Milyardı Xəzərdə batıran Hacı İbrahim: Yas yerinə də “Stefano Ricci” geyinirəm

İflasa uğramış fantastik “Xəzər adaları” layihəsinin müəllifi, ekstravaqant nehrəmli iş adamı Hacı İbrahim Nehrəmli növbəti dəfə özünün qalmaqallı açıqlamaları ilə gündəmə gəlib. Virtualaz.org xəbər verir ki, utopik layihəyə 1 milyard 200 milyon dollara yaxın vəsaiti, o cümlədən Azərbaycan Beynəlxalq Bankının yüz milyonlarla dollar kreditini xərcləyib batıran Nehrəmli özünün dəbdəbəli geyimləri ilə lovğalanır. Deyir ki, hətta yas gerinə gedəndə də başdan ayağa “Stefano Ricci” brendindən geyinir. Və hamı ona baxıb “Hacı İbrahim yenə təəcübləndirdi” deyir.

“Mənim bütün geyimim “Stefano Ricci”, “Zilli”, “Rioni” və “Bitton” kimi tanınmış 4 brenddəndir”- nehrəmli Hacı İbrahim ölkə.az saytına müsahibəsində bildirir: “Bu brendlərin arasında isə ən çox “Stefano Ricci”-dən geyinirəm. Geyimimi özüm seçirəm. Hər zaman çalışıram ki, zövqlə geyinim. Geyimi hər zaman özüm almağı sevirəm. Geyindiyim paltarları isə həm xaricdən, həm də Azərbaycandan alıram. Hara getsəm də “Stefano Ricci”, “Zilli”, “Rioni” və “Bitton” mənim üçün geyimlər saxlayır. Bu firmaların yeni nə isə malı gələndə də zəng edib mənə xəbər edirlər. Misal üçün, zəng edib deyirlər ki, filan gödəkcədən 4 ədəd gəlib, biri də sənindir. Yəni, mən hər zaman bu cür geyinirəm”.

İbrahim Nehrəmli bahalı saatlar taxmağı xoşladığını da vurğulayıb: “Saatlarım “Vacheron Constantin” kimi dünyanın tanınmış brend firmalarındandır”.

Hacı İbrahim yas yerinə də tanınmış brendlərdən geyinib getdiyini deyir:“O gün bir yas yerinə getmişdim, başdan ayağa “Stefano Ricci”-dən geyinmişdim. Ayaqqabımın da üzərində “Stefano Ricci” yazılmışdı. Hamı mənə baxırdı, dedilər ki, Hacı İbrahim yenə də təəccübləndirir. Yəni, mən yas yerinə də “Stefano Ricci” geyinirəm”.

Bu həmin Hacı İbrahimdir ki, cəmi bir neçə ay əvvələ qədər tez-tez yolunu “Bandotdel”dən-DİN-in Mütəşəkkil Cinayətkarlıqla Mübarizə İdarəsindən salmalı olurdu. Və orada hörmətli hacı ilə deyəsən heç də nəzakətlə davranmırdılar. Virtualaz.org-a məlumat verən mənbələr bu idarənin divarları arasında nehrəmli iş adamının başına gələnlər haqda qorxunc şeylər danışırdılar. Ondan tələb edilirdi ki, Azərbaycan Beynəlxalq Bankından aldığı yüz milyonlarla dollarlıq krediti qaytarsın. 

Hacı bu kreditləri qaytara bildimi? Əlbətdə, yox. Axı pullar çoxdan Xəzər sularında əriyib getmişdi. Hacı İbrahim “Xəzər adaları”ına 1 milyard 250 milyon dolları (dediyinə görə bunun 1 milyard dolları öz puluymuş) xərcləyib ki, həmin pulların geri qayıtması heç cür ağlasığan deyil. Hazırda “Xəzər adaları” mənasız aktiv kimi Beynəlxalq Bankın girovluğundadır, bank dənizdə salınmış bir neçə süni adanı və onun üzərində inşası yarımçıq qalmış bir neçə binanı kimə satacaq ki, Cahangir Hacıyevin nehrəmli Hacıya ayırdığı pulları geri ala bilsin?

Hacı isə deyəsən yenə öz ampluasındadır- pulları batırsa da dəbdəbəli həyat tərzini dəyişmək niyyətində deyil. Əgər o, “Stefano Ricci”nin dəyəri on minlərlə dollarlıq gödəkçələrini yasa geyinib gedirsə və 150-200 min dollarlıq saat taxırsa, görəsən nəyə görə banka olan borclarından da qaytarmır? İstənilən ölkədə Hacı İbrahimin vəziyyətinə düşən normal biznesmen birinci növbədə dəbdəbəyə pul xərcləməyi dayandırıb borclarını ödəmək barədə fikirləşərdi. Bizim Hacı isə belə deyil- o, yenə də dəbdəbəli həyat tərzini dəyişmir, pulları sağa-sola səpələyir və bunu hamıya nümayiş etdirməyə də çəkinmir...

Hansı ki, Beynəlxalq Bankın pulları bir yana qalsın, Hacı İbrahimin "Xəzər adaları"ında işləyən yüzlərlə fəhlə də əmək haqqını ondan ala bilməyib...

virtualaz.org

Русский человек

«Русский человек - удивительно скромный человек. Он держит себя здесь, в стране, завоеванной его кровью, как случайный прохожий, не суется вперед, не заявляет ничем своих особенных прав, никого и ничего не трогает, никому и ничему не мешает. Я видел англичан в Каире и вынес о них совсем другое впечатление, хотя они, кажется, не покоряли никогда Египта своим оружием».

Евгений Львович Марков. «Россия в Средней Азии: Очерки путешествия по Закавказью, Туркмении, Бухаре, Самаркандской, Ташкентской и Ферганской областям, Каспийскому морю и Волге». — СПб., 1901.

Binəqədidəki evi kim yandırdı: satanistlər, MTN və ya poliuretan?

Əsl İblis oyunudur! Demək olar ki, Bulqakovun romanında olduğu kimi. Orada təsvir olunan “yaxşı olmayan evi”, onun qəribə sakinlərini və qəribəlikdə onlardan geri qalmayan, həqiqətən ağlasılmaz əməllərini xatırlayın...

Baxın! Bütün bunlar artıq bu gün, müqavimət göstərilməsi mümkün olmayan qarşısıalınmaz qüvvə ilə yenidən bizi Bulqakovun İblisi və onun hər yerdə olan davamçıları – Korovyev, Azazella və Begemot-pişiklə birlikdə quraşdırdıqları həmin mistik fantasmaqoriyanın içinə salır. Düzdür, bu dəfə hər şey başqa bir şəkildə idi və hadisə Partiarx gölündə yox, ondan çox-çox uzaq cənubda, düz bizim burnumuzun ucunda, Binəqədi yaylasında, insanların yaşamaq üçün tikdikləri, təxminən il yarım əvvəl, may ayının 19-da onlarla birlikdə yanan “yaxşı olmayan çoxmərtəbəli evdə” baş verirdi.

Və həmin binadan, elə həmin gün, artıq 16-cı ilin may ayında, bizim- haqqın.az saytının əməkdaşlarının arxasınca, üçüncü mərtəbənin açıq pəncərəsindən, lap o biri dünyadan olduğu kimi, ağlasılmaz qulaqbatıcı desibellərdə unudulmaz Müslüm Maqomayevin yaxşı tanınan səsi səslənirdi. O, Qunonun “Faust” operasından Mefistofelin sözlərini oxuyurdu: "İnsanlar metal, metal uğrunda məhv olur,/ İblis orada hakimdir, orada hakimdir..."

Necə çaşmayasan axı? İblis oyunu deyilmi? Biz bir-birimizə baxdıq. Həmkarlarımızdan biri, başını Mefistofelin ariyasının səsi gələn pəncərəyə tutub dedi: “Müslüm, hakim deyil, hakim idi. Biz bunu artıq bilirik”...

Həmin gün, sakinlərlə ünsiyyətdə olduqdan sonra biz, əziz oxucu, Azadlıq prospektində olan həmin çoxmərtəbəli binanı tərk etdik, o binanı ki aqibəti hamımızı qəlbimizin dərinliklərinə qədər məyus etdi və adı çəkilən günahkarlara qarşı dərin nifrət doğurdu. Hər yerdə ucadan elan edildi və məlum oldu ki, günahkarlar həmin evdə fasad üzləmə işlərini həyata keçirən başıbəlalı təmirçilər və hətta mənzil istismar sahəsinin müdiri imiş. Onlar, sən demə, var-dövlət hərisləri, baş verənlərin günahkarlarıdır. Baş verən faciənin bu cür şərh edilməsi sanki hansısa gözəgörünməz qüvvə tərəfindən yönləndilən güclü dalğa kimi hər kəsi öz ağuşuna aldı.

Belə təqdim olundu. Belə təlqin olundu. Hər halda, hansısa rəssam və ya rəssamlar tərəfindən cızma-qara edilmiş şəkildən belə görünürdü və biz indi, ehtiraslar az-çox soyuduqdan sonra, əlimizdə olan kifayət qədər rəsmi sənədlərin və sağ qalan- baş verənlərdən çaşqınlığa düşmüş şahidlərin dindirmə protokollarından çıxarışların əsasında həmin şəkli yenidən yaratmağa çalışdıq. Bizdə alınmadı. Burda nəsə heç nə uyğun gəlmir. Lakin hadisənin fonunda bizim üzərimizə yönəldilən informasiya dalğası elə emosional inandırıcı idi ki, onda, hələ hər şey təzə olanda, bütün hiddətlənmiş Bakını öz ağuşuna aldı.

Nəinki Bakını! Bütün ölkəni! Həm də təkcə ona verilən istənilən yalan informasiyaya, məsələn, təmir edən şirkətin hansısa bir Voland (İblis) kimi təqdim olunduğu informasiyaya asanlıqla inanmağa meylli adi sakinləri deyil, bu məlumatı analiz edərək həzm etmək iqtidarinda olanları belə...

Bundan maraqlı nə ola bilərdi?! Mətbəxlərdə, metro və avtobuslarda danışıqlar üçün maraqlı mövzu deyildimi? Bayağı insanlar üçün göydəndüşmədir! Həm də necə!.. Dövlətli insan -onların şiddətli həsədlərinin subyektidir- qazanc dalınca qaçarkən evlə birlikdə insanları da yandırdı. Hətta uşaqlara belə qıydı.

Bayağı insan, əlbəttə ki, Afrikada da bayağı insandır. Boşboğazlıqla məşğul olmaq onun üçün ən maraqlı məşğuliyyətdir. Lakin, etiraf etmək nə qədər ağır olsa da, həmin günlər haqqın.az da daxil olmaqla bütün mətbuat, kiminsə çox məharətlə qarışdırdığı burulğana düşdü, o burulğana ki, orda həqiqət qara qəpiyə də dəymirdi.

Yox, düz deyirlər, cidanı çuvalda gizlətmək olmaz. Onun deşici, diqqəti istər-istəməz özünə cəlb etməyə məcbur edən iti ucu bir ay əvvəl özünü bizə ən müxtəlif və dolaşıq məsələlər üzrə məsləhətlər verən ölkənin yaşlı hüquqşünaslarından birinin köməyi ilə biruzə verdirdi. Məlum MTN-lə bağlı yeni qalmaqalla əlaqədar növbəti çağırışımızla redaksiyaya gəldiyi həmin gün elə oldu ki, keçən ilin may ayında baş vermiş Binəqədi faciəsi bu cür xatırlandı: "Həmin çoxmərtəbəli binanın üzləndiyi zəhərli poliuretan tüstüsündə insanlar həlak oldu, onlarla sakin isə ağır zəhərlənmələrə məruz qaldı."

