Səsin itdiyi yerə

Mehman

Ömrün bitdiyi yer

Yerin qara daşı səndən istidir,

Dərdini daş kimi götür at mənə.

Yığma ürəyinə, yığma ömrünə,

Onları tonlayıb gətir sat mənə.

Mənə qarğış eylə, məni yamanla,

Qov məni yanından, üşüdüm axı...

Ya bir şirin dillə, ya başqa yolla

Ovundur səbrimi, bezidim axı...

Bir gün beziyərəm, çıxıb gedərəm,

Özüm də bilmirəm, hara gedərəm.

Səsinin itdiyi yerə gedərəm,

Səbrimin bitdiyi yerə gedərəm...

Səsin itdiyi yer hardadı axı...

Səbrin bitdiyi yer hardadı axı...

Sənin cazibəndən gizlənmək üçün

Bu dünya balaca, çox dardı axı...

Götürüb dünyanı çıxıb gedərəm,

Ömrümün bitdiyi yerə gedərəm.

Ömür bitən yerdə bir ağac əkib,

Yaşıl yarpağından çələng hörərəm.

Vida nəğməsi

Bir gün zaman da bezəcək

dadlı nağıllardan,

şirin yalanlardan...

Sürüşən ulduz kimi

daha bir ömrü bitirəcək.

Və həmin gecə bir qadın

yatağındakı kişinin

bədəninin istisindən üşüyəcək...

Evinin pəncərəsinə qonmuş

buz salxımının

soyuq baxışından diksinəcək...

Heç vaxt eşitmədiyi

bir nəğmənin sehrinə düşəcək...

Ağrıdan qovrulan

yaddaşının qəlpələri

gecənin içindən keçəcək...

Ulduzlar gecənin

ağrısına ağlayacaq...  

Gecənin zülməti

qadının caçlarını

yaylıq kimi örtəcək...

Və uzaqlarda

Tənha ağacın altında

tənha məzarın

hələ soyumamış istisinə

ömrünü isindirən

qara örpəkli qadın...

Bir zaman da bezəcək,

sürüşən ulduz kimi

daha bir ömrü bitirəcək...

Mənim gözlərimdə

Mənim gözlərimdə

Kədər çiçəkləyəndə

Hər il eyni gündə

sənin gözlərindən

iki damla şeh

ulduzlar kimi

gecənin soyuq üzünə qonacaq...

Yaddaşımın ağrısı

ilan kimi qıvrılıb

ürəyimi sancacaq...

Kədərimin yaşı

bu ilan boyda

mən olmayanda

bu bapbalaca kədər

sənsiz necə yaşayacaq...

Gecənin içindən

göyərçin qanadlarının

xəfif çırpıntısıtək

titrək səslə

kim onu çağıracaq...

Dünənin kölgəsi

bu günə düşməyəcək,

Gündüzün işığı

Gecəyə düşməyəcək.

Sənsiz, mənsiz

bu bapbalaca, tənha kədər

gecənin soyuq işığında

üşüyəcək, üşüyəcək... 

Mən payız yarpağıyam

Mən payız yarpağıyam

Sənsə bir külək.

Məni budağımdan qopar,

yarpaqların başqa dildə danışdığı

yerə apar...

Hər açılan səhər

gecəni gözləməkdən,

hər gecə yuxuna gəlməkdən

yoruldum daha...

Gecədən qırılıb qopan

bir yuxu olmaq

istəyirəm...

Bu yuxuda

 hər kəsdən

səndən və özümdən

gizlənmək istəyirəm.

Mən bir dərd heykəliyəm,

kölgəm özümdən uzun.

Kölgəmdə çiçəklər bitməz

Yoruldum daha

Kölgələrin boy atmadığı

yerə getmək istəyirəm

Yarpaqların

başqa dildə danışdığı

yerə getmək istəyirəm.     

Ömrümün...

Ömrümün sonuncu

Anından yapışan

Həyatla məchulluq

Arasında asılıb

Qalan adamlar...

Bilirəm

Nə düşünürsünüz

Damarlarınıza dolan

Sonuncu qətrə qanın

Öləziyən istisindən

Necə üşüyürsünüz

Içinizdə gizlədiyiniz

Sonuncu sirrinizi

İsti küləklərə büküb

Hara uçurmaq istəyirsiniz.