29.11.2019

Əfrahim Hüseynli - Gileyim yoxdu

BU ŞƏHƏR GÖZÜMDƏN DÜŞDÜ BİR AZCA
(Tələbə yoldaşlarıma)

İlahi, sadəlövh olmuşuq necə,-
Sevirdik günləri qaralı-ağlı.
Ya da başımızda qalıbmış hələ
Üşaq düşüncəsi, uşaq ağılı.

Mən elə bilirdim bu illər bitməz,
Sevgi də, sevinc də yerli-yerində!
Gəlməyə yol tapmaz payız da, qış da,-
Daha qar-sazağı olmaz Yerin də.

Elə bilirdik ki, şəhər bizimdi,-
Küçəsi, dalanı, səkisinədək.
Gecələr gündüzçün darıxırdıq da...
Bahar nəfəsliydi hər əsən külək.

...Bu şəhər gözümdən düşdü bir azca,-
Gördük sona çatır sonuncu kurs da.
Dumana büründü günlər birbəbir,
Yollar da ayrıldı sonuncu kursda.

Bəlkə də qaralır hər gün göy üzü,
Yağır o şəhərə, yağır hər gecə.
Bilən yox, hələ də yuxularında
Gəzir küçələri biri gizlicə...

Dünyanı bəzəsə yaz şirinliyi,
Nə sirrdi, adamın könlünə yatmır.
Daha o illərə uzanan əlim
Birinə çatsa da, birinə çatmır.

PAYIZIN DA ÜZÜ DÖNÜB DEYƏSƏN

Payızın da üzü dönüb deyəsən-
Nə varsa, nə varsa... gümansız qalır.
Buludda yox olub Ay ışığı da,-
Adam yol axtarır, ünvansız qalır.

Keçdiyin yolda da azıb qalırsan,-
Gecənin içində vaxt da ötüşmür.
Yazdığım kəlmələr, yazdığım söz də
Yağan yağış kimi yerinə düşmür.

Adam ha qınayır göyün üzünü,-
Qına, ya qınama nə gəlir ələ?
Üz-üzə qalırsan bir sazaq ilə
Hər günü, hər ayı yaz bilə-bilə.

Hamı səndən küsüb, ya sən hamıdan?-
Gözə görünən də yoxdu görürsən.
Günlərin bir günü kimsəsizliyin
Xəbərsiz qarşına çıxdı, görürsən.

Doğma da, yaxın da gözündən düşür,
Üzünü isladan gözyaşı kimi.
Günlər daşa dönür, ay daşa dönür,-
Dayanır qarşında başdaşı kimi.

...Yağış elə yağa, yuya dünyanı,-
Görəsən, daşın da... sonuna çıxdı.
Sonra da deyəsən, eh... səhv etmişəm,
Mənim adamlardan gileyim yoxdu.

GÖRƏSƏN DÜNYANIN GECƏSİ YOXDU...

Bu ömrün yolunda bu imiş qorxu,- 
Umasan, umduğun ola bir yuxu.
Qaranlıq düşməmiş yol azır çoxu,-
Gözümdə dostların neçəsi yoxdu.

Başın daşdan-daşa hey dəyə-dəyə,-
Öyünmək də olmur "dostum var" deyə.
Sonra da görürsən adam sevməyə
Adamın bir azca həvəsi yoxdu.

...Uzanır gecələr, bilinmir sonu
Bir günah yüz sorğu-suala dönür.
İşıq bildiklərin... yox olur, sönür
Görürsən nə varsa, nəfəsi yoxdu.

Zülmətin içində azıb qalırsan...
Gecəni yüz yerə yozub qalırsan.
Ömrü gümanlardan asıb qalırsan,-
Elə bil adamın kimsəsi yoxdu.

Bir ömrü yüz yerə bölürsən belə
Ölürsən... ölürsən... bax, bilə-bilə...
...Qapını açasan, baxasan çolə,
Görəsən dünyanın gecəsi yoxdu.

Комментариев нет:

Отправить комментарий