Avrasiya inteqrasiyası: lehinə və əleyhinə. Ekspertlərin rəyləri

Azərbaycan Aİİ tərəfdaşlarının öz tranzit potensialından istifadə edə bilməsi üçün bundan sonra da hər cür şərait yaratmağa hazırdır. Bəs tərəfdaşlığın gələcək inkişafı necə görünür və Azərbaycanın bu quruma daxil olması mümkündürmü?

Azərbaycan və Avrasiya İqtisadi İttifaqı (Aİİ) ölkələri müxtəlif sahələrdə əməkdaşlıq edirlər. Bu dövlətlər həm də MDB-də təmsil olunur və Bakı onların əksəriyyəti ilə sıx ikitərəfli əməkdaşlıq qurub. Bu baxımdan, Azərbaycanın baş naziri Əli Əsədovun Avrasiya Hökumətlərarası Şurasının iclasına dəvət olunması ekspertlərə Azərbaycanın bu quruma mümkün daxil olması barədə düşünmək üçün əsas verir.

Rusiyalı iqtisadçı Aleksandr Karavayevin fikrincə, Bakı Aİİ ilə qarşılıqlı əlaqəsinin rəsmiləşdirilməsini sürətləndirməyəcək, lakin makroməkandakı reallıqlar özünü göstərir. Azərbaycan Aİİ-yə və Rusiyaya istiqamətlənmiş ticari-iqtisadi vektorların qovşağında yerləşir. O qeyd edib ki, Rusiya ilə Türkiyə arasında rekord səviyyədə inkişaf edən ticarət əlaqələri hətta qərbdəki rəqiblərini - Aİ və ABŞ-ı narahat edir.

Onun sözlərinə görə, nəzərə almaq lazımdır ki, Türkiyənin Azərbaycan və Qazaxıstanla ticarəti də MDB/Aİİ-nin iqtisadi məkanını genişləndirir və gücləndirir. Eyni vəziyyət Rusiya-İran istiqamətinə də aiddir.

Ekspert hesab edir ki, cari və ortamüddətli gündəm müstəvisində AİB ilə aşağıdakı mövzular üzrə təmaslar Azərbaycan hökuməti üçün vacibdir:

logistikanın inkişafı: çatdırılmaların təkrar sığortası imkanları, elektron gömrük sənədlərindən istifadə, Şimal-Cənub və Qərb-Şərq marşrutlarının cütləşdirilməsi məsələləri;

taxıl, ərzaq məhsulları, enerji daşıyıcılarının ümumi bazarlarında vəziyyətin təhlili. Hər ay AİB-in "özəkləri" olan Rusiya və Qazaxıstanla bu məsələlər üzrə kommunikasiyanın zəruriliyi aktuallaşır;

regionun qarşılıqlı ticarətinin rubla və milli valyutalara köçürülməsi, milli ödəniş sistemlərinin qarşılıqlı əlaqəsi;

elektrik enerjisi bazarında koordinasiya perspektivlərinin təhlili. Bakı qarşısına ən azı regional səviyyədə "yaşıl" elektrik enerjisinin ixracatçısı olmaq kimi kifayət qədər iddialı vəzifə qoyub. Qara dənizin dibi ilə Rumıniyaya elektrik kabelinin çəkilməsi layihəsi var. Macarıstan buna maraq göstərib, bu isə o deməkdir ki, layihəyə ümumavropa statusu veriləcək. Və burda qiymət oyunu ehtimalı gəlir. Bakı ixrac üçün öz istehsalı ilə yanaşı, gələcəkdə Rusiya Federasiyasında inanılmaz qiymət pikləri ilə üzləşən Aİ ölkələrinə daha ucuz elektrik enerjisi çatıdırlması üçün tranzit ölkəyə çevrilə bilər.

"Bütün bu məsələləri birbaşa Avrasiya Komissiyası ilə qarşılıqlı əlaqədə olmaqla, müşahidəçi statusu almaqla təhlil etmək və iştirak etmək olar. Bu statusun özü nə reputasiya, nə də başqa mülahizələr baxımından heç nəyə məcbur etmir. Eyni zamanda, Azərbaycan AİB-ə formal olaraq yaxınlaşmadan belə, qonşularının getdikcə artan gəlirli layihələri ilə bu sahəyə cəlb olunur", - deyə Karavayev bildirib.

Azərbaycanlı ekspert Elşən Manafov hesab edir ki, bu birliyə qoşulacağı təqdirdə Azərbaycan sahibkarları iqtisadi və gömrük sahəsində imtiyazlar hesabına əlavə gəlir əldə edəcəklər. Bundan əlavə, bu, ölkədə orta təbəqənin formalaşmasına töhfə verəcək. Birlik daxilində miqrasiya siyasəti əmək bazarında sərbəst işçi axını yaradacaq ki, bu da azərbaycanlı miqrantlara əlavə gəlir gətirə bilər.

Ancaq bu, heç bir halda birtərəfli yol olmayacaq. "AİB ölkələri, ilk növbədə Rusiya və Qazaxıstan Azərbaycanın təmin edə bildiyi logistika imkanlarına görə böyük dividendlər əldə edə bilər. Bu isə təkcə avtomobil və dəmir yollarından deyil, həm də Azərbaycan ərazisindən keçən neft və qaz kəmərlərindən istifadəni nəzərdə tutur", - deyə Manafov sözünə davam edib.

Azərbaycanın coğrafi mövqeyi onun Şimal-Cənub və Şərq-Qərb marşrutlarının mərkəzində yerləşən logistika qovşağına çevrilməsi üçün imkanlar yaradır. Ölkə rəhbərliyi bu layihələrin həyata keçirilməsinə böyük sərmayələr qoyur. Azərbaycan, İran və Rusiyanın Rəşt-Astara dəmir yolunun tikintisinə birgə sərmayə qoymaq niyyətləri isə Şimal-Cənub beynəlxalq nəqliyyat dəhlizinin reallaşmasına uyğundur və bu, bütün tərəflərin bu layihələrin həyata keçirilməsində maraqlı olduqlarını təsdiqləyir. Bu inteqrasiya prosesinin əleyhdarları əsasən hələ də sülh razılaşmasının imzalanmadığı Ermənistanın AİB-də təmsil olunduğunu göstərirlər.

Bu məsələni şərh edən Manafov xatırladıb ki, Azərbaycan və Ermənistan MDB-də təmsil olunurlar və bu, onların həm bütövlükdə təşkilat çərçivəsində, həm də bu ittifaqın digər üzvləri ilə əməkdaşlığına heç cür mane olmur: "Bundan başqa, Qarabağ münaqişəsi keçmişdə qalıb və prezident İlham Əliyev beş əsas prinsip irəli sürüb ki, bu prinsiplər əsasında sülh sazişi imzalana bilər. Bu şərtlər beynəlxalq hüququn tələblərinə tam cavab verir və erməni xalqının hüquqlarını heç bir şəkildə pozmur. Ona görə də güman etmək olar ki, yaxın gələcəkdə sülh sazişi imzalanacaq və Ermənistan da logistika sahəsində əməkdaşlığın təmin etdiyi üstünlüklərdən yararlana biləcək".

Hələlik isə, Azərbaycan rəhbərliyi tədricən yaxınlaşma siyasəti yürüdür ki, bu da özünü lazımsız öhdəliklərlə yükləmədən AİB üzvləri ilə əməkdaşlığı genişləndirməyə imkan verir.

Nadir Şəfiyev                   sputnik.az

Муж избивал до полусмерти, с матерью была в ссоре: соседи об убийце Дарьи Дугиной

Согласно сведениям ФСБ, исполнительницей убийства журналистки Дарьи Дугиной стала гражданка Украины Наталья Вовк (в девичестве Шабан), которая после совершения преступления скрылась в Эстонии. Мать Натальи рассказала, когда виделась с дочерью в последний раз.

Родные Вовк проживают в Мариуполе. О судьбе Натальи они ничего не знают. «Дочь я видела месяц назад. Мы особо с ней не общались, она за границей была какое-то время. Когда приехала, как положено, прошла фильтрацию, оформила пропуск на машину. Я знаю, что с этим у нее все было хорошо», — поделилась мать Натальи с представителями прессы.

А вот соседи говорят, мать и дочь часто не могли найти общий язык и были в натянутых отношениях. Также 43-летняя Наталья не ладила с супругом.

«С мужем она разошлась, он ее чуть ли не инвалидом сделал. Так побил, что у нее гематома в голове образовалась, операцию делали. У нее очень хорошие мама и папа. Когда она вышла замуж, родители ей в 24-м квартале купили квартиру. Про Наталью могу высказаться лишь положительно. Не могу поверить в то, что пишут. Как можно убить человека? Ты же сама мать! У нее такой сын хороший, спортсмен. Он ходил на плавание, а потом его выбрали на водное поло. Мы до сих пор в шоковом состоянии от этих новостей», — поделилась Вера, лично знавшая семью Натальи.

Напомним, Наталья Вовк вместе с несовершеннолетней дочерью приехала в Россию месяц назад. Все это время она выслеживала будущую жертву — наследницу политолога Александра Дугина. 20 августа злоумышленница подорвала машину 30-летней Дарьи, после чего скрылась.

В ФСБ заявили, что организацией теракта занимались украинские спецслужбы, а в прошлом у Натальи — служба в ВСУ, откуда она ушла из-за проблем со здоровьем.

По материалам «Донецкого агентства новостей».

