Birincisi, ağlını itirdi.
İkincisi, ali dövlət rəhbərliyinin etibarını və minlərlə insanın inamını itirdi.
Üçüncüsü isə təsəvvür edilə bilməyəcək qədər böyük maddi və inzibati rıçaqları itirdi.
O dövlət içində nəhəng bir biznes imperiyası qurmuşdu. Onun statusuna o zaman istənilən yüksək çinli məmur qibtə edirdi. Eyni zamanda, bütün məmurlar bu və ya digər şəkildə Əli Həsənovla hesablaşırdı. Çünki Əli Həsənov 4-cü hakimiyyətin başındaydı və fövqəladə səlahiyyətlərə malik idi. O istədiyi məmuru sındıra və dizə gətirə bilirdi. Onun əlində 10-dan artıq televiziya, onlarla qəzet və yüzlərlə elektron KİV-lər var idi. Üstəlik, Azərbaycanın reklam bazarı da Əli Həsənovun nəzarətində idi. Ona görə də son 20 ildə əlində möhürü olan ixtiyari dövlət və qeyri-hökümət təşkilatı, o cümlədən kommersiya strukturları Əli Həsənovla hesablaşmaq məcburiyyətində idi.
Amma neyləyək ki, bu qədər səlahiyyətlərə və imkanlara sahib Əli Həsənov o qədər harınlaşdı ki, gözü heç kimi görmədi. Və məşhur kinomuzdakı Kərəmov kimi qabağına çıxanı əzib keçdi. Və bu özbaşna hərəkətləri də təbii ki, cavabsız qalmadı. Çünki Əli Həsənov Azərbaycan dövlətinə və xalqına son 25 ildə ən çox ziyan vuran iki məmurdan biridir. Və bəlkə də birincisidir.
Əli Həsənovun statusu elə idi ki, göydə uçan quşdan da onun xəbəri olmalı idi. Əslində Əli bəyin də nəinki göydə uçan quşlardan, hətta yerdə sürünən zəhərli ilanlardan da xəbəri var idi. Əli Həsənov Ramiz Mehdiyevə arxalanaraq ölkədə cinayətkar şəbəkə yaratmışdı. Bu şəbəkə Hacı Məmmədovun qanqsterlərindən, Eldar Mahmudovun qoçularından daha qorxulu idi. Çünki Hacı Məmmədovun da, Eldar Mahmudovun da hədəfləri lokal idi. Onları yalnız milyonçular maraqlandırırdı. Əli Həsənovun isə hədəfi təmiz insanlar, doğrunu söyləyənlər və özünə-sözünə hörmət edənlər idi. Yəni Əli Həsənov Azərbaycanın genefondunu məhv etməklə məşğul idi.
25 illik hakimiyyəti dövründə o Azərbaycan mətbuatının görən gözünü kor, eşidən qulağını kar eləməyə çalışdı. Ətrafına yığdığı korazehin adamlarla nə qədər işıqlı ziyalının ürəyini partladıb öldürdü. Nə qədər kasıb, yetim jurnalisti barmaqlıqlar arxasına saldırdı.
Bir anlığa diqqət edək. Əli Həsənov 1,6 ildir ki, siyasi səhnədə yoxdur. Amma bu müddətdə bir dənə də olsun jurnalist həbs olunmayıb. Bir dənə də olsun siyasi fəal incidilməyib. Necə deyərlər, “qurdla quzu bir yerdə otlayır”.
Əli Həsənov korporativ maraqları üçün bütün zamanlarda dövləti maraqları ayaqlar altına atırdı. O öz statusundan istifadə edərək bütün məmurlardan “dolya” alırdı. Onun haqq aldığı məmurlar siyahısında ən bərkgedən nazirlərin adı da vardı. İcra başçıları isə sadəcə Əli üçün xırda çibxərcliklər ödəyən məmurlar idi.
Həsənovun qurduğu texnologiya isə belə idi. O bütün məmurlarla razılaşmışdı ki, sizi mətbuatdan qoruyacam. Və ən başlıcası, mətbuatın sizin haqqınızda yazdıqlarının ölkə rəhbərliyinə çatmasının qarşısını alacam. Təbii ki, bu təklif istənilən məmur üçün cəlbedici idi. Ona görə də məmurların tam əksəriyyəti onunla separat danışığa gedirdi. Amma Əli Həsənov aldığı “dolya” ilə kifayətlənmirdi. Davamlı şəkildə həmin məmurları şantaj edirdi. Bax Əli belə Əli idi. Hələ onu demirəm ki, bir çox iriçaplı məmurlarla iş ortaqlığı vardı.
