GEDİŞ BİLETİ

Xatirə Sadıqova

ŞƏHƏR... PAYIZ VƏ YOXLUQ

Unutmağa başlamışam

sükut - sən yoxsan gerçəyini

çırpandan bəri üzümə

...səhər pərdələr yellənir küləyə

pəncərələr açılır

küləyə

şəhərə

şəhərdə payızdı -

yəni ayrılıqlar zamanı

payızdı və sən yoxsan

Hər gün iki dəfə baxıram aynaya

özümə gülmək və

otağımı kənardan görmək üçün

Dodaq boyasıyla

adını yazıram güzgünün səthinə

üstündən silirəm dönə-dönə

yenə... yenə də

sən yoxsan

Şəhər - unutmaq məkanı

əyri binalar

qurumuş ağaclar

hamını

hər şeyi çıxarır yaddan

Elə mən də bayaqdan

xatırlamağa çalışıram

kim idi

kim idi yox olan...

SƏNİ MƏN YARATDIM YAĞIŞ ADAM

Xoş gəldin yağış adam

görən təki tanıdım səni

sən də az da olsa tanı məni

mən hər itkifə

bir az daha böyüyən

hər məğlubiyyətdə

bir az daha

qüvvətlənən xanımam

Böyümək aliləşməyə doğru gedir artıq

aliləşməyə doğru...

Hərdən sevmək istəyirəm

sevməyə adam yox dünyada

Hərdən dalaşmaq istəyirəm

dalaşmağa heç kim və heç nə yox...

Tək bildiyim unutmaqdı,

bir də dərdini demək

hüzünlü sulara,

bir də yağışda ağlamaq...

Səni də mən yaratdım

yağış adam

göz yaşlarımdan yaratdım

gəlib hesab sorasan,

məni özümə qaytarasan deyə

Məni özümə qaytar yağış adam

mən unutmaq dəlisi,

mən tənhalıq məhkumu

qaytar,qurtar məni yağış adam

özümdən qurtar...

GEDİŞ BİLETİ

Alnında dağınıq saçların

qolunda qara çanta

əlində gediş bileti

və itirilən bir çox şeylər

səni apardı bu şəhərdən

bu şəhəri məndən

Anladım ki vağzallar

görüş yox - ayrılıq yeridir

düşüncələri sərxoş olmayan adamlar üçün

əsl ağlamaq yeridir

qadınlar üçün

Silib göz yaşlarımı

geri qayıtdım

hamı qayıdırdı

hərəmiz öz içimizdə

yeni şəhərlər tikməyi düşünürdük

...üşüyürüdük…