- Həmin bu qorxulu hadisədən bir qədər keçdikdən sonra -məsləhətçi bizə xatırladır- Gəncədə əllərində iki kanistr benzin olan, eynilə bu cür poliuretanla üzlənmiş binanı yandırmağa cəhd edən iki nəfər şübhəli şəxs yaxalandı. Onları Binəqədidə baş vermiş hadisədən sonra poliuretanla üzlənmiş binalara nəzarət etmək üçün təşkil edilən növbətçi qrup yaxalamışdı. (Bu hadisədən dərhal sonra nəinki paytaxt Bakıda, hətta Azərbaycanın rayonlarında da poliuretanla üzlənmiş binalarda, bu üzlük sökülənədək, polis, icra hakimiyyətinin nümayəndəsi və s. qurumların əməkdaşlarından ibarət növbətçiliklər təşkil edildi. Sanki Binəqədidə baş vermiş yanğın hadisəsinin qəsdən törədilməsi və digər "poliuretanlı" binalarda da oxşar yanğının yenidən törədiləcəyi ehtimalı gerçək idi). Lakin bu yaxalananların müvafiq hüquq mühafizə orqanında dindirilməsi və hadisənin araşdırılması əvəzinə, həmin fakt ört-basdır edildi. Həmin o gecə Gəncədə poliuretanla üzlənmiş binaya od vurmaq istəyən, lakin iradələrindən asılı olmadan istəklərinə nail ola bilməyən "odvuranların" izi harasa başqa yerə yox, məhz MTN-ə aparırdı... Hansı müstəntiq, qoy lap qüdrətli baş prokurorun komandasından olsun, və hansı hakim MTN-a qarşı çıxmağa cürət edərdi? Canlarından bezməyiblər ki!

O qısa fasilə verdi və çoxmənalı düşüncəli baxışlarla qarşısına baxaraq, əlavə edir:

- Burda da nəsə aydın deyil. Burda da eyni kölgələr görünür... Bu Binəqədi yanğınında hər şey birmənalı deyil. İndi həmin o keçmiş məşum idarənin “memarlarının” iradəsi ilə həmin çoxmərtəbəli binanın təmirçilərinin dosyesinə yığılan daşları dağıtmaq vaxtıdır. Günahsız ölənlərin qanı bunu fəryadla xahiş edir...

Onun hüquq-mühafizə orqanlarında çoxillik təcrübəsi və parlaq hüquqşünas zəkası, ən əsası, son bəyanatın ciddiliyi bizim jurnalist tədqiqatına başlamamıza səbəb oldu.

Baş vermiş hadisə ilə bağlı istintaq aparan orqanın tərtib etdiyi və bizim də əlimizdə olan sənəd və protokalları yenidən nəzərdən keçirməyə başladıq və çaşdınlığa düşdük. Bu sənədlər bir tərəfdən adi məntiqə belə uyğun gəlmirdilər, digər tərəfdən müxbirlərimizin istintaqın dindirdiyi şahidlərlə və dindirmədiyi, daha doğrusu, dindirmək istəmədiyi şəxslərə apardıqları söhbətlərlə uyğun gəlmirdi.

İsti izlərlə, məntiq və sağlam düşüncəni bir kənara ataraq tərtib olunmuş materialların məzmunu qabaqcadan düşünülmüş şəkildə və buna hesablanaraq insanların ən həssas yerlərindən- onların məhv edilmiş insan qəlblərinə olan şəfqət və rəğbət hisslərindən vurdu. Belə bir təəssürat yaranır ki, sanki kimsə qanunun cinayət maddələrinə əsaslanaraq, praktiki hüququn quru dili ilə baş verənlərin qoy həzm oluna bilməyən, lakin obyektiv şəklini çəkmək əvəzinə, gələcək detektiv povest üçün süjet yazıb. Buna görə də bizim hamımızı baş vermiş yanğının tüstü qoxusu əvəzinə əsl iblis oyununun üfunətli ruhu fasiləsiz olaraq təqib edirdi. Ümumiyyətlə tam başqa bir şəkil alınırdı.

Buna öz gözlərimizlə əmin olmaq üçün, əziz oxucu, sizi öyrənə bildiyimiz hər şeylə tanış olmağa və bizimlə birlikdə Binəqədi faciəsinin həqiqətə çox yaxın olan şəklini bərpa etməyə dəvət edirik.

Bu suallar bizdə burada, yanğından qalan küllükdə nahaq yerə yaranmayıb. Axı hadisədən 10 ay sonra Dövlət Ekspertiza İnstitutunun ekspertləri yanğının baş vermə səbəbinə dair verdikləri rəydə qeyd etmişdirlər: ola bilsin ki, yanğın siqaret çəkən etinasız birinin onun kötüyünü zibil yığınına atması nəticəsində yaranıb... Uğursuz siqaret kötüyü variantını hadisə baş verən yerə ilk gələnlər irəli sürdülər. Bunlar nə yerli icra hakimiyyətinin məmurları, nə də FHN-çi deyildilər.

Yanğın yerinə ilk gələnlər o zamankı Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin əməkdaşları oldular. Razılaşın, öz funksional vəzifələrinə birbaşa əlaqəsi olmadığı halda bu qədər sürətlə operativlik nümayiş olunması həsəddən daha çox müəmma doğurur. Düzdür, istifadə etdiyimiz “müəmmanı” onunla izah etmək olar ki, həmin evin 3-cü mərtəbəsində, bu xüsusi qurumun mərkəzi ofisinin əməkdaşı mayor Xəyyam Babayev yaşayırmış.

Lakin o həmin adi günlərdən birində Dağüstü parkda yerləşən hamıya məlum binadakı kabinetində olmalı idi. Fərz edək ki, Babayev əvvəlcə baş verənlər barədə idarəyə məlumat verib. Bəs o nə vaxt FHN-nin müvafiq xidmətinə zəng eləyib və məlumat verib? Həmin anda ya bir az gözləyib? Bəlkə heç bunu eləməyib? İstintaq materiallarında biz bu sualların cavabını tapmadıq. Hərçənd bu cür hallarda hər bir dəqiqə həyat əhəmiyyətlidir. Biz həmin sənədlərdə mayorun ifadəsini də görmədik. Bizim niyə buna xüsusi diqqət yetirməmiz oxucuya bir azdan məlum olacaq...

Amma hələ ki ekspertin yanğının səbəbinə dair verdiyi rəyə qayıdaq. Yanğın yerinə gələn təhlükəsizlik əməkdaşlarının yanğına siqaret kötüyü və zibilliyin səbəb olmasına dair avtoritet rəyi FNH-nin də diqqətindən yayınmayıb. Qəribədir, belə çıxır ki, bu evdə fasadın üzlənməsindən sonrakı son 3 ildə siqaret çəkən olmayıb və... düz Avropa oyunlarının ərəfəsində həmin o məşum siqareti çəkdilər. Eyni zamanda siqaret kötüyünün arqument kimi çox zəif olduğunu və bütün günahları bir nəfərin üzərinə yükləmək cəhdi açıq-aydın göründüyündən gülüş doğurucu olduğunu başa düşərək, o öz fikrincə, daha ciddi olan ikinci mülahizəni irəli sürür: “Bakıda buraxılan poliuretan lövhələrin alışması elektrik şəbəkəsində olan qısaqapanma nəticəsində baş vermişdir”. Belə çıxır ki, bu iki amil binanın poliuretan üzlüyünün alışmasının əsas səbəbləridir.

Demək, günahkar poliuretandır. Daha doğrusu, ondan istifadə etməyə icazə verənlər. Bu belədirmi? Və biz öyrənməyə çalışdıq ki, bizdə onu kim istehsal edir? Bizim, necə deyərlər, bəxtimiz gətirdi. Haqqin.az-a bir təşvişə düşmüş xeyirxah məlumat verdi ki, tikintilərdən birinə düz iki KamAZ bu cür üzlük lövhələr gətirilib. Biz ora üz tutduq.

KamAZ-ların yaxınlığında onların boşaldılmasına diqqətlə nəzarət edən orta yaşlı ciddi görkəmli bir kişi dayanmışdı, biz onun lahiyənin rəhbərlərindən biri olduğunu güman etdik.

Biz lövhələri göstərərək -“Siz niyə yenə bu qatillərdən istifadə edirsiniz?!”- deyə ona hücuma keçdik.

- Başa düşmür... Who (alman dilindən tərcümədə - “Hanı”) qatillər?- bizim qəfil gəlişimizdən çaşqınlığa düşmüş halda, o azərbaycan dilində deyil, təhrif olunmuş rus dilində, alman aksentinin koloriti ilə cavab verdi.

Haradan və niyə gəldiyimizi öyrəndikdən sonra o rahat nəfəs alaraq Zergud (çox yaxşı) dedi. Bizi “prorab” köşkünə dəvət etdi. Və burada, qaçıb gələn tikintiyə məsul işçilərin əhatəsində bizim aramızda maraqlı söhbət baş tutdu. Onun təhrif olunmuş nitqini nəzərə almayaraq, biz onun danışdığı hər şeyi, ilk növbədə isə, ona təqdim olunan bütün materiallara olan münasibətini yazırıq. Aşağıda bizim söhbətimizin demək olar ki, stenoqrafik mətnini veririk.

“İcazə verin özümü təqdim edim- Voldemar Vaysbeyn. Mən, sizdə deyildiyi kimi, poliuretan istehsal edən Bayer alman müəssisəsinin texniki şöbəsinin rəis müaviniyəm. Bu bazarda iki oyunçu var- bizim Bayer və Belçika Ravago-su. Biz bir birimizlə sıx əməkdaşlıq edirik. Və burada, sizin ölkənizdə, bizim ümumi maraqlarımız var, biz qarşılıqlı münasibətlərimizə dəyər veririk və ciddi şəkildə onlara əməl edirik...

Bakıda yaşayış binasında baş verən faciədən sonra mən Bayer və Ravagonun qarşılıqlı razılığı əsasında bizim məhsullarımızın buraya çatdırılması və müşaiyət edilməsi üzrə rəsmi nümayəndə təyin olundum, həmçinin, mən məhsullarımızın necə istifadə olunmasına da nəzarət edirəm. Binəqədi tikinti massivində olan bu hadisə böyük rezonans doğurdu. Bayer və Ravagoda belə bir şübhə yarandı ki, iki tərəfdən hansı birisə centlemensayağı iş görmür, çirkin oyun aparır və öz tərəfdaşının məhsullarını gözdən salmağa çalışır. Axı sizin KİV tərəfindən qaldırılmış və Avropa mətbuatı tərəfindən dərhal götürülmüş qalmaqal böyük rezonansa səbəb oldu. Bizim aramızda olan fikir ayrılığı tezliklə aradan qaldırıldı. Bizim prezidentləri sizin ölkənizin baş nazirinin müavini cənab Şərifov sakitləşdirdi. O onları əmin etdi ki, nə bir, nə də digər tərəfə münasibətdə heç bir dəyişiklik yoxdur və Bayer və Ravago arasındakı müqavilələrin müddəti eyni şərtlərlə uzadılacaqdır.

Yeri gəlmişkən, o zaman bizim rəhbərlərimizə israrla Nazirlər Kabinetinə deyil, sizin Ştaziyə- milli təhlükəsizlik idarənizə müraciət etməyi məsləhət görürdülər. Guya həmin yanğından sonra poliuretanla əlaqədar bütün işlər onların əlindədir. Lakin axı biz müqavilələri Milli Təhlükəsizlik idarəsi ilə bağlamamışdıq. Bizim prezidentlərimizin həmin idarə ilə görüşü olub-olmadığını deyə bilmərəm. Məsələ əsaslı şəkildə Nazirlər Kabinetində həll olundu. (Haqqin.az oxucudan herr Voldemarın bu replikasını yadda saxlamağı məsləhət görür).

İndi isə, cənablar, gəlin sizin məni tanış etdiyiniz sənədlərin mahiyyətinə dair danışaq...

