28.03.2023

Qlobal maliyyə mərkəzləri regionu müharibəyə sürükləyir

Elşən Manafov

Hazırda İran və Azərbaycan arasında münasibətlərdə yaşanan gərginlik əslində heç bir vəchlə bu dövlətlərin milli, regional təhlukəsizlik maraqlarina cavab vermir, bu gərginlik daha çox bölgə və ətrafinda geosiyasi reallıqları qlobal maliyyə və beynəlxalq guc mərkəzlərinin dəyişdirməsi cəhdlərindən irəli gəlir.
İranin nuvə enerjisinin zənginləşdirilməsi istiqamətində çalışmalarında 84%-lik həddə çatması onun perspektivdə nuvə enerjisinə və deməli nuvə silahına yiyələnə biləcəyi ilə bağlı amillərin gerçəkləşməsinə şərait yarada bilər ki, bu da imperialist, neomüstəmləkəçi dairələri və beynəlxalq sionizmi ciddi şəkildə narahat edir.
Bu ehtimalların gerçəkliyə çevrilmə imkanları kifayət qədər real olduğundan İranı beynəlxalq terrorizmə "dəstək verməkdə" ittiham edən, onu islam inqilabı ideyaları "ixrac etməkdə" günahlandiran dairələr rəsmi Tehrandan muəyyən edilmiş qırmızı xətti keçməməyi, araşdırmaları dayandırmağı tələb edirlər, zira İranin nuvə enerjisinə sahiblənməsi ABŞ-ın yeni dunya nizamı, "idarə olunan" xaos nəzəriyyəsinə ciddi təhdid kimi qəbul olunur, onun bölgədə jandarm rolunu oynamaq istəyinin qarşısına sədd çəkir, nəhayət İsrailə də anladir ki, İrana olan hücum cavabsız qalmayacaq və bu cavab İsrailin öz gələcək varlığını sual altinda qoyacaq.
Halbuki İran Qərbin bütün tələblərinə rəğmən MAQATE (Beynəlxalq Atom Energetikası) ilə əməkdaşlığı daim davam etdirmiş, bu sahədə olan araşdırmalarında şəffaflığı təmin etmişdir ki, MAQATE-nin də illik hesabatlarında bu məsələlər qabarıq şəkildə öz əksini tapıb. Bununla yanaşi İran nuvə enerjisindən dinc məqsədlərlə istifadə etmək hüququnun da olduğunu dəfələrlə məlum dairələrin nəzər-diqqətinə çatdırıb. Üstəlik İsrailin qeyri-rəsmi səviyyədə nuvə silahına malik olmasından beynəlxalq güclərin xəbərdardırlar, lakin susurlar.
Uzun illərdir ki, Qərb heç bir hüquqa, BMT qətnamələrinə istinad etmədən İranın neft, qaz, maliyyə, bank sistemlərinə embarqo qoyub, sanksiyalar tətbiq edib. Məqsəd İranda sosial, iqtisadi durumu ağırlaşdırmaq, milli zəmində qarşıdurmalar yaratmaqla legitimliyi şübhə dogurmayan teokratik iqtidarı hakimiyyətdən uzaqlaşdırmaqdır.
Həhayət hazırda Ukraynada Qərb və Rusiya arasında dünyanın gələcək geosiyasi durumu ilə bağlı yaşanan qarşıdurmada İranın Rusiyaya silah ixracı, dronların Rusiya Silahlı Quvvələrinə verilməsi Qərbdə İranla bağlı əməliyyatları rəsmi Tehranı təhdid edəcək müstəviyə keçirmək üçün qərarın verilməsinə səbəb olmuşdur. Bu məqsədlə İran ətrafinda regional halqanı sixmaq və "Anakonda" əməliyyatını keçirmək barədə qərar verilmişdir.
Azərbaycani bu halqada məlum bənd rolunda çıxış etməyə sövq edən tərəf əlbəttə Qərb, ilk növbədə ABŞ və şubhəsiz ki, İsraildir.
Ermənistanla 44 gunluk savaşda İsraillə hərbi sahədə əməkdaşlığımızın dərinləşməsi, habelə Bakı-Tbilisi-Ceyhan kəməri ilə nəql edilən neftin 34%-nin İsrail tərəfindən idxalı etiraf etmək lazımdır ki, Tel-Əviv-in əlinə yaxşə kart-blanş verib. İranın Ermənistanla münasibətləri rakursunda bizim İsraillə yaxınlaşmağımız, hətta uzun sürən tərəddudlərdən sonra Tel-Əviv-də səfirliyin açılması milli və regional təhlükəsizliyimiz maraqları baxımından anlaşılan idi. Lakin Tehranda Azərbaycan səfirliyinə olan terror aksiyası, habelə Zəngəzur dəhlizi ətrafinda İranin sərgilədiyi mövqe münasibətlərimizdə daha çox xarici güclərin maraqlarina cavab verə biləcək tendensiyaların özunə yer etməsinə şərait yaratdı.
Ustəlik rəsmi Tehranın fikrincə bizim Zəngilan və Füzulidə hava limanları inşa edərək istifadəyə verməyimiz İranla Qərb, habelə İsrail arasinda yaşana biləcək hərbi qarşıdurmada həmin limanlardan İrana qarşı bəlli dairələrin hücumlarinin gerçəkləşdirilməsi üçün platsdarm rolunu oynaya bilər. Həmin limanlarin tikilməsi ilə bağlı rəsmi Bakının açıqlamaları isə (bölgənin gələcək inkişafinda, habelə bu bölgəyə beynəlxalq turizmin dəvət edilməsində limanların oynaya biləcəyi rol) əlbəttə rəsmi Tehrana inandırıcı təsir bağışlamır.
Zəngəzur dəhlizi ilə bagli məsələyə gəlincə dəhlizin istifadəyə veriləcəyi təqdirdə yükdaşınmaların həcminin əhəmiyyətli şəkildə artacağı, yüklərin məlum dəhliz vasitəsilə daha tez və sürətlə daşınması üçün şəraitin yaxşılaşacağı, bölgə dövlətlərinin tranzit mənfəətlərindən bəhrələnəcəyi bəllidir, lakin rəsmi Tehran dəhliz vasitəsilə bölgəyə NATO təsirinin artacağından, habelə Türkiyədən Azərbaycana, Mərkəzi Asiyaya, habelə Çinə İran ərazisi ilə gedən daşinmalarda tranzit gəlirlərində 15%-lik payını itirəcəyindən ehtiyat edir.
Bütün bu problemləri isə qarşılıqlı güzəştlər hesabına, qarşılıqlı maraqlar çərçivəsində həll etmək və əlbəttə qarşılıqlı mənfəət götürmək mümkündur.
Düşünürük ki, belə imkanlar var, onlar tükənməyib və deməli regionu məlum qlobal maliyyə mərkəzlərinin, imperialist dairələrin maraqlarına görə münaqişəyə sürükləməyə dəyməz.

