Məhəmməd ƏrğəvanBu say boyu kimlər gedib?
Və kimlər gedəcək?
Deyə anılayram Səməd`i. Bu insan bir düşüncə qaynağıydı və gördüyü iş düşünməkdən başqa bir zad olmamışdır. Böylə bir parlaq düşüncənin sönüşü, mənim kimi hərkəsi düşündürür. Və bir çox sorularla üzləşirəm.
Bu insanın suçu nə idi?
Kimin toyuğuna kiş demişdi?
Bu insan xan və xaqan olmaq mı istəyirdi?
Bu insan kimdi?
Birgün qardaşı Əsəd bəyin dükkanındaykən:--
-Səməd Əmi üzmək bacarırdı mı?
O, gülümsəyir və birazca düşünübdə:-
-Səməd sudan qorxardı və anam onu zorla çimizdirərdi!
dedi...İllər ötür və bir gün bir ovçuyla danışırdım. Əsəd bəyə verdiyim sorunu ona da sordum. Və böylə bir yanıt:--
-Səməd əzincələr altında öldürülüb və bütün dırnaqları naqqacla çəkilmişdi!
-Səməd əzincələr altında öldürülüb və bütün dırnaqları naqqacla çəkilmişdi!
dedi. Mənə, Araz`da boğulmasıyla əzincə altında öldürülməsi sorum deyil. Bə nədir?
-O, bir düşüncə tanrısı idi cocuklar üçün. Odur ki, Araz boğmalı idi. ONU…
Yenə mən düşünərək bu oyunu...
Birgün eşidirəm, Həbib Sahir özünü pəncərədən asır. Yenə sorularla üzləşirəm. Nədən?
Tanıdığıma görə və bir neçə kərə qoşuq gecələrində qoşuqlaşdığımız anlara qayıdıram. Və öz-özümə deyirəm:-
-Bu aşq!
-Bu sevda!
-Və yolçusu Sahir …
-O, bir düşüncə tanrısı idi cocuklar üçün. Odur ki, Araz boğmalı idi. ONU…
Yenə mən düşünərək bu oyunu...
Birgün eşidirəm, Həbib Sahir özünü pəncərədən asır. Yenə sorularla üzləşirəm. Nədən?
Tanıdığıma görə və bir neçə kərə qoşuq gecələrində qoşuqlaşdığımız anlara qayıdıram. Və öz-özümə deyirəm:-
-Bu aşq!
-Bu sevda!
-Və yolçusu Sahir …
Yenədə xəyalıma sıra-sıra dönüşür bu qocaman şaman. Onun yaşadığı keçmiş, bir çox tanınmışlara qapalı oılmamış deyə düşünürəm. Bu qoşuqcu, Şamancılıq davranışıyla onur zirvəsində idi. Çünkü bu yolçu bir heybə sorumluluq daşıyırdıçiynində. Və könül dənizində kiminə aşq , kiminə öfkə daşıyırdı sınıq bir gəmi bənzər qıyıqlara doğru gecələr ... Mən hər zaman çaxır içerək aşqla sevdalara varıram və çeşitli soru-yanıtla qarşılaşıram.
-Sahir yoxsulluqdan mı özünü asdı?
-Yox, özünə görə olanaqları var idi və kimsədən asılı deyildi.
-Ruhsal xəstəliyi mi vardı?
-Yox, hər zaman şakraq gülüşləriylə kədərli havanı pozur, ümidsizlərə bilə sevinc çilərdi.
-Sahir yoxsulluqdan mı özünü asdı?
-Yox, özünə görə olanaqları var idi və kimsədən asılı deyildi.
-Ruhsal xəstəliyi mi vardı?
-Yox, hər zaman şakraq gülüşləriylə kədərli havanı pozur, ümidsizlərə bilə sevinc çilərdi.
-Oğuş sarıdan mı, tədirgin olmuşdu?
-Yox, sevilən bir baba kimi, qarşılanırdı.
-O, yalnız mı yaşayırdı?
-Yox, onun yalnızlığa zamanı qalmayırdı.
Hə, sevimli dostlar!