Onların hamısında yazılır: “Bakıda istehsal olunan poliuretan”. Rəsmi şəkildə bildirirəm- sizin bu əsrarəngiz ölkənizdə bu məhsul istehsal olunmur. Burada bizim gətirdiyimiz məhsul əsasında müxtəlif ölçü və şəkildə olan lövhələr qəliblənir. Bu kiçik sexdir, Almaniyada bizdən alınmış avadanlıqlarla təchiz olunub. Bu birinci. Və əvvəlkindən daha az vacib olmayan ikinci məsələ. Bizim poliuretana barıt kimi partlayacaq digər komponentləri daxil etmək üçün mexaniki sex deyil, bütöv bir kimyəvi zavod lazımdır. Və yenə də, bir peşəkar kimi deyirəm: poliuretan yanmır- o şiddətlə közərir.

Sözlərinin əsassız olmadığını sübut etmək üçün Bayer və Ravagonun nümayəndəsi herr Voldemar Vaysbeyn bizi bayıra çıxardır. Onun tapşırığı ilə fəhlələrdən biri odluğu yandırır və poliuretan lövhələrdən birini güclü təzyiqlə yanan alova yaxınlaşdırır. Lövhə bu alovun təsiri alında 5 dəqiqə ərzində qalır. Lövhə yanmır, yalnız yaşıla çalan qığılcımlarla parıldayaraq qaralır və tüstülənir. Onun arxa tərəfi qətiyyən qaynar deyil. Herr Vaysbeyn əvvəlcə özü ovcunu onun üzərinə qoydu, sonra isə bizdən bunu etməyimizi xahiş etdi. Düzdür, qoxusu elə də xoş deyil. Bunu qeyd edərək əcnəbi deyir ki, neyləyəsən, bütün tikinti materialları yanırlar və elə də xoş olmayan qoxu verirlər. Həmin o daş da, dəmir də yüksək temperaturda əriyir və öz qoxusunu ətrafa yayır. Sonra isə davam edir:

- Hal-hazırda, cənab jurnalistlər siz poliuretana Avropanın bütün çoxmərtəbəli binalarının üçdə birində rast gələ bilərsiniz. O beynəlxalq keyfiyyət və təhlükəsizlik sertifikatına malikdir. Ona olan tələbat yalnız artır. Heç kim ondan imtina etmir.

- Yəqin ona görə ki, orada bizdə, Binəqədidə olan yanğından baş verməyib -biz əlavə edirik.

- Düz deyirsiz, belə bir şeyi xatırlamıram. Sizdə nəsə qəribə bir şey oldu. Axı poliuretan preslənmiş saman deyil ki, belə alovlansın -herr Vaynsbeyn təəccüblə söhbətini bitirir.

Alman mütəxəssisi tərəfindən bəraət qazanmış poliuretanın günahsız olmasına və ya əskinə bir daha əmin olmaq üçün biz yenə həmin günlər bu və ya digər şəkildə yanğına şahid olan insanların yanına getdik. Onlardan bir çoxu elə yanğının ilk günlərində kifayət qədər tələbkarlıqla dindiriliblər.

Sakinlərdən bir müstəntiqə verdiyi və indi məhkəmənin dosyesində qalan ifadəsində danışır ki, bu evin sakinləri yanğın baş verməmişdən əvvəl hamılıqla İcra Hakimiyyətinin nümayəndələrinə müraciət etmiş və tələb etmişdirlər ki, divarlara poliuretan lövhələr bərkidilməsin. Məhkəmədə zərərçəkənlərdən biri olan Zəmanət Daşdəmirov bildirib ki, o binanın digər sakinləri ilə birlikdə materialı yoxlamaq üçün poliuretana od vurublar, və onun yanan olmadığına əmin olduqdan sonra sakitləşmiş və təmir edən şirkətin dediklərinə inanmışlar.

Müstəntiqlərin etdiyi kimi hərəkət etmək- onun dediklərinə inanmaq və əsas arqumentlərdən biri kimi, dosyeyə əlavə etmək olardı. Lakin biz həmin o keçmiş küllüyə getməyi qərara aldıq və bütün rast gəldiyimiz insanlara digər suallarla birlikdə bu sualı da verdik: “Siz inşaatçılardan binanıza poliuretan üzlük çəkməməyi tələb etdinizmi? Və bununla əlaqədar siz neçə dəfə etiraz aksiyası keçirdiniz?”. Cavab olaraq çoxmənalı heyrətlə qarşılaşdıq, yəni nə aksiya? Onların bütün dediklərini yazmayacayıq. Onlardan yalnız birinin, zərərçəkənlərdən birinin qardaşı, mühəndis-energetik Ramiz Quliyevin söylədiklərindən:

 - Biz heç birimiz onun hansı materialdan hazırlandığını, xüsusilə də, bu örtüyün həyat üçün təhlükəli olduğunu bilmirdik. Poliuretan, onun yanma qabiliyyətli olub-olmaması, onun kimyəvi maddələrdən hazırlandığını heç kim bilmirdi. Bu yalnız yanğından sonra biz məlum oldu. Bizim təmir işləri ilə bağlı iddialarımız var idi, lakin onların poliuretana heç bir aidiyyatı yox idi, əsasən bəzi sakinlərin mənzillərində apardığı əlavə tikililərlə bağlı idi və onlar iğtişaş xarakteri daşımırdı, və ya siz dediyiniz kimi, etiraz aksiyaları deyildi. Sizə kim bu cəfəngiyyatı deyib...

Və sakinlərlə söhbət zamanı çox vacib detalları aşkar etdik.

-Burda bir oğlan yaşayırdı- Yaşar Nəcəfzadə -Ülvi Sadıqov müdaxilə edir.- Hələ uşaq idi. İyirmidən bir az artıq yaşı var idi. O, sonra müstəntiqin mənə dediyinə görə, guya 14-cü mərtəbədən özünü atıb və həlak olub. Mən onu o aşağı qaçanda 4-cü mərtəbədə gördüm. O ağ köynəkdə, qara şalvarda idi və qışqırırdı “Qaçın canınızı qurtarın!” “Allah rəhmət eləsin ona”, düzdü, o Allaha yox, şeytana sitayiş edirdi. Şeytanpərəst idi. Bunu hamı bilir. Və hamı görürdü ki, o necə heyranlıqla Xəyyam müəllimə baxır və dinləyir…

 - Şeytanpərəst yox, satanist idi -möcüzə nəticəsində sağ qalmış Nelli İvanovna Alekseyeva onun səhvini düzəldir.

- İnsan idi axı!... Yolunu azmış insan idi -qaşqabaqlı şəkildə qınaqla Quliyev deyir.- Yanğın günahsız uşaqlara da rəhm eləmədi. Bu yanğın mənə nəsə anlaşılmaz qaldı. Yəqın ki, bu işdə saç ağartmış ekspertlər üçün də. Zibilliyin yandıran siqaret kötüyü- bişmiş toyuğun gülməyi gəlir. Əgər qısaqapanma da baş vermiş olsaydı belə, təmirçilər tərəfindən evdə quraşdırılmış, ən şəbəkədə ən kiçik sıçrayışlara belə reaksiya verən elektrik avadanlığı cərəyanın verilməsini avtomatik olaraq dayandırardı. Və üstəlik, binanın üz hissəsinin işıqlandırılması yanğından iki ay əvvəl dayandırılmışdı. Və mən başa düşəndə ki bizdə fövqəladə hal baş verib və yanğındır – zirzəmiyə qaçdım və bax bu əllərimlə rubilniki şəbəkədən ayırdım. Və üstəlik qazvermə ventilini möhkəm bağladım... Yeri gəlmişkən, mən yalnız yanğının hansı səbəbdən baş verdiyini ehtimal edə bilərəm, ekspertlər isə konkret deməlidirlər...

- “Ehtimal eləyə bilərəm nə deməkdi?!” -Zəhra Babayeva qışqıraraq onun sözünü kəsdi. (Həmin uğursuz gündə o nəvəsini itirib, kürəkənini isə kiminsə paltarının üzərindən vurduğu iynə ilə iflic ediblər və təcili yardım maşınına qoyublar. O küçədə olarkən yalnız öz evinə qaçmaq və övladını xilas etmək istəyirdi). Müstəntiqlərin gizlətdiyi alçaqlar bizim evimizi partlatdılar! Siz, burada olanlar, heç nə vaxtsa bizim həyətdə zibil yığını görmüsüz? Bax siz, Ayaz həkim, görmüsüz? Bizim poliklinika düz bizim evimizin yanındadır...

O ətrafında olanların “Yox!” və “Heç vaxt!” dediklərinə qoşularaq başını bulayır.

 - Bəs deyin, -o əsəbi halda davam etdi- sizin içinizdən kim partlayış səslərini eşitməyib? Biri, sonra o biri, sonra üçüncüsü. Belə şeyi mən ancaq kinoda görmüşəm, insan minaya düşəndə belə səs gəlir. Sonra aşağıdan yuxarıya doğru alov qalxdı... Bir qədər sonra tüstü. Əvvəl ağ, sonra qara. Qalın qara tüstü topaları...

- Doğrudan, mən həmin səslərdən və zərbələrdən oyandım -Malikə Hüseynova razılaşdı.- Yuxulu olduğumdan əvvəlcə heç nə başa düşmədim, ancaq pəncərə yuxarı doğru qalxan alovla işıqlananda başa düşdüm ki bədbəxtlik baş verib!..

- Hə, yeni il gecəsində atılan fişənglər kimi, səsli partlamalar oldu və alov dama qədər qalxdı -Naibə Mahmudova başı ilə təsdiq edir.- Alov sütununa baxanda mənə elə gəldi ki, o yuxarıda başlayıb. Elə bil kimsə yuxarıdan divarlara benzin tökmüşdü…

- Şübhəsiz, evi yandırıblar -Günay Məhərrəmova əmin şəkildə bildirir.- Və mənə elə gəlir ki, bunu Avropa Oyunlarını gözdən salmaq üçün ediblər. Hər halda, belə şaiyələr gəzirdi.

 - Düzdür, Günay xanım! Mən də belə hesab edirəm! Və Naibə kimi mən də partıltı və alov görmüşəm. O benzindən alışmış kimi yuxarı qalxırdı! -onlarla eyni bədbəxt hadisəni yaşamış İlqar Vahabov ucadan deyir.

... Biz yenidən indi hakim Ə.Hacıyevin gözlərinin qarşısında olan istintaq materiallarından əldə etdiyimiz çıxarışlara baxırıq. Bütün bunlar haqqında həmin sənədlərdə heç bir qeyd yoxdur. Sanki heç kim onlara bu kifayət qədər vacib detallar haqqında heç nə deməyib. Hərçənd cinayət işinin aparılmasının bütün qaydalarına görə göstərilən faktları əsaslı şəkildə yoxlamaq lazım idi, bunun yekunu isə müvafiq ekspertiza olmalı idi. Məhz ekspertiza məhkəməni çox çətin vəziyyətə salmamaq üçün zərərçəkən və şahidlərin bu mülahizələrini ya inkar, ya da təsdiq etməli idi…

Lakin, küllükdə baş tutmuş dialoqumuza qayıdaq.

- İndi bu qəzəbli şər qüvvələrin təşkil etdiyi müsibətdən sonra biz yenə liftsiz qaldıq -zərərçəkənlərdən biri kədərlə bildirir. Budur bizim acınacaqlı neosovet reallığımız- 70-ci illərdə inşa olunmuş bina hələ də daimi liftlə təmin olunmayıb.

- Mayın 19 isə yanğın oldu. 16 insan həlak oldu…

- On beş! -biz düzəliş etdik.