KEÇMİŞ SOVET RESPUBLİKALARINA QARŞI ŞƏBƏKƏ MÜHARİBƏSİ


Valeri Korovin

Tipik şəbəkə əməliyyatlarına postsovet məkanında törədilmiş “rəngli inqilablar” aiddir. Gürcüstanda “qızılgül inqilabı”, Ukraynada “Yevromaydan”a adlamış “narıncı inqilab”, Moldaviyada twitter-inqilabla müşahidə olunan “rəngli” çevrilişlər törətmək cəhdləri, Azərbaycanda, Özbəkistanda, Belorusiyada hökumətləri şəbəkə vasitələri ilə ardıcıl devirmək səyləri “effektlər bazasında əməliyyatların” tipik nümunələridir. Sirr deyil ki, Rusiya üçün də 2007-2008-ci illərdə hakimiyyəti dəyişdirməyi reallaşdırmaq niyyətilə şəbəkə əməliyyatı hazırlanmışdı. Lakin həkimiyyəti zəbt etmək o səbəbdən alınmadı ki, bu texnologiya Rusiyada vaxtında ifşa olundu, mətbuatda şəkəbə agenturası aşkarlanaraq üzə çıxarıldı, ona müəyyən maneələr və məhdudiyyətlər qoyuldu ki, nəticədə şəbəkə bliskriqinin qarşısı alındı, proses dalana dirəndi.
Postsovet məkanı şəbəkə müharibələrinin aparılması üçün prioritet zonaya çevrilib. Belə ki ingilis geopolitiki Makkinderin dediyi kimi, “kim xartlendə nəzarət edir, dünyaya nəzarət edir”.
Şaxələnmiş Qərb şəbəkələri hal-hazırda Rusiyanın özündə də mövcuddur. Bunlar Yeltsinin hakimiyyəti dövründə yaradılmışdır ki, ilk əvvəl qrantlar sistemi yolu ilə maliyyələşirdilər. Bunlar qeyri-hökumət təşkilatları və ictimai fondlardır ki, indi çoxunun fəaliyyəti Qərbin düşmən şəbəkəsi kimi tanınmaları səbəbindən dayandırılıb. Bunların əsas məqsədi elitaları, cəmiyyətin aktiv hissəsini cəlib etmək, onları liberal, amerikanyönlü mahiyyətdə format etmək idi. Həmin məqsəd müəyyən qədər reallaşdırıla bildi, nəticədə siyasi elitalar və mediaelitanın çox hissəsi 1990-cı illərin başlanğıcında Yeltsin islahatları dövründə yetişmiş və ideoloji formalaşmış kadrlarla minalandı.
Putinin hakimiyyətə gəlişi ilə onlar əriməyə başladılar, lakin belə şəbəkələrin və mərkəzlərin aktivləşərək vəziyyəti 1990-cı illərin əvvəlindəki hala gətirmələri təhlükəsi qalmaqdadır. Onlar hər cür zəiflikdən, Putin dövründə formalaşmış dövlət kursundan yayınmalardan yararlana bilərlər. Həmin şəbəkələri bir tərəfdən öz aktivliklərinə görə, digər tərəfdən onlardan keçən informasiya axınına görə müəyyənləşdirmək olar. Onların aktivliyi Rusiyada siyasi vəziyyəti öz xeyirlərinə formalaşdıra bilər, hal-hazırda dondurulmuş atlantist proyekti yenidən reallığa çevirər, elitanı liberal və qərbçi yönə kökləyər. Bu şəbəkə aşkarlanaraq ifşa edilməlidir ki, belə halda zərərsizləşdiriləcək; əks halda öz rolunu oynayaraq üstünlük qazanacaq, Rusiya siyasi məkanını ideoloi cəhətdən yenidən tutacaq və zəfər çalacaq.
Hələ SSRİ-nin mövcudluğu dövründə Şərqi Avropada start götürməklə “məxməri inqilablar” Avropanın bütün sosialist rejimlərini yıxdılar, Yuqoslaviyanı dağıtdılar və axıcı şəkildə Rusiyanın strateji nəzarət zonası hesab etdiyimiz məkana yerləşdilər. “Məxməri inqilablar” postsovet MDB məkanında baş qaldırdılar. Bütün bunlar həmin ssenarinin Rusiyanın özündə də reallaşa biləcəyi perspektivləri barədə düşünməyə vadar etdi.
Bəs “məxməri inqilablar” baş tutduqları ölkələrə nələr gətirdilər? Postsovet məkanının suveren dövlətlərinin rejimlərini domino prinsipi ilə yıxan nəsnənin arxasında nə dayanır?
“Məxməri inqilablar” ssenarisinin həyata keçirildiyi hər yerdə biz bu gün suverenliyin ya qismən, ya da tamamilə itirilməsini müşahidə edirik.
MDB ölkələrində baş verən “məxməri inqilabların” hamısı ABŞ-ın aktiv dəstəyi və iştirakı ilə başladılmış, təşkil olunmuş və həyata keçirilmişdir. Bu başlıca qanunauyğunluqdur – geopolitoloji qanunauyğunluq. Məqsəd Rusiyanı postsovet məkanından sıxışdırıb çıxarmaq, onun təsir zonasını azaltmaqdır. Son onilliklərin geopolitoloji məntiqi belə olub: SSRİ-nin Avropadakı və üçüncü dünya ölkələrindəki təsirini kənarlaşdırmaq, SSRİ-ni Avropadan sıxışdırıb çıxarmaq, SSRİ-ni dağıtmaq, Rusiyanın postsovet məkanındakı təsirini azaltmaq, Rusiyanı postsovet məkanından çıxarmaq. Qərbin həmin amansız məntiqinin növbəti addımı isə Rusiyanın dağıdılmasıdır. Bu addım qabaqcadan proqramlaşdırılıb, soyuqqanlıdır, yetərincə ölçülüb-biçilib və ABŞ onun reallaşdırılması üçün çox şeyindən keçməyə hazırdır. Bu gün biz postsovet respublikalarında Rusiyanın gələcəyini müşahidə edirik.
Bütün “məxməri inqilabların” ilkin səbəbi ABŞ-ın təkbaşına dünya ağalığı qurmaq strategiyasıdır ki, bu işə onlar istənilən qüvvəni qatırlar, kriminalı da cəlb edirlər, qurbanlar verirlər, alət kimi istifadə edirlər. Müvafiq olaraq vəziyyətin gərginləşdirilməsi və ardınca hakim rejimin dəyişdirilməsi üçün istənilən imkanlar – istər sosial qeyri-stabillik, istər hakimiyyətdən narazılıq, istər rusofobiya olsun – məhz bir məqsədlə istifadə olunur: amerikan təsirini qurmaq üçün. Özü də ssenari, müşahidə etdiyimiz kimi, o qədər də rəngarəng olmur: adətən seçkilərdən bəhanə kimi istifadə olunur, ardınca isə məlum sxem üzrə həyata keçirilir. İşləyir də. Efffektivdir. Demək gələcəkdə də tətbiq olunacaq.
“Məxməri inqilab” – siyasi rejimlərin devrilməsu Cin Şarpın hazırladığı “qeyri-zorakı mübarizə” metodlarına əsaslanır. Bu bütünlüklə və tam olaraq amerikan şəbəkə texnologiyasının məhsuludur; həmin texnologiyanın əsas hissəsidir ki, bu gün politologiyada “şəbəkə müharibəsi” adlanır. Məsələnin məğzi ərazi üzərində nəzarətə imkan dərəcəsində adi silah-sursatdan istifadə etmədən nail olmaqdır. İdealdır: “yumşaq güc” də adlandırılan “soft power” tətbiq olunmaqla həyata keçirilir. Amerikan politoloqu Cozef Nay-kiçik bunu belə təyinatlandırır: “Dövlətin, ittifaqın və ya koalisiyanın beynəlxalq işlərdə arzuolunan nəticələri sərt gücə xas olan sıxışdırma, yeritmə, məcbur etmə yolu ilə deyil, inandırma yolu ilə əldə etmə qabiliyyətidir. Yumşaq güc başqalarını beynəlxalq arenanın müəyyən davranış normalarına riayətə sövq etməklə və lazım olanları öz razılığı ilə etməyə yönəltməklə işləyir ki, nəticədə faktiki olaraq zor tətbir etmədən arzulolunan nəticəni əldə etməyə gətirib çıxarır”.
Beləliklə, ABŞ müharibə aparılmasının yeni texnologiyasından istifadə edir ki, arzuolunan nəticəni praktiki olaraq qansız əldə etməyə imkan verir. “Altıncı nəsil müharibəsi” – texnoloji sənət əsəridir ki, Pentaqonun tam kompetensiyasındadır və bu gün MDB məkanında amerikan hərbi idarəsinin birbaşa komandanlığı və nəzarəti ilə ciddi-cəhdlə reallaşdırılır.
Adətən şəbəkə müharibələri işə düşərkən nəticəyə sosial şəbəkələrin köməyilə nail olunur, yəni cəmiyyətin özünün köməyilə. Ayrıca seqmentdə müəyyən şəkildə ictimai rəy formalaşdırılır, məsələn, hakim rejimə qarşı yönəlmiş formada. Cəmiyyətin şəbəkəni (yəni bir-birləri ilə qarşılıqlı əlaqədə olan iştirakçıları) təmsil edən həmin seqmenti vasitəsilə mövcud hakimiyyətə təzyiq olunur; hakimiyyət məcbur edilir ki, ölkənin idarəçiliyindən imtina etsin və siyasi səhnədən getsin.
Beləliklə, “məxməri inqilab” hakimiyyətin nisbətən qansız və ucuz dəyişdirilməsidir: sosial şəbəkələrdə qızışdırmaqla aşağıdan təzyiqin təşkil edilməsindən istifadə yolu ilə. Və bu aşağıdan, sosial şəbəkələrdən təzyiq, bildiyimiz kimi spontan baş verən hadisə deyil, təhrik olunur, texnoloji təşkil edilir. Şəbəkə texnologiyalarının və “məxməri inqilabların” əsaslandığı xüsusiyyət də budur. Hakimiyyətə ünvanlanmış açıq-aydın ittihamlar bəhanə götürülərək etiraz dalğası lazım olan istiqamətə yönəldilir, “iştirak psixozunun” təsiri altında inkişaf etdirilir – bizi bunu təəccüblü ardıcıllıqla müşahidə edirik. Yəni bu elə amerikan polittexnologiyasından nəşət götürən həmin texnoloji prosesdir.
Beləliklə, bugün xüsusən postsovet məkanında və ərəb dünyasında baş verən bütün “məxməri inqilablar” ABŞ tərəfindən təşkil olunmuşdur ki, əvvəllər Rusiyanın təsir zonasında olan və ya neytral qalan, başqa metodlarla girilməsi mümkün olmayan bu dövlətlərdə və ərazilərdə öz geopolitoloji nəzarətini qura bilsin.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

"Əvəz Zeynallının pul alıb, karusel edəcəyini heç gözləməzdim" - Elçin Sadıqov

Vəkil Elçin Sadıqov həbsdə olan jurnalist Əvəz Zeynallının məhkəmədə onun ünvanına səsləndirdiyi ittihamlara cavab verib.
Faktmedia az xəbər verir ki, E.Sadıqov hər hansı cinayət əməli törətmədiyini bildirib. O Əvəz Zeynallının onu aldatdığını əlavə edib: “Bu müddət ərzində dinmədim, səbr etdim. Düşündüm ki, yoldaşı nə yazmasından, danışmasından asılı olmayaraq gözləyim, görüm Əvəz Zeynallı nə deyir. Məni tanıyanlar bilir bütün görüşlərimdə Ə.Zeynallının həbsinin siyasi olduğunu bildirmişəm. Amma bu gün Ə.Zeynallı məni özü ilə birlikdə görmək istədiyini bildirib. Əvəz Zeynallıdan R.Məmmədov və onun ailə üzləri barəsində yazmamağı xahiş edəndə Əvəz məndən nə qədər pul qazandığımı, dolanışığımın necə olduğunu soruşdu. Allaha şükr etdim və bunun məsələyə nə aidiyyətinin olduğunu soruşdum. O isə bildirdi ki, sən dolanırsan, mən də dolanmaq istəyirəm. R.Məmmədovun ailəsinə dedim ki, bu yaxşı adam deyil, 14 il pulsuz vəkillik etmişəm, indi bir şeyi xahiş edəndə pul istəyir, bununla ümumiyyətlə danışmayaq”.
Elçin Sadıqov əlavə edib ki, həmin gündən sonra Əvəz Zeynallı dayanmayıb, əskinə hər gün Məmmədova və ailə üzvlərinə qarşı danışmağa başlayıb: “Əvəzin dayanmadığını gördük, hətta 26 avqust 2022-ci il tarixli çıxışında Əvəz adımı çəkməsə də Məmmədovun müdafiə işinə də ilişmişdi. Məcbur olduq Əvəzlə danışmağa. Əvəz mənə fantastik məbləğ demişdi. Sonra razılaşdıq. Pulu aldı. Cəmi 4 gün sonra yenə hədyanlar danışdı. Mən Əvəzin bunu mənə edəcəyini, yəni pul alıb yenə danışacağını, karusel edəcəyini heç gözləməzdim. Bu da Məmmədovların haqlı narazılığına səbəb oldu. Həmin gün narazılıq olmasın deyə öz pulumdan Məmmədovların pulunu geri qaytardım. Və sonra mənə dedi ki, ona pul yox, sənədlər verdiyimi deyim. Özü də elə dedi. Sənəd adı gələn kimi ikimizi də tutdular. Halbuki CM-nin 312-ci maddəsinin qeydini bilən hər kəs bilir ki, mənim əməlimdə heç vaxt cinayət tərkibi olmayıb. Məni vəsatətə görə həbs etmişdilər”.
Vəkil qeyd edib ki, Əvəz Zeynallıya qarşı müxtəlif ittihamlar və çoxlu epizodlar var: “Bəlkə də maddələrinin sayını özü də bilmir. Amma yenə də mənim adımı çəkib şou düzəldir. Onda belə çıxır ki, o biri ittihamların hamısı düzdür, ona görə Əvəz onları pərdələməyə çalışır”.

27.03.2023

Alman faşistlərinin ordusunda döyüşmüş latışlara qoyulmuş heykəli aşırdılar


Latviyanın Bauska şəhərində faşist Almaniyasının SS ordusunda xidmət etmiş latış legionerlərinə qoyulmuş heykəli aşırıblar.
Heykəl 2012-ci ildə qoyulmuşdu.
Latviya jurnalistlərinin araşdırmasına görə heykəli ölkəyə gəlmiş ukraynalı qaçqınlar dağıtmışlar.
Səbəb latış legionerlərinin 1941-45-ci illərdə Ukrayna ərazisində törətdikləri vəhşiliklər və qətliamlar olmuşdur.

25.03.2023

İNTERNET ŞƏBƏKƏNİN MODELİ KİMİ


Valeri Korovin

Sosial şəbəkələr adından da göründüyü kimi sosial anlayışdır: süni toplanmış kollektiv subyektliyi nəzərdə tutur ki, cəmiiyyətin bir hissəsini təmsil edir və onun mühitlərini, sosial qruplarını və siniflərini əks etdirir. Deməli sosial şəbəkələr ordinar deyil, onların iştirakçıları isə sosial statusundan asılı olaraq dəyişib yenidən konfiqurasiya ola bilirlər ki, bu da belə şəbəkələri kifayət qədər çevik edir.
Sosial şəbəkələri öz məqsədlərinə uyğun istifadə etmək üçün (QHT-lərlə bağlı da vəziyyətdə olduğu kimi) ya onları yaratmaq, ya da hazır şəkildə almaq lazımdır. Hər iki yanaşmada investisiya tələb olunur. Lakin şəbəkə strategiyasının həyata keçirilməsi üçün hər bir halda belə şəbəkələr olmalıdır. Bu insanlardan ibarət, təbii və ya süni yolla formalaşmış offline-şəbəkələr ola bilər. Təbii şəbəkələrə, məsələn, istənilən etnik qrupları, böyük tarixə malik müəyyən dini icmaları aid etmək olar. Süni şəbəkələrə isə bitkilərdən hazırlanmış dərman satanları, sektantları, avtomobilçilərin qarşılıqlı yardım şəbəkələrini aid etmək olar.
Bununla belə sosial şəbəkələrin işlədilməsi olduqca mürəkkəb və çoxşaxəli prosesdir. Sosial şəbəkənin subyekti kimi tək halda evində və ya iş yerində öz kompüteri arxasında oturub işləyən internet istifadəçisini götürmək olar. O Qlobal şəbəkəyə çoxlu sayda özü kimi istifadəçi-userlərin qatıldığı çoxlu əlaqələrlə və qovşaqlarla qoşulur. Onları istənilən vacib obrazla düzgün düzüb qoşmaq, konfiqurasiya etmək kifayət edir. İnternet varsa şəbəkənin subyekti tək işləyən element, istənilən ayrıca user ola bilir, hansı ki eyni zamanda öz baza xarakteristikalarına malik müəyyən cəmiyyətin – sosiumun hissəciyinə çevrilir.
Belə istifadəçiyə heç bir sosial funksiya yerinə yetirmək lazım deyil, o heç yerə getmir, heç kimlə görüşmür, şəbəkənin işləməsini dəstəkləmək üçün xüsusi olaraq heç nə həyata keçirmir. Sadəcə öz internetə qoşulmuş kompüteri arxasında oturur. Belələliklə, internet şəbəkənin qat-qat effektiv modelidir. Tam uyğun gələn belə useri sosial şəbəkə adlandırılan istənilən lokal şəbəkəyə qatmaq olur. Məsələn, eyni user odnoklassniki şəbəkəsinin də iştirakçısı ola bilər, facebook-da da akkauntu ola bilər, livejournal-da da blog işlədə bilər – bununla o həmin şəbəkələrin çoxlu sayda istifadəçiləri ilə əlaqələrə malik olur. Üstəgəl eyni zamanda onlarla sistemə, onlayn sosial şəbəkəyə də girişi ola bilər. User öz niyyətinə uyğun olaraq asanca bir şəbəkədən istifadədən çıxıb digər şəbəkəyə keçə bilər.
İnternetdən başqa kiberməkanı formalaşdıran digər şəbəkələri də bura aid etmək olar.
Beləliklə, bütün şəbəkə onlayn-məkanı tərifində də deyildiyi kimi “internetdən, o cümlədən internetdən girilməsi mümkün olmayan çoxlu sayda başqa kompüter şəbəkələrindən ibarətdir”. 
Məhz bütün bunlar birlikdə ideal şəbəkə modelini əks etdirir.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

