Stalinin güllələdiyi “dahi” Azərbaycan şəxsiyyətləri:
Azərbaycanın birinci katibləri işləmiş Levon Mirzoyan (Qarabağ kürd-yəhudisi), Nikolay Qikalo (Odessa yəhudisi), Ruven Qerşeviç (Tobolsk yəhudisi), Ruben Mkrtçyan (Tiflis erməni-yəhudi qarışığı), Azərbaycanın ikinci katibi Atanes Akopov (trotskist erməni), Azərbaycanın daxili işlər naziri Mixail Rayev-Kaminski (trotskist-yəhudi), Torpaq komissarı Heydər Vəzirov (nehrəmli), Təhsil naziri Məmməd Cuvarlinski (Cəbrayıl yezidi kürdü), Təminat naziri Mirbəşir Qasımov (Cənubi Azərbaycan seyidi), Yüngül sənaye naziri İskəndər Əliyev (Şuşa kürdü), ticarət naziri İbrahim Muxtaroviç (dağ yəhudisi), Nazirlər Sovetinin şikayət məktubları şöbəsinin müdiri Boris Lyubarski-Novikov (Smolensk yəhudisi), Naxçıvanın birinci katibi Mehdi Mehdiyev, Naxçıvanın bütün dövlət rəhbərləri, naxçıvanlı general-mayor, vaxtilə Türkiyədə işləmiş Qambay Vəzirov, naxçıvanlı general, kombriq Cəmşid Naxçıvanski, hərbi donanma komandanı Çingiz Sultanov (Qubadlı kürdü), Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətinin bütün rəhbər heyəti, Gəncənin bütün hakim və prokurorları, Şamaxının ikinci katibi Aram Avalov, Şamaxı torpaq şöbəsinin müdiri Georgi Yurxanov, “Azneft”in yəhudi rəhbərləri Semyon Slutski, Robert Qulbis, Vladimir Kaqanoviç, Qirş Leyboviç, “Xəzər Dəniz Gəmiçiliyi” idarəsinin bütün yəhudi işçiləri, arxeoloq Aleksandr Bukşpan (trotskist yəhudi), “Allahsızlar İttifaqı”nın sədri Vəli Xuluflu (Şəmkirin Xuluflu kəndindən), 18 nazir, 49 icra başçısı, 57 zavod və istehsal müəssisəsi direktoru, Mərkəzi Komitənin sənədində göstərildiyi kimi, “digər bölgələrdən qaçıb Bakıya gəlmiş 87 qolçomaq, islahedilməz antisovet element”, 381 alman.

“Repressiya qurbanlarının” siyahısı onu deməyə əsas verir ki, Stalin Azərbaycan xalqını yox, Azərbaycan xalqının kürdlər və yəhudilər tərəfindən genosidini 50 il geri atmışdır.