Yığıb arzuları qucaq dolusu...

Firqan Sadıq

Mavi çadır-göy üzü...

Başımız üstə qurulan

mavi çadır-göy üzü...

Hamının ruhu qalxar,

hamıya çatar göy üzü...

Yay bitər və payız başlar,

qanadların açan quşlar,

qürbətə uçan quşlar

qatar-qatar, göy üzü...

Bizdən əsirgəmə, aman.

qarından, yağışından,

torpaq sənin göz yaşından

içər, yatar, göy üzü...

Getmək istəyirəm...

Getmək istəyirəm haralarasa,

getmək istəyirəm,

                        baş alıb getmək...

Bu əsən küləyə qoşulub getmək...

Yığıb arzuları daşınıb getmək...

Getmək istəyirəm haralarasa...

Bir aşıq səsinin cingiltisiylə

lap elə qol-qola, çiyin-çiyinə,

təzə ayaq açan körpə uşağın

yıxıla-yıxıla yüyürməyinə

qoşulub getməyim gəlir nədənsə...

Beynimə haradan düşdü bu fikir,

bəlkə də yuxuda dəli olmuşam,

bəlkə də lap çoxdan dəli olmuşam,

dəlilik etməyim gəlir nədənsə...

Bir gəmi fitinin sonsuzluğuyla,

bir qatar səsinin ayrılığıyla,

bu əsən küləklə,

                        bu axan çayla

getmək istəyirən,

                        baş alıb getmək...

Bir dəli ömrünü yaşayıb getmək...

Tökülər yollara arzularım da,

arzu ağacları bitər yerində.

Yağar ürəyimdən arzu yağışı,

görünər şeirimin sətirlərində.

Yığıb arzuları qucaq dolusu,

daşıyım özümlə kölələr kimi.

Dəlilik etməyim gəlir nədənsə,

olmaq istəyirəm dəlilər kimi.

Neyləyim, dayana bilmirəm daha,

getməyim,

getməyim gəlir nədənsə...

yollarda bitməyim gəlir nədənsə...

*          *          *

Ayağının altındakı torpaq

müqəddəsdi, qardaşım,

ana torpaqdı

ayağının altındakı torpaq...

Qarğıma, qardaşım,

söymə o torpağı,

yaralama,

hirsli-hirsli təpikləyib,

döymə o torpağı...

Yadına salma dərdini,

yoxsa,

arpa-buğda əvəzinə,

göy-göyərti əvəzinə

yekə dərdlər bitirəcək sənə...

Bax, onda

içində yanıb göynəyəcəksən...

Günlərin bir günü

düşəcəksən torpağa...

Görüm, onda

təmizə çıxmaq üçün

nə söyləyəcəksən...

*          *          *

Daha yavaş-yavaş səhər açılır,

qaranlıq astaca sürünüb gedir...

O əjdaha boyda, iriölçülü

sükut qaranlığa bürünüb gedir...

Şirin yuxusundan dünya oyanır,

sevinir bir günü aşırmağından...

İndi dan yerindən Günəş boylanır,

mənə də pay düşür saçaqlarından...

Dünya ağ-qaralı paltar geyinib,

bir az azadlıq var,bir az qəfəs var...

Mən də yaşayıram öz taleyimi,

hələ yaşamağa bir az həvəs var...

*          *          *

 

Bir qapını döyən yoxdu,

qalmışam ümid əlində...

Bir dərdimə həyan yoxdu,

oyuncağam dərd əlində...

Bulud göy üzünə yamaq,

olmur özünü yamamaq,

gtöz yaşı töküb ağlamaq

heç nədi bulud əlində...

Qaranlığa düşən kimi

bu bəndələr gileylənir,

yar sinəni, ürəyini

məşəl kimi tut əlində...

Gecə

“Hər səhər bir gecə ölür...” Elşad Ərşadoğlu

Yenə gecə düşür, dünya qaralır,

gözlərim işarır ulduzlar kimi...

Təbiət gizlənir qaranlığında,

ətrafım boş qalır yalqızlar kimi...

Bu gecə yamanca oynadır məni,

elə bil gecənin oyuncağıyam...

Ay da buludların o tərəfində...

İndi dəli olub oynayacağam...

Qoparıb atmaq da olmur sükutu,

gecənin üzündə xaldır, elə bil...

Dilənçi əlinə bənzəyir səma,

ulduzlar ovcunda puldur, elə bil...

Mənim bu gecədən heç xoşum gəlmir,

nədənsə gözümə birtəhər dəyir...

Namaza duranda gündoğmamışdan,

görəcəm gecəni bir səhər yeyir...

Yenə gecə düşür, dünya qaralır,

gözlərim işarır ulduzlar kimi...

Təbiət gizlənir qaranlığında,

ətrafım boş qalır yalqızlar kimi...

*          *          *

Üçümüzük

neçə gündü,

bekarçılıq,

mən,

bir də krassvord...

Neçə gündü

bekarçılığı öldürürəm

asta-asta,

bala-bala,

bekarçılığı öldürürəm

hərfləri

dörd divar arasına

sala-sala...

neçə gündü...

*          *          *

Yarpa-yarpaq solan ağac,

oxuma qəm havasını...

Saçlarını yolan ağac,

oxuma qəm havasını...

Bütün yarananlar ölür,

ölməmək olmur, olmur...

Yarpaq-yarpaq ölən ağac,

bu dünya heç kəsə qalmır...

Qəm eləmə, bu torpağın

əzizi sən, gülü sənsən...

Vaxt gələr öldüyün kimi

yarpaq-yarpaq dirilərsən...

Yarpaq-yarpaq ölən ağac,

oxuma qəm havasını...