22.03.2023

ABŞ SOSİAL ŞƏBƏKƏLƏRDƏN ÖLKƏLƏRDƏ İNQİLAB ETMƏK ÜÇÜN YARARLANIR


Valeri Korovin

Əgər müəyyən aralıq hesablaması aparsaq, aydın olar ki, şəbəkə müharibəsi heç də həmişə internetlə bağlı olan nəsnə deyil, amma sırf şəbəkə ilə bağlı anlayışdır. Şəbəkənin iştirakçıları – subyektlər, aktorlar, obyektlər, qovşaqlar – ənənəvi cəmilləylərdə olduğu kimi vertikal yox, horizontal qurulurlar. Şəbəkə düzxətli deyil və mürəkkəbdir, onun bütün qovşaqları bir-biri ilə sonsuz sayda əlaqələr vasitəsilə bağlıdır. Fransız filosof-postmodernisti Jil Delöz bunu rizoma və ya ticərti sistemi deyilən konseptin köməyilə təsvir edir. Əgər şəbəkənin elementlərindən biri düşüb ortalıqdan çıxırsa əlaqə itmir, başqa qovşaqlar vasitəsilə davam edir. Bitki ticərtilərindən birinin düşməsi ilə fəaliyyət dayanmır, inkişaf gedir – şəbəkənin işi davam edir. Halbuki ənənəvi cəmiyyətlərin vertikal quruluşlarında elementlərdən birinin düşüb ortalıqdan çıxması ilə əlaqə qırılır, fəaliyyət dayanır, belə ki verilən siqnal artıq ard-arda bir-birinə ötürülmür, nəticədə həmin vertikallıq dağıdılmağa həssas olur. Şəbəkə isə bu sarıdan praktiki olaraq möhkəmdir, dağıdılmağa qarşı davamlıdır və şəbəkə müharibəsinin də əsasında bu durur.
Şəbəkə müharibələri – məhz hərbi texnologiyadır ki, Pentaqon tərəfindən rəsmi olaraq istifadəyə götürülmüşdür. Şəbəkə müharibələrinin əsasında “effects-based operations” – effektlər bazasında əməliyyatlar (EBƏ) deyilən texnoloji yanaşma durur. Açıq mənbələrdə bunu müəyyən qədər geniş şəkildə amerikan eksperti Edvard Alan Smit özünün eyniadlı kitabında izah etmişdir. Həmin texnologiya amerikan şəbəkə imperiyası tərəfindən onunçün silahlandırmaya götürülmüşdür ki, əraziləri az məsrəflərlə tutmaq mümkün olsun. Söhbət ilk növbədə Avrasiya kontinentindəki dövlətlərin tutulmasından və parçalanmasından gedir ki, bəzi hadisələrdə bu proseslər hərbi güc işə salınmadan aparılır. Bu gün həmin texnologiya daha çevikdir, müasirdir, incədir, eyni zamanda effektivdir və həssadır. Belə vəziyyətdə adi silahlardan ancaq ifrat hallarda, yekun mərhələsində istifadə olunur. Amma çox vaxt məkanlar üzərində nəzarətə ümumiyyətlə hərbi güc sərf etmədən nail olunur – “rəndli inqilablar” yolu ilə. Uğurlu nümunələr kifayət qədərdir; Ukraynada 2014-cü ilin fevral silahlı qiyamına zəmin yaratmış məxməri “narıncı inqilab”, Gürcüstanda “qızılgül inqilabı” da bunların sırasındadır. Buna kimi bənzər hadisələr Şərqi Avropada, xüsusən Yuqoslaviyada baş verirdi, daha sonra postsovet məkanına adladı. Daha əvvəl isə Sovet İttifaqı birbaşa hərbi təcavüz olmadan məhv edilmişdi. Elə Pribaltika respublikaları da həmin qeyri-zorakı müqavimət texnologiyası işə salınmaqla Sovet İttifaqından qoparılmışdır – amerikan polittexnoloqu Cin Şarpın hazırladığı yanaşma yolu ilə.
Belə proseslərin əsasında həmişə şəbəkə durur.
Şəbəkə texnologiyasının köməyi ilə bu və ya digər ərazini qopararaq üzərində ABŞ-ın strateji nəzarətinin qurulması üçün həmin ərazini ilk əvvəl şəbəkələşdirmək, yəni şəbəkə ilə örtmək lazımdır. Necə olması vacib deyil, amma şəbəkə olmalıdır ki, onun vasitəsilə sosial məkanla işə başlamaq mümkün olsun. Şəbəkə hər cür aşağı və ya yuxarı keyfiyyətdə ola bilər, lakin söhbət ictimai transformasiyalardan, sosiumdan gedirsə, bu şübhəsiz ki sosial şəbəkədir. Əksər hallarda belə şəbəkənin əsasında ictimai-siyasi strukturlar və ya qeyri-hökumət təşkilatları (QHT) durur. Şəbəkələşdirmək üçün qeyri-hökumət təşkilatlarını ya konkret tapşırıqlara uyğun olaraq sırıfdan yaradırlar, ya da hazır şəbəkələrdən istifadə olunur. Bir qayda olaraq yaradılmış QHT öz əsas məqsədi kimi hanısısa humanitar, sosial əhəmiyyətli və ya mədəni niyyətləri realizasiya edəcəyini bəyan edir. Görünüşdə bu tamamilə heç bir ziyanı olmayan fəaliyyət də ola bilər, məsələn, mədəni obyektlərin tədqiqi, humanitar yardım, kimisi nədəsə konsultasiya etmək üzrə layihələrin realizasiyası və ya hansısa dövlətçilik fəaliyyəti üzərində vətəndaş nəzarəti. QHT nadir hallarda hansısa siyasi, özü də pozucu məqsədlərini açıq bəyan edir.
ABŞ-ın öz maraqları çərçivəsində düşmən ərazisində yaratdığı və inkişaf etdirdiyi şəbəkənin tipik nümunəsi Soros Fondudur. Postovet məkanına daxil olmaqla bu fond sırf humanitar işlərlə məşğul olacağını bəyan etmişdi: kitab, dərslik nəşri, alimlərə kömək və humanitar proqramların realizasiyası. Lakin Soros Fondunun irəli çəkdiyi qeyri-hökumət təşkilatlarının hamısı son nəticədə amerikan maraqlarına işləməyə başladılar, onların çoxu mövcud rejimlərin devrilməsində birbaşa iştirak etdilər.
Əksər hallarda “humanitar” fondlar tərəfindən hazır, fəaliyyətdə olan şəbəkələr pulla alınır. Bu o zaman baş verir ki, həmfikirlər və entuziastlar ictimai əhəmiyyətli məqsədlərin realizasiyası üçün hansısa cəmiyyətlər, hərəkatlar və ya şəbəkə komünitiləri yaradırlar. Lakin onların fəaliyyəti ciddi səviyyəyə qalxan zaman onlar genişlənmələri və inkişafları üçün lazım olan maliyyənin çağışmadığını hiss edirlər. Elə həmin vaxt da Qərb fondlarının nümayəndələri peyda olurlar ki, onlara böyük olmayan məbləğlər verirlər. Nəticədə məbləğlər alan təşkilatlar özlərini onları dəstəkləyənlərə borclu hesab edirlər və lazım olan saatda, yəni bu və ya digər ərazidə hansısa amerikan proyekti işə salınanda onlar ya birbaşa həmin proyektin realizasiyasına qatılırlar, ya da imkan dairəsində həmin proyektin iştirakçısına çevrilirlər.
Lazım olan anlarda QHT-yə onun “xeyirverənləri” müraciət edirlər: zəhmət olmasa filan yerə gəlin, dəstək verin, belə və belə deyin, çıxın, bunu edin, onu edin... Lakin birbaşa müraciət etməyə də bilərlər – axı bu sifarişçinin maskasını açıb ifşa edər – sadəcə hüdudlar şəraitini elə formalaşdırırlar ki, təşkilat özü lazım olan yerə çıxır və dəstək verir. Bax bu şəbəkə effektivliyinin yüksək səviyyəsidir. Ukraynada amerikanlar çoxlu sayda şəbəkəni böyük olmayan məbləğlərə aldılar, sonra isə onlardan xahiş etdilər ki, Maydana çıxsınlar, sadəcə orda dayansınlar. Burda çətin nə va ki? Onlar sadəcə çıxırlar və kütləvilik görüntüsü yaradırlar ki, bunun köməyilə mövcud siyasi rejim dəyişdirilir və hakimiyyətə amerikanyönlü rejim gətirilir. Doğrudan da çətin heç nə yoxdur: hətta əgər Maydandakı bu kütləvilik qanuni siyasi rejimi silahlı yolla devirən ekstremistlərin fəaliyyəti üçün lazım olan fon rolunu oynayırsa da. Necə ki 2014-cü ilin fevralında baş verdi.
Bununla yanaşı ictimai təşkilatlara sırf Maydana çıxdıqlarına görə pul vermirlər – pulu statistlərə, siyasi strukturlara verirlər. QHT-lər pulu ona görə alırlar ki, özlərinə maraqlı olan işlə məşğul olsunlar, diyarın xüsusiyyətlərini öyrənsinlər, KİV yaratsınlar, pensionerləri konsultasiya etsinlər. Onlara pulu sosial əhəmiyyətli fəaliyyətə görə verirlər və heç nə soruşmurlar. Lakin hansısa momentdə onlara deyirlər: biz sizə pul veririk, siz yenə öz diyarşünaslıq araşdırmalarınızı davam etdirə bilərsiz, lakin indi bizim sizin dəstəyinizə ehtiyacımız var, sadəcə Maydana gəlib əliinizdə plakatları tutmağınız gərəkdir, alınar, eləmi? Əlbəttə alınar, burda çətin heç nə yoxdur.
Məxsusi olaraq bu və ya digər maliyyələşmədə amerikan izi həmişə aydın görünmür. Amerikan fondları – ABŞ dövlətinin pullarıdır, mahiyyətcə amerikan vergiödəyicilərinin pullarıdır. Lakin Avrasiya kontinentinə bu pullar əsasən Avropanın pulayıran fondları vasitəsilə daxil olur ki, qrant operatorları adlanırlar. Məsələn, trotskistlər vasitəsilə, antifaşistlər vasitəsilə, antiqlobalistlər vasitəsilə, ekoloqlar vasitəsilə, insan hüquqları və demokratiya carçıları vasitəsilə. Bu pulları alan adamlar onu tam ziyansız strukturlardan alırlar, məsələn, ekoloqlardan, hansılar ki deyir bu pullar xeyirxah məqsədlərçün, təmiz mühit uğrunda mübarizə üçün, tullantısız texnologiyaların inkişafı və dəstəyi üçün ayrılıb. Lakin vaxtı çatanda həmin şəbəkə siyasi formada istifadə olunur, hətta əgər o başlanğıcda ümumiyyətlə siyasətə istiqamətlənməmişdisə də. Bəzən məqsədlərçün istifadə olunan QHT-nin aktivistlərinin hətta belə niyyəti də olmur, onları qarasına istifadə edirlər. Onlara demirlər ki, küçələrə çıxmaqla onlar amerikan maraqlarına işləməli olacaqlar. Bu barədə ümumiyyətlə susurlar. Lakin elələri də var buna şüurlu şəkildə gedirlər ki, bunlar siyasi aktivistlərdir.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

19.03.2023

Кодекс чести русского офицера. Составлен в 1804 году, актуален навсегда!