- Onların ortaya atdıqları bu informasiya rəsmi fakt oldu. Əslində isə 16 idi. Mən və faciə yerində olmuş digərləri 16 meyit gördülər. Biri sirli şəkildə yoxa çıxdı. Niyə? Hara oldu? Bəlkə bu icraçı idi? Hərçənd bu barədə mən yalnız ehtimal edə bilərəm, lakin istintaq bunun belə olub-olmadığını müəyyən etməli idi və müəyyən edə bilərdi. Axı qurbanların 16 nəfər olduğunu deyirdilər və hələ də deyirlər…

Həqəqətən, biz söhbət elədiyimiz insanlar bu rəqəmi səsləndirdilər. Ülvi Sadıqovun sözlərini xatırlayırsız? “...O, şeytanpərəst Yaşar Nəcəfzadə, müstəntiqin mənə dediyinə görə, guya 15-ci mərtəbədən yıxılaraq həlak oldu. Bu necə ola bilərdi ki, mən 4-cü mərtəbə səviyyəsində onun aşağı qaçdığını gördüm. Yaşar ağ köynəkdə, qara şalvarda idi və qışqırırdı: “Qaçın, xilas olun!” Müstəntiqin “Al, bu da sənə Yaşar Nəcəfzadə budur” sözləri ilə göstərilən şəkildə başdan ayağa üstü örtülmüş yaşlı adamın meyiti idi, onu mən qan içində, ancaq hələ örtülməmiş vəziyyətdə blokun qarşısında görmüşdüm. Onun əlində döymə var idi. Onu tanımırdım. Hələ mənim ağlıma gəlmişdi ki, o niyə burda blokun qarşısından bir qədər kənara yıxılıb? Düşündüm ki, yəqin özünü atıb. İndi isə düşünürəm ki, bəlkə də onu atıblar. Lakin mən belə məsələlərin mütəxəssisi deyiləm...”

- Mən də görmüşdüm... Mənə də həmin şəkili göstərdilər... Lakin bu satanist Yaşar deyildi. Bu tamamilə başqa adam idi -Nelli İvanovna Alekseyeva deyir.

- Mən bu meyiti və əlinin üstündəki "nakolkanı"da açıq-aşkar gördüm. Bu Yaşar deyildi. Hadisədən bir neçə ay sonra bu meyitin şəklini internetdə gördüm və tanıdım. İnternetdə bunu Yaşarın şəkli kimi göstərmişdilər. Amma bu Yaşar deyildi axı. Mən bu meyiti hadisə günü görəndən təqribən 40 dəqiqə sonra Yaşar binadan yerə atıldı. Həm də şəkildəki yaşlı adam idi, əynində dəri gödəkcə var idi. Yaşar isə ağ köynək və qara şalvarda idi. Bizi tez bu meyitdən araladılar, sonra da meyit yoxa çıxdı. Mən müstəntiqə də bunu dedim. Amma əhəmiyyət vermədi. Sonra da mənə "süs" dedilər -deyə Zəmanət Daşdəmirov da bu söhbətə qoşuldu.

- Hə, belə bir insan bizdə yaşamırdı. Bizim hamımıza onun şəklini göstərdilər və dedilər ki, bu Yaşar Nəcəfzadədir... Amma Yaşarı biz yaxşı tanıyırdıq, ancaq bunu, həbsxana döyməsi olan birini birinci dəfə idi ki görürdük.

Və burada, mistik hekayə janrında olduğu kimi, biz “Yağış adam” filmini xatırladıq. Filmdə Castin Hofmanın oynadığı autizm xəstəsi gözlərini boşluğa dikərək kimdənsə soruşurdu: “Birinci kimdir?... Kimdir birinci?” Biz də burada bir-birimizdən soruşurduq: “Kimdir 16-cı?” və “Hanı o?”. İstintaq materillarında bu barədə ümumiyyətlə heç nə yazılmayıb. Baxmayaraq ki, həmin o sirli 16-cı haqqında həmin bu “yaxşı olmayan” çoxmərtəbəli binanın demək olar ki bütün sakinləri danışırdılar. Proses zamanı səsləndirilən həmin bu fakt sərdlik edən üçün gözlənilməz oldu. Onun qarşısında olan dosyedə belə bir şey yox idi.

Bizim reyd briqadamız yenə də bu məsələyə bir aydınlıq gətirməyə çalışdır. Lakin heyhat! Patoloqanatom dedi ki, onun masasından 15 meyit keçib və bizə həlak olmuş qurbanları morqa daşıyan sanitarlara müraciət etməyi məsləhət gördü. Və belə birisini biz tapdıq. Onun dedikləri: “Onlar 16 nəfər idi. Lakin bunu sizə dediyimi mən heç yerdə heç kimə deməyəcəm. Mənim tərcümeyi-halımda hər şey qaydasında deyil, buna görə də istəmirəm ki, MTN-çilər mənə təzyiq göstərsinlər. Axı orada hər şey onların nəzarəti altında idi...”

Məhkəməyə təqdim edilən dosyedə Yaşar Nəcəfzadə ilə də bağlı heç nə yox idi. Nə o, nə də onun müəmmalı ölümü ümumiyyətlə araşdırılmamışdı. Lakin biz ondan yan keçə bilmədik.

Uzun axtarışlardan sonra biz nəhayət ki, “Satanistlər cəmiyyəti” kimi adlandırılan cəmiyyəti qanunsuz olaraq yaradan və özlərini onun üzvü elan edən cavan oğlanlardan biri ilə görüşməyə nail olduq. Ona məlum olanları deməyinin əvəzi olaraq o bizdən xahiş etdi ki, soyadını səsləndiməyək.

“İclaslarımızdan birində, -o xatırladı- Yaşar bildirdi ki, onu qonşusu, MTN-çi mayor çox möhkəm sıxışdırıb. Əgər səhv eləmirəmsə, Yaşar həmin evin 13-cü mərtəbəsindəki mənzili kirayə götürmüşdü”. Rəhmətlik məhz sehrli 13-cü mərtəbə olduğu üçün fəxr eləyirdi. Asan yadda qalan adı olan Xəyyam adlı həmin mayor isə 3-cü mərtəbədəki mənzildə yaşayırdı. Bax həmin bu Xəyyam, Yaşarı gətirdikləri kabinetində hədələyib ki, əgər Yaşar onun tapşırıqlarını yerinə yetirməsə, onu və bizim- Cəmiyyət üzvlərinin hamımızı həbsə atdıracaq. Biz hiddətnləndik, sonra isə bir qədər düşündükdən sonra qərara aldıq ki, yoldaşımızın düşdüyü kontor mahiyyət etibarilə elə satanist təşkilatdır ki var. Sadəcə gizli deyil. Buna görə də biz dedik: “Qardaş, qorxulu heç nə yoxdur. Görünür bizim mənəvi atamız İblis özü bizə yol göstərir”.

Həmin gün biz hamımız Zəmanət Daşdəmirovun kompüter klubunda idik. Kimsə onun mobil telefonuna zəng elədi. Xatırlayıram ki, Yaşar soruşdu ki “Təcilidi?”, ona nəsə dedilər və o az qala hərbi qaydada cavab verdi: “Oldu. İndi gəlirəm!”... Mən pəncərədən onun qaçaraq öz bloklarına girdiyini gördüm.

Yarım saat keçdikdən sonra mən partlayış səslərinə bənzər səslər eşitdim və alova bürünmüş binanı gördüm... Sonra mən onu ağ parçaya bürünmüş gördüm. Onun necə öldüyünü, yalan deyərəm, bilmirəm... Deyirlər ki, hündürdən yıxılıb.

…Azadlıq prospektindəki 200/36 nömrəli insanlarla birlikdə yanmış evin işi bizə hakimin masasının üstündə olduğu kimi görünmədi. Hər şey başqa cür görünürdü. Hər şey tərsinə idi. Və hakimin çəkicinin üzərində durduğu qovluqlardan yanıq iblis qoxusu gəlirdi.

Özünüz düşünün. 4 ay ərzində 147 müstəntiqdən (bizim hesablamarımıza görə hər dindirilən şəxsə iki nəfər) heç biri baş vermiş faciəyə aydınlıq gətirə biləcək və onun həqiqi günahkarını üzə çıxaracaq heç bir suala cavab verə bilmədi. Necə deyərlər, “dağ siçan doğdu”.

Bir şey aydın idi- burda cinayət işi vardı. Lakin indi başa düşdüyümüz, hamımıza məlum Eldar Mahmudovun əlaltıları tərəfindən törədilmiş cinayət işi. Buna görə də, biz başlarının üzərində məşum MTN-in qorxulu kölgəsi duran müstəntiqlərin halına acıyırıq.

haqqin.az

Rahat uyu, Zəhranın balaları gəliblər - Спи спокойно, сыновья Захры пришли

İraqın şiə könüllü dəstələri Neynəva vilayətinin əsasən xristianlar yaşayan Bərtəllə şəhərini İŞİD-dən azad etdikdən sonra, İŞİD-in bağladığı kilsəni yenidən əhalinin üzünə açıblar. Bunu eşidən xristian bir qız bu xəbərə belə reaksiya verib: "Ey gözlərimin nuru! Ey Müqəddəs Məryəm! Rahat uyu ki, İsa ikinci dəfə çarmıxa çəkilməyəcək. Çünki Zəhranın balaları gəliblər".

После того, как добровольческие шиитские отряды Ирака освободили город Барталлу, в котором основном проживают христиане, в провинции Ниневия, они вновь открыли церковь, которая была закрыта боевиками ИГИЛа. Услышавшая эту новость девушка-христианка так отреагировала на неё: "О свет моих очей! О Пресвятая Дева Мария! Спи спокойно, потому что Иисус не будет второй раз распят. Потому что сыновья Захры пришли".

(Захра - имя дочери Пророка Мухаммеда, жены шиитского Имама Али)

Türkiyə sərhəddindən İŞİD-ə gedən 200 min “TIR” və ərəb ölkələrinin aldıqları 60 min “Toyota” avtomobilləri

Türkmən əsilli yaxın şərq üzrə ekspert, yazıçı-jurnalist Hüsnü Mahalli Suriya hadisələri ilə bağlı ilginc şərh verib. m.islaminsesi.az Türkiyə mediasına istinadən bildirir ki, Hüsnü Mahalli Yaxın Şərqdə, xüsusən də Suriyada baş verən hadisələrin kökündə duran səbəbləri və hansı dövlətlərin proseslərdə baş rolda çıxış etdiklərini çözməyə çalışıb. Ekspert öz yazısında bildirib ki, Suriyada hadisələr 2011-ci ilin iyun ayından cərəyan etməyə başladı: “Təxminən 60 ay, yəni 2000 gündür ki, Suriyada hadisələr cərəyan edir. Hər gün orta hesabla 100 ədəd yük daşıyan “TIR” Suriyaya daxil olur. Bu orta hesabla 200 min “TIR” deməkdir. Təsəvvür edin ki, 200 min yerli və xaricdən gələn terrorçu müxtəlif tipli ağır silahlarla döyüşür. Bəs bütün bu silahlar, ərzaq və digər qida məhsulları, içki və geyim ləvazimatla
rı haradan gəlir? Türkiyə sərhəddindən. Əlbəttə ki, bütün bu sadalananların hamısı sionist Səudiyyə krallarının və Qərb dövlətlərinin səyləri nəticəsində göndərilir. Türkiyə sərhədi vasitəsi ilə Suriyaya daşınır”.
Hüsnü Mahalli bütün bunların real sənədlərlə təsdiqini tapdığını qeyd edib: “Rusiya və Suriya hökumətləri Yaponiyanın “Toyota” şirkətinə müraciət ünvanlayaraq, İŞİD-in yararlandığı Toyota avtomobilləri ilə bağlı məlumat verilməsini xahiş edib. Şirkət isə öz üzərindən “terrorçulara dəstək verir” şüarını götürmək üçün həqiqəti söyləyib: “Biz Səudiyyə şirkətinə 22 500, Qətərə 32 000, BƏƏ-yə 11 250, İordaniyaya isə 4 500 Toyota avtomobili satmışıq. Amma indi hamısını İŞİD terror təşkilatı istifadə edir”.
Yazarın sözlərinə görə, təxminən 60-80 min ədəd avtomobilin İŞİD-ə çatdırılması məhz Türkiyə sərhədi vasitəsi ilə həyata keçirilib: “Heç kim real rəqəmlərdən xəbərdar deyil. Lakin Türkiyədən Suriyaya daxil olaraq İŞİD, Nusra və digər terror təşkilatlarına qoşulan əcnəbilərin sayı ən azı 100 min nəfərdir".

