Şəninə əsrlərdir şeirlər yazılan pərvanələr nəyə görə işığa doğru belə fədakarcasına can atır?
Səbəb odur ki, qaranlıqda işıq görən uçan həşaratlar və kəpənəklərdə qapalı otaq sindromu yaranır. Necə ki sərçələr evə girdikdən sonra, ordan çıxmaq üçun özlərini pəncərə şuşələrinə çırpırlar. Bu canlılar da qaranlıqda işıq görəndə onu çıxış yolu hesab edirlər. Sonra işıq onların gözlərini elə qamaşdırır ki onlar çıxış olmasa belə, daim işığın ətrafına firlanib özunu ona çırpırlar və beləcə həlak olurlar.
Bu misalı Sovet dağılandan sonra yetim qalmış ölkələrdən ən çox Gürcustan və Ukraniyaya aid eləmək olar. Onlar çıxış yolu kimi Qərbi gördulər, bu yolda torpaq itirdilər, iqtisadiyyatları məhv oldu, amma Qərb onlara sözdə demokratiyadan başqa heç nə vermədi.
Düzdu Qərblə muttəfiq olub inkişaf edən Yaponiya və Cənubi Koreya nümunələri var, amma onlar hər şeyi özləri ediblər. Heç bir Qərb ölkəsi Sovetlər kim gedib başqa xalqların inkişafı üçun zavodlar, fabriklər açmayıb və açmayacaq. Orda səhiyyəni, təhsili inkişaf etdirməyəcək, əksinə məhv edəcək. Sərvətlərini talayacaq, xalqını avamlaşdıracaq.
Bütun bunları da demokratiya yalanı ilə, kapitalizm ilə, BP kimi şirkətləri ölkələrə soxmaqla edir və edəcək.
P.S.: Şəkildə SSRİ-nin Əfqanıstanda tikdiyi onlarla obyektdən biridir. Bu stansiya hələ də əfqanlara işıq verir, Mingəçevirin bizə verdiyi kimi.
Комментариев нет:
Отправить комментарий