1. Не обещай, если ты не уверен, что исполнишь обещание.
2. Держи себя просто, с достоинством, без фатовства. 
3. Необходимо помнить ту границу, где кончается полная достоинства вежливость и начинается низкопоклонство.
4. Не пиши необдуманных писем и рапортов сгоряча. 
5. Меньше откровенничай — пожалеешь. Помни: язык мой — враг мой.
6. Не кути — лихость не докажешь, а себя скомпрометируешь.
7. Не спеши сходиться на короткую ногу с человеком, которого недостаточно узнал.
8. Избегай денежных счетов с товарищами. Деньги всегда портят отношения.
9. Не принимай на свой счет обидных замечаний, острот, насмешек, сказанных вслед. Что часто бывает на улицах и в общественных местах.
10. Если о ком-то не можешь сказать ничего хорошего, то воздержись говорить и плохое…
11. Ни чьим советом не пренебрегай — выслушай. Право же, последовать ему или нет, остается за тобой. 
12. Сила офицера не в порывах, а в нерушимом спокойствии.
13. Береги репутацию доверившейся тебе женщины, кто бы она ни была.
14. В жизни бывают положения, когда надо заставить молчать свое сердце и жить рассудком.
15. Тайна, сообщенная тобой хотя бы одному человеку, перестает быть тайной.
16. Будь всегда начеку и не распускайся.
17. На публичных маскарадах офицерам не принято танцевать. 
18. Старайся, чтобы в споре слова твои были мягки, а аргументы тверды. 
19. Разговаривая, избегай жестикуляции и не повышай голос.
20. Если вошел в общество, в среде которого находится человек, с которым ты в ссоре, то здороваясь со всеми, принято подать руку и ему, конечно, в том случае, если этого нельзя избежать. Не обратив внимания присутствующих или хозяев. Подача руки не подает повода к излишним разговорам, а тебя ни к чему не обязывает.
21. Ничто так не научает, как осознание своей ошибки. Это одно из главных средств самовоспитания. 
22. Когда два человека ссорятся, всегда оба виноваты.
23. Авторитет приобретается знанием дела и службы. Важно, чтобы подчиненные не боялись тебя, а уважали.
24. Нет ничего хуже нерешительности. Лучше худшее решение, чем колебание или бездействие.
25. Тот, кто ничего не боится, более могуществен, чем тот, кого боятся все.
26. Душа — Богу, сердце — женщине, долг — Отечеству, честь — никому!

14.03.2023

ŞƏBƏKƏNİN XÜSUSİYYƏTLƏRİ


Valeri Korovin

Bilməyimizin vacib olduğu şəbəkənin əsas əlamətləri hansılardır? İlk növbədə, şəbəkə vahid mərkəzdən idarə olunmur. Bununla yanaşı, şəbəkə müharibəsində “komandirin niyyəti” deyilən anlayış var. Şəbəkə iştirakçıları ümumi məğzi başa düşürlər və özləri baş verənlərin mənasını anlamalıdırlar. Onlar birbaşa komandalar almırlar; “ora get”, “bunu et” – bunlar modern dövrünün klassik ordularına xasdır. Şəbəkə müharibəsi özündə tam başqa cür idarəçiliyi ehtiva edir. Şəbəkə özü öz işini zənn etdiyi “komandanlığın” son niyyətinə uyğun şəkildə görür. Ümumi götürəndə komandanlığın özü isə onu adətən təsəvvür etdiyimiz formada yoxdur. Şəbəkə əməliyyatına heç kəs komandanlıq etmir. Bəli, bəzi analitik, ekspert mərkəzləri var ki, müxtəlif strategiyalar hazırlayırlar. Onların fəaliyyəti açıqdır, materiallarını isə hamı oxuya bilir və bir çox hallarda tətbiqi xarakter daşımır. Polittexnoloji mərkəzlər, piar kontoralar, ictimaiyyətlə əlaqə xidmətləri, KİV və s. – analitik ekspert strukturlarından da çoxdur. İkincilər birincilərin araşdırmalarından istifadə edirmi? Ola bilər. Məhz hansılardan və nə dərəcədə – gəl indi baş aç. Bu agentliklərin çoxu hansısa maliyyə strukturlarının qrantları hesabına yaşayır, bəziləri sadəcə bankların və ya maliyyə kompaniyalarının xidmətindədir. Bəs bu kompaniyalar ABŞ-ın hökumət strukturları ilə, Dövlət Departamenti ilə, Ağ Ev ilə, Federal Rezerv Xidməti ilə necə əlaqəlidirlər? Elə qlobal maliyyə dünyasındakı bütün kompaniyaların, bütün firmaların və bankların bir-biri ilə əlaqədə olduqları kimi. Belə şəbəkələrdə əlaqələrin sayı riyazi çoxluqda olduğu kimi artır. Con Perkins gizlətmir ki, bütün bu saysız-hesabsız qeyri-hökumət təşkilatları və analitik mərkəzləri istəsələr də, istəməsələr də birbaşa və ya dolayısı amerikan hökumətinin maraqları üçün işləyirlər: “Mən təsəvvür etməzdim ki, bütün dünyaya səpələnmiş yüzlərlə adam, qadın və kişi konsaltinq kompaniyalarına, firmalara və digər şəxsi təşkilatlara çalışırlar. Bu adamlar heç vaxt heç bir dövlət agentliyindən bircə penn də olsun dövlət maaşı almayıblar, lakin imperiyanın maraqlarına işləyirlər”.
İndi gəlin amerikanların Praqada yaratdığı elmi analitik “botanik” mərkəzinin Ukraynadakı inqilab ilə əlaqəsini sübut edin!..
Bəzi mülahizələr var ki, bu mülahizələr şəbəkə əməliyyatı mərkəzi tərəfindən səsləndirilə bilər – məsələn, KİV-də, hansısa konqreslərdə, forumlarda, simpoziumlarda. Bunlar rəsmi bəyanatlar da ola bilər, elmi mərkəzlərin məruzələri, hökumət üzvlərinin və rəsmi şəxslərin müraciətləri, polittexnoloqların müsahibələrindəki işarə vermələri, siyasətçilərin və ictimai şəxslərin fikirləri də. Bütün bunlar elə şəbəkə hesab olunur, yəni həmin mərkəzlər tərəfindən irəli sürülən, yönləndirilən, qoşulan strukturlardır. Ardınca haqqında danışdığımız strukturlar həmin səsləndirilən niyyətə uyğun, yaranmış vəziyyətdən çıxış edərək, sərbəst qərar verməklə hərəkət edirlər. Onlar komandirin niyyətini tuturlar və vəziyyətı uyğun davranırlar. Əgər əməl uğursuz alınırsa, iflasa uğrayırsa və ya ümumiyyətlə həyata keçirilmirsə, şəbəkə mərkəzi buna görə heç bir birbaşa məsuliyyət daşımır və şəbəkəni başqa şəkildə konfiqurasiya edir. Elə “mərkəz” deyilən şeyin özü də yoxdur. Elmi ekspertiza laboratoriyaları – məgər mərkəzdir? Xeyr, onlar yalnız quru teoretik hesablamalarına görə məsuliyyət daşıyırlar. Piar strukturları, KİV? Aydındır ki, onlar icraçılardır. ABŞ hökuməti? Aydındır ki, bu onların kompetensiyasında olan məsələ deyil, bütün şəbəkə əməliyyatları QHT müstəvisində aparılır. ABŞ Dövlət Departamenti? Ola bilər. Lakin sübutlar, zənglər, danışıqların yazısı varmı? Yoxdur, onlara heç Wikileaks bazasında da rast gəlinmir. Beləliklə, qərarların qəbul edilməsi “mərkəzi” ilə “icraçılar” arasında heç bir bağlılıq yoxdur, komandirin niyyəti ilə bağlı informasiya isə açıq kanallarla ötürülür.
Bununla əlaqədar şəbəkə müharibəsinin vacib anlayışı olan özünüsinxronizasiya haqqında da danışmaq lazımdır. Bu o deməkdir ki, şəbəkənin qovşaqları avtonom şəkildən, “mərkəzdən” asılı olmadan hərəkət edə bilirlər ki, başlıca strategiyanın yeridildiyi, tapşırıqların göndərildiyi və konkret əməllərin icra olunduğu mərkəzi açmaq, müəyyənləşdirmək mümkün olmasın. Şəbəkənin qovşaqları “mərkəzsiz” işləyirlər, belə ki çox hallarda mərkəzin və ya qərarların qəbul edilməsi mərkəzlərinin konkret olaraq harda yerləşdiiyi haqda anlayışları da olmur. Şəbəkə kontentə uyğun öz-özünə orientasiya olunur. Hər bir qovşaq xəbəri, tapşırığı, informasiyanı və ya sorğunu özü kimi digər qovşaqdan alır. Şəbəkə qovşaqları praktiki olaraq avtonom strukturlar da ola bilərlər ki, bir-birləri ilə horizontal şəkildə əlaqədədirlər. Eyni zamanda onlar ən ağlasığmaz yerlərdə, məsələn, düşmənin qərar qəbul etmə məkanlarında, o cümlədən KİV-lərdə, ictimai strukturlarda da yerləşə bilərlər. İşlək şəkildə bir-birləri ilə əlaqəyə çıxmaqla onlar tapşırıqların verildiyi mərkəzi bilindirmirlər, çünki onun haqda heç təsəvvürləri də yoxdur. Lakin şəbəkə strukturu qovşağının və ya “idarəetmə mərkəzinin” üzə çıxaraq açıldığı halda da onların əlaqəsi tam yox, yalnız dolayısı şəkildə sübut oluna bilər. Beləliklə, adətən belə götürülür ki, mərkəz yoxdur, komandirin niyyəti hesablanaraq müəyyənləşdirilir, şəbəkə isə tapşırıqlara və imkanlara uyğun olaraq özü-özünü nizamlayır, yəni özünüsinxronizasiya edir və dəyişən şəraitlərə adaptasiya olunur.
Şəbəkə əməliyyatının uğurlu həyata keçirilməsi üçün həm də xəbərlər paketindən ibarət olan “komandanın” verilməsinin sürəti və geriyə cavab əlaqəsinin sürəti kimi faktorlar da vacibdir. Sürət yeni informasion və texnoloji nailiyyətlərdən istifadə etməklə təmin olunur. Və kommunikasiya nə qədər sürətlidirsə, bir o qədər effektivdir, belə ki məlumatların ötürülməsi tezliyi tayminqi təmin edir. 10 dəqiqə ərzində kolossal effekt gətirən şey 4 saatdan sonra mənasını və gücünü itirir. Bəzi hallarda isə hətta saniyələrin də qiyməti olur.
Bir daha baza anlayışına qayıdaq: “Şəbəkə əməliyyatı – sülh, böhran və müharibə vəziyyətlərində neytral qüvvələrin, düşmənlərin və dostların özünü necə aparacağını formalaşdırmağa istiqamətlənmiş hərəkətlərin məcmuəsidir”. Yəni şəbəkə əməliyyatı hələ isti fazanın başlanmasına kimi həyata keçirilir. İsti faza başlanarkən gedən bütün prosesləri kurasiya etmək üçün aparılır. İsti fazanın bitməsindən sonra isə nəticələr fiksasiya edilir və əldə olunanlar möhkəmləndirilir.
Başqa sözlə, şəbəkə müharıbələri əvvəlki dövrlərin müharibələrindən fərqli olaraq daim və hamıya qarşı gedir.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