Rus haqqında deyilənlər hamısı şablon və cəfəngiyyatdır

Boş şablon sözləri eşitməkdən artıq iyrənirəm. 1918-də rus yıxdı, 1828-ci ildən ermənilərə torpaq verdi, ay nə bilim 20 yanvarı rus törətdi, ondan da iyrənci Xocalını rus törətdi. Bunlar şablondur. Bezmişik.

Bunları çox dedilər, artıq sübut da olundu ki, belə deyil.

1988-92-ci illərdən beynimizi yuyub trafaretləri yeridiblər. Bu illərdən sonra heç inkişaf da etməmişik. Elə o illərdə qalmışıq. Daha yetər.

1918-ci ildə respublika elan olundu. Rəsulzadə İrəvanı ermənilərə verdi. Sonra hökumət regionlara nəzarəti itirdi. Çünki savadsız, təhsili olmayan Rəsulzadənin ölkəni idarə etmək təcrübəsi və bacarığı yox idi. Regionlarda aclıq, fəlakət baş verdi. Xalq da rusu seçdi və Rusiyaya böyük qardaş deyib 70 il müstəqil yaşadı.

Azərbaycan SSR elə ən müstəqil respublika idi. Hətta indikindən də. İndi 100 ağası var. Bunların hamısını yedizdirir. Yedizdirməlidir, yoxsa boğarlar. Onda isə bərabərhüquqlu Rusiya ilə müttəfiq idik. Bir ağamız var idi, o da Azərbaycanda 100-lərlə zavod-fabrik tikmişdi. Kənd təsərrüfatı texnikalarının sayına görə Azərbaycan İran və Türkiyədən də çox-çox irəlidə idi. Səhiyyədə də, xəstəxanalarının sayına görə də, həkimlərin sayına görə də bu ölkələrdən qabaqda idi.

1828-ci ildəki müqaviləyə görə Azərbaycanın şimalı Rusiya tərəfdə qaldı. Cənub hissəsi isə İranda. Biz dəfələrlə təhsildə, mədəniyyətdə üstün olduq. Dilimiz qorundu, öz ana dilimizdə məktəblərimiz oldu, alimimiz, ziyalımız kütləvi şəkildə ilbəil artdı, hətta musiqimiz də rusun hesabına inkişaf etdi. Cənubi Azərbaycandan, eləcə də zəlil Türkiyədən çox yüksək səviyyədə olmağımıza görə məhz rusa borcluyuq.

Sərhədlər açılanda Türkiyə bizim riyaziyyat üzrə alimlərimizi aparıb orda onlardan elm öyrənirdilər. Adi kəsr anlayışının nə olduğunu bilmirdilər, 90-ci illlərdə bizim riyaziyyatçılar öyrətdilər türkiyəlilərə.

Rusun 20 yanvar törətməsini də dəfələrlə inkar edən yazılar yazılıb. Bir az eyni mənbədən deyil, başqa mənbələrdən yazılar oxumağınızı tövsiyyə edirəm. Moskvada QKÇP-nin Qorbaçovu devirmək istəməsi zamanı da tankların altında qalıb ölən ruslar oldu. Rus öz xalqını da qəsdən öldürdümü?

20 yanvar birbaşa Əbülfəz Əliyevin və AXCP-nin xalqı qırğına verib hakimiyyətə gəlməsi idi. Əbülfəzə deyirlər xalqı qırğına vermə, o isə deyir bizə qan lazımdır, qan! Bu bütün sənədlərdə var.

Yaxşı, tutaq ki o vaxt bizi rus qırırdı. İndi kişiliyin çatır çıx hökumət binasını tut, çevriliş elə. Adama paz yeridərlər, birini də üstəlik!

Daha bir nağıl-miflərdən biri də odur ki, guya Xocalını rus törətdi. Xocalı hadisəsindən sonra Ayaz Mütəllibov devrildi. Əyər Xocalını rus etdisə niyə törətməliydi ki, öz adamı Ayaz Mütəllibovu devirsin? Məntiqsizdir, eləmi?

Sonda deyim ki, bu yazıya görə bəzi millətçi xəstələr və Qərb tulaları məni düşmənçilikdə qınayacaqlar, bilirəm. Amma mən öz xalqımı, Azərbaycanımı sevirəm. Amma həqiqətləri açıq demək lazımdı. Sən isə get ingilisi sev. Get türkiyəliyə şam tut.

Rusiya bizim yaxın qonşumuz və dost ölkəsidir - bunu artıq Azərbaycanda çoxları başa düşməyə başlayıb. NATO-nun təbliğat maşını iflasa uğrayıb.

30 ildi o ittiham olmadı ki rusu suçlamasınlar. Bunların hamısının yalan olduğu aydınlaşdı. Amma doğrudursa onda ehtiyatlı davran rusla.

Bir məsələni də deyim. O vaxt Sovet ordusunun hərbi hissələri öz avadanlıqlarını dəyər-dəyməzinə satıb gedirdilər. Əgər Elçibəy Azərbaycandan rus ordusunu çıxara bilirdisə Dağlıq Qarabağdan çıxardardı. İkincisi, çıxartdı - nəticəsi nə oldu? Azərbaycan ərazisinin 20 faizi işğal edildi, ərazi bütövlüyü pozuldu.

Hər hansı bir fəaliyyətə nəticəsinə görə qiymət verilir. İndi liberal xiyarxananın təriflədiyi Əbülfəzin prezidentliyinin sonunu hamı gördü. Məhz onun birbaşa təqsiri üzündən Kəlbəcər və Laçının Azərbaycanın nəzarətində olan böyük hissəsi işğal edildi. Tarixi ənənələri olan Azərbaycan dövlətçiliyi bütün dünyada Gəncə hadisələri, Baş prokurorunun tabe olduğu prezidentinə həbs qərarı yazması, prezidentin hakimiyyəti, xalqı taleyin ümidinə buraxıb gizlicə atası evinə qaçması kimi tam rəzil rüsvayçılıqlarla tanındı, həmin dövr tariximizə qara ləkə kimi düşdü.

Ay liberal xiyarxana, barı bu məsələləri tərpətməyin. Utanın!

Xalqımızın gözəl deyimi var, deyərlər adam öz ayıbına kor olar. Guya gündə 3-4 qutu original, bahalı, o vaxt tapılmayan "Marlboro" siqareti çəkən adamın uşağına qaloş ala bilməməsi heç inandırıcı görsənmir. Xalqı dolamayın.

Böyük Türk alimi, dünya şöhrətli mərhum Heydər Başın dedikləri hər halda yalan deyil. O konçenni alkaş idi, onu bizə qəhrəman kimi sırmayın.

Bu xalqı Novruzəli yerinə qoymayın!

Aslan Aslanov

Rus dilinə qarşı çıxan Aygün xanımın qarnının ağrısını mən sizə deyim

Cəmil Şirvanov

Aygün Muradxanlı yenə də gündəmdədir. İndi də özünü hamıdan ağıllı göstərib 34 faiz şagirdimizin rus dilində təhsil almasını müstəqilliyimizə təhdid hesab edir. Deyir ki, elə hər şey burdan başlayır, filan-bəsməkan.

Aygün xanımın bu fikirlərinə qarşı sual yaranır: Görəsən gürcü, fars, ingilis dillərində dərs keçirilən məktəblərdə yetişən şəxslər də müstəqilliyə təhdiddir, yoxsa təhdid ancaq rusdillilərdir?

Əgər Aygünün məntiqi ilə yanaşsaq ölkə çoxdan əldən gedib, mübarizə aparmağa da dəyməz. Çünki ölkənin bütün siyasi elitası evində ailə üzvləri, işdə iş yoldaşları, dostları və qohumları ilə rus dilində danışırlar. Hətta bəziləri Azərbaycan dilində danışa da bilmir. Yəni ölkə çoxdan əldən gedib, vətənpərvər xanımciyəz!

İndi gəlin mən Aygün xanımın qarnının ağrısına diaqnoz qoyum, siz də oxuyun və agah olun ki, problemi nədədir.

Deməli, postsovet məkanında rusofobiyanın yayılması, rus dili ilə, rus mədəniyyəti ilə, bir sözlə rusa aid nə varsa onunla mübarizə aparılması, rusun demonizasiyası, rusun dərisinin rənginəcən pislənməsi, təhdid, təhlükə, vəhşi kimi təqdim edilməsi və bütün bunların insanların beyninə yeridilməsi sistemli şəkildə aparılır. Bunun üçün xüsusi strategiya var. Buna geopolitiklər "şəbəkə müharibəsi" deyirlər. Admiral Sibrovskinin strategiyası kimi ABŞ-ın hərbi doktrinasında yer alır və xüsusi əhəmiyyətə malikdir. Məqsəd geopolitik rəqibin öz məkanında və təsir dairəsində olan insanları - potensial döyüşçülər kimi yetişdirmək, rəqibi müharibəsiz tabe etmək üçün insanlar və şərait yetişdirmək, belə alınmasa belə müharibə zamanı daha çox insanı öz maraqları naminə döyüşməyə sövq etmək və s.

Rusiya, Çin, İran kimi baş ağrıları və bir sıra digər kiçik çaplı ölkələr ABŞ üçün rəsmən düşmən, rəqib (bunu necə adlandırmağın artıq əhəmiyyəti yoxdur) ölkələrdir. Bu ölkələrin əleyhinə bütün "yumşaq" qüvvələr səfərbər edilib. Rusiya, İran və Çin haqqında nə desəniz uydururlar ki, onların mövqeyini zəiflətsinlər.

