Sevgi sərdabəsi

Sara Selcan

Yaddaşımım mağara qaranlığından
Çıxarıb səni
Ürəyimin ənginliklərinə uçurdum,
Min illərin səssizliyində
Sənsizliyə asıldı gözlərim gedən qışın ardından
yaşılını yaşamadan
Gələn baharda.
Qəlbimin sən olmayan
Küncü də yoxdur
Dayanıb azca nəfəsimi dərim
Məni sənsizlik qədər incidən yoxdur
Ümidlərimə təsəlli verim.
Harda asılsın ümidlərim,
Harda dincini alsın
Sənə can atıb
Yürüməkdən təngənəfəs olmuş istəyim,

Harda
yetəcək sona
uğradığım sevginin ayrılıq qəzası?
Tanrım, mükafatı beləmi olur
təpədən-dırnağa qərq olduğun,
həyatının hər anında onu düşündüyün
acılarında qovrulduğun
qəhr olduğun
sevginin mükafatı-
Ayrılıq cəzası.
Misir ehramlarından möhkəmdir
Səninçün tikdiyim sevgi sərdabəsi.
Mən sənsizliyə susadım
Sənsizlikdə var olan Sən
Cisim deyilsən
Hayandasa sağ ola-ola
Əllərin,üzün bəmbəyaz sevgi qoxuyan
Ruhsan kimçünsə
Ay kimi ağ
Qəlbimə çəkdiyim rəsmində
Səndən köçmək olmur
Bitmir sənə qayıtmaq.
Sənsizlik,
Ayrılıqlar
Min il getsəm belə bitməyəcək
Yolun Sonsuzluğuna
Sevgi sərdabəmdə
Tab gətirəcək eşq var.