13.03.2023

ŞƏBƏKƏ MÜHARİBƏSİNDƏ VAHİD MƏRKƏZ OLMUR


Valeri Korovin

Şəbəkə müharibəsi birbaşa şəkildə həyata keçirilmir. Sifarişçi icraçı ilə birbaşa kontakta girməkdə maraqlı deyil, bu əlaqələr zəncirini açır, onu sadə və açıq-aydın edir, şəbəkə əməliyyatını birbaşa fəaliyyətə çevirir. Şəbəkə elə bir yerdir ki, burda çoxsaylı vasitəçilərin əli ilə icraçıdan sifarişçiyə uzanan liniyalar yaratsan belə, yenə də birbaşa əlaqə yaranmayacaq. Əyri də alınmayacaq. Şəbəkə beləcə əlaqələri qurmaq üçün yaradılan liniyalar toplusundan ibarət olur. Əgər birbaşa və ya əyri xətt yaranıbsa, demək bu şəbəkə əməliyyatı deyil, modern dövrünün adi, klassik əməliyyatıdır ki, burda sifarişçi ilə icraçı arasında əlaqəni hətta bəzi ara elementləri olmasa da müəyyənləşdirmək mümkündür. Əlbəttə, ABŞ-ın dünyada gedən bir çox hadisələrlə bağlılığını müəyyənləşdirmək mümkündür; ilk baxışda bu və ya digər prosesin sifarişçisi aydın görünür. Lakin bu əlaqə dumanlı şəkildə görüləcək, ortalıqda birbaşa sübutlar olmayacaq, deməli avtomatik olaraq konspirologiya sahəsinə aid ediləcək – yəni aydın olmağa aydındır, lakin heç bir sübutu yoxdur.
Müasir informasiya konteksti elədir ki, iddia qaldırıb Amerikanı nədə gəldi günahlandırmaq olar – Ukraynadakı inqilabdan tutmuş Cənubi-Şərqi Asiyadakı dağıdıcı sunamiyə və “ərəb baharına” kimi. Lakin hətta səbəb-nəticə əlaqələri iddia versiyasının xeyrinə olsa belə, ən yaxşı halda sizə güləcəklər, çünki sizin əlinizdə birbaşa faktlarınız olmayacaq, bütün ipucular və zəncirlər isə ucsuz-bucaqsız şəbəkələr ümmanına aparıb çıxaracaq, qeyri-ixtiyari şəkildə dolaşığa düşəcək, gah uzlaşacaq, gah da uzlaşmayacaq. “Kim, Amerika?! Konkret olaraq kim?” “Senator Con, sunamini siz yaratmısız?” “Bəli, cənablar, təsadüfən çay qaşığım əlimdən yaxtamın bortundan aşağı düşdü, nəticədə ağır fəlakətə və çoxsaylı itkilərə gətirib çıxaran həmin sunami baş verdi”. Hətta Senator Con və ya Smit şəbəkə əməliyyatına birbaşa qatılıbsa belə, ola bilər onun özünün bundan xəbəri olmasın. İndilərdə dünyada gedən şəbəkə müharibələrinin aparıcısı olan Amerika heç vaxt şəbəkə əməliyyatlarında (nəzəriyyədə “effektlər bazasında əməliyyatlar” adlanır) birbaşa iştirak etmir. Misal kimi vaxtilə ABŞ-ın Çeçenistanda Rusiyaya qarşı apardığı şəbəkə əməliyyatını göstərmək olar.
Şəbəkə əməliyyatını başlamaq üçün sərhəd şərtləri yaratmaq zəruridir, hansı ki belə şərtlər vəziyyətində konfliktdə iştirak edən tərəflər özləri hadisələrin marağında olurlar və prosesə təbii şəkildə qatılırlar. Çeçenistanda maraqlı tərəf ingilislər idi; onlar vaxtilə Çeçenistanda neft mədənlərinə sahib olmuşdular, milliləşdirmə zamanı isə əllərindən çıxmışdı. İngilislər ilk əvvəl bura böyük maliyyə qoydular. Birinci Çeçen müharibəsi zamanı ingilislər maliyyələşdirmə ilə məşğul idilər. Çeçenistandakı vəziyyətin onların xeyrinə həll olunmasında maraqlı idilər, ora qayıtmaq, əllərindən çıxmış neft mədənlərini, neftin eksportu üzərində nəzarəti qaytarmaq istəyirdilər. Bu işdə konkret Britaniya maliyyəçiləri, qocaman maliyyə imperiyalarının varisləri maraqlı idilər, hansılar ki vaxtilə Qafqazın neft sənayesinə yatırım qoymuşdular.
Tərəflərdən biri də Səubiyyə Ərəbistanı idi ki, vahhabiliyin yayılmasında, Çeçenistanda Sovet dövründə silinmiş islam ideologiyasının zəfər çalmasında maraqlı idi. Bu işdə başda Rusiyanı görməyə gözü olmayan, postimperiya kompleksləri yaşayan Polşa olmaqla Şərqi Avropa da iştirak edirdi ki, Çeçenistandakı vəziyyətlə bağlı neqativ informasiya fonu yaratmaqla məşğul idi. O cümlədən Türkiyə də qatılmışdı, hansı ki Azərbaycanı təsiri altına almaq niyyətindəydi və konflikt zonasına silah-sursat göndərməklə məşğul idi. Çeçen şəbəkə əməliyyatının bütün bu iştirakçıları vasitəçisiz, ABŞ-ın birbaşa tapşırığı olmadan həmin kampaniyaya qatılmışdılar. İngilislər əmlaklarının qaytarılması marağını güdərək maliyyələşdirmə aparırdılar. Səudiyyə Ərəbistanı vahhabi internasionalı yaradaraq kadrlar göndərirdi, saysız-hesabsız döyüşçü axını yönəldirdi. Polşa və Şərqi Avropa Rusiyanı bütün dünyanın gözündən salacaq informasiya siyasəti həyata keçirirdi – Rusiyaya münasibətdə şəxsi kin-küdurətləri zəminində çıxış edirdilər. Pantürkist proyektlə alışıb yanan Türkiyə, o cümlədən Azərbaycan vasitəsilə silah-sursat göndərilməsi yoluna qoyulmuşdu. Bütün bunlar – tipik şəbəkə əməliyyatıdır ki, sifarişçisi aydın deyil. O yoxdur da. Ortalıqda birbaşa amerikan maliyyəsi yox idi.
Şəbəkə əməliyyatı böyük xərclər aparmır. Şəbəkə əməliyyatının prinsipi elə ona əsaslanır ki, mövcud vəziyyətdən savadlı, rasional şəkildə istifadə edəsən, ortalıqda olan enerjini, cəhdləri, ambisiyaları öz xeyrinə yönəldəsən. Ümumilikdə götürəndə ABŞ Çeçen kampaniyasına, məsələn, İraq kampaniyası ilə müqayisədə baxanda heç nə xərcləməyib. Lakin məhz Çeçen şəbəkə əməliyyatı az qala Rusiyanı məhv edəcəkdi, Rusiya dövlətçiliyinin sonunu gətirəcəkdi. Faktiki olaraq Rusiya dağılmaq həddinə gəlmişdi, ümumilikdə Rusiya hakimiyyəti sisteminin kollapsı yaranmışdı. ABŞ-ın əsas geopolitik hədəfi də – məhz Rusiyanın dağılmasıdır.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

12.03.2023

В этой войне нет и не может быть нейтральной позиции. Есть только два лагеря. И всё. Любой колеблющийся или неопределившийся рано или поздно (думаю, что намного раньше, чем кажется) будет вынужден взять в руки оружие и просто идти на фронт, а фронт сегодня везде. Загнать эту долгую, трудную, страшную войну туда, где она была до 24 февраля 2022 года, невозможно. Ее невозможно и остановить. Ее можно только выиграть. Или можно еще поставить точку в истории человечества. Тогда без победителей. Победит смерть.
Пока же война. А значит, мы еще живы.
Если вы не за СВО, не за Россию, не за государство, не за наш народ, то придет момент и от вас потребуется убивать русских, разрушать Россию как государство, взрывать машины, дома и железнодорожные пути, прятать в своих домах террористов, быть наводчиком. Безопасности больше нет. 
Поэтому лучше определяться сейчас. Это касается всех русских. Но это касается и остальных стран. 
А если хотите сохранить суверенитет, то под эгидой коллективного Запада это заведомо невозможно, либерализм в Международных Отношениях отрицает суверенитет и признает только Мировое Правительство, то есть западную гегемонию. А за многополярный мир, где суверенитет возможен, надо воевать с Западом. Что сейчас и делает Россия. Делает ради всех. 
Вот это и значит Третья мировая война. Все кому по-настоящему дорог суверенитет, должны вставать на нашу сторону. Либо сознательно и навсегда от него отказаться и полностью подчиниться Западу. А Запад сейчас воюет с Россией. И других заставит делать то же самое. 
В этом смысл и того, что произошло с Украиной, и того, что происходит с Грузией и Молдовой, и того, что грозит Турции и даже Китаю.
Мы и они.

11.03.2023

Politoloq Elşən Manafov: Qərb 2008-ci ildə yaşananlarla bağlı revanş götürmək fikrindədir