Əlbəttə ki "şəbəkə müharibəsində" hər şey birbaşa ABŞ-dan idarə edilmir. Onlar elə bir strategiya qururlar ki, Amerikanın müttəfiqləri də bu müharibəyə qoşulur, resurslar xərcləyir, idarə edir və s. Və bütün bunlar könüllü surətdə olur. Çünki həmin müttəfiqlərin də öz maraqları olur. Onlarla birlikdə Amerika da qazanır.

Azərbaycanda mövcud olan media holdinqlərin, onların patronlarının da bu şəbəkə müharibəsinin əsgərləri olduqlarını bilirik. Media patronları birbaşa ABŞ-ı göstərməsə də, onun müttəfiqləri olan Türkiyəni, İsraili, Avropa İttifaqını və digər subyektləri işarə edir. Amma mahiyyət dəyişmir. Onlar Amerikanın ordusudurlar, patronları isə ordu komandanları.

Aygün Muradxanlı da vətənpərvər qılığına girmiş NATO  əsgəridir.

Bir az ayıq olsaq, nə qədər öz əsl simalarını gizlətsələr də kimin kim olduğunu müəyyən edə bilərik.

На смерть Даши Дугиной

Василий Маткивский

Когда умирает человек у меня повисает вопрос: а что же можно сделать? Помню, когда одного моего товарища сбила насмерть машина (было ему лет 20) мы с Петей сидели и думали над этим.

Тогда вырисовывался только один выход - жить лучше. Чтобы сделать что-то из того, что не успел близкий тебе человек. И чтобы у самого было что за спиной хорошего, если смерть придёт через час. А как мы видим, она любит приходить неожиданно.

Даша была очень деятельным человеком и все кто ее знает, думаю, со мною согласятся. Она умудрялась быть и философом и политическим обозревателем и, что важно, коммуникатором между разными людьми как внутри страны, так и за ее пределами. Это прям очень важно. Она была проста в общении, знала и ладила с очень многими людьми, даже с теми, кто к ее отцу относился прохладно. В целом, мне кажется, ее ждало большое будущее. Но вот это будущее прицельно взорвали. Я думаю, те, кто это сделал, сейчас очень довольны.

Но вернёмся к вопросу, что можем сделать мы, если не умеем воскрешать мёртвых? Я не думаю, что призывы к мести, призывы к репрессиям неопределенного круга лиц как-то кому-то помогут (война и так уже идет, а убийцы, разумеется, должны быть пойманы). Уж тем более не думаю, что поможет ответный терроризм и озлобление.

Сегодняшнее противостояние - это не только война на поле боя, это война политических систем, философских построений, культуры, ценностей, образов. Именно на этом фронте находилась Даша. Реально изменить ситуацию может построение более лучшего мира, над чем работала Даша и чего от нас ждут, на самом деле очень многие и в разных странах. Поэтому нам только и остается работать 'за себя и за того парня', каждому на своем фронте не разменивая жизнь на мелочные удовольствия.

«В США, как и в Великобритании, прекрасно понимают, что идеи имеют значение. Именно идеи Александра Дугина стояли и стоят на пути глобалистских элит к мировому доминированию. Истинным нашим противником является глобализм, США, коллективный Запад. Без установления многополярного мира трагедии по всему миру будут продолжаться. На руках вашингтонских безумцев не только кровь Дарьи, но и миллионов людей, погибших в бесчисленных конфликтах, развязанных глобалистскими технологами. Без установления в мире многополярности, что фактически будет означать победу над нашим противником, США, эти смерти будут напрасными. Только наша победа не только в специальной военной операции, но и победа в установлении многополярности в мире станет лучшей местью за смерть Даши Дугиной и лучшим выводом, который мы все сделаем из этой трагедии».

Заместитель директора Центра геополитических экспертиз Наталья Макеева

Сбили талант на взлете: политолог Макеева рассказала, какой была Дарья Дугина при жизни

Террористы сбили талант на взлете. Такими словами описывает заместитель директора Центра геополитических экспертиз Наталья Макеева трагедию, произошедшую с журналистом, общественным деятелем Дарьей Дугиной.

В разговоре с ФАН Макеева рассказала, какой она запомнит дочку знаменитого философа Александра Дугина.

Новость о гибели Даши Дугиной повергла Наталью Макееву в глубокий шок. Она знала девушку с детства, когда ей было чуть меньше семи лет.

«Она была умным, серьезным ребенком, потом постепенно начала превращаться, расцветая, как прекрасный цветок, в молодую, прекрасную девушку, яркого идеолога, оригинального философа. Дарья Дугина была не просто продолжательницей дела отца, не просто развивала его философию, она развивалась в каком-то очень своем направлении, ни в чем не противоречащем философии идеологии Александра Дугина. Террористы сбили этот талант буквально на взлете», — рассказала собеседник ФАН.

Обычно в таких случаях говорят, что страна понесла большую утрату. Однако в отношении Дарьи Дугиной, эта фраза звучит слишком протокольно, ведь девушка, по словам Макеевой, могла дать России очень много.

«Она была крайне редким типом глубокого, развитого патриота, идеалиста, интеллектуала, Дарья знала несколько языков, разбиралась в специфических сферах философии. К своим 29 годам она обладала уникальными знаниями и уникальным интеллектуальным аппаратом для использования этих знаний», — отметила политэксперт.

Сейчас, по мнению Наталья Макеевой, пришло время делать выводы. Она считает, что истинной целью террористов был отец погибшей — Александр Дугин. А гибель любимой дочери еще больший удар, чем смерть.

«В США, как и в Великобритании, прекрасно понимают, что идеи имеют значение. Именно идеи Александра Дугина стояли и стоят на пути глобалистских элит к мировому доминированию. Истинным нашим противником является глобализм, США, коллективный Запад. Без установления многополярного мира трагедии по всему миру будут продолжаться. На руках вашингтонских безумцев не только кровь Дарьи, но и миллионов людей, погибших в бесчисленных конфликтах, развязанных глобалистскими технологами. Без установления в мире многополярности, что фактически будет означать победу над нашим противником, США, эти смерти будут напрасными. Только наша победа не только в специальной военной операции, но и победа в установлении многополярности в мире станет лучшей местью за смерть Даши Дугиной и лучшим выводом, который мы все сделаем из этой трагедии», — заключила политолог Макеева.

Дочь общественного деятеля Александра Дугина Дарья погибла при взрыве автомобиля в Подмосковье. Ранее сообщалось, что осенью девушка собиралась выпустить первую книгу, посвященную спецоперации.

Алексей Ладужгин                   riafan.ru

Duqin və Duqina mövzusunda özünü biabır edən qaragüruhun məntiqsizliyi

Məhəmmədəli Qəribli

Azərbaycan cəmiyyətində, xüsusilə də onun siyasi sistemində çox qaragüruh bir dəstə var. Onları anlamaq çox çətindir. Hansısa bir jurnalist və ya siyasətçi çox məntiqli olaraq bizim qonşularımız olan İran və ya Rusiya ilə bağlı məntiqə söykənən, dövrün reallıqlarına uyğun konstruktiv bir mövqe ortaya qoyursa, ağına-bozuna baxmadan həmin dəqiqə ifadə olunan mövqenin sahibini 5-ci kolonun adamı, agent, rusiyapərəst və ya iranpərəst adlandırırlar.

Ən maraqlısı isə budur ki, bu xora qoşulanların sırasında tanınmış yazıçılara, jurnalistlərə və siyasətçilərə də rast gəlirsən.

Tanınmış rus ideoloqu Aleksandr Duqinin qızı Darya  Duqinanın partladılaraq öldürülməsinə sevinənlərə mədəni və heç bir təhqirə yol vermədən yazdığım cavaba yönəlmiş reaksiyalarda yuxarıda qeyd etdiyim yersiz ittihamların hər biri ilə üzləşdim. 

Mənə ən maraqlı gələn bu oldu ki, konstruktiv mövqeyə qarşı belə “üsyan”  edənlərin böyük əksəriyyəti özünü İlham Əliyev hakimiyyətinin alovlu tərəfdarı və təbliğatçısı, eyni zamanda Türkiyənin ən yaxın adamları kimi qələmə verirlər. Onda isə bunlar həm də çox məntiqsiz görünürlər. Çünki heç nəyi araşdırmadan verdikləri bu cür qaraguruh reaksiyaları ilə əsl həqiqəti üzə çıxarmaq yolunu deyil, özlərini kimlərinsə gözünə soxmaq məqsədini güdürlər.

Belə olmasaydı onlar bilərdilər ki, Duqin və onun həlak olan jurnalist qızı Darya Azərbaycan üçün ən prinsipial olan Qarabağ məsələsində məhz bizim mövqeyimizi dəstəkləyiblər. Bunu sübut edən yüzlərlə material təqdim edə bilərəm. Onda isə niyə bu iyrənc terroru lənətləyənləri hədəfə alırlar?

Məsələyə Ukrayna kontekstindən yanaşırsınızsa, bu da doğru deyil. Çünki həm Ukrayna, həm də Rusiya bizim üçün üçüncü ölkə sayılır. Bu məsələdə bizim vətəndaşların mövqeyində olan fərqlilik milli xəyanət kimi yozula bilməz. Necə ki, biz çox ağıllı ziyalılarımızın sırasında həm Rusiyanı, həm də Ukraynanın mövqeyini dəstəkləyənləri görürük. Duqin və qızının Ukrayna ilə bağlı tutduğu mövqe isə səhv və düz olmasına rəğmən öz ölkələrinin maraqlarını qorumaq kontekstində olub. Təbiidir ki, Rusiya vətəndaşları olan Diqin və onun qızı gedib Zelenskiyə dəstək verən deyildi ki.

