Teatr

Sura Tahirqızı

Səni məndən kim aldı axı

Soyuq divarların,qırıq oturacaqların,

Sökülmüş döşəmən,sınmış aynaların.

Yoxsa itib batmış arzuların..

Sənin yoxluğunla varlığın arasında qərarsız qalmağım

Ən böyük cəzammış...

Özündən qaçmağın,qorxaqlığın..

Səni incidən suallar var bəlkə

Bəlkə sevgisiz yaşamağındı elə səbəb.

Bugünün acı gərçəkləri,agrıların

Söylə mənə məbədim...

Gözyaşların hiss edirəm

Sancıların sancılarım..

Aç qapilarını sənin boş sarayında gizlənim

Leysanlarımı yağdırım,

Güvən dolu qollarında zəifliyimlə üzləşim

Ürkək baxışlarında qorxularımı görüm

Sevgi çağlayan ürəyində

Duyğusuz ruhumu arındırım.

İsti əllərində ölmüş ümidlərim ruhlansın.

Başını köksümə qoy

Qəlbim ritmi tutsun

Təbiətini gətir ruhuma

Dirilsin ölülərim.

Təkliyinə ağlayan məbədim

Sənə təkliyimlə gəldim

Sonsuzluğum, əbədiyyətim.