Həbib Sahır kimliklə mənlik yolçusu idi və bir atasağın kimi sayru yalınquqlara sağlıq bağışlayırdı. O, bir düşüncə tanrısı idi devrimçilər qoşağına. Ona görədə özünü pəncərədən asmalı idi.
Yenə günlərin biri və yaşam qarası qapılar döyür. Telefun quzu kimi mələyir. Dəstəyini qaldırıb yanıt vermədim.
Telefun susmayır və içimdə quşqu baş qaldırır. Paprusu yandırdım, dərin bir soluq çəkibdə, ciyərlərimə buraxdım. Telefun bu anda quzu kimi mələdi. Əlim titrər-titrər dəstəyi qaldırdım və eşitirəm “Ustad Zehtabı ürək xəstəliyi keçirib və dünyasını dəyişib qolayca”!
-Yox, sevilən bir baba kimi, qarşılanırdı.
-O, yalnız mı yaşayırdı?
-Yox, onun yalnızlığa zamanı qalmayırdı.
Hə, sevimli dostlar!
Həbib Sahır kimliklə mənlik yolçusu idi və bir atasağın kimi sayru yalınquqlara sağlıq bağışlayırdı. O, bir düşüncə tanrısı idi devrimçilər qoşağına. Ona görədə özünü pəncərədən asmalı idi.
Yenə günlərin biri və yaşam qarası qapılar döyür. Telefun quzu kimi mələyir. Dəstəyini qaldırıb yanıt vermədim.
Telefun susmayır və içimdə quşqu baş qaldırır. Paprusu yandırdım, dərin bir soluq çəkibdə, ciyərlərimə buraxdım. Telefun bu anda quzu kimi mələdi. Əlim titrər-titrər dəstəyi qaldırdım və eşitirəm “Ustad Zehtabı ürək xəstəliyi keçirib və dünyasını dəyişib qolayca”!
dedi dostum. Bir an qılçalarım heyini itirir və yerə otururam. Birazca özümə gəldikdən sonra, qolayca sözü məni düşündürdü deyə Təbirzli günlərimə qayıdıram. Qolayca Ustadı anıram. Bununla iş bitmədi və içimi dağıdan bir duygu, məni-məndəm almışdı qolayca. Bu an bir dostuma telefun açdım və salam vermədən qolayca.
--Dur, gəl bura !
Dedi və qolayca sordum.
-Nə olub?
-Telefun gəpləşi deyil!
--Dur, gəl bura !
Dedi və qolayca sordum.
-Nə olub?
-Telefun gəpləşi deyil!
Qolayca dedi dostum. Bir neçə dost masa arxasında oturduk və bir neçə saat danışdıkdan sonra böylə qolayca ölüm Ustada yaraşmayır dedi dostlar. Yenə də başımdaki sorular məni rahat buraxmayır qolayca və tədirginlik içindəyəm.
-Ustadın nə zamandan ürək xəstəliyi var idi?
-Onun xəstəlik dosyası hansı həkimdədir?
-O, Berlin`ə gəlmiş idi. Atasağına gedərdi qolayca. Və bu sonuca çattım ki, onun başına bir oyun açılıb qolayca.
-Kim idi bu adam?
-Suçu nə olmuş idi?
-Yaşamdan amacı nə idi qolayca?
Bir çox sorular düşüncələrimdə ikən bir zadı unudamırdım qolayca. O da şu , Ustad yaralı Aslan kimi idi qolayca. İçindəki nifrət vulkan-vulkan püsgürü veriridi və dişi üstündə çırpınırdı bu yaralı aslan. Və deyirəm qolayca;-
-Kim idi bu ulu yalınquq?
-Bu insan hər zaddan öncə çox sağlıqlı idi və özəl çıxarlara söykənməyən bir düşüncə kimi.
-Suçu nə olmuş idi?
-Kölə deyildi, ovçu deyildi və ovçulara bac verməyirdi, bu yaralı aslan qolayca.
-Yaşamdan amacı nə idi?
-Mən olmaq, Sən olmaq və Biz olmaq qolayca deyə, düşüncə tanrısı idi.
Və ürək xəstəliyi keçirib yaşamını dəyişməliydi, qolayca.
Bu köç ha köç izində ÜÇ DEV gedər gəlməz boyu və ardınca Ovçular...
