Dörd yanımız alavlanır

Bəhram Sürgün


Göyçək gül iyi boy atmadaydı sizdən

Güldanları kim yığışdırıb dəhlizdən

Son qoyma gülüm şeirə əgər imkanı var

Gəl bir dənədə rubai yaz nərgizdən

 qoç kəllərimiz hayanda gizlənmişdi

torpaq quduzun gözündə izlənmişdi

namuslarını sillələr altında görən

əllər nə yaman əsləhəsizlənmişdi

 Düş dən yazıram düşün, siz atdan qorxun

Bu qorxulu qalxanlı, həyatdan qorxun

Qeyrətli qəzəl piçaq çəkir meydanda

Can qorxusu var gəlin bu latdan qorxun

Dörd bir yanımız alavlanır bilmirsən

Köksün kimi tam könül yanır bilmirsən

illər boyu biz daş atmışıq sevgimizə

Mənlə səni də sevgi danır bilmirsən

 Düşdü qara tellərə bu ağ faciəsi

Qaldı sinəm üstündə bu dağ faciəsi

Səs dunyasına ayaq qoyanlar düşünür

Yer göyləri tərpətdi dodaq faciəsi

 Könlüm quzu tək qalıbdır əllərdə mələr

Göy güllələnir baxın siz allah bəbələr

Edam dirəyindən asılan bu qələmə

Boylandı baxa yanıb kül oldu meşələr

 Çıxmır kişilik dadı, da çıxmır sizdən

Güllə nəfəsin eşitmirəm təbrizdən

ər bayrağını ellərə pay verməliyik

atlar beli üstündə gəzən çəngizdən