Yəhudi ilə rusun fərqi

1941-ci il, hərbi əsirin hekayəsi:

“Almanlar bizi xəndək qazmağa məcbur etdilər. Xəndək hazır olanda bizi sıraya düzdülər. Alman zabit dedi:

-Yəhudilər, sıradan çıxın!

Yəhudilər çıxdılar.

-Yəhudilər, xəndəyə düşün!

Yəhudilər düşdülər.

-Ruslar, beli götürün və onları basdırın!

Biz bir-birimizə baxdıq, heç kim beli əlinə almadı. Alman dedi:

-Yəhudilər, çıxın! Ruslar, xəndəyə düşün! Yəhudilər, rusları basdırın!

Yəhudilər beli götürərək üzərimizə torpaq atmağa başladılar. Torpaq qurşağımıza çatanda alman yəhudiləri saxladı və soruşdu:

-Hə, ruslar, indi bildiniz yəhudilər kimdirlər?”

Azərbaycan yazıçısı

İlham Əlisoy

Biz senzuradan çıxmış xalqıq. Əvvəllər belə idi ki, bir-iki televiziya kanalı var idi. Çıxardırdılar hansısa şairi, yazıçını efirə. Suallar ünvanlanırdı, lazım olan cavablar alınırdı, lazım olmayan cavabları isə qayçılayırdılar çıxıb gedirdi. Qazaxlılar demişkən, bu yolla bizim üçün pudralı, pomadalı "mənəvi qəhrəmanlar" qayererdilər...

Amma sonra noldu? Sosial şəbəkələr meydana çıxdı. Bir çoxları kimi həmin "mənəviyyat öndərlərinin" də sosial şəbəkələrdə şəxsi səhifeleri peyda oldu. Sonra başladılar yazıb-pozmağa. Daha doğrusu efirdə, mətbuatda məlum səbəblərdən deyə bilmədiklərini, soxub içlərində saxladıqlarını burada qusmağa.

Onlar hər yazdıqca sanki pudraları üz-gözlərindən qopub tökülməyə başladı. Bütün mənəvi eybəcərlikləri üzə çıxdı. 

Biz onları ziyalı hesab edirdik, amma məlum oldu ki, bunların bir çoxu ən adi diletantdan başqa bir şey deyillər. Yaşlı nəslə məxsus olanların bir çoxu "travmalı mağara millətçisi", "tayfabaz", nisbətən cavanları adi küçə uşaqları. Bir əlin barmaqlarının sayı qədər içərilərində normal adam olar, ya olmaz. 

İndi görürəm ki, bəzi dostlar facebook səhifələrində onları tanıdıqca məyus olurlar. Məyusluğu anlayıram, insan yanıldığına görə pis olur.

Amma bu məsələyə daha çox müsbət yöndən baxmaq lazımdır. Ən azından küçədə görəndə avtoqraf istəməyəcəksən, daha hörmətlə salam verməyəcəksən) 

Bir sözlə, sosial şəbəkələr bütün pudraları, maskaları yuyub apardı. Sağ olsun)

Ağdamda Qasım Kərimov ənənəsi – bir olayın izi ilə

“Sadə insanlara qarşı münasibətdə çox sadə davranırdı. Baxmayaraq ki, ömrünün müxtəlif çağlarından ədalətsizlik, satqınlıq, xəyanətlə üzləşmişdi. Elə bu salonda vaxtilə irəli çəkdiyi insanlar ona qarşı əsassız hücumlar etmişdilər. Amma o, prezident seçiləndən sonra bu adamların əksəriyyətini bağışladı və bir daha öz böyüklüyünü göstərdi”.

Bu fikirlər eks-prezident Heydər Əliyev haqqındadır və yazını bu sitatla başlamağımız təsadüfi deyil. Bu fikirlər 1991-ci ilin noyabr ayını, o zaman Naxçıvan parlamentinin rəhbəri olan H.Əliyevə qarşı Azərbaycan Ali Sovetindəki hücumları yada salır. Bu yazımızda isə həmin hücumların fəal iştirakçılarından biri, mərhum deputat Qasım Kərimov və onun yaxınları ilə bağlıdır.

Nə qədər qəribə olsa da 1991-ci ilin məlum sesiyasında H.Əliyevə qarşı çıxan Q.Kərimov bağışlananlar, həm də yaxınlarının vəzifə sahibi olması ilə mükafatlandırılanlar sırasında oldu. Bəs bu necə baş verdi? Hər şey ondan başladı ki, 93-cü ilin məlum hadisələri zamanı Ağdamda “Karyer Qasım” kimi tanınan Qasım Kərimov vəziyyətdən istifadə edib Ağdam rayonuna icra başçısı oldu.

Bu prosesi isə həmin günlərin canlı şahidi, Qarabağ döyüşçüsü Camal Əhmədov belə nəql edir: “Ağdamın milis rəisi Fərmayıl Bəbirovun kabinetində olan rayon prokuroru Zahid Tağıyev, MTN-nin Ağdam rayon şöbəsinin müdiri Yaqub Axundov, rəis müavini Famil Həsənov, rəis Fərmayıl Bəbirov və general Ərşadla əl tutub görüşdüm. Onların dediklərindən belə başa düşdüm ki, bir qrup naməlum silahlı Ağdamın icra başçısı Nadir İsmayılovun kabinetinə daxil olaraq Nadir İsmayılovu istefa ərizəsi yazmağa məcbur etmiş, ancaq qarşıdurma yaranmasın deyə, bu barədə heç kimə məlumat verməyən və istefa ərizəsi yazmayan Nadir İsmayılov Ağdamı tərk edərək, Bakıya getmiş, naməlum silahlılar isə onun yerinə Qasım Kərimovu – “karyer Qasım”ı RİH başçısı vəzifəsinə “təyin” edərək Ağdamı tərk etmişlər. Mən Ərşadın zarafat etdiyini soruşduqda Qasım Kərimov kabinetə daxil oldu. Qasım Kərimov hamımızla bir-bir görüşdükdən sonra keçib rəisin kreslosunda əyləşdi. İcra başçısı təyin olunması, öz təbirincə desək, “urra-murranın”, “nümayiş-mümayişin”, “hurrey-vurreyin” qurtarmasını, ona Qasım dayı deyil, ya “yoldaş Kərimov”, ya da “Qasım müəllim” deyə müraciət etməyimizi bizə “başa saldı”. “Nəçənnik milisiyə” Fərmayıl Bəbirovun, yoxsa “nəçənnik vayenni polisiya” Camal Əhmədovun daha “starşı nəçənnik” olması haqda MTN-nin Ağdam rayon şöbəsinin rəisi Yaqub Axundova sual etdi. Yaqub müəllim onun bu sualına cavab olaraq fövqəladə komendantın əmrinin hətta Konstitusiya qanunundan da üstün olduğunu ona izah etdikdə isə “ə, Fərmayıl da, Camal da, belə ikisi də mənim can-ciyərlərimdi, ə, ikiniz də dimdiyimin yanından uzaqlaşmayın, rayonu idarə edək, Fərmayıl, obexeyislərə əmr elə kolxozları yoxlasınlar” – deyə Fərmayıl Bəbirova müraciət etdikdə “əşi, Qasım dayı, indi obexeyis yoxdu, ey! Ay evin tikilsin, obexeyis çoxdan ləğv olub” – deyə general Ərşad dilləndikdə, “buna bax ey, ə, Ərşad vallah, səni adam edə bilməyəcəyəm, ə, bəs indicə dedim axı “Qasım dayı” qurtardı, dayı yox, ya yoldaş Kərimov, ya da Qasım müəllim!”. “Oldu, yoldaş Kərimov, Qasım müəllim dayı” – deyə general Ərşad yenə də zarafatından qalmadı. Beləliklə, görüş başa çatdı. Bütün bu mənzərəni təəccüblə seyr edən prokuror, mən və MTN-nin şöbə rəisi xudahafizləşib ayrıldıq” …Həmin günün səhəri saat 10:00 radələrində rayon prokuroru Zahid Tağıyev iş telefonuma zəng edərək, MTN-nin Ağdam rayon şöbəsində olduğunu və oraya gəlməyimi xahiş etdi. Mən dərhal ora getdim. Yaqub Axundov həmişəki kimi bizi çaya qonaq etdi və bildirdi ki, rayonun idarə və müəssisə rəhbərləri rayon xalq deputatları soveti icraiyyə komitəsinin göstərişi ilə icra hakimiyyətinin iclas zalında toplaşıblar. Zalda 300 nəfərə yaxın rayon fəalı və idarə rəhbərləri vardı. Demək olar ki, zalda boş yer qalmamışdı. Prokuror Zahid Tağıyev, MTN-nin Ağdam rayon şöbəsinin rəisi Yaqub Axundov və mən birinci sırada – tribunanın qarşısında əyləşdik. Rayon sovetinin sədri Nofəl Mirzəliyev tribunaya qalxaraq rayon sovetinin qərarını elan etdi. Qərara görə, Nadir İsmayılovun rayonu rəhbərsiz qoyaraq Ağdamı tərk etməsi nəticəsində rayonda yaranmış hakimiyyətsizliyi aradan qaldırmaq üçün Qasım Kərimov Ağdam rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı vəzifəsinə təyin edilir və təsdiqi ölkə prezidentinin səlahiyyətlərini həyata keçirən Ali Sovetin sədri Heydər Əliyevdən xahiş edilirdi. Qərar elan edildikdən sonra Qasım Kərimov rayon idarə rəhbərlərinə göstərişlər verməyə başlayarkən avtobazanın müdiri rəhmətlik Sumbat müəllim zala daxil oldu. Qasım Kərimov sanki zəif görürmüş kimi əlini gözünə günlük edərək tribunadan diqqətlə Sumbata baxdı “Ay yoldaş, sən kimsən? Niyə mənim iclasıma gecikmisən?”- deyə qəzəblə səsləndi. Qasım Kərimovun səsinə geriyə çevrilib baxan Sumbat onu tribunada gördükdə “Sən niyə xoruz kimi tara çıxmısan ə-ə-ə, düşüb bu camaatla bir yerdə otura bilmirsən?”- deyə Kərimovun sorğusunu sualla cavablandırdı. Q.Kərimov isə “Ə-ə-ə, çıx çölə, mənim iclasımı pozma, sən mənə lazım deyilsən, nejoldu ə, o, komendant vayenni nəçənnik milisiyə?.. Ə, Camal sizə deməmişdim dimdiyimin dibindən uzaqlaşmayın?.. Ə, gəl bu adamı apar sal qubbağa, qoy ağlı başına gəlsin”,- deyə gözləri ilə zalda məni axtarmağa başladı. Mən ayağa qalxıb Qasım Kərimovun üzərinə yeriyən Sumbat müəllimi sakitləşdirdim. Ermənilərin raket zərbəsi ilə zalı vurub hamımızı məhv edə biləcəklərini nəzərə alıb, rayon rəhbərlərinin hamısının zala toplanmasının riskli iş olduğunu Qasım Kərimova bildirərək, iclasa yekun vurmasını xahiş etdim. Bundan sonra “mən Ağdamı qəhrəman şəhər edib bu şəhərə qəhrəmanlıq ulduzu verdirəcəyəm” deyən Qasım Kərimov iclası bağladı.

