Əbil Əbilov
Gecə-gündüz çəkirəm həsrəti hicran Atasız.
Ürəyim etmədədir naləvü əfğan Atasız.
İstərəm bir də camalın görüm ey kaş ki onun,
Qaldı əfsus gözüm bu dəhrdə giryan Atasız.
Onun üçün ürəyim çox darıxır, mən nə edim?
Eyləmir tab bu ürək gör necə bir an Atasız.
Kimsənin görməsini istəmədim göz yaşımı,
Hər gedəndə tökürəm qəbrinə pünhan Atasız.
Daima səslədim ol dadıma bir dəfə gələr,
Kaş onu bir də görəm, dözmür axı can Atasız.
O gedənnən neçə illərdi ki, gülməz bu üzüm,
Neçə illərdi ürək qaldı pərişan Atasız.
Məni tək qoydu atam, yandı ürək, çəkdim əzab,
Oldu dünya Əbil üçün qara zindan Atasız.
Комментариев нет:
Отправить комментарий