"Martın 8 dən Gürcüstanda yaşanan hadisələr Cənubi Qafqaz regionu uğrunda Qərb və Rusiya arasında gedən geosiyasi mübarizənin mahiyyət etibarilə yeni mərhələyə keçəcəyindən xəbər verir. Gürcüstan parlamentinin iqtidar partiyası sayılan "Gürcü Arzusu"nun təşəbbüsu ilə "Xarici agentura" ilə bağlı müzakirəyə çıxardığı və birinci oxunuşu baş tutmuş qanun layihəsi gürcü müxalifətinin kəskin narazılığına səbəb olub".
Bunu faktmedia az-a politoloq Elşən Manafov deyib. O bildirib ki, müxalifətin fikrincə qanun layihəsinin müzakirəyə çıxarılması Rusiyanın lobbisi sayəsində baş verib, Gürcüstanın AB-yə inteqrasiyası prosseslərində əyləc mexanizminə çevrilə bilər:
"Müxalifət qanun layihəsinin məzmun etibarilə 2012-ci ildə Rusiyada qəbul olunmuş qanuna oxşadığını bəyan edir və bu qanundan hakim partiyanın siyasi opponentlərinə qarşı mübarizədə təzyiq vasitəsi kimi istifadə ediləcəyini bildirir. Qanun Gürcüstanda KİV, habelə qeyri-hökumət təşkilatlarının maliyyə büdcəsinin 20 faizinin Qərbdən daxil olan qrantlardan ibarət olacağı halda, onların təkrarən qeydiyyatdan keçməsini ehtiva edir. Hazırda  Gürcüstanda Qərbdəki bəlli dairələr, Açıq Cəmiyyət institutları tərəfindən qrant dəstəyi alan QHT-lər, habelə KİV-lər fəaliyyət göstərdikləri nəzərə alınarsa, istər onların, istərsə də bu demokratiya carçılarının Qərbdəki havadarlarının narazılıqları anlaşılandır. Belə ki, Qərbdəki bəlli fondlardan Gürcüstandakı QHT və KİV-lərə demokratiyaya dəstək, insan haqlarınin müdafiəsi adı altında daxil olan milyonlarla dollar vəsait gürcü cəmiyyətində antirusiya ovqatının qızışdırılmasına, Qərb dəyərlərinin elə Qərbsayağı təbliğatına, Qərb yönümlü gürcü müxalifətinin maliyyə imkanlarının artırılmasına, onun Gürcüstanda elektoral məkana təsir imkanlarınin gücləndirilməsinə yönəldilib. Artıq Qərb, müxalifətin aksiyalarına dəstək olaraq qanunun qeyri-demokratik olduğunu və Gürcüstanın AB-yə inteqrasiyası ilə bağlı maraqları ilə ziddiyyət təşkil etdiyini bəyan edib. Nyu-Yorkda Azadlıq abidəsinin önündə SNN-nə müsahibə verən gürcü prezidenti Zurabaşvili də qanunun qəbul olunacağı halda ona veto tətbiq ediləcəyini bəyan edib. Müxalifətin zorakılıqla müşahidə olunan hərəkətlərindən fərqli olaraq iqtidar, onun huquq mühafizə orqanları özlərini kifayət qədər təmkinli aparır, konstruktiv mövqe sərgiləyirlər. Bunun nəticəsi olaraq iqtidar qanun layihəsinin növbəti müzakirəsinə getməyəcəyini bəyan edib və müxalifəti cəmiyyəti qarşıdurmaya sürukləməməyə çağırıb, bunun müqabilində isə Tbilisidəki ABŞ səfirindən təlimatlar alan müxalifətin radikal qanadı görünür. Müxalifətin qanun layihəsinin Rusiyadakı qanunun analoqu olması barədə fikirlər heç bir ciddi dəlillərə söykənmir, bundan əlavə bu məzmundakı ABŞ qanunu əslində daha radikaldır. Belə bir qanun Böyük Britaniyada, Hindistanda, Misirdə, Əlcəzairdə və digər ölkələrdə də mövcuddur və əslində xarici agentura şəbəkəsinin fəaliyyətini, xüsusilə onların maliyyə təminatı ilə bağlı məsələləri qanunvericilik konteksində izləməyə imkan verir. Gürcüstanda MDB məkanında Rusiyaya qarşı qərbpərəst gürcü müxalifətinin dəstəyi ilə ikinci cəbhəni açmağı planlaşdıran Qərbdəki bəlli dairələrin hazırda bu ölkədə yaşananlarla bağlı hay-küy kampaniyasi həm də Rusiyaya qarşı aparılan informasiya müharibəsinin tərkib hissəsidir. Digər tərəfdən istisna deyil ki, Qərb 2008-ci ildə yaşananlarla bağlı revanş götürmək fikrindədir. Ermənistandakı təmsilçisi Paşinyanın vasitəsilə iki il əvvəl bölgədəki geosiyasi reallıqları birmənalı şəkildə öz xeyrinə dəyişmək üçün məlum müharibəni törətmişdir".

07.03.2023

ŞƏBƏKƏNİN STRUKTURU


Valeri Korovin

Şəbəkə – onun vasitəsilə istənilən vacib informasiyanın alındığı, çatdırıldığı, ümumilikdə aktivlik yaradılaraq, işləməyə məcbur edilərək informasiyanın toplana bildiyi istənilən mühitdir. Keyfiyyətli, düzgün qurulmuş şəbəkə o şəbəkədir ki, “lazım” olan, gələcəkdə istifadə ediləcək, ümumi strategiyaya uyğun informasiya istehsal edir. Şəbəkənin dolğunlaşdırdığı kontent isə ümumi informasiya axınından vacib şəbəkə kodunun köməyi ilə qoparılaraq götürülmüş informasiyadır. Bu zaman şəbəkə kodu əvvəlcədən də təyin oluna bilər, şəbəkənin təbii formalaşdırılması prosesində də yarana bilər, şəbəkə yaradıldıqdan sonra ona süni şəkildə kənardan da gətirilə bilər. Otuşumuş şəbəkə kodu bir növ şəbəkənin mayakı rolunu oynayır.
Hərfi mənada şəbəkələr adətən ictimai təşkilatlardan, fondlardan, qeyri-hökumət strukturlarından, hərəkatlardan və siyası təşkilatlardan ibarət olur ki, bu və ya digər şəkildə şəbəkə müharibəsi aparan tərəflərdən birini təmsil edirlər. O cümlədən bunlar qəzet və jurnal redaksiyaları da ola bilərlər – istər böyük, istərsə də kustar şəbəkə nəşrləri və ya blogları olsun. Şəbəkə – bir növ müxtəlif şəhərlərdə yerləşən və bir-biri ilə əlaqəli olan vokal-instrumental ansambllar camiəsidir; bu xalq folklorunu tədqiq edərək öyrənən və digər şəhərlərdəki və ölkələrdəki belə tədqiqatçı qruplarla ümumi konktaktlara malik tədqiqatçılar cəmiyyətidir. Bu təbiət jurnallarındakı komyunitidir, ovçular, poçt markası toplayanlar və ya antikvariat kolleksiyaçıları klublarıdır ki, yazışmalar yolu ilə planetin digər yerlərindəki belə klublarla əlaqələrə malikdirlər, üzvəri arada ümumi məşvərətə və ya foruma da toplaşırlar. Nəhayət şəbəkə – internet, mobil və ya sputnik əlaqə yolu ilə bir-biri ilə kontaktda olan, ümumi baxışlarla və məqsədlərlə birləşmiş kiçik terrorçu qruplardır. Şəbəkə – onun vasitəsilə müəyyən siqnalın buraxılması mümkün olduğu məkandır; bu siqnal həmin yerdə qəbul edilir, şəbəkə boyunca o birilərə ötürülür və son nəticədə fəaliyyətdə realizasiya edilir. Şəbəkə təbii şəkildə də yarana bilər, xüsusi formada da qurula bilər. O mayak kimi müəyyən hədəfə də doğru gedə bilər, ilkin halındakı parametrləri ilə reallığa, yaranmış vəziyyətə uyğun da hərəkət edə bilər.
Şəbəkədən istifadə etmək üçün sadəcə bu parametrləri bilmək lazımdır ki, şəbəkəni ümumi strategiyaya qoşmaq mümkün olsun, onda öz yerini müəyyənləşdirsin. Şəbəkə – elə bir yerdir ki, bir-birləri ilə əlaqələri var, lakin ierarxiyaya malik deyillər. Bununla yanaşı ierarxik strukturlar özləri də şəbəkəyə ayrıca uzantılar şəklində qoşula bilərlər.
Şəbəkə iştirakçılarının sayının çox olması, şəbəkənin həcminin böyük olması heç də onun keyfiyyətinə dəlalət etmir. Elə bir-birinə nəyisə çatdıran iki adam arasında istənilən əlaqə son nəticədə – yaranmağa başlayan şəbəkənin sadə modelidir. Vaşinqtonda dövlət strukturunda işləyən məmur cəmi bircə dəfə İslamabaddakı müxbirə elektron poçtla məlumat çatdırır – hətta müxbirin üzünü görməsə də, artıq yaranmaqda olan şəbəkənin bir hissəçiyinə çevrilir. Əgər elektron poçtla bir də məlumat göndərirsə, bu artıq işlək, işə başlamış şəbəkədir ki, onu fəaliyyətdə olan şəbəkə əməliyyatına qoşmaq olar. Başqa sözlə, informasiya cəmiyyəti şəbəkələrinin yaranması, fəaliyyəti və istifadəsi üçün ideal mühitdir.
Bu gün şəbəkələr doğrudan da hər yerdə var və bu metafora deyil. Şəbəkələr – müasir cəmiyyətimizin obyektiv reallığıdır.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

Дмитрий Медведев: Вы – прямые пособники террористов!

Западные аналитики скрепя сердце признали, что когда натовские специалисты учат укронацистов боевому применению их военной техники, это может рассматриваться как прямое вовлечение НАТО в военный конфликт на стороне украинского режима.
Ещё с 20-х годов прошлого века устоялось понимание того, что страну можно признать участником боевых действий, если кроме снабжения вооружением она проводит обучение личного состава обращению с ним (пакт Бриана – Келлога 1928 года, Будапештская резолюция к пакту 1934 года).
Это так сегодня и происходит: канадские и немецкие инструкторы на территории ЕС уже учат украинских убийц обращаться с «Леопардами». 
Если же представить, что поставленные в будущем натовские самолёты будут обслуживаться их военными на территории какой-нибудь оборзевшей Польши (единственная возможность с учётом плачевного состояния оборонки в Малороссии), это будет прямое вступление атлантистов в войну против России со всеми вытекающими последствиями. А все лица, принимающие решения о поставках (ремонте) такой техники или средств поражения, наряду с иностранными наёмниками и военными инструкторами, должны будут рассматриваться как законная военная цель.  
Видимо, только это и удерживает западных инфантилов от передачи самолётов и средств поражения повышенной дальности киевским наркоманам. Хотя не факт, что надолго. Уж очень велик соблазн раздавить Россию.
И ещё – сегодняшние события показали, кого реально поддерживают в США, НАТО и ЕС. Это не «свободолюбивый народ Украины», который не желает возвращения в «москальский совок». Это просто нацистские ублюдки, террористическое отребье, которое совершает нападения на гражданских лиц, размахивая вонючей жовто-блакитной тряпкой. Пусть их теперь оправдывают в Лондоне, Париже, Берлине и Вашингтоне. 
Это ваши выкормыши, господа Сунак, Макрон, Шольц и Байден! И наше отношение к вам теперь такое же, как к ним. Теперь ваши страны – участники террористических актов украинского режима, а вы – прямые пособники террористов.

