Ədalət Salman - Qocalıqdan az gileylən, a şair

Baxmadı heç yaşına,
Həyat çoxunu əydi.
Dəydi əhlət daşına,
Mənim də başım, dəydi.

Çiynimi eləyib taxt,
Oturan oldu xoşbəxt.
Sınadım, çatanda vaxt,
Baxıb... gözünü döydü.

Yıxılana əl tutdum,
Pisliyini unutdum.
Xoş üz verdim, qudurtdum,
Sonra.. dizimə döydüm.


El dərdi düşmür yada,
Satılır ar-həya da,
Tüpürdüm bu həyata,
Söydüm, özümü söydüm.

MƏNİM

Haqq sözün üstə əsirəm,
Əyrini düzlə kəsirəm.
Əl tutmağa tələsirəm,
Yamanlar haxlayır məni.

İçimi sökdükcə səbrim,
Əlimlə qazılır qəbrim.
İstəyirəm dinəm,
abrım,
Dilimi bağlayır mənim.

Zaman ömrü yun tək didir,
Dövran belə hara gedir?
Pislər tərki-dünya edir,
Yaxşılar saxlayır məni!

HƏLƏ YAŞAYA BİLİRƏM 

Yaratmısan, mən də varam,
Qoy eyləyim sənə şükür.
Yaxşı-yaman dolanıram,
İlahi, bu günə şükür.

Yanımdan küləyin əsir,
Aldığım nəfəsə şükür.
Gözüm görür, ağlım kəsir,
Eşitdiyim səsə şükür.

Yeyirəm halal tikəni,
Şükür, içdiyim suya da.
Tamarzı qoymadın məni,
Çatdırdın çox arzuya da.

Durub bir yerə getməyə,
Şükür, bir cüt ayağım var.
Dar gündə dada yetməyə,
El-obam tək dayağım var.

Su içəndə quşcuğaz da,
Başını göyə qaldırır.
Bilmədiyin bir şey yoxdu,
Bilirsən niyə qaldırır.

Kaş təkcə sənə əyiləm,
Qarşında dağ da diz çökür.
Naşükür bəndə deyiləm,
Nə vermisən, buna şükür.

Öz yükümü öz çiynimdə
Dözüb daşıya bilirəm.
Şükür, kəfənim əynimdə
Hələ yaşaya bilirəm.

QOCALIRIQ YAVAŞ – YAVAŞ DEYƏSƏN

Dünən qızlar çıxardılar yoluma,
Keçərdilər gah sağıma, soluma.
İndi gəlin axtarıram oğluma,
Almalıyam toya daş-qaş deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş deyəsən.

Cavanlığa ömrün tacı deyirəm,
Sevənlərə eşq möhtacı deyirəm.
Gözəllərə indi “bacı” deyirəm,
Bəlkə sən də mənə “qardaş” deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş deyəsən.

Alacağım daha düşmür kitaba,
İş görürəm bir “sağ ol”a, savaba.
Diş də batmır indi tikə kababa,
Sifarişi gərək bozbaş deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş deyəsən.

Vaxt var ikən gün ağlayım özümə,
Təsbeh alım, eynək taxım gözümə.
Hərdən dəyir əcəl mehi üzümə,
Yada düşür halva, lavaş deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş deyəsən.

Sabahına ömür saxla, yaş ayır,
Sənətkar öz nəğməsiylə yaşayır.
Qocalıqdan az gileylən, a şair,
Eşidənlər qalıb çaşbaş deyəsən,
Vaxtsız gəlib bu əlli yaş deyəsən?!

...Göz dəyməsin, gənclik eşqi sinəndə,
Gəncləşirsən, yavaş-yavaş deyəsən.