Namiq Rəssam. Tənhalıq şeirləri

KÖKSÜM QƏDƏR TƏNHAYAM

Darıxdınsa, oxu .

Bildiyin ən qəmli mahnını oxu mənə.

Üzüm içi içindən , dışı dışından bezmiş

Məhbus üzünü xatırladır.

Dizlərim yolun yarısını qucaqlayanda

Başımı qoymağa çiyin gətir.

Bir udumluq eşq tüstüsü gətir , içimə çəkim.

Göyüzü gətir , üzündən öpüm.

Göyüzünə baxım , anamın üzü yadıma düşsün.

Körpü gətir , məsudca adlayım ayrılığın üstündən.

Heçkimli halına "caan.." deyib acıyım.

Canım ağrıyır , əfəndim

Canım ağrıyır və gözlə görülməyəcək ,

Əllə tutulmayacaq qədər şairəm bu an.

Köksümə qədər işıqsızlığa batmışam.

Köksüm qədər tənyaham.

Bacarsan , tapa bilsən ,

Bir ləyən xoşbəxtlik gətir ,

Əlimin-üzümün kədərini yuyum.

Bax bir dəstə qüssə keçdi başımızın üstündən.

Sərhədi keçərkən vurulan qaranquşun

Nəşi bu yanda , son anda gözlərindən qopmuş

Ümidi isə o biri yanda yerə düşür.

Oxu , darıxıram.Köksümə sığınmışam.

Köksüm qədər tənhayam...

HEÇNƏ

Məktubumu oxudunsa ,

Deməli ağ vərəq üstündə üç gözyaşı damlası oxudun.

Başqa heçnə...

Qucaqla məktubumu , istəsən ağla.

Qoy nəfəsin yaza bilmədiyim şeirin nəfəsinə toxunsun , isinsin.

Uzanan , bürkülü yay gecələrinin istisinə aldanma.

Hələ bir gir otağıma ,

Hələ bir siqaretimdən sümür ,

Gözlərinlə buludların arasından mələk tut ,

Soyundur , soyundura bilsən ,

Şeir yaz ,

Bax gör qansız divarların arasında üşümək necə olur.

Sən heç ürəyini sıxma.

Dişini sıx ürəyinin acığına.

Ruhu eşq dilənən insanlara heç yazığın gəlməsin.

Yuxu eşqinə , su eşqinə

İnsanlar yalnız yatanda və su içəndə günahsız olurlar.

Məktubumu oxudunsa ,

Deməli ah çəkdin , tüstüsü ərşə sızdı.

Ərş sızıldadı ah.

Başqa heçnə...

Bu nə hal ?

Dörd bir yanın halsızlıq.

Yetər , bu qədər qara bulud daşıdığın.

Yetər , çiyinlərin qan içində.

Burax da , yağış yağsın.

Su eşqinə.

Məktubumu oxudunsa ,

Deməli heçnə qalmayıb.

Heçnə...