Дмитрий Медведев

06.03.2023

Скинхеды разрушают Россию: малый национализм как фактор распада

Валерий Коровин

Деньги — лишь один из способов мотивации. Второй, а когда речь идёт о России, скорее основной фактор — это идея. И если человек верен идее, то готов действовать для её продвижения в условиях не то что финансовой ограниченности, но даже находясь под жёстким прессингом со стороны государства. Так складывались сети так называемых шестидесятников — идеологических противников советского режима, которые с распадом СССР трансформировались в правозащитные движения. Собственно, правозащитные и диссидентские сети, которые во многом и спровоцировали распад СССР, активно действуют в России по сей день. И именно правозащитные структуры и либералы, в силу своей онтологической неприязни к большой России, наиболее эффективно провоцируют молодежный экстремизм. Они идут от идеи и оперируют со смыслами, а значит, формируют реальность на более тонких планах, нежели государство.
Есть американские сети и внутри российских СМИ, которые были заминированы либеральной субкультурой начала 90-х. Эти сети активно используются для того, чтобы спровоцировать распад полиэтничного государства, в геополитических терминах — большого пространства, — которое представляет собой Россия. К числу искусственно привнесённых извне сетевых стратегий следует отнести и так называемый современный «русский национализм» — концепт, полностью заимствованный с Запада, где под национализмом подразумевается укрепление государственности, повышение роли государства-нации в жизни европейского общества.
В Европе национализм возник именно как ответ либерализму, который в какой-то момент поставил под вопрос само европейское национальное государство как явление, обвинив его в том, что оно в интересах общего препятствует стремлению частного к наживе. В Европе национализм — средство противостояния либерализму, поэтому там либералы так активно с ним борются, вешая ярлыки и обвиняя во всех смертных грехах.
Но что хорошо для Европы, то русскому — смерть. Россия — это не государство-нация, поэтому европейский национализм нам не подходит в принципе как система — не тот масштаб, не та этносоциальная картина. Государство-нация, это прежде всего нормативно однородное социальное пространство с гражданином в качестве главного субъекта. Это единый язык, культура и общественный договор на основе социального консенсуса. Это строгие административные границы локального пространства преимущественного городского типа. Но это совсем не то, что мы наблюдаем в России.
Россия — полиэтнична, многоконфессиональна, мультилингвистична. Это сотни этносов, десятки малых народов и один большой народ в качестве государствообразующего. Это множественность укладов и социальных моделей. Это огромная аграрная среда. Это бескрайние просторы и размытые, постоянно меняющиеся границы. Россия не может быть компактным гомогенным европейским национальным государством по определению. Россия никогда не была государством-нацией, а все попытки построить его оказались несостоятельными и долго не просуществовали. Опытным путём на основе множественных экспериментов над Россией доказано — национальное государство не может быть таким большим.
Но какой формат государства мы можем ассоциировать с понятием «государственность» в России? Ответ нам также даёт история — это Империя, рассмотренная в качестве технического термина, как один из видов государственности. Россия всегда была Империей и может быть только Империей. Для нас Империя является единственно возможным форматом государственности. Империя — как большое геополитическое пространство, как стратегическое единство многообразия. Поэтому «русский национализм» для нас — это национализм имперский, который ориентирован на сохранение этого большого пространства. Все формы ксенофобии и попытки разделить русских с более чем сотней народов и этносов, населяющих наше большое пространство, являются следствием сетевой стратегии, направленной на разрушение этого большого пространства нашими геополитическими противниками.
Мы видим, чем оборачивается стремление к суверенитету. И не только для России. Как только Европа начинает вести себя суверенно, там тут же возникают беспорядки. Часто приходится слышать, что причина социальных волнений — экономическая отсталость и что для их предотвращения необходимо формирование некоего социально стабильного фона, повышение общественного благосостояния и т. д. Это всё, конечно, очень важные вещи, однако мы теперь знаем, что сетевые революции происходят в государствах с совершенно разным уровнем социального обеспечения. Кому щи жидкие, кому — жемчуг мелкий… Мы видим, как лихорадит Европу. Как по указке, по мановению волшебной палочки возникают социальные волнения в государствах, которые, конечно, в сравнении с арабским миром, где сегодня происходит волна революций, — просто сверхзажиточные, до неприличия богатые, обеспеченные, живущие в социальном довольствии страны. И тем не менее это их никак не может обезопасить от подобных явлений — столкновения в Греции, регулярные беспорядки во Франции, Восточной Европе, даже в Лондоне — этом центре временного содержания беглых российских миллиардеров. Всё это проявление той же самой стратегии сетевых войн, центр которой находится в Вашингтоне, направленной против Европы, которая сегодня начала поднимать голову в плане формирования своей суверенной самоидентификации, задумалась о существовании вне контроля со стороны США.
Европа устала быть постоянным вассалом Америки. Европа хочет самостоятельности, а континентальная Европа, в первую очередь Германия, — всё чаще задумывается о сближении с Россией. Сигналы об этом поступают уже на официальном уровне. Так, генеральный секретарь ОДКБ Николай Бордюжа на одном из экспертных совещаний прямо заявил, что вместо НАТО ОДКБ будет больше внимания уделять работе с Евросоюзом, а стратегические отношения с Европой отныне будут выстраиваться напрямую, без участия США. «Евросоюз готов по ряду направлений выходить на прямое сотрудничество», — признался Николай Бордюжа.
Как считает генеральный секретарь, ОДКБ пора перейти от тактики пассивного сдерживания внешних ударов со стороны НАТО и США к стратегии активного противодействия американской экспансии на постсоветском пространстве. Отказ от сотрудничества с НАТО Николай Бордюжа объяснил его нецелесообразностью: «Мы могли бы продолжать сотрудничество с НАТО, но, на мой взгляд, перспектив от сотрудничества с НАТО практически нет. НАТО сегодня политически выгодно работать с государствами индивидуально. Для чего? Я бы не хотел сейчас комментировать, думаю всем здесь это и так понятно» .
Инициируя беспорядки, Америка пытается дать понять, таким образом, кто в Европе хозяин, и поставить Европу на место. Теми же самыми способами, используя сетевые стратегии, американские политтехнологи действуют сегодня против России.
Безусловно, финансовый кризис, начавшийся в 2008-м, а также последующее его обострение будут использованы для того, чтобы сделать сетевые стратегии на территории России более эффективными. Мы знаем, что сетевая война ведётся как в ситуации мира, так и в ситуации кризиса и горячей войны. То есть кризис является питательной средой сетевой войны. Но главной её целью является разрушение большого пространства, его фрагментация и постановка под контроль. И чем ситуация более кризисная, тем проще реализовывать сетевые стратегии. Проще говоря, кризис сначала надо спровоцировать, ибо в состоянии внутрисоциального мира и стабильности сетевым агентам действовать сложнее всего. И здесь хотелось бы обратить внимание на то, что в Англию (откуда и пошло скинхед-движение) массовое переселение арабов началось вследствие постколониального периода, в результате распада этой морской империи. Морская империя с её митрополией и колониями, это антипод нашей сухопутной Империи, построенной по принципу «центр — периферия». Их колонии не имели с Британией общих границ, находясь «за океаном», далеко за пределами европейского ареала. Наши же «приезжие» принадлежат к одному с нами большому пространству, будь то Российская Империя, Советский Союз или нынешний СНГ, и являются выходцами с нашей, имперской, периферии.
Попытка настроить внутреннюю культурную и социальную среду против людей, принадлежащих государствам, окружающим Россию, это попытка отделить Россию от остального мира, отгородив её санитарным кордоном, выстроенным на наших окраинах. Эти территории вплотную прилегают к нам. Это не английские колонии, которые не имели с самой Англией общих границ. Это наша граница, это единое с нами цивилизационное пространство, которое в случае конфликтного развития отношений отрезает нас от юга, окончательно блокирует выход к тёплым морям. При этом речь не идёт и о том, чтобы открыть границы для бесконтрольного перемещения иммигрантов с постсоветкого пространства в Россию, ибо это приведёт к размыванию русской культурно-цивилизационной идентичности.
Весь привнесённый с Запада так называемый национализм в его самых безобразных «скиновских» формах есть продолжение геополитической стратегии США по недопущению выхода России к тёплым морям. Этот европейский суррогат, который у нас подают под видом русского национализма, представляет собой западный экспортный продукт, занесённый в Россию вместе с «Макдональдсом», который направлен на то, чтобы закрыть России возможность стратегического сближения с югом, изолировать её, а в идеале разделить на множество отдельных фрагментов. На «русскую республику» и «национальные республики». Этот европейский социальный гаджет стремится спровоцировать этнический национализм внутри России, который разорвёт её и тем самым покончит с Россией как с самостоятельным геополитическим субъектом. «Скинхед» — это западная эстетика, западные бренды, музыка, одежда, обувь, внешность, манеры, являющиеся производной чужеродной для нас культурной среды. Это тот, кто становится на сторону нашего геополитического врага. А сети «скинхедов» — это уже оружие сетевой войны против нас, ставящее под угрозу существование Большой России.
Панацеей от того, что сегодня называется «русским национализмом», представляющим собой кальку с крайних форм «национализмов» западных, является скорейшее восстановление русской идентичности. Идентичность в нашем случае — это православие, желательно в его изначальных, фундаментальных формах, — а «русские националисты» в большинстве своём не знают, что такое православие, даже если называют себя православными. «Русский националист» должен носить бороду, а большинство из них не имеет даже волос на голове. «Русский националист» должен знать свою культуру, хотя бы в самым популярных формах — читать Достоевского, Толстого и Пушкина — как минимальный набор первоклассника. Чтобы быть «русским националистом», совершенно необходимо постигать азы русской философии, изучая труды Ивана Ильина, Владимира Соловьёва, Василия Розанова, Льва Гумилёва, Александра Дугина, мысля о «возможности русской философии» . Чуть поднабрав в интеллектуальном плане, «русскому националисту» не мешало бы ознакомиться с этносоциологией, культурой и традициями других народов, проживающих с нами на одном пространстве, хотя бы поверхностно изучить антропологию, чтобы уметь отличать армянина от еврея, основы евразийства, геополитики, чтобы представлять, где заканчивается западная цивилизация и начинается цивилизация Востока. В конце концов, осуществив такие трансформации, он станет носителем большого национализма, имперским русским — представителем единого культурно-цивилизационного субъекта — русского народа, создавшего континентальное русское государство и вошедшего в историю.
Нация — как политическая форма европейского государства — слишком мала для русского. Националист, в буквальном смысле, это сторонник маленькой страны, усечённой России, государства-карлика. Националист в Европе — это тот, для кого его маленькое европейское государство-нация является ценностью, отстаиваемой перед угрозой либерализма. Поэтому в Европе националист — молодец и антилиберал. Националист в России — каким он должен быть — это русский человек, для которого его бескрайнее русское имперское государство — Империя народов — является высшей ценностью. И уже тем более русским националистом не может быть экспортированный в комплекте со всем остальным западным барахлом английцкий скинхед в высоких шнурованных ботинках и «бомбере». Хочешь быть русским — будь им, абстрагируясь от западных суррогатов, разрушающих Россию, — вот основной тезис большого русского имперского националиста.
Всё, что происходит сегодня в области разогрева межэтнической розни, является следствием инструментальной стратегии, реализацией технологии сетевых войн, что, в свою очередь, вытекает из геополитической стратегии изоляции России и впоследствии её расчленения. Таковы истинные корни так называемого малого «русского национализма» в западном экспортном исполнении, прививкой от которого является восстановление русской идентичности, которая в России традиционно и во все времена подразумевала взаимоуважение между народами, проживающими на нашем общем, едином геополитическом пространстве, имеющими с русскими общую судьбу и общую историю.
Однако все те же угрозы исходят и от так называемого этнического национализма окраин, особенно когда речь идёт о кавказском этническом национализме и экстремистских формах радикального исламизма ваххабитско-салафитского толка. Здесь сети также направлены на силовую провокацию разрушения России при непосредственном участии кураторов и эмиссаров Запада. Таким образом, как сети «русских националистов», завезённых с Запада, так и сети исламистских радикалов и этнических националистов работают внутри России на одну и ту же цель — ослабление и разрушение российской государственности, и в этом они схожи.

