Faiq Balabəyli - QALIM

Çıxım öz içimdən, bir görüm nə var

özümə nə qədər qapılıb qalım.

Mənim tutduqlarım məni atıblar

gedib dərdlilərə qatılıb qalım.

Gedirəm, Göy üzü gözümə hopub,

vücudum kölgə tək torpağa hopub.

Hopduğum torpağın bağrından qopub

toz kimi üstünə atılıb qalım.

Ölüm! Ölməyimlə qurtarsın bu iş,

ölüm, qiyamətə qalsın bu görüş!

Ölməsəm, imkan tap elə bir gediş

bağlansın dil-ağzım, mat olub qalım.

Çəkibdi bu hu həsrət gör hara məni

atıbdır bir qərib diyara məni.

Qul təki çəkiblər bazara məni

al məni qoy sənə satılıb qalım.