Arzularımın övladları

GÜNAY ƏLƏKBƏRZADƏ

MƏCBURİYYƏT…

Sən siqareti duman-duman

çəkdin içinə,

Mən Səni…

Sən özünü

siqaret qutularıyla tükədirsən,

Mən Səninlə…

Sən külqabı içində

siqaretləri öldürürsən,

Mən öz içimdə Səni…

Səni siqaret zəhərləyir,

Məni Sən…

İkimiz də məcburuq

bu zəhəri dadmağa –

Sən siqareti,

Mən Səni…

Amma mən iradəliyəm!

Yenilməyəcəyəm məcburiyyətimə!

Qalib gələcəyəm

məni zəhərləyən Sənə

və bu sevgiyə!..

Bəs Sən?

SƏNSİZLİK...

Adlayıb keçirəm SƏNSİZLİY-imi,

Məsafə həddini çoxdan aşmışam.

Asıb ayağımdan Səni daş kimi,

Yükümü istəksiz, tək daşıyıram.

***

Tikəmi batırıb SƏNSİZLİY-imə

Şirin bir loxma tək susuz udmuşam.

Sözlərimi qatıb səssizliyinə

Sənin əvəzinə çox danışmışam.

***

Hara getdiyini bildiyim halda

Yollarda izinə rast gələmmirəm.

Əynimə SƏNSİZLİK geydiyim halda

İçimdə SƏNSİZLİK tam görəmmirəm.

***

SƏNSİZLİK saat tək qurulub məndə,

Hər an yoxluğunu xatırlayıram.

Həqiqət xəyal tək məni üzəndə

SƏNSİZLİY-i Sənə dərs yollayıram...

İSTƏYƏRƏK...

İtalyanların

“Yeni İl” qabağı

atıb təzələdiyi

köhnə ev əşyaları kimi

atacağam Səni

gərəksiz bir əşya kimi

köhnəldiyin içimdən!..

“Yeni İl” də yaxınlaşır..

***

Ataraq özümü

insan çoxluğunun

arasına,

itərək itirəcəyəm Səni,

Bətnindən körpəsini

itirən ana kimi!..

Toxunuşlarını duymuram...

***

Sənsizlik Səndən başladı,

Sən Sənsizlikdə bitdin.

Sənsizlik də bitəcək –

İstəklərin Səni,

Sən məni,

Mən isə özümü

bitirdiyim kimi!..

İkimiz də qəddarıq...

YOXSAN

Bu gün aramağa

çıxdım “BİZİ”...

Bakının

qarışıq küçələrində,

Yeni açılmış parkların

bomboş skamyalarında,

Dəli Xəzərin

Sahilə qovuşduğu yerdə...

Özümü tapdım...

Amma Səni, təəssüf...

Sən heç olmamışdın ki...

Biz heç “BİZ” olmamışdıq ki...

Necə ağırdır,

bir bilsən...

Sevgim boyda şəhərdə

Bizə - izimizə

rast gəlməmək...

SƏNİ SEVMƏK...

Soyuq bir yataqdan

istilik aramaq kimidir

Səni sevmək –

Bir müddət sonra

öz istinə qızınırsan.

Başqa bir ürəkdən

hərarət alıb bəlkə isinərdim,

Sən olmasaydın...

Axı Sən varsan...

İstəmədən Səninlə

üşümək istəyirəm...

ARZULARIMIN  ÖVLADLARI...

Mən heç vaxt Səninlə

kreditə alınmış

avrotəmirli mənzildə

yaşamağın xəyalını

qurmadım.

Çox demirəm,

“Səndən”, “Məndən” ibarət

kiçik bir evimiz olsun –

təmirsiz də olar.

O mənzili

hisslərimlə bəzərəm,

Yetər ki,

ətrin ətrimə qarışıb

divarlarından

“Biz” ətri gəlsin...

Mən arzuladım,

Sən susdun...

Elə arzumdaca

“ana” oldum

Doğulmayan uşaqlara –

oğlumuza, qızımıza...

Nə gözəl olardı,

Mənim kimi

çılğın ruhlu,

sədaqətli, fədakar,

Sənin kimi

anlaşılmaz,

bir az dəli, səbirsiz

uşaqların doğulması...

Yenə də

Mən arzuladım,

Sən susdun...

Sevginin ömrü yetmədi

Arzularımın ömrünə...

Evimiz “Sənsiz”,

Uşaqlarımız “atasız” qaldı...

Amma yenə

“o evdə”

“atasız” uşaqlar

böyüdürəm

Səndən xəbərsiz...

Bir gün

“ata” deyən

uşaqlar çıxsa qarşına

Təəccüblənmə!

Bil ki,

Səndən xəbərsiz

arzularımda

böyütdüyüm

“uşaqlarımızdır”...

KÖLGƏN...

Çəkilmirsən gözlərimin önündən

Gah canlanır, gah yox olub itirsən.

Sən kölgəyə çevrilmisən izimdə

Hər addımda yollarımda bitirsən.

Tutsa əlim əllərindən kölgənin

Hopub Sənə bürünərəm doyunca.

Torpaq üstə qoşalaşıb Səninlə

Hara getsən, sürünərəm dalınca.

Kölgən düşüb qismətimin önünə,

Tapdalayıb keçmək olmur üstündən?..

Tikilibdir ayaqlarım kölgənə

Söylə, Səni necə söküm özümdən?..