Qaragüruhun bəzi nümayəndələri İlham Əliyev siyasətini dəstəkləyirsə, bilməlidirlər ki, məhz bizim möhtərəm Prezident zamanı və siyasi situasiyanı düzgün analiz edərək, Rusiya ilə Azərbaycan arasında strateji müttəfiqlik haqqında sənədə imza atıb. Mən araşdırdım, hazırda bizi təhqir edən həmin “ziyalılar”ın heç birinin Prezidentin bu addımına etirazı olmayıb. Əksinə,  onların arasında bu siyasi gedişi təqdir edənləri də az olmayıb.

İndi siz düz yoldasınız, yoxsa biz? İndi İlham Əliyevin siyasətini siz səmimi dəstəkləyirsiniz, yoxsa, linc etməyə çalışdığınız bizim kimilər?

Belə çıxır ki, sizlər çox sürüşkən adamlarsınız! İlham Əliyevi bu məsələdə də səmimiyyətdən deyil, qorxudan və ya yaltaqlıqdan dəstəkləyirsiniz.

Belə adamlar isə çox təhlükəli olur. 

Sözdə ərdoğançı olanlar bilməlidir ki, Rusiya və Türkiyə arasında 12 müharibə olub. Bu iki ölkə 350 il bir-biri ilə müharibə vəziyyətində yaşayıblar. Guya bunu Ərdoğan bilmir? Bilirsə, onda niyə Putinlə dostluq edir? Mən hesab edirəm ki, bir siyasətçi kimi çox da doğru addım atır.

Yoldaşlar, demək ki siz heç Türkiyə və Ərdoğan sevgisində də səmimi deyilsiniz. Necə olur ki, Ərdoğan Putinlə qucaqlaşıb öpüşəndə onu alqışlayırsınız, amma Məhəmmədəli Qəribli Duqinin qızının ölümünə acıyanda onu ruspərəst adlandırıb, təhqir edirsiniz?

Duqindən söz düşmüşkən. Bilin ki, Aleksandr Duqin uzun illərdir Avrasiyanın iki böyük dövləti olan Türkiyə və Rusiya arasında birlik ideyasını fəal şəkildə təbliğ edir. Duqin və onun Avrasiyaçılıq ideyaları Türkiyə cəmiyyətində, o cümlədən təhlükəsizlik qüvvələri arasında çox populyardır.

Ərdoğana qarşı hərbi çevriliş cəhdi zamanı Duqin İstanbulda olub və Ərdoğanı dəstəkləyib. Bundan sonra o Türkiyədə çox məşhurlaşıb.

Ərdoğan Duqini şəxsən tanıyır.

“Vətən” partiyasının lideri Doğu Perinçek artıq Duqinə qarşı törədilən terror aktının Rusiya-Türkiyə münasibətlərinə qarşı yönəldiyi barədə bəyanat verib. 

Bu qədər bəsit.

Reaksiyalarınıza baxıb, bu dəfə sizə fəaliyyətinizə uyğun olaraq adbaad cavab verəcəm!

P.S. Mənə yazılan şərlərdə diqqətimi biri cəlb etdi. Tanımadığım bir izləyici yazıya görə mənə təşəkkür etdikdən sonra bunu qeyd edib: “Şərhlərə baxıb təəccüblənirəm. Yaxşı ki bizim ölkəni belə radikallar deyil, soyuqqanlı və savadlı adamlar idarə edir”.

Müstəqillik illərində olunan haqsızlıqlar barədə

İdris Abbasov

Sovet dövründə də oğurluq, rüşvət var idi, daha bu miqyasda yox. Onda Moskvaya yazmaqdan azca çəkinmək var idi, indi çəkinmək nədir, daha da quduzlaşmaq var. Kimsə deyə bilər ki, indi ondakından daha bolluqdur, görmədiyimizi görürük, ölkənin varını dağıdanların yanbızını yalayıb özümüzə maşın da alırıq, az əməklə nəyəsə nail oluruq…

Əvvəla, qlobal inkişaf indi Madaqasqarı da əhatə edir, Çini də, Kubanı da. Guya Sovet Kubasında kompüter, ya texniki nailiyyətlərdən istifadə yoxdur? Bir baxın görün o dövrdə təbii ehtiyatlarımız bu həcmdə istismar olunurdumu? Bu nəhəng istismarın müqabilində gələcəyimiz üçün nə etmişik? Bizi tənbəlliyə alışdıran neftimiz, qazımız tükənəndən sonra 20-30-40 ildən sonra indi eyforiyaya qapılıb ucaltdığımız göydələnləri saxlaya bilməyəcəyik. Yollar salıb, körpülər tikib milyardları silə biləcəyikmi? O sildiyimizin qır-qırıntılarından az da olsa saxladığımız dəstələrin qabağına ata biləcəyikmi?

Hələ ki görməmişcəsinə yeyin, dağıdın!

PS. BDU-nun qarşısındayam. Yadıma mənə qarşı edilən haqsızlıqlar tarixinin xronikası düşdü. Müstəqillik illərində olunan haqsızlıqlar Sovet dövrünü kölgədə qoydu… O dövrdə də zülm çəkdik, bu dövrdə ondan da betər zülm çəkməkdəyik. İndinin zülmü daha çoxşaxəli və daha alçaldıcıdır. Havadan asılı vəziyyətdə qalmışıq, "demokratiya" deyə-deyə yellənirik, heç əhəmiyyət verən də yoxdur. Ədalətsizliyə bulaşmış sosial-mənəvi bataqlığın qucağında çırpınır, batdıqca batırıq.

Avrasiya mövzusunda fərdlər açar deyil: Duqinanın qətli savaşın qaydalarını dəyişəcək

Ramil Məmmədli

Xəzər Müdafiə Tədqiqatları Mərkəzinin rəhbəri, hərbi-siyasi şərhçi

Bu fikirləri üç ay əvvəl yazmışam. Mövzu öz aktuallığını saxlayıb. Artıq bəllidir ki, yeni hərbi-siyasi ideoloji savaş daha aqressiv mərhələyə qədəm qoyub.

Azərbaycan da əslində öz yerini və rolunu müəyyənləşdirib. Biz bunun ilkin işartılarını 2022-ci il fevralın 22-sində müşahidə etdik. Sadəcə özümüzü qorumaq imkanlarından maksimum istifadə etməklə bu mədəniyyətlərarası (Şərq-Qərb) savaşdan hələ ki bəhrələnməyi bacarırıq.

O ki qaldı Avrasiya məkanının yeni siyasi formata çevrilməsi ideologiyasının əsas təbliğatçılarından biri olan Aleksandr Duqinin qızı Darya Duqinanın terror nəticəsində öldürülməsinə, bu bir çox mətləblərdən xəbər verir.

İlk növbədə onu bildirim ki, hədəf Darya Duqina deyil, atası Aleksandr Duqin olub. Məqsəd isə yeni qütbü formalaşdıracaq ideoloji əsasları – bünövrəni sarsıtmaq, prosesin nəzəri bazasında iştirak edən beyinlər arasında fikir ayrılığının yaranmasına stimul vermək olub. Lakin bununla prosesin strateji baxımdan qarşısını almağa çalışan Qərb koalisiyası – ideologiyası, sadəcə bir amili unudub.

Proses artıq başlayıb. Bu ideoloji prosesdə fərdlər daha açar halqa deyil.

Darya Duqinanın qətlə yetirilməsi isə prosesi daha da alovlandıracaq, rus xalqını və Avrasiya məkanının vahid hərbi-siyasi formata çevrilməsi ideyasını dəstəkləyənlərin açıq müstəvidə savaş aparmasına səbəb olacaq.

Etiraf etməliyik ki, bu günki reallıqda Qərb qarşısında Avrasiya məkanının, yəni Şərqin ön cəbhəsi Rusiya, arxa cəbhəsi isə Çindir. Digər ölkələr isə bu böyüş savaşda milli maraqlarını qorumağa çalışan, bacardıqları qədər prosesdən bəhrələnmək niyyətində olan kiçik dövlətlərdir.

Azərbaycan isə bu böyük savaşda ilk uğurunu qazandı və 2014-cü ildən başlayaraq Qərbin bayrağını qaldıran Ermənistan üzərində qalib gəldi. Bununla Gürcüstan və Ermənistan qarşısında Cənubi Qafqazda Şərq mövqeli tək gücə çevrildi.

Azərbaycan dövləti illər əvvəl bu prosesi görərək, doğru qərar verdi. Çünki Azərbaycanın dövlət sistemi 1990-cı ilin əvvəllərindəki Qərbyönümlü siyasətin ölkəmizə hansı fəsadlar verdiyini yaxşı təhlil edə bilmişdi. Əsas odur ki, daha 30 il əvvəl gözümüzü yumub, emosiyalara qapılaraq “qaranlığa daş atacaq” kimi səhv addımlardan uzağıq. Yerləşdiyimiz məkanda baş verən proseslərdə yanmamaq, əksinə bəhrələnmək və isinmək lazım olduğunu bilirik.

Yeni qütbün adı Avrasiyadır: Rusiyanın arzusu reallaşa biləcəkmi?

