçiyinə.
                                                  elə yanır , parıldayır
                                                             işım-işım,
                                                  birdən biri qaçıb
                                                  ordan diyirlənsə
                                                            sürüşsə..?!
                                                  Bir gün yaqut incisi
                                                  bir gün göyün ulduzları
                                                  atlas , məxmər parçanın
                                                  seyrək , güllü qırmızıları
                                                  dadlı , uzun saplaqlı
                                                  meşə çiyələkləri...