Əslində atılan bu addım qanuna zidd olan hallar idi və rayon sovetinin belə bir qərar vermək səlahiyyəti yox idi. Bu səlahiyyət yalnız ölkə prezidentinə verilmişdi. Ağdam rayon soveti isə ya səlahiyyət həddini aşmışdı, ya da onu səlahiyyət həddini aşmağa vadar etmişdilər. Hər iki halda, cinayət baş vermişdi. Bu barədə cinayət işi başlamaq isə nə mənim, nə Fərmayıl Bəbirovun, nə də Zahid Tağıyevin səlahiyyətlərində nəzərdə tutulmamışdı. Belə səlahiyyət isə ölkənin Baş Prokurorluğuna verilmişdi. Bütün bunlara baxmayaraq, Qasım Kərimov de-yure olmasa da, de-fakto icra başçısı idi. Belə ki, o, “vayenni nəçənnik milisiyəni tapmasa da” “qrajdanski nəçənnik milisiyəni” tapıb “təcili olaraq kolxozlarda yoxlama aparıb dövlətin malını yeyib-dağıdanları dama basmağı” ona əmr edə bilirdi”.

Nə qədər qəribə olsa da Q.Kərimovun öz həmyerliləri ilə həbs və hədə-qorxu dili ilə danışmaq ənənəsini bu gün onun yaxınları davam etdirir. Belə ki, mərhum deputat və “icra başçısı”nın iki qohumu, qardaşı oğlu hazırda polis zabiti kimi çalışır. Şirzad Kərimov Ağdam rayon polis şöbəsində müstəntiq vəzifəsində işləyib, hazırda təqaüddədir. Cəsarət Kərimov isə rayonda Narkotiklərlə mübarizə idarəsində rəis vəzifəsində çalışır. Ağdam sakinləri Ş.Kərimovun rayon sakinlərinə və ziyalılara qarşı qəddar münasibəti ilə seçildiyini bildirir. Onu da qeyd edək ki, Q.Kərimovla yanaşı onun qardaşı Araz müəllim də Ağdamda 93-cü il hadisələrində Surət Hüseynova yaxınlığı ilə tanınıb. Bütün bu məsələlərlə bağlı isə jurnalist araşdırmamızı növbəti yazımızda sizə təqdim edəcəyik.

dosye.org

Михаил Лермонтов о лезгинах

Прощанье

Не уезжай, лезгинец молодой; 
Зачем спешить на родину свою? — 
Твой конь устал, в горах туман сырой; 
А здесь тебе и кровля и покой — 
И я тебя люблю!..

Ужели унесла заря одна 
Воспоминанье райских двух ночей; 
Нет у меня подарков: я бедна, 
Но мне душа создателем дана 
Подобная твоей.

В ненастный день заехал ты сюда; 
Под мокрой буркой, с горестным лицом;.... 
Ужели для меня сей день, когда 
Так ярко солнце, хочешь навсегда 
Ты мрачным сделать днем;

Взгляни: вокруг синеют цепи гор, 
Как великаны, грозною толпой; 
Лучи зари с кустами — их убор: 
Мы вольны и добры; — зачем твой взор 
Летит к стране другой?

Поверь, отчизна там, где любят нас; 
Тебя не встретит средь родных долин, 
Ты сам сказал, улыбка милых глаз: 
Побудь еще со мной хоть день, хоть час, 
Послушай! час один! —

 Нет у меня отчизны и друзей, 
Кроме булатной шашки и коня; 
Я счастлив был любовию твоей, 
Но все-таки слезам твоих очей 
Не удержать меня.

Кровавой клятвой душу я свою 
Отяготив, блуждаю много лет: 
Покуда кровь врага я не пролью, 
Уста не скажут никому: люблю. 
Прости: вот мой ответ.

Türkiyəli nazirdən Azərbaycanla bağlı şok sözlər – ABŞ kəşfiyyatı gizli “Whatsapp” yazışmalarını yaydı

Türkiyənin Energetika və Təbii Sərvətlər naziri (həmçinin Türkiyə prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğanın kürəkəni) Berat Albayraqla dostu arasında gizli “Whatsapp” yazışması ortaya çıxıb. 

mediafax.az-ın məlumatına görə, Türkiyə ilə Rusiya arasında “Türk axını” layihəsinin imzalanmasından sonra amerikalılar bu yazışmanı mediaya sızdırıblar. ABŞ mətbuatında yayımlanan bu yazışmalarda Azərbaycan ictimaiyyəti üçün də maraq kəsb edəcək bəzi məqamlar var. mediafax.az “Whatsapp” yazışmalarının mətnini və fotolarını təqdim edir.

Berat Albayraq: – “Socar Türkiyə”nin alqı-satqılarına dünən işdən qovulan Natiq Dəmirov nəzarət edirdi. Hər zaman olduğu kimi, heç kimi yaxına buraxmırdılar. Digər şirkətləri – Petrokimi Maltada qurublar. LPG alımını onun vasitəsilə nəzarətdə saxlayırlar. Naksana da daxili satış üçün polimerlərin qiymətini nəzərdə tutulandan aşağı təklif ediblər. Ümumiyyətlə FETÖ-çü olmayanlara iş gördürmürlər. Xüsusən də Coral, Petrokim kimi guya azərilərin olan, amma əslində türk məktəblərindən yetişmiş uşaqların…

Berat Albayraq: – Bir də ki, Petkimdə pulları Coral, Petrokim və Naksan vasitəsilə göndərirlər. İnşaat şirkətləri və gördükləri işlər şəriklikdən irəli gələn səylərdir. Hələ də FETÖ-nü qoruyurlar. Əliyev bu dəyərləndirmə ilə çıxış edib. (“Socar Türkiyə” şirkətinin idarə heyətinin sədri Vaqif Əliyevin Türkiyədə verdiyi müsahibədən sitat gətirir) “Socar Türkiyə və iştirak etdikləri yenidənqurma prosesi yeni layihələri də əhatə edərək davam edəcək. Bu çərçivədə Petkimin baş direktoru Sadəttin Qorqud istefa vermiş, onun yerinə Anar Məmmədov təyin edilmişdir. Petkimi daha da dinamikləşdirmək üçün yuxarıdan aşağıya doğru aparılan islahatlar çərçivəsində fərqli departamentlərdə işləyən 27 işçimiz təzminatları verilərək işdən azad edilmişdir. Baş verənləri həqiqətdən uzaq məlumatlarla təqdim etmək payçılarımızla yanaşı işçilərimizə də zərər verir.

Berat Albayraq: – Dünən gecə bizimkilər Sadəttin Qorqudun (“Petkim”in köhnə müdiri, FETÖ ilə əlaqədar olaraq həbsdədir) evində axtarış apararkən, bunlar tələm-tələsik “Sadəttin Qorqud istefa verdi” deyərək öz adamlarını onun yerinə təyin etdilər.

Dostu: – Elədir.

Berat Albayraq: – Bu gün danışdım. Kadrları olduğu kimi yerindədir.

Dostu: – Sürüşkən azəri qardaşlarımız…

Berat Abayraq: – Məncə sürüşkənlik məsələsi deyil. Açarı veriblər FETÖ-nün əlinə. İndi geri dönə bilmirlər… Əslində çarəsi var, amma ABŞ çox qəzəblənər…

Dostu: – Nədir qardaş çarəsi?

Berat Albayraq: – Azərilərin daşşağı hər zaman bizim əlimizdədir… (mediafax.az olaraq bu ifadənin saytımızda yayımlanmasına görə oxuculardan üzr istəyirik) Həm BTC, həm də qaz xətləri. Amma biz tranzit ölkə olmağın verdiyi avantajlardan heç istifadə etmədik. Azərilər üç ay Ceyhandan neft, yaxud qaz sata bilməsələr…

Dostu: – Necə ki, Putin vinti bağlayıb Avropanı soyuqdan dondurdu…

Berat Albayraq: – Bir ay dayana bilməzlər. Pəzəvənglər Türkiyəyə bir quruş belə xeyir gətirməyiblər… FETÖ mövzusunu bağladıq, işdən çıxardıqlarımıza təzminat da verdik deyirlər. Bunu da yoxlayıb baxarıq…

После Сирии в России создаются уникальные бригады мотострелков на «тачанках»

В российских сухопутных войсках появятся уникальные сверхлегкие мотострелковые бригады, бойцы которых будут передвигаться и воевать с противником на джипах-пикапах УАЗ «Патриот».

Новые воинские части, созданные по опыту боевых действий в Сирии, в отличие от традиционных мотострелковых полков и дивизий на БТР и БМП будут совершать скоростные рейды на сотни километров.

Главной ударной силой новых воинских частей станут мотострелковые батальоны (МСБ), оснащенные пикапами «УАЗ "Патриот"». Каждый джип перевозит до семи военнослужащих с их личным оружием, а также различное имущество, в том числе дополнительные боеприпасы, продовольствие и запасы воды и горючего.

Мотострелковые «Патриоты» будут оснащаться 12,7-миллиметровыми пулеметами «Корд», 30-миллиметровыми гранатометами АГС-30 или противотанковыми ракетными комплексами «Корнет» или «Конкурс».

В минометной батарее джипы будут перевозить 82-миллиметровые минометы «Поднос» и боекомплект мин.

По данным «Известий», помимо МСБ на пикапах, в новых бригадах будут и традиционные мотострелковые батальоны, оснащенные БТР-82.

Также в новых воинских частях появятся артиллерийские подразделения, в том числе и реактивной артиллерии, оснащенные системами залпового огня «Град».

Будут в сверхлегких бригадах и противотанковые дивизионы, оснащенные противотанковыми ракетными комплексами, установленными на автомобилях. /rusfact.ru/

ПРЕДАТЕЛЕЙ В ГЕРОИ, А ГЕРОЕВ В ПРЕДАТЕЛИ?

"Самым известным азербайджанцем, прославившимся во время Великой Отечественной войны, был талыш, дважды Герой СССР, генерал-майор танковых войск Ази Асланов, а  самым знаменитым предателем – нахичеванец Фиридун Дуденгинский, командир азербайджанского легиона пленных, воевавших на стороне нацистов…"

“Независимая газета”, 10.09.2007 г.

Очередная атака наци выглядела как презентация книги Насимана Ягублу "Абдуррахман Фаталибейли-Дуденгинский", в которой яркими красками описывается жизнь и деятельность офицера Красной Армии, перешедшего на сторону Гитлера, и ставшего командиром Азербайджанского Легиона германского Третьего Рейха. Автор пишет, как выпускник-отличник Московской Военной Академии А.Фаталибейли-Дуденгинский “доблестно” воевал против советских войск во время Второй мировой войны. Н.Ягублу не указывает, что на этой стороне воевали наши деды и правдеды и погибали от пуль и снарядов выпущенных такими предателями нации как Абдуррахман Фаталибейли-Дуденгинский. Автор нигде не употребляет название “Отечественная” по отношению к этой войне, да и вообще рассказывает только о советском режиме.

Совсем неудивительно - ведь у нас в полном серьезе заявляют, что по тридцать лет боролись с советским строем, с коммунистами под четким руководством генерала КГБ и первого секретаря республиканской компартии.

Допустим строй коммунистов был плох, но это никаким образом не оправдывает предательства офицера и солдата. Одно дело попасть в плен, а другое дело стать офицером вражеской армии. Или азербайджанский менталитет поменялся, но никто и не заметил? 

Нет, причина совсем в другом, неоколонизаторам более по душе нацизм, ультра-национализм и это поощряется на правительственном уровне. В сегодняшнем Азербайджане в угоду Америке убрано название Великой Отечественной войны из учебников истории, любых книг и периодических изданий. Наши герои теперь оказывается совсем не были героями, ведь они сражались не на той строне.

