Saçından yad kişi qoxusu gəlir

Zamiq Zərdabi

Məni görüşünə çağıran gözəl,
Səni tanımadım düzü, bağışla.
Dəyişir adamlar, dəyişir zaman,
Dəyişir həyatın üzü, bağışla...
Qabaqlar astadan xəfif gülərdin,
Nə yaman dəyişib gülüşün sənin...
Sən əvvəl arxayın, şux yeriyərdin,
Indi başqa cürdür yerişin sənin.
Yox, bu sən deyilsən, bu sən deyilsən,
Sən çox ətirlisən, çox bəzəklisən.
Mənim xəyalımda yaşayan səndən
Hələ də bənövşə qoxusu gəlir.


Sən mənim üç günlük qəfil qonağım,
Sən özgə ocağın közüsən daha.
Mənim bilmdiyim, anlamadığım
Əcnəbi bir dilin sözüsən daha.
Mən sənin nəyinəm axı – dünənin!
Mən sənin keçmişin - beş il əvvəlin.
Mən başqa adamam, sadəcə sənin
Burnuna keçmişin qoxusu gəlir.

Sən bura gələndə balan neylədi -
Baxıb ağlamadı dalınca sənin?
Qaynanan: “gəlinim gör nə gözəldi” -
Deyib boylanmadı dalınca sənin?
...Sənə necə deyim axı qəm yemə,
Biz artıq nə vaxtdır batmışıq qəmə.
Sən Allah başını qoyma sinəmə,
Saçından yad kişi qoxusu gəlir...