Ramil Məmmədli

Xəzər Müdafiə Tədqiqatları Mərkəzinin rəhbəri, hərbi-siyasi şərhçi

Moskvada Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsi Təşkilatına (KTMT) üzv ölkələrin liderlərinin sammiti keçirildi. Yerli və dünya siyasətşünaslarının əsas diqqəti bu sammitdə Ukrayna müstəvisində Qərblə bağlı qərarlarının hansı şəkildə olacağına dair şərhlər üzərində qurulmuşdu. Əslində də yanılmamışdılar, KTMT-nin bəyanatında əsas xətt Ukrayna və burda aparılan hərbi əməliyyatlara özünəməxsus şəkildə haqq qazandırmaq oldu. Müşahidələrim göstərdi ki, hərbi icmalçılar, politoloqlar, siyasətşünaslar bu sammitdə bir məqamı diqqətdən qaçırdılar. Bu dünyada yeni hərbi-siyasi ideologiyanın rəsmi şəkildə və yüksək tribunadan açıqlanması idi.

Hələ 1990-cı illərin sonlarına yaxın Qazaxıstanın keçmiş prezidenti, türk dünyasının liderlərindən olan Nursultan Abış oğlu Nazarbayev SSRİ-nin süqutundan sonra postsovet məkanında yeni iqtisadi formatın yaradılması təşəbbüsü ilə çıxış etdi. Bu, Avrasiya iqtisadi zonası idi. Təbii ki Nursultan Nazarbayev bu ideyanı yenicə müstəqillik qazanmış qazax dövləti ilə reallaşdıra bilməzdi. Ona bu məsələnin icrasında daha güclü və sabit siyasi-ideoloji sütunları olan müttəfiq lazım idi. Həmin illərdə isə postsovet məkanında belə bir müttəfiqin tapılmasının mümkünsüzlüyünü hər birimiz yaxşı bilirik. Təbii ki Nazarbayev üçün bu müttəfiq yalnız və yalnız Rusiya ola bilərdi. Nəhayət bu da reallaşdı. Vladimir Putinin Rusiya “taxt-tacı”na yiyələnməsindən sonra Avrasiya iqtisadi zonasının formalaşmasında yeni dövr başladı. Bu missiyanı isə öz üzərinə Rusiya götürdü. Avrasiya İqtisadi Birliyinin rəsmi yaradılması tarixi isə xüsusi araşdırılmalı mövzudur. Lakin qısaca bu məqama da toxunmaq istəyirəm.

Kiyevdəki “Maydan” hərəkatının qələbəsindən, yəni Qərbin Ukrayna zəfərindən bir neçə ay sonra postsovet məkanında bölgə üçün daha cəlbedici bir formatın təməli qoyuldu. Avrasiya İqtisadi Birliyi – 29 may 2014-cü ildə Belarus, Qazaxıstan və Rusiya tərəfindən imzalanmış müqavilə ilə rəsmi şəkildə fəaliyyətə başladı. Tarixə diqqət yetirin, 2013-cü ilin oktyabr-dekabr ayları Ukraynada Qərbin zəfər yürüşü, 2014-cü ilin yanvar-mart aylarında Rusiyanın Krım və Donbas həmləsi, ardınca isə yəni həmin ilin may ayında qurulan siyasi və iqtisadi təşkilat – Avrasiya İqtisadi Birliyi. Bu SSRİ dağıldıqdan sonra Rusiya və onun müttəfiqlərinin açıq güc nümayişi idi. Əlbəttə ötən 8 ildə – 2014-2022-ci illərdə Avrasiya İqtisadi Birliyi adından da göründüyü kimi iqtisadi əməkdaşlıq formatında özünün varlığını nümayiş etdirməyə çalışdı. Lakin bu yalnız 8 il çəkə bildi. Nəhayət, 2022-ci ilin mayın 16-da bu Birlik öz xitin (bəzi canlılarda qoruyucu və ya təhlükəsizlik funksiyasını yerinə yetirən qoruycu dəri qatı) örtüyünü açdı və siyasi iddiasını ortaya qoydu. Bu iddia isə KTMT formatında meydana çıxarıldı. Məhz mayın 16-da KTMT-yə üzv ölkələrin liderlərinin sammitinin bəyanatında açıq şəkildə bəyan olundu.

Bu uzun illərdən sonra (SSRİ-nin süqutundan) Rusiyanın Avrasiya məkanına hərbi-siyasi iddiasının açıq təzahürüdür.

Əslində sirr deyildi ki, Putin Rusiyası bölgədə Avrasiyaçılıq ideologiyasının siyasi ixracına çoxdan start verib. Türk-slavyan (rus) birliyinin regionun xilası kimi təqdim etməklə, dünyada yeni qütbün bünövrəsini qoymağa çalışır. Məhz, “Böyük Tartariya” dövlətinin ortaq türk və slavyan ölkəsi kimi təbliği, bu haqda fundamental elmi əsərlərin yazılmasını həyata keçirməklə, tarixi meşə (slavyan) – çöl (türk) mübarizəsinə son qoymaq və bu hərbi birliyi yenidən reallaşdırmaq istəyir. Türkiyənin əvvəlcə Avrasiya İqtisadi Birliyinə, bu günlər də isə KTMT-yə dəvət olunması haqda yayılan xəbərlərə də məhz bu konteksdə yanaşmaq lazımdır.

Coğrafi baxımdan Avrasiya məkanının tərkib hissəsi olan Azərbaycanın bu qütbləşmədə tutduğu mövqe isə ayrıca araşdırma mövzusudur.

Dünya dəyişir və bunun hər birimiz fərqindəyik. Lakin bu dəyişlikdə dalğanın üstündə qalmağı kimin bacaracağı isə böyük sualdır. Yalnız görünən odur ki, artıq hər kəs açıq oynayır və digər tərəfdən də mövqe nümayiş etdirməsini tələb edir.

Anti-Rusiya qüvvələri öz məğlubiyyətlərini terror törətmək və ölkəni daxilindən çalxalamaq yolunu seçiblər

Tanınmış jurnalist Məhəmmədəli Qəribli Rusiyada baş verən hadisələrlə bağlı öz facebook hesabında maraqlı paylaşım edib.

ABŞ və Qərbin Rusiyanı Ukraynada qəfil yaxalayaraq, müharibə cəlb edib onu məğlub etmək, parçalamaq çəhdləri demək olar ki, tam fiaskoya uğrayıb. Ukrayna müharibəsində Kiyevin üstün mövqedə olmasını yalnız Qərbin informasiya resursları məqsədli şəkildə dünyanın beyninə sırıdığı yalandır.

Belə olan halda, həmin anti-Rusiya qüvvələri öz məğlubiyyətlərini terror törətmək və bunun nəticəsində ölkəni daxilndə çalxalamaq yolunu seçiblər. Hətta Qədim Roma İmperiyasının zamanından belə, cəmiyyətdəki tanınmış adamlara süiqsdlər təşkil etməklə, ölkələrdəki daxili vəziyyəti nəzarətdən çıxarma taktikaları olub.

Azərbaycan da öz müstəqillik tarixində belə terrorlarla çox üzləşib. Afiyyədin Cəlilov, Şəmsi Rəhimov, Ziya Bünyadov, Fətullah Hüseynov və s. kimi tanınmış xadimlərin siyasi terror nəticəsində aradan götürülməsi buna sübutdur.

Çox təəssüflə qeyd edim ki, Azərbaycanda Duqinin 30 yaşlı qızına qarşı törədilən terrora sevinənlər, bu addımı alıqışlayanlara rast gəlirik. Bu mövqeyi bölüşənlər arasında cəmiyyətdə tanınan olan bir çox şəxslərin olması daha məyyusedicidir. Bİz cəmiyyət olaraq yəni bu cür psixoloji gərginlik fazasına daxil olmuşuq ki, terrora haqq qazandırırıq? Məgər terrorun vətəni var?

Bu iyrənc hadisə zamanı 30 yaşlı cavan bir qız atasına görə hədəf seçilib. Buna necə sevinmək olar? Həmin o sevinənlərin öz ictimai mövqelərinə görə övladları öldürülsə, bunu necə qarşılayarlar?

Bəziləri bu “sevinclərini” Rusiyanın törətdiyi 20 yanvar, dolayısı ilə əlinin olduğu Xocalı qətlimaı ilə kompensasiya edib, özlərini haqlı çıxarmağa çalışırlar. Duqinin həmin hadisələrə nə dəxli var?

Aleksandr Duqin təsadüfən hədəf seçilməyib. O, son vaxtlar geniş populyarlıq qazanan Avrasiyaçılıq ideologiyasının əsas ideoloqudur. Bu ideologiyanın əsas məğzi bəşəriyyəti birqütblü hegemon idarəiçilikdən xilas etməkdir. Yəni anqlosaks ittifaqına qarşı qoyulan alternativ bir nəzəriyyədir.

Diqinin əlinə silah alıb kiminləsə vuruşmur ki, onunla silahla haqq-hesab çəkənlərə haqq qazandıraq. O bir alimdir. Onunla mübarizə də ideoloji müstəvidə aparılmalıdır.

Əslində Qərb ideoloqları bu hadisə ilə Avroasiyaçılığın qarşısında duruş gətirə bilmədiklərini bir daha sübut etmiş oldular.

Terrora lənət deyək!

Allahdan Darya Duqinə rəhmət diləyirəm!