Вот почему г-н Нагдалиев (бывший “наместник” Ланкона) старался демонтировать памятник воинам-ленкоранцам, погибшим на фронтах Великой Отечественной на главной площади Ланкона. К сожалению, ветераны больше не в почете, Азербайджан все смелее выказывает свое сожаление по поводу участия в войне. Теперь, оказывается у нас фашистов и предателей вводят в моду.

С самого начала 90-ых годов прошлого века наци пытаются перевернуть и извратить всю историю. Насиман Ягублу заявил, что с тех времен вел работу по увековечению имени азербайджанского "героя ХХ века", который после войны возглавлял редакции эмигрантского журнала "Азербайджан", издающегося в Мюнхене и азербайджанской редакции радио "Свобода".

На презентации книги в бакинском Международном Пресс-Центре выступили директор Азербайджанского Государственного Архива литературы и искусства Маариф Теймур, поэт-драматург Тейюб Гурбан, поэт Рустам Бехруди, председатель азербайджанско-германского общества Чингиз Абдуллаев, от имени нахчыванской общественности Бейдулла. Свою признательность Насиману Ягублу от имени жителей Нахчывана и Шарура выразила племянница "азербайджанского героя ХХ века" А. Фаталибейли-Дуденгинского Рагиба ханум. 

В священном Коране говорится: "Настанет время, когда верных назовут предателями, а предателей верными". В Азербайджане это время наступило сегодня.

http://tolishpress.org/news/307.html

Великие азербайджанские гроссмейстеры

Иса Камбар - великий азербайджанский оппозиционер, отец азербайджанской демократии, любимец карабахской публики. Родился 24 февраля 1957 года в селе Кюрдлер (Курды) в Карабахе, но живёт и творит в Баку. Основатель и лидер проамериканской партии «Мусават».

Ввиду сложной внутренней и международной обстановки, чтобы скрыть от врагов свое курдское происхождение, говорит и показывает исключительно по-азербайджански.

Ебулфаз Елчибей - великий политик, гроссмейстер, философ и полководец Азербайджана. Трижды Герой Карабахской войны. Маршал бронетанковых войск. Единственный человек в мире, которого Маргарет Тетчер называл "моим славным сыном". Родился 24 июня 1938 года в святом регионе Азербайджана Нахичеван, в деревне с крошечным названием Келеки (в переводе "уловка", "подвох"), связи с чем в Баку получил прозвище "Келеки кечиси" ("козёл из Келеки"). Младенцем, лежа в колыбели, задушил двух русских спецназовцев, проникших в его спальню с целью поменять его истинно азербайджанскую метрику на курдскую. 1989 году создал партию из нахичеванских чабанов, трактористов и ветеринаров. 1990 перехал в Баку покорять столицу. Покорил. Взял себе прозвище Елчибей ("пророк"). Не сработало: народ дал ему другое прозвище: Кечибей ("руководитель козлов", "бык козлов" или "бей козлов"). 18 октября 1991 года лично провозгласил независимость Азербайджана от всех нафиг. Сочинил гимн Азербайджана "Азербайджан, Азербайджан!" и мелодию к нему. Сочиненный Ебулфазом гимн вызвал восхищение во всем тюркистанском мире, в результате чего к нему стали поступать многочисленные заказы из тюркских республик на сочинение национальных гимнов. Тексты гимнов, сочиненные Ебулфазом на все случаи жизни: монархического, анархического, фашистского, либерально-демократического и просто бессмысленного содержания, хранятся в особом секретном сейфе в гробнице великого Ататюрка.

Искендер Гамидов - великий азербайджанский политолог, стратег, спортсмен и активист. Родился как и все нынче известные политиканы Азербайджана, на западе республики- в курдском районе Кельбаджар. В кельбаджарских горах самостоятельно занимался карате-до и после. В годы перестройки создал партию из карабахских каратистов «Бозгурд» («Белый волк»). Вскоре перебрался со своими каратистами в столицу. В ходе Карабахской войны, во всем блеске проявился полководческий гений Искендера. Весь мир облетела тогда фотография, запечатлевшая Искендера, с пистолетом наперевес поднимающего в атаку залегших курдских бойцов. Правда, потом оказалось, что они напали не на Степанакерт, а на Баку. Угрожал России, что бросит атомную бомбу, если Россия продолжит помогать Армении. Проявил себя как истинный националист-пантюркист. Но продажные журналисты утверждают, будто Искендер вовсе не турок, даже не азербайджанец, а курд. Судебным постановлением эти утверждения были признаны не соответствующими действительности, клеветническими и порочащими честь и достоинством господина Искендера. Представил в суд метрику, где на чисто азербайджанском языке написано, что он азербайджанец. Суд приговорил продажного редактора выплатить компенсацию в размере 25 тысяч манат и опубликовать опровержение на первой странице газеты «Елоглы». В турецком Диярбекире поставлен памятник то ли волку, то ли собаке, то ли черту, но карабахские бозгурдисты утверждают что это именно Искендер муеллим в раннем детстве изображен в статуе. В севере Ирака высечена из цельной скалы изображение льва с головой Искендер муеллима. После захвата района, туркмены-шииты использовали лицо монумента в качестве мишени для стрельбы из автомата, в результате чего оно теперь сильно изуродовано. Пешмарга заявила, что после победы, оно будет вновь восстановлено во всем своем великолепии.

Rusiya xarici kəşfiyyatının keçmiş direktoru baş tutmayan Qarabağ sövdələşməsini açıqladı

Ötən həftə “Normand dördlüyü” (Almaniya, Fransa, Ukrayna və Rusiya) ölkələrinin liderləri Berlində görüşərək Donbassdakı vəziyyəti, Minsk razılaşmasının yerinə yetirilməsini müzakirə ediblər. Kreml bildirir ki, görüşdə hansısa konkret razılaşma əldə etmək mümkün olmayıb. Bununla belə tərəflər münaqişə zonasına ATƏT-in silahlı müşahidəçilərinin yerləşdirilməsi təklifini dəstəkləyiblər.
Virtualaz.org xəbər verir ki, Rusiya Xarici Kəşfiyyat Xidmətinin keçmiş direktoru, xarici işlər nazirinin keçmiş müavini Vyaçeslav Trubnikov “Baltnews” agentliyinə müsahibəsində Donbassdakı vəziyyətə dair beynəlxalq vasitəçilik səyləri haqda danışıb, o cümlədən özünün vaxtilə Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin nizamlanmasına dair Minsk Qrupu çərçivəsində keçirilən danışıqlardakı təcrübəsini bölüşüb.
Ordu generalı rütbəsi daşıyan Vyaçeslav Trubnikov bu müsahibəni Yurmalada keçirilən “Baltik forumu”nda iştirakı zamanı verib. O, MQİMO-nun məzunudur, 23 yaşında bu insititutu bitirib və dərhal SSRİ-nin xarici kəşfiyyat xidmətinə işə cəlb edilib. İlk xarici ezamiyyəti 1971-ci ildə olub, Hindistan-Pakistan müharibəsinin getdiyi bir vaxtda Dehlidə və yeni yaranan Banqladeşin paytaxtı Dəkkədə TASS-ın xüsusi müxbiri adı altında kəşfiyyatçı kimi 6 il işləyib.
Daha sonra Moskvaya qayıdıb, KQB-nin ali məktəbində ikinci təhsilini alıb və 1984-cü ildə yenidən Hindistana ezam edilib. Bu ölkədə sovet kəşfiyyat rezidenturasına başçılıq edib, habelə Pakistan, Banqladeş və Nepalda agentura fəaliyyətinə rəhbərlik edib.
Trubnikov 1992-1996-cı illərdə Rusiya Xarici Kəşfiyyat Xidmətinin direktorunun müavini olub, Yevgeni Primakovun ölümündən sonra 2000-ci ilə qədər bu xidmətə rəhbərlik edib. 2000-ci ildə isə xarici işlər nazirinin MDB işləri üzrə müavini təyin olunub, 4 il bu vəzifədə işləyib. Trubnikov həmin dövrdə ATƏT-in Minsk Qrupu çərçivəsində aparılan Qarabağ danışıqlarında yaxından iştirak edirdi, bu həmin vaxtlar idi ki, tərəflər ərazi mübadiləsi variantı üzrə razılaşmaya çox yaxın idilər. Söhbət Azərbaycandan Naxçıvana Mehri üzərindən quru dəhlizinin açılmasını, əvəzində Laçın dəhlizinin ermənilərə verilməsini nəzərdə tutan Pol Qobl planından gedir.
“Mən dörd il ATƏT-in Dağlıq Qarabağ probleminin həlli ilə məşğul olan Minsk Qrupunun iştirakçısı olmuşam”-Trubnikov postsovet məkanında beynəlxalq vasitəçilik səyləri və xarici hərbi müşahidəçilərin Donbassda yerləşdirilməsi təklifini şərh edərkən deyib. “Bu, çox mürəkkəb dövr idi. Lakin Qarabağa dair mən çox pozitiv situasiyada olmuşam. Rəhmətlik Heydər Əliyev və Robert Köçəryan, üstəgəl Dağlıq Qarabağ rəhbərliyi hər şeyi çox düzgün qəbul edirdilər. 2000-ci ilin aprelində biz Ki-Uestdə, Florida ştatında görüşdük. Və formul tapdıq: Beynəlxalq Valyuta Fondunun pulları hesabına Azərbaycandan cənuba, Ermənistandan isə Stepanakertə (Xankəndi- red.) dəhlizi təmin etmək...”- Vyaçeslav Trubnikov xatırlayır.
Keçmiş diplomat və kəşfiyyatçı təəssüflə deyir ki, həmin razılaşma baş tutmadı. Çünki Azərbaycan tərəfi ərazi güzəştinə qarşı çıxdı. Trubnikovun sözlərinə görə, əgər plan razılaşdırılsaydı Qarabağ münaqişəsi zonasına MDB sülhməramlıları yeridiləcəkdi. Çünki MDB sülhməramlı qüvvələrini hər iki tərəf “özümüzünkü” kimi qəbul edirdi.
SVR-in keçmiş direktoru hesab edir ki, Donbassa Qərb sülhməramlıları da yerləşdirilə bilər, ancaq hələ aydın deyil ki, ora öz sülhməramlılarını göndərməyə kim razılıq verərdi.
Trubnikovun sözlərinə görə, hazırda Kiyevin ən dəhşətli problemi zəif prezidentə malik olmasıdır. “Bu, dəhşətlidir. Əgər o, doğrudan da güclü olsaydı onunla dil tapmaq olardı. Lakin o, plastilindir. Heç özünə də cavab verə bilməyən adamdır”- keçmiş SVR direktoru deyib.
Trubnikovun fikrincə Ukraynada real hakimiyyət olmadığından sülhməramlı missiya probleminə dair ümumi konsensus əldə etmək də çətindir. “Lap əvvəldən ondan çıxış etmək lazım idi ki, Poroşenko prezidentdir, onu “şokalad dovşan” adlandırmaq yox, dəstəkləmək lazım idi. Bu gün isə o, məni bağışlayın, heç kimdir”-Trubnikov bildirib.
Suriya problemi haqda danışan V.Trubnikov deyib ki, Bəşər Əsəd Aralıq dənizi sahili boyu ələvi anklavına nəzarət etsə belə legitim prezidentdir və ölkənin bütövlüyünü təmin edir. “Hətta mənim “Mossad”dan olan “sevimli həmkarlarım” da etiraf edirlər ki, Suriya bölünməli deyil, vahid ölkə kimi qalmalıdır. Əks halda parçalanma bütün Yaxın Şərqi bürüyəcək, Kürdüstan dövləti də olacaq”-Trubnikov bildirib.

