Halımdan soruşma, deyəsi deyil

Sayman Aruz


Halımdan soruşma, deyəsi deyil
çiynimdə bir payız ayrılığım var.
Döyüş sonrası bir döyüşçü kimi
bütün yaralarım ağız açıblar.

Payızdan gəlmişəm, xəzəlli, küllü
çözə bilmədiyim fəlsəfələrlə.
Bir qız “Azadlıqda” məni gözləyir
özüm “İnqilabda”, boş kafelərdə.


Çaya üsyan edən balaca balıq
sanırmış dənizlə görüşəcəkdir.
Talei baltadan asılan ağac
sonunda topraqla öpüşəcəkdir.

Qızlığı gedirmiş arzularımın
dostlarım divara düzülən zaman.
Həsrətim kafedə araq vurumuş
özüm yatağında büzülən zaman!

Görürəm yuxuda Fokonu, Marksı
gəlmək istəyirəm sənin yanına.
Bir inək içimdə sənə süd verir,
bir qoyun vurulur öz çobanına

Payızın içində bir bahar yatır
yatağın içində siqaret
                                    və mən...
Durnalar gediblər, qalıbdı yalnız
külqabı dibində, siqaret
                                     və mən...

“Heç nəyə” söykənən bu dünya, bu “heç”
şişəyə söykənən, bu qara milçək.
Ölümə tuşlanan acı həyatım
milçəyə tuşlanan sarı hörümçək!

Sonu oxunmayan nümrədi sevgi
yazılır tuvalet divarlarına.
Bir sperm ağlayır kandomda hər gün
itihar öyrədir damarlarına!