-Hara şığıyır bu üç Qardaşlar?
Deyirlər;-
-Ulus aşqı üçün yola çıxmışlar.
Bu Ulus dustaq içində dustaqdır və çəkilmiş zəncirə bağırır.
Hey bağırır
və çağırır,
Qardaş devləri.
Yenə birgün bilgisayarımı açıram, məktublarımı oxuyuram. Ovlar və ovçular adında bir yazı, damarlarımdaki qanı qurudur. Amani qardaşlar, araba tokkuşması sonucunda aramızdan köçdülər. Bir yerdə üç qardaş. Böylə bir dərdi hansı anaçəkəbilər?
Ürəyin daşa dönsün ana. Nə suç işlətmişdin ki sən ?
- Ey ulu tanrı, bu ana qəlbini çevir daşa burda. Və daş olsun ana qəlbi. Bax, ey devlər anası !- Səni görseydim bir gün,ayaqlarından öpərdim. Yetər bu qədər əzincələrə dözmək yetər. Ey ulu tanrı !!!-Ustadın nə zamandan ürək xəstəliyi var idi?
-Onun xəstəlik dosyası hansı həkimdədir?
-O, Berlin`ə gəlmiş idi. Atasağına gedərdi qolayca. Və bu sonuca çattım ki, onun başına bir oyun açılıb qolayca.
-Kim idi bu adam?
-Suçu nə olmuş idi?
-Yaşamdan amacı nə idi qolayca?
Bir çox sorular düşüncələrimdə ikən bir zadı unudamırdım qolayca. O da şu , Ustad yaralı Aslan kimi idi qolayca. İçindəki nifrət vulkan-vulkan püsgürü veriridi və dişi üstündə çırpınırdı bu yaralı aslan. Və deyirəm qolayca;-
-Kim idi bu ulu yalınquq?
-Bu insan hər zaddan öncə çox sağlıqlı idi və özəl çıxarlara söykənməyən bir düşüncə kimi.
-Suçu nə olmuş idi?
-Kölə deyildi, ovçu deyildi və ovçulara bac verməyirdi, bu yaralı aslan qolayca.
-Yaşamdan amacı nə idi?
-Mən olmaq, Sən olmaq və Biz olmaq qolayca deyə, düşüncə tanrısı idi.
Və ürək xəstəliyi keçirib yaşamını dəyişməliydi, qolayca.
Bu köç ha köç izində ÜÇ DEV gedər gəlməz boyu və ardınca Ovçular...
-Hara şığıyır bu üç Qardaşlar?
Deyirlər;-
-Ulus aşqı üçün yola çıxmışlar.
Bu Ulus dustaq içində dustaqdır və çəkilmiş zəncirə bağırır.
Hey bağırır
və çağırır,
Qardaş devləri.
Yenə birgün bilgisayarımı açıram, məktublarımı oxuyuram. Ovlar və ovçular adında bir yazı, damarlarımdaki qanı qurudur. Amani qardaşlar, araba tokkuşması sonucunda aramızdan köçdülər. Bir yerdə üç qardaş. Böylə bir dərdi hansı anaçəkəbilər?
Ürəyin daşa dönsün ana. Nə suç işlətmişdin ki sən ?
Yenə düşünürəm və bir çox sorular içimi didib dağıdır. Amani qardaşlar, hansı amaç uğruna gəlməz-gedər oldular?
-Onlar nə istədilər?
-Nə idi bu sevimli dostların arzuları?
Və bir çox böylə sorular aparır, məni-məndən kimi. Bu devlər, zəncirdəki ulus harayına səs verdilər. Sinə gərdilər haqsızlıqlara və ovçulara bac vərmədən, MƏN YURDUMUN, YURDDA BİZİM dedilər. Bu ÜÇ DEV, devingənçilik düşüncəsi idilər. Bunlara kim ölüm hökmü çıxarır sizcə?
Məncə, ÖLÜM BİLİYURDU və onun hökmü deyir:-
-Bu Ovçular !!!
Öz evladının başını kəsib və məzarı üstündə ağlar.
Bu Overturanın sonu kimi.
Комментариев нет:
Отправить комментарий