ETİMAD BAŞKEÇİD - QOCA YANŞAQ

- hey zalım, acımasız qədər,

tfu sənə! –

deyə yanını yerə verdi qoca yanşaq,

bir daha yataqdan qalxmamaq üzərə

və bir daha oxumamaq üzərə.

pambıq yorğanını çəkdi üstünə…

ölüm haqdı,

gələn gedəcək,

dünya fanidi, -

yanşaq bunların hamısını bilirdi

ölüm ölümdür, fərqi nə?

amma, axı qoca yanşaq, bir Allah şahiddir,

heç yanşaq kimi ölmək istəmirdi.

- hey zalım, acımasız qədər,

tfu sənə, –

buymuş demək ki, mənə biçilmiş ömür –

qoca yanşaq deyindikcə deyindi

    -  demək, imkansız bir ölüm üçün 

                 əlləşirmişəm,-

bir az da bəsirətindən gileyləndi.

ölüm ayağında qoca yanşağın,

acılamadığı adam qalmadı.

axırda:

     - sən mənə züy tutmusan ömrü boyu,

 oğraş gədə,-

deyə sadiq balabançısını da yamanladı.

qoca yanşaq ölüm ayağında

mələklərin xorunu dinləyirdi artıq,

qoca yanşaq  yanşaq kimi ölmək istəmirdi

ancaq neyləməli ki, ölüm haqdı.

- hey zalım, acımasız qədər,

tfu sənə! –

deyə yanını yerə verdi qoca yanşaq,

bir daha yataqdan qalxmamaq üzərə

və bir daha oxumamaq üzərə.

pambıq yorğanını çəkdi üstünə…