Əli Həsənovun məmurlara “arxa durması” təbii ki sosial narazılığı artırır, məmur özbaşınalığına meydan verirdi. Bu, məsələnin bir tərəfi. Məsələnin digər tərəfi isə o idi ki, Əli Həsənovun biabırcı və cinayətkar əməlləri hesabına ölkə mətbuatının rəngi də dəyişirdi. Mətbuat ancaq şou əhlinin təbliği ilə məşğul idi, yəni “sarı mətbuat”a çevilmişdi. Onun hökmranlığı dövründə rəsmi mətbuata tənqidi yazılar yazmaq, şikayətlərlə bağlı süjetlər hazırlamaq birmənalı şəkildə qadağan olunmuşdu. Bu qadağanı pozan televiziya rəhbəri və qəzet redaktorunu çox ciddi cəza gözləyirdi. Yəni obyektiv, vicdanlı jurnalistləri Əli Həsənovun görən gözü yox idi.
Onun vaxtında biabırçı “media kapitanları” ifadəsi var idi. O özünə yaxın bildiyi, dediyi ilə oturub-duran “jurnalistlər”i ora toplamışdı. Əli Həsənovun “media kapitanları” da harda aş, orda baş idilər. Fəxri adlar, pulsuz mənzillər, dövlətin mətbuata ayırdığı vəsaitlər məhz həmin “media kapitanları” üçün idi.
Əli Həsənov bütün bunlardan gözü doymayıb, arvadı üçün bir media holdinq də yaratmışdı, oğlunu isə Xəzər TV-nin başına keçirmişdi.
Qəribə burası idi ki, o, dünyanın aparıcı KİV-lərinin ölkəmizdəki nümayəndələrindən də “dolya” umurdu. “Dolya” verməyənlərin isə bu və ya digər şəkildə ölkədən qovulmasına nail olurdu. Bunun acısını biz bu gün, xüsusilə də 44 günlük müharibədə dəhşətli dərəcədə hiss etdik. Bu gün ölkəmizdə nəinki SNN, BBC, “Reuters” kimi media nəhənglərinin, heç Rusiya televiziyalarının da müxbir məntəqələri yoxdur. Halbuki Ermənistanda dünyanın bütün aparıcı xəbər agentliklərinin müxbir postları var. Amma bizdə yoxdur. Çünki Əli Həsənov onların hamısının “dalından dəymişdi”. Onun milli xəyanəti hesabına Azərbaycan informasiya blokadasına alınmışdı.
Obyektiv fikirlər subyektiv yanaşmalardan formalaşır. Əli Həsənovun subyektiv yanaşmasına görə Azərbaycan çətin günlər yaşadı. Amma çox şey artıq keçmişdə qalıb. Bu gün həm dördüncü hakimiyyət normal nəfəs alır, həm də ki məmurları qulağı dincəlib.
Əli Həsənov öz məkirli məqsədləri üçün hətta ölkə rəhbərliyini mətbuatdan təcrid etmişdi. Sonuncu dəfə prezidentinin ölkə və yaxud xarici mətbuata verdiyi müsahibəsini çətin ki, kimsə xatırlasın. Lakin son il yarımda ölkə başçısı ən azı 50-dən artıq xarici mətbuata müsahibə verib. Yerli telekanallar isə dəfələrlə prezident İlham Əliyevə birbaşa sual ünvanlamaq imkanı qazanıblar.
Fevral ayının 25-də Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin yerli və xarici jurnalistlər üçün videoformatda keçirdiyi mətbuat konfransı isə cəmiyyətimiz üçün bir yenilik idi. Ölkə başçısı 4 saat müddətində onlarla yerli və xarici ölkə mətbuatı nümayəndələrinin suallarını cavablandırdı. Ədalət naminə deyək ki, bu mətbuat konfransı ölkəmizin beynəlxalq imicinə yeni müsbət çalarlar əlavə etdi. 10 gün müddətində dünyanın aparıcı KİV-ləri bu mətbuat konfransından və orda səsləndirilən fikirlərdən yazdı.
Amma Əli Həsənovun vəzifədə olduğu 25 il müddətində belə bir hadisə olmamışdı. Çünki belə bir mətbuat konfransı təşkil etməyə Əli Həsənovun nə qabiliyyəti çatırdı, nə də maraqları yol verirdi.
Onlar üçün hər şeyin başında pul dayanır.
Onlar üçün Vətən, millət ancaq bir sözdür, məqsədlərinə çatmaq üçün vasitədir.
Son məqsəd isə lap çoxlu puldur.
Pulgirlərinsə milliyyəti və Vətəni olmur… /konkret.az/
Комментариев нет:
Отправить комментарий