O gecə Əbülfəz də, Etibar da, Rəhim də, Nemət də, İsa da... bir sözlə, tribunaya çıxanların, xalqa müraciət edənlərin, yol göstərənlərin, onu yönləndirənlərin, rədd olsun imreriya, Kreml, Moskva deyənlərin hamısı küçələrdə, barrikadalarda, xalqın arasında olmalıydılar. Ya onları dağıtmalı, evlərinə göndərməliydilər, ya da onlarla birlikdə şəhid olmalıydılar...

Əgər o gecə, ya da ondan əvvəl, həmin gün hərəkat liderlərindən kimsə müraciət edib desəydi ki, qırmızı ordu atəş açacaq, Moskva cəza tədbiri planlaşdırıb, xalq evdə oturacaqdı və qırğın da olmayacaqdı. Amma onlara edilən aşkar xəbərdarlığa baxmayaraq, bunu etmədilər. 

Qirenko Elçibəyə, Polyaniçko isə Etibara xəbərdarlıq etmişdilər. Ancaq onlar bununla razılaşmamış, əliyalın insanları tankların qabağına göndərmiş, özləri gizlənmişdilər. Bunun başqa adı yoxdur. Bu, aşkar xəyanətdir, xalqa, qanı-canı səndən olan millətə arxadan zərbədir.

Nadir Qocabəyli