Faiq BalabəyliUzun oldu qısa ömrün son anı
Son nəfəsin yarpaqlarla sanandı.
Dar günümdə görün necə sınandı-
ağladı ağaclar.
Kölgəsində oturardım, Gün hanı?
Budağından qoxladığım gül hanı?
Xatırlayıb mən etdiyim günahı
ağladı ağaclar.
Çox söykədim gövdəsinə çiynimi,
Yarpaq-yarpaq təzələyib əynimi.
Hiss edəndə açılmayan eynimi
ağladı ağaclar.
Комментариев нет:
Отправить комментарий