Ruhumun həsrətdən yoxmuş xəbəri

Afaq Şıxlı

HƏR ŞEY GÖZƏL BAŞLAMIŞDI...

Hər şey gözəl başlamışdı...

 Filmlərdə olan kimi,

 Çox romantik...

 Bir nağıldı həyat sanki!

 Möcüzəydi -

 ömür boyu aradığım məhəbbətdi!

 Belə sevmək

 necə çöyük cəsarətdi!

 Nələr vardı

 bu sevginin ümid dolu yollarında...

 Səadətin qollarında

 uyumuşduq...

Hər bir şeyə yad olmuşduq,

 soyumuşduq:

 Kainatda bir “biz” vardıq,

 bir eşqimiz...

 Xoşbəxtdik biz!

 Üfüqlərin işarması,

 ulduzların doğulması

 sevmək üçün bəhanəydi...

 İndiyədək olan bütün sevdalar da

 bu hisslərin qarşısında

 əfsanəydi.

 Bizə kimi bəlkə hələ

 bu dünyada belə sevən olmamışdı.

 Hər şey necə cazibədar,

 necə gözəl başlamışdı...

BIR BAHAR YETƏRDI BIZƏ...  

 Yadıma salmışam bu gün nələri...

Qayıdıb dönmüşəm o çağa yenə.

Səndən miras qalan xatirələri

Şer edib düzmüşəm varağa yenə.

Yenə mən olmuşam sevilən, sevən

O “Sənli” dünyamın ən bəxtəvəri.

Sanki xəyallara qarışıb gedən

Ruhumun həsrətdən yoxmuş xəbəri.

Elə bil, aradan keçməmiş illər,

Ömür də ötməmiş bir külək kimi.

Elə bil, o qatil, amansız əllər

Əzməyib sevgimi kəpənək kimi.

“Məni sevirsənmi, görəsən, hələ?”

Soruram özümə bu anlarımda.

Şəkildən canlanıb gələsən dilə,

O sənsiz, o səssiz zamanlarımda.

De nədən tuş gəldi talelərimiz?

De nədən görüşdük, nədən ayrıldıq? 

Dözüm imtahanı verəmmədik biz,

İnam da qırıldı, biz də qırıldıq.

Yalançı sözlərin iti xəncəri

Vurdu qəlbimizə həsrət naxışı.

Səndən ayrıldığım o gündən bəri

Bitib tükənmədi ömrümün qışı.

Deyəsən, səninlə gəldik üz-üzə -

Bu nakam sevgiyə yenilmək üçün.

Bir bahar yetərdi, əzizim, bizə -

Bir azca, bir azca sevilmək üçün.

ÜRƏYINDƏN INCIMIŞƏM!

 

İncimişəm

 ayrılarkən

 sakit-sakit vida deyən dodağından!

 İncimişəm

 göz yaşıyla islanmayan

 quru, soyuq yanağından!

 İncimişəm

 bir vaxt mənə

 hər bir kəsdən doğma olan camalından!

 İncimişəm

 yuxumda da

 məni rahat buraxmayan xəyalından!

 Əllərimdən sıyrılaraq

 uçub gedən əllərindən incimişəm!

 İndi başqa bir nəfəslə

 dalğalanan tellərindən incimişəm!

 Eh... hamısı bəhanədir,

 Əlacsızam...

 Sənə özgə nə deyim ki?!

 Xəyalının nə günahı,

 Ondan niyə inciyim ki?!

 Bilirsənmi mən nəyindən incimişəm?

 O sevməyi bacarmayan,

 daş parçası –

 ürəyindən

 incimişəm!

YANLIŞ QARŞILAŞMIŞIQ!

 Deyirsən ki, mən səni anlamıram hələ də.

 Deyirsən ki, sözlərim xoşa gəlmir, elə də,

 Deyirsən ki, könlüncə süfrə aça bilmirəm,

 Deyirsən ki, qəlbinə işıq saça bilmirəm.

 Deyirsən ki, susmağım əsəbinə toxunur,

 Deyirsən ki, gözümdə giley-güzar oxunur.

 Deyirsən ki, bəlkə heç olmamışam gərəyin?

 Deyirsən ki, mənimlə sevinməyir ürəyin.

 Çalışsam da nə qədər, gəlmək üçün xoşuna,

 Zamanla düşünürəm - üzülürəm boşuna.

 Gərəkdirmi dəyişəm? Gərəkdirmi əyiləm?

 Biz ki başqa-başqayıq, mən səninçün deyiləm!

 Nahaq yerə, səninlə bu qədər dalaşmışıq!

 Bu qəribə dünyada yanlış qarşılaşmışıq!