F.Məmmədov    virtualaz.org

Бакинец вынужден скитаться на чужбине из-за оккупации собственного жилья

В редакцию сайта Minval.az неоднократно жаловались люди, ставшие жертвами подобной ситуации. На днях к нам обратился племянник гражданина Азербайджана Фаика Мамедова, который сегодня проживает со своей семьей в Украине.
Его история похожа на сотни других историй людей, которые лишились возможности жить в своих собственных квартирах.
В 1993 году спортивный инструктор Института геофизики Национальной академии наук Азербайджана Ф.Мамедов, стоявший на жилучете, получил в собственность 1-комнатную квартиру, расположенную по адресу: пос. Гарачухур, ул. М.Фаталиева 15, квартира № 89. Ф.Мамедов нанял мастеров, которые должны были поставить двери и сделать ремонт. Да не тут-то было. В очередной свой визит Ф.Мамедов обнаружил в своей квартире чужих людей – вынужденных переселенцев, которые заняли его квартиру, воспользовавшись отсутствием двери. Ф.Мамедов потребовал, чтобы они немедленно собрали свои вещи и покинули его квартиру, но они апеллировали тем, что им некуда идти. Ф.Мамедов вошел в их положение и дал им срок, чтобы они подыскали себе другое жилье. Но его благие намерения были поняты по-другому: переселенцы выезжать не собирались, а прочно обосновались в его квартире.
Стоит отметить, что, будучи не в состоянии найти работу, Ф.Мамедов уехал на заработки в Украину, где снял квартиру и женился на уроженке Харькова. У них родилась девочка, а через несколько лет – еще две. Во время последних родов его супруга скончалась. Оставшийся с тремя дочками, Ф.Мамедов не оставлял надежды вернуть свою квартиру в Баку. В 2009 году он вернулся в свой родной город и подал в суд на захватчиков его жилья. Суд удовлетворил его жалобу, и семья вынужденных переселенцев должна была освободить захваченную квартиру. Но эти люди сдаваться не собирались, и подали встречный иск, пытаясь оспорить решение а Апелляционном суде. Суд ответил им отказом.
Естественно, что их вопросом должны были заняться Госкомитет по работе с беженцами и вынужденными переселенцами и местная ИВ. Но дикость ситуации заключалась в том, что суд Сураханского района Баку в вынесении решения руководствовался президентским указом № 298 от 1 июля 2004 года, согласно которому запрещалось выселение беженцев и вынужденных переселенцев из мест их проживания без предоставления им жилья. Согласно этому же распоряжению, выселяемая семья вынужденных переселенцев должна была быть обеспечена жильем со стороны государства. А такового не было. Потому и уехал Ф.Мамедов — отец трех дочерей – обратно в Украину. Там он снова женился, потому что девочкам нужна была мать. У него родилась еще одна дочь, но, к сожалению, вторая супруга Фаика скончалась от онкологического заболевания.
Но тут на горизонте забрезжила госпрограмма, согласно которой беженцам и вынужденным переселенцам в самое ближайшее время должны были выделить жилье.
Но в Государственном комитете Азербайджана по работе с беженцами и вынужденными переселенцами дали неутешительный ответ: в настоящее время переселение жильцов здания по адресу улица М.Фаталиева 15 не предусмотрено в ближайшие годы.
Но Фаик, которому в октябре будет 50 лет (а квартиру он получал, когда ему было меньше 25 лет) все же не теряет надежду, что сможет вернуться в Баку и жить в собственной квартире. По вине системы гражданин Азербайджана вынужден жить на чужбине из-за того, что его квартира, которую он получил как молодой специалист, 25 лет назад, оккупирована вынужденными переселенцами. Кроме слова ОККУПИРОВАНА я не могу подобрать более подходящего термина. Иначе просто не скажешь. А почему – сейчас узнаете.
Вечером 13 октября я вместе с племянником Ф. Мамедова поехала по адресу М. Фаталиева, 15, и своими глазами увидела этих переселенцев. Хочу, чтобы их представили и вы, а потому опишу как можно более красочнее.
9-этажный дом, стоящий у дороги, напоминает большую рваную простыню. Ямы в раздолбанных тротуарах наполнены дождевой водой, под ногами хлюпает слякоть. Первые этажи, подвалы и мусоропровод – всюду есть комнатки-нахалстройки, освещенные одной тусклой лампой на всю длину коридорной «кишки». В этой же «кишке» стоят несколько старых газовых плит, сушатся постиранные вещи. Жители этого места не идут на контакт с нами, а предпочитают спрятаться в свои жалкие конуры.
В блоках живут те, кто побогаче. А именно захватчики квартиры Ф. Мамедова. Мы поднимаемся на 2-й этаж, стучимся.
Двери (сейфовые) открыла полная светловолосая женщина лет 45-ти. Мы прошли в квартиру. На встречу нам вышел здоровенный детина (сыночек из армии вернулся вот уже год как, и не работает — естественно), который пытался своей широкой спиной закрыть обзор комнаты. Но так как я от природы очень глазастая, то много чего успела разглядеть: занавески из органзы, шкатулку с украшениями, два крутых мобильных смартфона, уютно лежащих около шкатулки с кольцами, ковры на стенах и на полу, неплохую добротную мебель. Да и сама «хозяйка» не скрывала своих золотых колец на наманикюренных пальцах и золотого браслета-цепочки на запястье. Я заглянула на кухню и увидела новую стиральную машину-автомат, добротную газовую плиту. Женщина сказала, что ремонт они делали за свой счет (!!!), и двери ставили за свой счет (!!!). Муж этой женщины занимается частным извозом (откуда машина – история так же умалчивает).
На вопрос племянника Ф.Мамедова – когда они наконец освободят квартиру — согласно решению суда —  женщина ответила, что к ним «на днях приходили и сказали, что буквально в следующем месяце они переедут в новое жилье, которое находится в Масазыре». Я сразу же заподозрила неладное, потому что на мой вопрос – ОТКУДА ИМЕННО ПРИХОДИЛИ – женщина тут же быстро ответила: «Mən hardan bilim, kim. Gəlmişdilərdə. Mən dəqiqləşdirmədim!».
Скорее всего, эта фраза была сказана для того, чтобы мы поскорее ушли и не пудрили ей мозги своими вопросами. Я сказала, что проверю информацию. Конечно же, смысла оставаться не было. Мы вышли в беспробудную тьму улицы, сели в машину и уехали с территории безнадеги.
Как я и предполагала, в Сураханском отделении Комитета по работе с беженцами и вынужденными переселенцами, куда мы позвонили сегодня с уточнениями, даже не в курсе, когда и уж тем более – куда – будут выселять жильцов дома №15.
Значит, ситуация патовая? И Ф.Мамедов – отец четверых детей, вынужденный жить на чужбине, так и не вернется в свою законную квартиру? Тогда мне очень хочется задать чиновникам вопрос: так кто же вынужденный переселенец? Те, кто бессовестным образом вселился в чужое жилье, или же житель города Баку, который вынужден был уехать из своего родного города в чужую страну, потому в Азербайджане справедливости не нашел и до сих пор найти не может? И тем не менее, даже находясь в Украине, он растит своих дочерей в духе азербайджанских традиций, обучает их родному языку, уважению к Родине. И в этом ему помогает его третья жена — гражданка Азербайджана.
Самое интересное, что не только один Ф.Мамедов пострадал от захвата квартир в этом злосчастном доме. Ранее к нам в издание обратилась Н. Яковенко, инвалид IV группы (сколиоз позвоночника 4 степени, тромбофлебит, в 2012 перенесла паралич), которая так же получила квартиру в доме №15 по ул. М. Фаталиева в том же году. Женщина тогда работала в системе Госнефтекомпании главным бухгалтером.
— Вечером я получила ордер, а утром поехала смотреть квартиру и увидела беженцев (семья Джафаровых) из Агдамского района. Они устроили мне дикий скандал, дело чуть не закончилось рукопашной. С тех пор прошло много лет, я и моя дочь скитались по съемным квартирам. Мы пережили много судов. И вот последний суд выдал постановление о переселении из моей квартиры семьи Джафаровых. Сказали, что во вторник судебные исполнители должны их оповестить.
Наталья Яковенко обещала держать нас в курсе происходящего. Но я почему-то уверена, что никаких мер государство не примет, как и в случае с Ф.Мамедовым, как и в случае с тысячами других собственников квартир, вынужденных проживать по чужим углам. Кстати, Ф.Мамедов, как многодетный отец, имеет право потребовать от Азербайджана не только многокомнатной квартиры, но еще и компенсации морального ущерба. И это будет справедливо.
А, тем не менее, 18 августа пресс-служба Государственного комитета по делам беженцев и вынужденных переселенцев распространила сообщение о том, что в соответствие с распоряжением президента Азербайджанской Республики до сегодняшнего дня для беженцев и вынужденных переселенцев были построены 94 современных поселков и многоэтажных комплексов жилых домов. Были улучшены жилищно-бытовые условия 243 тысяч вынужденных переселенцев и беженцев.
Согласно последней информации, поступившей в СМИ, по словам начальника Государственной миграционной службы республики Фирудина Набиева, за последние 20 лет на решение социально-бытовых проблем вынужденных переселенцев в Азербайджане было направлено $6 млрд. Правительство реализует продолжительные мероприятия, связанные с занятостью, образованием, жильем, медицинским и социальным обеспечением этой категории людей. Так, за истекший период для вынужденных переселенцев государством было построено около ста (!!!) современных поселков, улучшены жилищно-бытовые условия тысяч семей беженцев и вынужденных переселенцев.
Хотим напомнить, что вынужденные переселенцы проживают не только в аварийных домах, но также в частных квартирах. Сегодня вынужденными переселенцами и беженцами в Баку и Сумгайыте незаконно заняты три тысячи квартир. Собственники этих квартирах неоднократно обращались в судебные органы относительно восстановления своих прав на собственность. Но все эти попытки ни к чему не привели.
В августе сотрудник азербайджанского издания «Новое Время» попытался достучаться до чиновников высшего аппарата и уточнить – когда же люди, являющиеся собственниками квартир, занятых беженцами, смогут вернуть себе свою собственность?
Для полноты картины, отраженной в данной статье и лучшего восприятия «квадратуры круга», в которой оказались все те, кто лишился своих квартир по вине вынужденных переселенцев и беженцев, сайт minval.az прилагает данное интервью без изменений:
— Неправильно называть эти квартиры незаконно занятыми. Эти квартиры пустовали, — заявил «Новому Времени» глава пресс-службы Государственного комитета по делам беженцев и вынужденных переселенцев Эльчин Гадимов.
— Но ведь эти квартиры являются чужой собственностью?
— Да, правильно. И в Государственной программе относительно размещения внутренних переселенцев есть отдельный пункт, касающийся освобождения этих квартир. Эти квартиры будут возвращены своим владельцам, а беженцы и вынужденные переселенцы, занявшие эти квартиры, будут обеспечены отдельным жильем. И этот процесс уже начался. Несколько семей уже переселено из этих квартир, — сказал пресс- секретарь.
— Но собственники занятых квартир добились этого в судебном порядке в Европейском суде, и к государственной программе не имеет никакого отношения, — заметил журналист.
— Сегодня решить эту проблему невозможно. Потому, что в данное время в Баку свободных квартир нет. И на балансе комитета нет свободных квартир. Но этот вопрос будет решен, — пообещал представитель Государственного комитета.
Когда же? — поинтересовался журналист.
— Этого нельзя сказать точно. Отмечу только, что в будущем этот вопрос будет решен в поэтапном порядке, — пообещал Эльчин Гадимов.
Стоит отметить, что еще в 2007 году (а именно в 2007 году был ОФИЦИАЛЬНО аннулирован статус беженцев). И – кстати —  тогда же председатель парламентской комиссии по социальной политике Хады Раджабли заявил, что квартиры, захваченные вынужденными переселенцами после 1998 года, должны быть возвращены законным владельцам. Но вот только с датой, годом и веком немножко сложно: согласно законопроекту Закона «О репатриации», все это будет, когда земли Азербайджана будут полностью освобождены от армянских захватчиков.

Яна Мадатова        minval.az