Məhəmmədəli Qəribli

Duqin: Yeni Rusiya - Açıq İmperiya Federasiyası - Avrasiya

Beynəlxalq Avrasiya Hərəkatının lideri, rusiyalı politoloq, sosioloq və filosof, “4-cü siyasi nəzəriyyənin” banisi Alksandr Duqin Rusiya dövləti və onun yeni mərhələyə adlaması barədə fikirlərini bölüşmüşdür.

Hərəkat liderinin fikrincə, Ukraynadakı xüsusi hərbi əməliyyat Rusiyanın dövlət strukturunda məna, məzmun və forma dəyişikliklərinə gətirib çıxarmaqdadır və bunun sonu Avrasiya İmperiyası ilə nəticələnəcək.

Filosofun bu barədə yazdıqlarını sizinlə bölüşürük:

Açıq İmperiya Federasiyası

Fikrimcə, Rusiyanın nə vaxtsa xüsusi hərbi əməliyyatlara son qoyacağı ilə bağlı qorxuları (yaxud bəziləri üçün ümidlərı) bir kənara qoymaq lazımdır. Bu baş verməyəcək, çünki bunun baş verməməsi mümkün deyil. Məlum olduğu kimi, bu subyektiv bir şey deyil.

Amma harda dayanacağımızı heç kim dəqiq deyə bilməz. Ən əsası isə budur ki, Xerson, Zaporojye və Xarkov vilayətinin bir hissəsi artıq aktiv şəkildə inteqrasiya olunub və beləliklə, Novorossiya tam olmasa da, gerçəkləşməkdədir. Və bu prosesi heç kəs dayandıra bilməz. Əminəm ki, davam edəcəyik, amma əvvəlcə balans hesabatını aparaq.

Novorossiya nə deməkdir?

Bu dəfə pafossuz.

Novorossiya o deməkdir ki, Rusiya tarixən dönməz şəkildə milli dövlət formatını geridə qoyub və o artıq dar mənada təkcə Rusiya Federasiyası deyil.

Rusiya bundan sonra Açıq İmperiya Federasiyası, Rusiya-Avrasiyadır. Ukrayna cəbhələrində çeçenlərin, rusların və digər xalqların döyüş qardaşlığı, imperiyanı seçən çoxlu malorusların bizim tərəfə keçməsi - bütün bunlar avrasiyaçılığın təntənəsidir. Nasionalizmdən yapışıb duran hər kəs - ukraynaçı, velikorus və ya separatçı - kimliyindən asılı olmayaraq gözümüzdə ancaq və ancaq satqındır. Alen de Benuanın dediyi kimi: “Ukraynadakı münaqişə imperiyanın milli dövlətə qarşı döyüşüdür”.

Açıq Federasiya təkcə yeni torpaqları özünə birləşdirmir. Birləşən hər bir yeni sahə bütünün sərhədlərini dəyişdirir. Axı sərhədlər formanı, fiquranı təşkil edir. Forma isə identiklikdir. Sərhədlər yuvarlaqdırsa, bu bir dairədir, kvadratdırsa, kvadrat. Xerson, Zaporojye, Donbass və Krım bu tərəfdədirsə, deməli, ölkənin bir cür, əgər o tərəfdədirsə başqa cür görüntüsü olur. Fərqli forma, başqa ölkə, başqa mahiyyət.

Novorossiyanın Rusiyanın daxili siyasi idarələrinin yurisdiksiyasına verilməsi məntiqlidir. Bu, yeni vətəndaşlarımıza, döyüşçülərimizə və xalqımıza inam və təhlükəsizlik hissi aşılayır. Bu, möhtəşəmdir.

Yeni Rusiya - Avrasiya İmperiyasında fərqliliklərin inteqrasiyası

İndi isə daxili siyasi idarələrin özlərini yeni kontekstə - bu dəfə Avrasiya kontekstinə - daxil etmək lazımdır. Bu o deməkdir ki, sərhədlərin yeni konfiqurasiyasında əvvəllər içəridə olan zonaların mənası da dəyişir. Axı iyirmi il əvvəl onlarla, xüsusən də Qafqazda kəskin problemlər var idi. Putin tədricən və çox təsirli şəkildə onların kəskinliyini aradan qaldırdı, separatizmi boğdu və regionları vahid məkanda birləşdirdi. Bu gün isə çeçen və Şimali Qafqaz qəhrəmanları ruslarla çiyin-çiyinə Rusiya uğrunda vuruşurlar.

Bununla belə, Rusiya Novorossiyanı öz tərkibinə daxil edərkən təkcə ərazi kəmiyyətini deyil, həm də keyfiyyət xüsusiyyətlərini daxil edir. Bu, Sibirə, Oryol bölgəsinə, Krasnodar diyarına və Arktika zonalarına təsir göstərir. İndi onlar yalnız Rusiya İmperiyasının - SSRİ-nin xarabalıqları üzərində qalıq prinsipinə görə yaranmış milli dövlət deyil, açıq Federasiya olan Rusiya-Avrasiya əraziləridir. Bu o deməkdir ki, daxili siyasət də öz mənasını dəyişir. O müstəsna olaraq daxili olmaqdan çıxır. O təkcə yeni zonaları deyil, həm də köhnə zonaların inteqrasiyasını mütləq nəzərə almalıdır.

Burada iki yolla getmək olar:

-    Ruslaşdırma və ya

-    Strateji imperiya birliyini qoruyub saxlamaqla Avrasiya diversifikasiyası.

Birinci halda, Böyük Rusiya milli dövlətin genişləndirilmiş versiyası, yəni Rusiya Federasiyasının sırf kəmiyyət miqyasının artırılması kimi təsəvvür edilir. Bu, ilk vaxtlarda pis deyil, lakin uzunmüddətli perspektivdə son dərəcə qeyri-sabit və hətta təhlükəlidir.

Böyük və kişik Kadırovların dövründən eyni Çeçenistanı misal gətirək. Moskva uzaqgörənlik nümayiş etdirərək Çeçenistana yüksək səviyyədə mədəni və dini muxtariyyət verməyə getdi, yəni Avrasiya ssenarisi üzrə. Və heç bir süni ruslaşdırmaya ehtiyac olmadı. İslami köklü Çeçenistanın Rusiyaya qarşı sədaqəti maksimumdur. Biz sərt strateji vertikal ilə eyni zamanda yerli kimliyi və loyallığı qoruyuruq. Bax bu işləyir. Bu, Avrasiya diversifikasiyasıdır. Başqa sözlə, İmperiya qurmaq sənətidir. Məhz İmperiya.

Rusiya dövlət orqanları və idarəçi elitası yeni mərhələyə hazırdırmı?

Rusiyanın yeni mərhələsində, yeni daxili siyasəti fazasında qaçılmaz olaraq belə bir qərar qəbul edilməlidir. Novorossiya ciddi şəkildə mərhələnin dəyişdirilməsini tələb edir. Texnokratiya və praqmatizm strateji seçimlər edilən zaman faydalıdır.

Rusiya Açıq Federasiyaya, yəni Rusiya-Avrasiyaya çevrildikdən sonra ilk növbədə özünə yenidən məzmun verməli, özünü yenidən tanımalı və yalnız bundan sonra ona texniki dizayn verməlidir.

Xüsusi Hərbi əməliyyat hər gün bunu - yenidən tanımanı getdikcə daha aktual edir. Sərhədlərimizin forması artıq dönməz şəkildə dəyişdirilib və bundan sonra da dəyişəcək. Bu forma bizim siyasi təfəkkürümüzün, o cümlədən daxili siyasi təfəkkürün fiqurları ilə homologdur (riyaziyyatçıların dediyi kimi, homotetikdir).

Dövlət idarəçiliyinin strukturunda belə məsələlərin lazımi səviyyədə qavranıldığına dair bir nümunə varmı? Varsa, əla. Yoxdursa, yaradılmalıdır. Əgər varsa, lakin lazımi səviyyədə deyilsə, səviyyəni dərhal artırmaq lazımdır. Qoy bu suallar hələlik açıq qalsın. Əsas odur ki, baş verir.

Biz irəliləyirik.

Tərcümə: Cəmil Şirvanov                            geopolitika.ru

Dindarlar buna nə edib, bilmirsiz?

Xahiş edirəm heç kim şərh yazıb təhqirə yol verməsin. 

Ölkə səfirliyinə hücum olub və bu cənab durmadan provakativ statuslar paylaşır. Belə hallarda ədəblə belə etməli olmadığını anlatmaq və yaxud şikayət etmək lazımdır.

Bunun yazdıqlarını paylaşıram və ümüdvaram aidiyyatı orqanlar bu cənaba yazdıqlarının Azərbaycan cəmiyyətinə nifrət, diplomatik korpusu aşağılamağın və dinindən aslı olmayaraq insanların inancının təhqir etməsinin yolverilməzliyini anladarlar. 

Sıradan biri olsaydı bəlkə də o qədər də əhəmiyyətli görünməzdi yazdıqları, amma özünü vəkil kimi təqdim edən bu şəxsin diplomatik korpusu sətiraltı ifadələrlə aşağılaması cəmiyyətdə səfirlik işçilərinin vəzifələrinin nədən olması barədə də yanlış fikir formalaşdırır. 

Hər bir kəsə bəllidir ki, Azərbaycan cəmiyyətində LGBT üzvləri hansı adlarla məşhurdur və insanları bu kəsimlə müqayisə edib aşağılamaq nə məqsəd daşıdığı sual doğurur. 