04.03.2023

İNFORMASİYA – ZİBİL KİMİ


Valeri Korovin

Şəbəkə müharibələri, anlaşıldığı kimi, şəbəkələrin olduğu yerdə aparırılır, şəbəkələrin olması isə öz növbəsində yalnız informasiya məkanının mövcudluğu fonunda mümkündür. İnformasiya məkanının xüsusiyyəti informasiyanın istənilən miqdarda və maksimal sürətlə azad istehsalı, ötürülməsi və qəbulunun sərbəst imkanıdır. Belə vəziyyətdə ən vacib faktor informasiyanın keyfiyyəti olur. Müasir şəraitdə yaradılan informasiyanın çoxhəcmliliyi onun dəyərini öldürür, şüuru bezdirir, ümumilikdə istehsal olunan informasiya kütləsinin dərkini mümkünsüz edir. Həm də informasiyanı qiymətləndirmək, ona kritik yanaşmaq və yararlanmaq mümkün olmur. Müasir insan informasiya axınını yalnız qatmaqarışıq, hissə-hissə qavramaq qabiliyyətindədir, məlumatların diqqətlərə yönəldilməsi isə “lazımi” mövzuda olan informasiyaların həcmini artırmaqla axına çevrilməsi yolu ilə aparılır. Lakin bütün bunlar “effektlər bazasında əməliyyatlar” (EBƏ) də adlandırılan şəbəkə müharibələrinin aparılması üçün ideal mühitdir ki, reallığı dəyişmək gücünə malikdirlər.
İnformasiya – heç də insanlığın KİV və internetdən aldığı yeganə zibil deyil. “Efirin zibillənməsi” bir çox hallarda qəsdən həyata keçirilir. Daha doğrusu şüurlu şəkildə şərait yaradılır ki, informasiya axını daim güclənsin, alınan informasiyanın qavranılması və ona kritik yanaşılması qabiliyyəti isə müvafiq olaraq aşağı düşsün. Belə vəziyyətin yaranmasından onunçün istifadə edirlər ki, informasiyanın ümumi axınından həqiqətən də az-çox dəyər kəsb edən informasiyanı ayırd edib götürmək çətinləşsin. Dəyər dərəcəsi isə belə halda məhz alınmış informasiyadan istifadə etmək imkanı ilə müəyyənləşir. Məhz informasiya ilə zibillənmiş mühitdə şəbəkə əməliyyatları həyata keçirilir, strateji əhəmiyyət daşıyan informasiya isə... rahatlıqla açıq kanallarla ötürülür; birbaşa “efirə” verilir, rəsmi müraciətlərlə, çıxışlarla, populyar KİV-lərdə məqalələrlə, internetdə açıq şəkildə çatdırılır. Beləcə şəbəkə müharibəsində agenturaya tapşırıqlar şifrovkalar yolu ilə deyil, birbaşa hamının girişi olduğu xətlə verilir. Həmin informasiyanı istənilən adam eşidə bilər, amma informasiyanın ümumi axınından hər kəs ayırd edib nə olduğunu düzgün müəyyənləşdirə bilməz.
Amerika nəhəng miqdarda informasiyanın istehsalçısıdır, lakin yalnız müəyyən kodları, bəzi şiftə açılmalarını bilən şəxslər həmin informasiyadan düzgün yararlanmaq qabiliyyətinə malikdirdirlər. Bütün informasiya axınının buraxıldığı və informasiya zibilininin süzüldüyü həmin çəpərin aydınlaşdırılaraq müəyyən olunması üçün yeni müharibə teoriyasında “şəbəkə kodu” adlı anlayışdan istifadə edilir. Bu məhz elə bir matrisadır ki, onun köməyi ilə informasiyanı ayırd etmək, axınlara bölmək, sistemləşdirmək, dəyər kəsb edənləri tanımaq, götürülənləri analiz etmək və məqsədəuyğun istifadə etmək olur. Şəbəkə kodu – elə çəpərdir ki, dəyər kəsb edən informasiyanı yerdə qalan digər zibilin içindən kəsib ayırır, onu şəbəkə boyu yenidən döviyyəyə buraxır.

Valeri Korovin, “Şəbəkə müharibəsi”

03.03.2023

Валерий Коровин: Запад - наш абсолютный враг


Директор Центра геополитических экспертиз Валерий Коровин,
специально для канала Туранский Экспресс

Подытоживая сегодняшнее послание Федеральному собранию, президент России Владимир Путин сказал:
💬 "Сегодня мы вместе проходим сложный, непростой путь и преодолеваем все трудности тоже вместе. Иначе и быть не могло, ведь мы воспитаны на примере наших великих предков и обязаны быть достойными их заветов, которые передаются из поколения в поколение. Мы идём только вперёд благодаря преданности Родине, воле и нашему единству".
Непростой путь, о котором сказал президент, связан в первую очередь с серьёзным парадигмальным переосмыслением того, как мы взаимодействовали с Западом последние десятилетия, и как на самом деле надо с ним взаимодействовать сейчас, после того как стало понятно, что Запад - наш абсолютный враг.
Президент обратил внимание на то, что в какой-то момент, т.н. "разрядки" мы всерьёз поверили в то, что Россия и Запад больше не являются друг другу врагами. Это было даже зафиксировано в соответствующих государственных документах и заявлениях наших лидеров, о чём так же упомянул Путин в своей речи. Но мы-то восприняли это всерьёз, а они - нет. То есть, они использовали наше сближение с ними как уловку. И действительно мы окунулись в пучину западных ценностей, в то время, как они использовали этот короткий исторический момент для наступления на нас.
💤Важно обратить так же внимание на то, что перечисляет президент в качестве важнейших критериев, необходимых для победы.
🔹Это преданность своему государству. Но мы помним 1990-е, когда государство оплёвывалось, и считалось, что его нужно положить на алтарь глобализации, создания единого мира под предводительством Запада и США, и преданность государству высмеивалась. Я это прекрасно помню.
🔹Дальше он перечисляет – воля. Воля – это действительно важный компонент русского народа, на основе которого он всегда одерживал победу. Но вспомните 1990-е – безволие, расслабленность, разложение – «не парься, живи для себя, кайфуй, наслаждайся». Вся культура была на это переориентирована – реклама, музыка вся, заимствованная с Запада, она разлагала общество. Воля – это был удел каких-то маргиналов, она также осмеивалась и оплёвывалась.
🔹Дальше – сплочённость. Ничего подобного не было в момент увлечения нашего общества западной культурой, западным образом жизни. Наоборот, космополитизм: ты ничем не сдержан, не привязан, путешествуй, ты – гражданин мира. Какая там может быть сплочённость? Живи для себя, ставь свои частные интересы выше общих, выше государственных.
🔹Правда... Какая там правда, ложь одна царила, и эта ложь пришла к нам с Запада. С помощью лжи Запад одерживал одну победу за другой. Мы верили, мы подписывали, а они нет. 
Некоторые уже заговорили о том, что, дескать, сегодняшним выступлением Владимир Владимирович вновь опустил железный занавес, окончательно, да ещё и запер на амбарный замок. Шестая колонна заголосила - "мы опять в изоляции.."
❗️Всё ровным счётом наоборот. Запад – это меньшинство. И, начав конфронтацию с Россией, он сам себя изолировал железным занавесом, потому что на нашей стороне большинство человечества – семь миллиардов из восьми: это Китай, Индия, Арабский мир, Латинская Америка, Африка – это всё не Запад, и это всё государства, которые тяготятся западным вероломством и откровенным волюнтаризмом. Поэтому Запад выстраивает железный занавес лишь сам вокруг себя. Ну, туда ему и дорога. 

Yaşa görə qadın ehtirası necə dəyişir?

Yaşa görə qadınların seksual istəkləri 

ABŞ-ın məşhur psixoanalitiki Alain Herli qadın psixologiyası ilə bağlı ciddi araşdırmaların müəllifidir. O 14-82 yaşlı xanımlarla söhbətlər edərək müəyyən qənaətlərə gəlib və bu qənaətlərini “Psychologies” jurnalında qələmə alıb.
Alain Herli xanımları yaş və intim həyat dövrü üzrə 6 qrupa ayırıb və dövrlər üzrə psixoloji durum barədə qeydlər edib.

16-25 yaş: romantizm
-Cinsi həyat hələ başlanğıc nöqtəsindədir. Gənc qadını sabit bir cinsi həyatdan daha çox əks cinslə əlaqə qurmaq düşündürür. Hər qarşılaşma yeni bir təcrübədir. Bu dönəmə damğasını vuran şey uşaqlıq xatirələridir. Müdafiə mexanizmləri çox güclüdür. Bir yandan macəra axtarır, digər yandan müdafiə olunmaq istəyirlər. Bu yaşın əsas özəlliyi romantizmdir. Bir yandan cinsi həyata maraq var, digər tərəfdən isə həmişə gecikən bir şahzadəni gözləməkdədirlər.

25-38 yaş: yaradıcılıq
-Duyğuların sabitliyə qovuşduğu yaşdır. Qadın bədəninə alışmağa başlayır. Gövdəsini tanıyır. Kişilərlə yaxşı münasibətin necə qurulacağı haqqında düşünür. Cinsi həyatla bağlı bəzi incəlikləri öyrənib. Daha yaradıcı və birbaşa cinsi həyatı kəşf edib. Ancaq 35 yaşdan sonra məşhur “bioloji saat” çalışmağa başlayır. Seksdən həzz alma duyğusu artır, analıq hissiyyatı əvvəlki kimi olmur. Amma gözlənilənlərin əksi baş verəndə vəziyyət qəlizləşir. Qadın cinsi həyatdan zövq ala bilmirsə, iztirablar başlayır. Bu yaşın üstünlüyü qadının cəsarətli addımlar ata bilməsidir. 30 yaşından sonra lazım olan şey daxili enerjini toplamaq, onu yaxşı bir istiqamətə yönəltmək və bu işin qulpundan möhkəm yapışmaqdadır.

38-47 yaş: Cinsi həzz və şəhvət
-Bir qadının cinsi həyat baxımından 40 yaşına girməsi, daxili gerçəyi ilə üzləşməsi, bədəni və arzuları ilə harada olduğunu anlamaq saatıdır. Analıq vəzifələrini yerinə yetirmək duyğusunu müstəqillik əvəz edir. Cinsi həyat və şəhvətə yenidən üstünlük verilir. Cinsi həyat təbii şəkildə qadınlıq duyğusunun mərkəzində yer alır. Bu yaşın əsas xüsusiyyəti qadının özünü sorğu-sual etməsidir. O bədəni ilə nizamlı münasibət qurar. Özünəvurğunluq artar. Və ilkinc bir məqam: qadınların çoxu ilk orqazmını 38-47 yaşları arasında yaşadığını etiraf edir. Qadın arzularının gücünü etiraf edər, onu maskalamaz, inkar etməz və arzularından qaçmağa çalışmaz. Çünki cinsi həyat arzuları içərisindədir.
Pis xəbər isə budur ki, bu yaşlarda aybaşı pozulmaları baş verməyə başlayır. Bu da növbəti yaş dövrü üçün problemləri artırır. İlk problemlər seksə marağı azalda bilir, bəzi hallarda qadınlar depressiyaya düşür, nostalgiya artır. Yaxşı xəbər isə budur ki, bu yaşlarda qadın cinsi problemləri faciəyə çevirmir, lirik düşüncələri ona daha çox hakim olur.

47-50 yaş: Sorğu-suala tutmaq
-Bu dövr çox önəmlidir. Çünki bu, “50 yaşa giriş ” anlamına gəlir. Verilən suallara mütləq cavab tapılmalıdır. Artıq yaş keçir. Növbəti illəri qarşılamaq üçün özünə keçmişlə bağlı həqiqi və dürüst hesabat verməlisən. Bunun üçün üç mərhələ var. Əvvəlcə qət edilən yolun hesabatı verilir. Qət etdiyin yol məqbul hesab edilir. İrəliyə getmək haqqında düşünülür. Daha sonra evlilik, bir yerdə olma nəzərdən keçirilir. Qadın bütün ömrü boyu bunun qorunması üçün çalışıb, bu səbəbdən də indi vəziyyətin necə olduğuna baxar. Hansı vədlər yerinə yetirilib, hansı işlər görülməmiş qalıb? Bu hesabat ayrılmaq, boşanmaq məqsədilə deyil, daha uğurla irəli getmək üçün verilir. Qadın bu dövrlərdə cinsi həyatını hansı şəkildə qurmaq məqsədilə çox oxuyur. Eyni zamanda yaşlanmaq qorxusu artmağa başlayır. O qorxularını ictimai fəaliyyətlə azaltmağa çalışır.

50-55 yaş: qasırğa, böyük qarışıqlıq
-Bu yaş dövründə ciddi problemlər başlayır. Aybaşının kəsilməsi baş verir. Bax bu, qadının həyatında hər şeyi alt-üst edir, sanki bir qasırğa baş verir. Daxildə cinsi hissləri yaşatmaq üçün böyük bir müqavimət başlayar. Aybaşının kəsilməsi cinsi həyatın sonu deyil. Bu yaşın ən gözəl xüsusiyyəti seks arzularının hələ də yaşaması, həm özünə, həm də yoldaşına bunu sübut etmək məcburiyyətidir. 

55 yaşdan sonra
-Pis xəbər budur ki, 65 yaşa qədər qadının səhhətində problemlər yaranır. Daha bir xəbər odur ki, seks istəyi bu yaşda da ola bilər. Əgər istədiyini tapa bilsə, hətta orqazm da yaşaması mümkündür. Bu yaşda seks duyğusal bir oyun deyil, sadəcə doymağa yönəlik bir addımdır. Ancaq bədən artıq o bədən deyil. Bu səbəbdən ağır bir depressiya yaşanır, qadın sanki həyatdan qopub. Bu yaşda qadını ayaqda saxlayan şey yaşamaq eşqi və tarazlıqdır.