Köhnə kişinin şeirləri

Sabir Yusifoglu


Köhnə kişi


Sən mənə çox fikir  vermə,

Bir az kohnəlmiş kişiyəm.

Aglına gəlməyən belə

Dərdlə yuklənmiş kişiyəm.

Hər şey kohnəlmiş bayatı,

Ümid cücərir, boy atmır.

Hər hava canıma yatmır,-

Sözə köklənmiş kişiyəm.

Bir günüm bir ömrə yetər,

Bu ömur də bir gün bitər.

Dünyada allahdan betər

Təkəm, təklənmiş kişiyəm.

Torpaq çəkər son şəklimi

Məni sırada gəzməyin,

Qırılıb çıxdım qırağa.

Boş günlər ömür doldurur,

Yorulub çıxdım qırağa.

Torpaq çəkər son şəklimi,

Dərdimi necə?!

                      Çəkərmi?

Süzülən saf sular kimi

Durululub çıxdım qırağa.

Büdrədim, yıxıldım yenə,

Qalxıb sarıldım Vətənə.

Sevib, vuruldum Vətənə,

Vurulub çıxdım qırağa.