Mühüm məsələlərdən biri də bu cənabın Kuveytə qarşı kimlərinsə indiyə qədər nəsə yazmaması və yaxud bu statusunun kimlərə ünvanlanması məsələsidir. O radikal qrupun başçısının Küveyt əsilli olması kiməsə Küveyt dövləti haqda nəsə yazmasına bəraət qazandıra bilməz.

Yazdıqlarına diqqət edin: "Səfirliyin işçilərinin sayı səfirliyin binasına doluşanların sayından artıq olub", "Birinin ləyaqəti çatmayıb o məhdinin küçüklərinə bir şillə vura", "Sıradan bir hadisə Azərbaycan diplomatik korpusunun nə gündə olmağını göstərdi", "LGBT üzvləri dindarlarardan şərəflidi","Valla Küveytin hansısa toyuğuna ”kış” deməyimiz yadıma gəlmir", "Mamanın gel balalarını səfirliyə işə götürəndə nəticəsi də bu olmalıdır"...

Statusları pozub üzr istəsə mən də bu yazdığımı pozacam.

Bəlkə də onun adından üçüncü şəxslər saxta profil açıb ediblər bunu. Hər halda aydınlıq gətirilər məsələyə.

Yaşar Qarayev

Господи, дай мне с душевным спокойствием встретить всё, что принесет мне наступающий день.

Дай мне всецело предаться воле Твоей Святой.

Во всякий час сего дня во всем наставь и поддержи меня.

Какие бы я ни получал известия в течение дня, научи меня принять их со спокойной душою и твердым убеждением, что на все святая воля Твоя.

Во всех моих словах и делах руководи моими мыслями и чувствами.

Во всех непредвиденных случаях не дай мне забыть, что все ниспослано Тобой.

Научи меня прямо и разумно действовать с каждым членом семьи моей, никого не смущая и не огорчая.

Господи, дай мне силу перенести утомление наступающего дня и все события в те­чение дня.

Руководи моею волею и научи меня молиться, верить, надеяться, терпеть, прощать и любить.

Отче наш, сущий на небесах!

Да святится имя Твое;

Да приидет Царствие Твое;

Да будет воля Твоя и на земле, как на небе; 

Хлеб наш насущный дай нам на сей день; 

И прости нам долги наши, как и мы прощаем должникам нашим;

И не введи нас в искушение, но избавь нас от лукавого. 

Ибо Твое есть Царство и сила и слава вовеки.

Аминь. 

Евангелие от Матфея 6:9–13

Блаженны нищие духом, ибо их есть Царство Небесное.

Блаженны плачущие, ибо они утешатся.

Блаженны кроткие, ибо они наследуют землю.

Блаженны алчущие и жаждущие правды, ибо они насытятся.

Блаженны милостивые, ибо они помилованы будут.

Блаженны чистые сердцем, ибо они Бога узрят.

Блаженны миротворцы, ибо они будут наречены сынами Божиими.

Блаженны изгнанные за правду, ибо их есть Царство Небесное.

Блаженны вы, когда будут поносить вас и гнать и всячески неправедно злословить за Меня.

Радуйтесь и веселитесь, ибо велика ваша награда на небесах: так гнали и пророков, бывших прежде вас.

«Царь Небесный, утешитель, советник, наставник, дух истины, везде сущий и всё наполняющий присутствием своим, сокровище благ и податель жизни, прииди и поселись в нас, очисти нас от всякого греха и спаси, преблагий, души наши».

“İmam Əli uduzdu. Amma nə olsun, İsa peyğəmbər də uduzdu. Öz ölümləri ilə onlar bəşəriyyəti dirçəltdilər, qəlblərə çökdülər, cənnətə yol açdılar və milyonların qəlbində yaşayaraq ölməzliyə çatdılar”.

Aleksandr Duqin

Шиитские имамы:

1.Имам Али ибн Абу Талиб (600-661);

2.Имам Хасан ибн Али (624-670);

3.Хусейн ибн Али (626-680);

4.Зайн аль-Абидин (658-712);

5.Мухаммад аль-Бакир (677-732);

6.Джафар ас-Садик (702-765);

7.Муса аль-Казим (744-799);

8.Али ар-Рида (765-817);

9.Мухаммад ат-Таки (810-835);

10.Али аль-Хади (827-868);

11.Хасан аль-Аскари (846-874);

12. Мухаммад аль-Махди (869-?).

По шиитским источникам, матерью последнего 12-го имама была византийская принцесса Наркис Хатун (арабское имя «Малика» — «Царица»), чей род восходил к роду православного апостола Варнавы.

Məhəmməd Yusubov:

“Zənnimcə, Aleksandr Duqin dövrümüzün böyük mütəfəkkirlərindən biridir. Əgər dünyanın təbliğat maşınının idarəsi sionizmin əlində olmasaydı, bu kişinin adı dillərdə gəzərdi”.

Allahın izzət bəxş etdiyini kimsə zəlil edə bilməz və həmçinin, Allahın zəlil etdiyini kimsə izzətli edə bilməz.

Putinin tayı-bərabəri yoxdur

Vladimir Putin yalnız gələcək nəsillərin aça biləcəyi böyük bir sirrdir.

Xaricdə hamı Rusiya Prezidentinə bağlı qapılar arxasındakı müəmma kimi baxır, onu içəridə görünməyən “qara qutu” hesab edir. 

Bir çox müasirləri Putini kibernetik sistemə bənzədirlər. Onun hərəkətlərini proqnozlaşdırmaq mümkün deyil, ancaq başlanğıcda güman edilə və fəaliyyətdə hiss oluna bilər. Ona görə də özünü Putinə düşmən hesab edənlər ondan qorxurlar.

Onun arxasında qüdrətli, ruhlu və vətənpərvər bir dövlət dayanır!

Yeri gəlmişkən, vətənpərvərlik Putinin xarakterinin əsas xüsusiyyətidir. 

O Rusiya və onun maraqları arxasında dağ kimi dayanıb, ölkəsinin əvvəlki əzəmətini qaytarmaq və daha da gücləndirmək üçün hər şey edir.  

90-cı illərin alçaldılmış, yoxsullaşan, quldurluq və soyğunçuluqdan əziyyət çəkən Rusiyasını xatırlayaraq, xoşbəxt olanlar onun indiki dirçəlişinə hələ də inana bilmirlər.

Amma indi bütün bədxahlar Rusiyanın ayağa qalxmasına dözməlidir. Yalnız Vladimir Putinin sayəsində! Putindən başqası buna nail ola bilərdimi? Çətin! 

Siyasi üfüqdə ona bərabər şəxsiyyət yoxdur. Kəşfiyyatçı peşəsi, şübhəsiz, Vladimir Putinə dözümlü olmağı öyrədib, emosiyalarını gizlətmək bacarığı aşılayıb. O istənilən situasiyada özünü sakit, təmkinli, soyuqqanlı apara bilir. 

Eyni zamanda güclü xarizmaya malikdir, cəsarətli və hünər göstərməyə qadirdir. Bu həmişə hiss olunur. Putin planlarını sona çatdırmağı bacardığını dəfələrlə sübut edib.  

O səsini ucaltmır, sakit danışır. İş bacarmayanları, xəzinə oğrularını vəzifələrindən sakitcə uzaqlaşdırır. Mən Prezidentin bəyan etdiyi və uğursuz nəticələnən heç bir iş barədə eşitməmişəm. 

Putin qətiyyətli insandır, tez reaksiya verir, amma heç vaxt

həyəcanlanmır, balanslı və düşünülmüş qərarlar verir.

Rusiya Prezidenti taktikalı, əla təşkilatçılıq qabiliyyətinə malik strateqdir və şübhəsiz, işgüzardır. Bu qədər işləmək üçün gücü hardan aldığını ancaq təxmin etmək olar.

Vladimir Putinin ən mühüm keyfiyyəti təvazökarlığıdır.

Ailə üzvlərini ön plana çıxarmır, qızlarını dövlət vəzifələrinə təyin, ailəsini təbliğ etmir. Həyat yoldaşından ayrıldığını elan etməsi Vladimir Putin kimi adam üçün cəsarətli addımdır.

Razılaşın ki, o ümumiyyətlə bunu etməyə borclu deyildi, amma insanlar dedi-qodu etməsin, xalq arasında lazımsız söhbətlər yayılmasın deyə, hər şeyi özü açıqladı. 

Vladimir Vladimiroviç haqqında çox yazmaq, onun xarakterinə müxtəlif rakurslardan baxmaq olar.

Ancaq yekunlaşdıraraq demək istəyirəm ki, o əsl kişidir,

etibarlı, güclü, ağıllı, dürüst, cəsurdur!

Mən Putinlə fəxr edirəm və bilirəm ki, onun tayı-bərabəri yoxdur!!!

Yeqor (Smerş)

İngilislər bəşəriyyətə fəlakət gətirib

İdris Abbasov

Terrorçu radikal qruplara qucaq açıb ağuşunda bəsləyən, günün günorta çağı onları üzərimizə göndərən, səfirliyimizi ələk-fələk edib dövlət atributlarımızı təhqir edən İngiltərənin timsalında Qərb bu davranışla heç Ukraynada da uğur qazana bilməyəcək. Bəs necə? Siz ingilislər irlandlarla vaxtilə bir-birinizin qanını içdiyiniz halda bir ittifaqda təmsil oluna bilirsiniz, niyə iki qardaş slavyan xalqı ərazi davasına son qoyub bir ittifaqda təmsil olunmasınlar ki?! Tərəqqiyə gəlincə, bu bir ümumi qanunauyğunluqdur və bütün dünyanı əhatə edir. Heçə saydığınız Çin hazırkı inkişafı ilə az qala dünyaya ağalıq etmək durumuna gəlib. İnkişaf estafeti əsrlərlə tək bir qitənin inhisarında olmayıb ki. Neçə-neçə imperiyalar gəlib gedib bu dünyadan.  Əbədi hakim şərq dəyəri, qərb dəyəri, roma dəyəri, osmanlı dəyəri və s. kimi bir dəyər yoxdur və olmayacaq. Bu dünyada, Allahdan və Onun sözündən və ilahi dəyərlərdən başqa, hər şey müvəqqətidir.

İndi də 33 ildir keçmiş Sovet respublikalarını, Asiya, Yaxın Şərq, Uzaq Şərq ölkələrini və digər dövlətləri demokratiya, insan haqları deyə-deyə əsir-yesir edibsiniz. Biz də bu qəbildənik. Bu qədər təbii sərvətlərin müqabilində insanlar yoxsul duruma düşür, ölkələrin müstəqil inkişaf yolları bağlanır. Ac insanlara zorla demokratiya yedirtməyə çalışırsınız. Haqq, ədalət prinsipləri acgözlüyün qarşısında diz çökür! 

Sülh, demokratiya, söz azadlığı adı altında bizi tarixi qonşularımızla düşmənçiılik şəraitində və ruhunda yaşamağa, bir-birimizi qırmağa təhrik edən qərb və ya qeyri-qərb dəyərləri kimə lazımdır?! 

Gəncliyimiz, gələcəyimiz zərər görürsə,  mənəviyyatımız korlanırsa, sabahımıza ümid azalırsa, bizə aşılanan o dəyərlər mənasızlaşır. Təbii sərvətlərimizin axıb getmədiyi dövrlərdə biz belə zülm və hörmətsizlik görməmişdik. 

İndi bizi yüz cəbhəyə ayırıb bir-birimizə qırdırır, həyatımızı cəhənnəmə çevirirlər. Varlımız da bədbəxt olub, kasıbımız da...  

Məsuliyyətsiz hərəkətlərinizlə özünüzü gözdən salıb tarixin həlledici mərhələsində cəbhə açdığınız Rusiyanın da daxil olacağı böyük bir birliyin yaranmasına zəmin hazırladığınızın fərqindəsinizmi?!

Фирдоуси: поэтическая прелюдия к иранской философии

Александр Дугин

В период правления поздних Бундов, когда Багдадсий халифат, по сути, представлял собой новую версию Иранской Империи с преобладающей шиитской доминантой, в Хорасане, в окрестности города Туса, в семье шиитов-семеричников (исмаилитов) родился величайший иранский поэт Хаким Абулькасим Мансур Хасан Фир­доуси (935-1020). Его роль в иранской культуре является настолько фундаментальной, что может быть сопоставлена разве что с Гомером в Древней Греции.

Главным эпохальным произведением Фирдоуси является грандиозная поэма «Шахнаме», написанная им в период с 976 по 1011 год. Сам Фирдоуси считал, что он лишь завершает труд, начатый другим иранским поэтом Дакики, но Дакики в «Шахнаме» принадлежит лишь незначительная часть (в основном пассажи, связанные с описанием эпо­хи Гииггаспа и Заратуштры).

Фактически «Шахнаме» представляет собой поэтико-прозаическое описание всего иранского историала от древнейших мифов До героического периода и документально зафиксированных эпох. Самое главное в поэме то, что она представляет собой завершенный и законченный взгляд иранца на свой народ и свою культуру, изложенный в парадигмальной версии, где все три основных уровня — миф, эпос и история конституируются в единую и стройную систему самосознания. «Шахнаме» — это сущность иранской идентичности, взятая во всем ее объеме.

Поэма разделена на три части и состоит из 50 глав, каждая из которых посвящена одному из 50 великих иранских царей.

Поэма Фирдоуси в первом разделе охватывает основы мироздания и первых людей, описанных в строгом соответствии с зороастрийской доктриной. В этом разделе изображены парадигмальные жесты «мифической эпохи» (dauraye asatirl). Он состоит из б глав от первочеловека и первоцаря Джамшида (Гайомарта) до Фаридуна (Траэтоны).

Далее следует легендарный период (dauraye pahlavanl) правления Кейянидов, к которому примыкает эпоха Ахеменидов и завоевания Александра Великого. Этот раздел имеет 16 глав. Он начинается с царя Манучехра из династии Пашдадидов и заканчивается парфянской эпохой.

С основателя династии Сасанидов начинается исторический раздел (dauraye tarlhl), доходящий до арабских завоеваний (описанных весьма фрагментарно). В нем 28 глав — от Ардашира I до последнего Сасанида Йездегерда III.

«Шахнаме» представляет собой в целом наиболее полное и цельное предание авестийской космогонии и сакральной истории (включая изложение более поздних периодов иранской истории) с точки зрения выявления основополагающей парадигмальной структуры иранской идентичности. Фирдоуси подчеркивает и связь между собой различных пластов иранского историала, и их диалектику, и семантику нисхождения великих идеалов и архетипов ко все более посредственным и мелким фигурам, среди которых переодически вспыхивают личности, возрождающие собой вечное аполлоническое Я иранского народа, иранского Dasein'a.

Связь истории с царями (у Фирдоуси их ровно 50) в иранской традиции не случайна. Мы видели, что сам иранский историал имеет своей мерой хварено, царское счастье, за обладание которым и ведется великая Световая Война, составляющая суть и мирового процесса, и миссии Ирана. Поэтому история царей это и есть единственно подлинная и осмысленная история, отражающая сущность взгляда иранца на самого себя и окружающий мир.

Важно, что этот иранский историал в наиболее развернутой и изысканной форме создан уже в исламскую эпоху. При этом уровень зрелости, мастерства и внутренней уверенности автора свиде­тельствует о том, что иранская идентичность не просто сохранялась в исламский период, но укреплялась, развивалась и полноценно жила. Памятник Фирдоуси — это момент живой непрерывной традиции, спокойно и уверенно заявляющей о себе в условиях религиозной культуры, которая, с учетом ее нетерпимости и догматичности, должна была бы исключать возможность такого спокойного и торжественного тона. Фирдоуси — иранец, абсолютно уверенный в самом себе и своей духовно-исторической природе. Для того чтобы отразить иранский историал в столь совершенной форме, необходимо было не просто сохранить преемственность с Сасанидами, но и культивировать иранскую сущность в течение последующих Беков уже под арабским владычеством. Вся поэма Фирдоуси дышит уверенностью в фундаментальной иранской истине, в иранском Логосе. «Шахнаме» представляет собой не далекий отголосок чего-то давно ушедшего, но живое переживание иранской сущности, возможное только в том случае, если оно основано на надежном и тщательно выверенном культурном фундаменте. Res Iranica к эпохе Фирдоуси не только не стерлась, но проступает с особой зрелостью, торжественностью и блеском.

Показательно также время создания этого произведения. Последний период правления Бундов возвел иранскую культуру в номинально арабском, но по сути давно уже персидском халифате на несокрушимый пьедестал. Поэтому Фирдоуси строит свое монументальное повествование на факте того, что и в его время — при всех оговорках — священной землей Ирана правит персидская верхушка. Арабское завоевание, хотя и не расшифрованное в «Шахнаме» в должной мере, представляет собой не что иное, как еще один эпизод нашествия «детей Тьмы» на Ираншахр, на этот раз племена Ахримана приходят не с Востока (Туран, кочевники) и не с Запада (Рум, римляне), а с Юга.

Завершается поэма Фирдоуси символичным заключением относительно наступления эры ислама: «Носителя веры — Омара пора/ Настала, нет трона — минбара пора».

Это очень важно: Фирдоуси рассматривает наступление исламской эпохи как смену времен царства (пора трона) на времена религиозной проповеди (пора минбара). Но царство живо, так как живы иранцы, носители воли к хварено, «дети Света».

Последним штрихом к миссии Фирдоуси является факт его семейной принадлежности к исмаилитской версии шиизма. В шиизме и особенно в исмаилизме иранская идентичность нашла свое пристанище после принудительной исламизации. Поэтому то обстоятельство, что создатель самой полной и законченной версии иранского историала был исмаилитом, само по себе является в высшей степени выразительным.

Если сравнивать Фирдоуси с Гомером, то можно напомнить идею Мартина Хайдеггера о том, что поэзия — и в первую очередь всликая поэзия, поэзия мифа — является предтечей возникновения философии. Так, Хайдеггер видел в Гомере провозвестника досократиков, а в Гёльдерлине — прелюдию к его собственной философии. С хронологической и особенно с типологической точку зрения, Фирдоуси можно считать поэтическим введением в иранскую философию, хотя он был и современником некоторых великих иранских мыслителей, а некоторые из них жили даже раньше него. В его великой поэме нет сложных философских или мистических построений — в отличие от более поздней суфийской поэзии. Но сама простота и ясность его стиля, равно как и его поэтического мировоззрения, уступающего право говорить самому мифу не пытаясь его рационализировать, доминация мифологической интуиции являются первичными и изначальными, предвосхищая и отчасти предопределяя дальнейшее становление более строгой иранской философии.

 

Из книги «Иранский Логос»